Alakhni Dayrinu Rahashy - 13 in Gujarati Horror Stories by Rakesh Thakkar books and stories PDF | અલખની ડાયરીનું રહસ્ય - ભાગ 13

Featured Books
  • दिल ने जिसे चाहा - 27

    Dr. Kunal तो उस दिन Mayur sir को ये बता कर चले गए थे कि—“शाद...

  • अदाकारा - 62

    *अदाकारा 62*     शर्मिलाने अपने दिमाग पर ज़ोर लगा...

  • Tere Ishq Mein - Explanation - Movie Review

    फिल्म की शुरुआत – एक intense Romanceफिल्म की शुरुआत एक छोटे...

  • Between Feelings - 1

    Author note :hiiiii dosto यह एक नोवल जैसे ही लिखी गई मेरे खु...

  • Mafiya Boss - 3

    in mannat गीता माँ- नेहा, रेशमा !!ये  तुमने क्या किया बेटा?...

Categories
Share

અલખની ડાયરીનું રહસ્ય - ભાગ 13

અલખની ડાયરીનું રહસ્ય
-રાકેશ ઠક્કર
પ્રકરણ ૧૩
 
         ડાયરીમાં માયાવતીનું બાળપણનું ચિત્ર જોઈને અદ્વિક અને મગન ચોંકી ગયા. તેઓએ જોયું કે માયાવતી એક નાની, નિર્દોષ છોકરી હતી. આ ચિત્રની નીચે એક વિચિત્ર વાક્ય લખ્યું હતું: "માયાવતીનો પ્રેમ ક્યારેય મરતો નથી, પણ તેનું નામ મરી ગયું છે."
 
         આ વાક્યનો અર્થ સમજવા માટે તેઓએ ડાયરીના પાના ફેરવ્યા. એક પાનું દેખાયું, જેમાં માયાવતીના ભૂતકાળનો એક કિસ્સો લખેલો હતો.
 
         માયાવતીનું સાચું નામ દીપિકા હતું. તે એક એવી કલાકાર હતી જે કળાને પ્રેમ કરતી હતી. પણ તેની કળા સામાન્ય નહોતી, તે કળામાં જીવન અને મૃત્યુ બંને છુપાયેલા હતા. એક દિવસ, એક યુવાન જાદુગર તેના પ્રેમમાં પડ્યો. આ યુવાનનું નામ આશિષ હતું. આશિષ માયાવતીના પ્રેમમાં આંધળો થઈ ગયો હતો. તે માયાવતીને અમરતાનું વચન આપવા માંગતો હતો.
 
         આશિષે માયાવતીને એક રહસ્યમય પુસ્તક આપ્યું, જેમાં અમરતાનો જાદુ લખેલો હતો. આ પુસ્તકને વાંચતા જ માયાવતીનો આત્મા બદલાઈ ગયો. તેણે પોતાના પ્રેમને નફરતમાં ફેરવી દીધો. તેણે આશિષને મારી નાખ્યો અને તેના આત્માને પુસ્તકમાં કેદ કરી લીધો. ત્યારથી, તેનું નામ દીપિકાથી માયાવતી બની ગયું.
 
         ડાયરીમાંથી એક પ્રકાશ નીકળ્યો, અને એક યુવાનનો આત્મા દેખાયો. તે યુવાનનું નામ આશિષ હતું. આશિષનો આત્મા દુઃખ અને પીડામાં હતો. તેણે અદ્વિકને કહ્યું, "માયાવતીએ મને મારી નાખ્યો છે, પણ મારો પ્રેમ હજી જીવંત છે. મેં મારા પ્રેમનો ઉપયોગ અમરતાનો જાદુ બનાવવા માટે કર્યો હતો, પણ માયાવતીએ મને દગો આપ્યો."
 
         આશિષે એક નવું રહસ્ય ઊભું કર્યું. તેણે કહ્યું, "માયાવતીને હરાવવા માટે તમારે તેની નફરતને પ્રેમમાં ફેરવવી પડશે. પણ આ શક્ય નથી, કારણ કે માયાવતીનો પ્રેમ મૃત્યુ પામ્યો છે."
 
         અદ્વિક: "તો શું આપણે ક્યારેય માયાવતીને હરાવી નહીં શકીએ?"
 
         આશિષ: "હરાવી શકીશું. માયાવતીને હરાવવા માટે તમારે તેના ભૂતકાળમાં જવું પડશે. તેનું એક રહસ્ય છે, જેની જાણ કોઈને નથી."
 
         આશિષનો આત્મા અદૃશ્ય થઈ ગયો, પણ તેણે એક રહસ્યમય કડી છોડી: "માયાવતીનો પ્રેમ ક્યારેય મરતો નથી, પણ તે એક કબર બની ગયો છે. તે કબરનો અંત શોધવા માટે, તમારે પ્રેમનો માર્ગ શોધવો પડશે."
 
         આ સાંભળીને અદ્વિક અને મગન વિચારમાં પડી ગયા. તેઓને ખબર પડી ગઈ કે માયાવતીનો પ્રેમ કોઈ વ્યક્તિમાં જીવતો છે. શું માયાવતીનો પ્રેમ કોઈ વ્યક્તિમાં જીવંત છે? શું તેઓ ક્યારેય માયાવતીના શ્રાપમાંથી મુક્ત થઈ શકશે?
 
         આશિષના આત્માના અદૃશ્ય થયા બાદ અદ્વિક અને મગન અચાનક એક અંધકારમય જગ્યાએ પહોંચ્યા. આ જગ્યા એક ભયાનક કબર જેવી હતી. આ કબર પર કોઈ નામ લખેલું નહોતું, પણ તેના પર ફૂલો કરમાઈ ગયા હતા.
 
         અદ્વિકને લાગ્યું કે આ કબર માયાવતીના પ્રેમની છે. મગને કહ્યું, "અદ્વિક, આ કબર માયાવતીનો પ્રેમ નથી, પણ તેનું હૃદય છે. માયાવતીએ પોતાના પ્રેમને આ કબરમાં કેદ કરી લીધો છે, જેથી તે ક્યારેય પ્રેમ કરી ન શકે."
 
         કબરની અંદરથી એક ભયાનક અવાજ આવ્યો: "તમે મારા હૃદય સુધી પહોંચી ગયા છો, પણ તમે તેને ક્યારેય મુક્ત નહીં કરી શકો. હું તમને બધાને મારી નાખીશ."
 
         આ અવાજ માયાવતીનો હતો. કબર હલવા લાગી અને તેમાંથી કાળા રંગના ધુમાડા નીકળવા લાગ્યા. આ ધુમાડામાંથી એક ભયાનક આકૃતિ બની, જે માયાવતીની હતી.
 
         માયાવતી: (હસતા હસતા) "તમે મારા પ્રેમને મુક્ત કરવા માંગો છો? આ એક જૂઠ છે. પ્રેમ માત્ર એક લાગણી છે, અને લાગણીઓ મને નબળી બનાવી શકે છે. મેં મારા પ્રેમને મારી નાખ્યો છે, જેથી હું કાયમ માટે જીવી શકું."
 
         અદ્વિકે કહ્યું, "પ્રેમ એ મૃત્યુ નથી, પણ જીવન છે. તમે તમારા પ્રેમને મારી નાખ્યો નથી, પણ તમે તમારા આત્માને મારી નાખ્યો છે."
 
         ડાયરીમાંથી એક પ્રકાશ નીકળ્યો, અને તેમાંથી અલખનો આત્મા દેખાયો. અલખે કહ્યું, "માયાવતી, તમે ખોટા છો. પ્રેમ શક્તિ છે. મેં મારા પ્રેમને મારી કળામાં જીવંત રાખ્યો છે. તમે તમારા પ્રેમને મારી નાખ્યો છે, પણ તમે તમારા પ્રેમને ક્યારેય ભૂલી શકશો નહીં."
 
         અલખના શબ્દોથી માયાવતીને આંચકો લાગ્યો. તે ડરી ગઈ. તે ધીમા અવાજે બોલી, "તમે કેવી રીતે જાણો છો કે હું મારા પ્રેમને ભૂલી શકતી નથી?"
 
         કબરની અંદરથી એક નવું પાત્ર દેખાયું. તે એક સુંદર યુવાનનો આત્મા હતો. તે યુવાનનું નામ આશુતોષ હતું. આશુતોષ માયાવતીનો ભૂતકાળનો પ્રેમ હતો.
 
         આશુતોષ: (માયાવતીને જોઈને) "દીપિકા, હું અહીં કેદ છું. મેં તમને પ્રેમ કર્યો હતો. મેં તમારા માટે મારું જીવન આપ્યું. પણ તમે મને મારી નાખ્યો. મેં તમને મારા જીવનનો એક ભાગ આપ્યો, જેથી તમે કાયમ માટે જીવી શકો."
 
         આ સાંભળીને માયાવતીનું હૃદય પીગળી ગયું. તે આશુતોષને પ્રેમ કરતી હતી. પણ હવે તે કાળા જાદુમાં ફસાઈ ગઈ હતી. તે આશુતોષને મુક્ત કરવા માંગતી હતી, પણ તે કરી શકી નહીં.
 
         માયાવતી: "હું તેને મુક્ત કરી શકીશ નહીં. જો હું તેને મુક્ત કરીશ, તો હું કાયમ માટે મૃત્યુ પામીશ."
 
         ડાયરીમાંથી એક છેલ્લું પાનું દેખાયું. આ પાના પર લખ્યું હતું: "માયાવતીને મુક્ત કરવા માટે, તમારે તેના પ્રેમને મુક્ત કરવો પડશે."
 
         આ જોઈને અદ્વિક અને મગન ચોંકી ગયા. તેઓને ખબર પડી ગઈ કે તેઓ માત્ર માયાવતીનો જ નહીં, પણ તેના પ્રેમનો પણ સામનો કરવો પડશે. શું તેઓ ક્યારેય માયાવતીને મુક્ત કરી શકશે?

ક્રમશ: