(स्वरांचं बदलेल रूप....)
स्वरा अथर्व ला माडीवर घेऊन बसली होती... अथर्व च्या चेहऱ्यावर अजूनही शांत भाव होते . केशवजींनी बानीकडे पाहिलं , जिचा चेहरा रुसलेला होता ... तिला बघून ते म्हणाले "आता तुला काय झाली बानी ...?चेहरा का एवढा रुसलंय...?"
त्याच्या एवढं म्हणतच सगळ्याच लक्ष बानी कडे गेलं . बानी ने आधी आपल्या नवर्याकडे रागाने पाहिलं, मग आपल्या नवऱ्या कडे रागाने पाहिलं, मग आपल्या भावाकडे पाहत म्हणाली " हे सगळं ना दादा तुझं चुकलं आहे... कसा अँनरोमॅण्टीक माणूस शोधून माझं लग्न लावून दिल . याना त्याच्या कामाच्या पुढे बायको दिसतच नाही...."
सार्थकसह सगळे तिला आश्चर्याने पाहत होते तो कॉलेजचा प्रोफेसर होता. त्याचा अर्धा दिवस कॉलेजमध्ये जात होता आणि नंतर घरी आल्यावर बानी आणि अथर्वंसोबत थोडा वेळ घालवायचा .. पण आज त्याची बायको त्याचीच तक्रारआपल्या भावाकडे करत होती... सार्थकने रागाने बानी कडे पाहिलं. तिथेच छोटा अथर्वही आपल्या आईकडे बघत होता...
बानी ची नजर जेव्हा अथर्वंकडे गेली, तेव्हा ती आणखी चिडली "एकत्र अनरोमँटिक नवरा , त्याची हि सिरियसन्स मला झोपत नाही. त्यात हा मुलगा हि तसाच सिरीयस जन्माला घातलाय.."ती म्हणाली . तीच हे बोलणं ऐकून सगळे हसले... त्याच वेळी , अथर्व ने नाक मुरडत म्हटलं"यू आर सो अनोईग मम्मा...."
बानी तोड उघडून आपल्या मुलाकडे पाहू लागली .. तिचा मुलगा तिला "अनॉईग "म्हणत होता . त्याने ज्या गॉड पद्धतीने हे बोललं , त्यावर स्वरा हसून म्हणाली"अँड यू आर सो क्युट बेबी..."
अथर्व जेव्हा त्याच्या वहिनीला हसताना पाहिलं, तेव्हा तो हसला. स्वराने त्याच्या गालाला हलकं ओढून प्रेमाने म्हटलं "तू खूप गोड आहेस... तू माझ्याजवळच राहा.. आपण फिरायला जाऊ..."
अथर्व "ओके "म्हटलं आणि हसला स्वराच्या चेहऱ्यावरची अंडी मुद्रा पाहून अद्वैतच्या चेहऱ्यावर हलकं स्मित आलं...
गर्व आणि आहिरा आश्चर्यचकित झाले होते... गर्व म्हणाला"हे छोटा सिरियसन्सचं दुकान वाहिनीशी किती गोडपणे बोलतंय . आम्हाला तर हात लावू देत नाही आणि आज वाहिनीच्या मांडीवर बसली आणि त्याच्याशी गप्पा मर्त्य हा तर चमत्कार झालाय...."
अथर्व ने शेवटी स्वतःची नोटकी दाखवलीच... सगळले हसू लागले....
आज अद्वैतालाही त्या छोट्या अथर्व वर खूप प्रेम आलं.... साधारणतः तो शांतच असायचा आणि त्याला कुणी माडीवर घेणं आवडत नव्हतं .. म्हणून कोणी त्याच्यावर प्रेमही दाखवू धाकटा नव्हतं... पण आज अथर्व मुलर स्वराच्या चेहऱ्यावर ती आंनदी मुद्रा पहिली होती, जी ती अनेक दिवसापासून आणायचा प्रयत्न करत होता...
शैलवीजींनी बानी कडे पाहून म्हटलं "बानी ...!तर्क्रार हि तू कुणाकडे करत आहेस.. तुझ्या भावालाही त्याच्या बिझनेसच्या पुढे काही दिसतच नाही..."
केशवजी नि ताबडतोब त्याच्याकडे पाहून म्हटलं"अहो राणीसारकर , तुम्ही आमच्यावर सरळ सरळ खोटा आरोप लावत आहेत..."
बोलणं बाणी आणि सार्थकवरून सरकत शैलाव्हीजी आणि केशवजींकडे गेले.... सगळे आरामात त्याची नोकझोक एन्जॉय करत होते.. आहिर आणि गर्व तर त्यात अजून तेल ओतत होते....
अद्वैत ला वाटलं कि हे दोघे खरोखर त्याच्या आई बाबाच भांडण लावून देतील , म्हणून तो म्हणाला"ओके स्टॉप इट नाऊ . खूप झाल.... "
त्याने गर्व आणि आरोहीकडे पाहून म्हटलं "थोडा वेळ शान्त बसू शकत नाही का तुम्ही...?काहीही बोलताय ..." त्याच बोलणं ऐकून त्या दोघांनी तोड वाकड केलं....
थोड्या वेळाने सगळ्यांनी एकत्र डिनर केलं आणि झोप्झ्याला गेले.. स्वरा जेव्हा रूममध्ये आली, अथर्वही तिच्यासोबत होता...
अद्वैतने तिला पाहून विचारलं"आत्याकडे नाही दिल त्याला...?"
स्वराने निरागसतेने म्हटलं"मी याला माझ्यासोबत झोपवते . बेड किती मोठा आहे. हा तर छोटुसा आहे, आरामात झोपेल..."
अद्वैत हलकासा हसला आणि म्हणाला "मी नाही म्हणत नाहीये .... फक्त विचारलं..."
स्वरा अंडी झाली आणि अथर्वला घेऊन बेडवर झोपली...
अद्वैतने त्याच्याकडे एक नजर टाकली आणि स्वतः स्टडी रूममध्ये गेला .... स्वराने त्याला जाताना पाहिलं.... पण तीच लक्ष त्यावेळी अथर्वंवर होते.... ते दोघे लवकर झोपी गेले....
रात्री साडेबाराच्या सुमारास अद्वैत रूममध्ये आला.... त्याने स्वरा आणि अथर्व कडे पाहिलं... अथर्व स्वराला बिलगून गाढ झोपला होता...
त्या दोघांना पाहून त्याच्या चेहऱ्यावर स्माईल आली.... त्याला एवढं नक्की समजलं होत कि तिला छोटे मूळ खूप आवडत होते... अद्वैत त्याच्याजवळ बाजूला येऊन झोपला .... त्याने प्रेमाने थर्वच्या डोक्यावरून हात फिरवला आणि दोघांच्या कपाळावर किस केलं... मग तो झोपला ...
इकडे बानी आपल्या खोलीत गेली तर खोलीत अंधार होता... तिला वाटलं सार्थक झोपला असेल , ती आत गेली, आणि अचानक कोणीतरी तिला पकडून भीतीला टेकवलं. ती आश्चर्यचकित झाली...
तिथे सार्थक चा गडद आवाज तिच्या कानात पडला "तर तुला मी अँरोमॅण्टीक वाटलं...?ह्म्म्म...?"
त्याच्या आवाजाने बानी शहारली... तिला कळून चुकलं होत कि सार्थक बाहेर बोललेल्या गोष्टीचा बदल नक्कीच घेणार आहे.. पण तो बदल कमी आणि प्रेमाने भरलेली शिक्षा अधिक असेल....
अंधारामुळे बानीला सार्थकचि स्ट्रॉग प्रेझेन्स जाणवत होती, पण त्याला नीट पाहता येत नाहत...
तिने आपले हात पुढे करत सार्थकचा चेहरा शोधण्याचा प्रयत्न केला.... पण ती त्याला स्पर्श करते त्याआधी सार्थकने तिचा हात पकडून माडे वळवला आणि तिच्या कंबरेला टेकवला . बानीच्या तोंडातून हलकासा आवाज निघाला. सार्थकने हळूच तिच्या चेहऱ्याला ओठानी स्पर्श करत विचारलं "मी काही विचारलं... उत्तर दे... खर्च मी तुला अँरोमॅण्टीक वाटतो का...?"
बानी अडचणीत सापडली होती"हो"म्हणणं शक्य नव्हतं आणि "नाही"म्हटलं तरी ती अडचणीत आली असती... सार्थकचि जवळीक, नेहमी बोल्त राहणाऱ्या बानीची बोलती बंद झाली होती.. तिने घशाला कोरड पडल्यामुळे घोट घेतला . तिची हि हालचाल सार्थकने जमली आणि त्याच्या ओठावर हलकीशी स्मितरेषा आली..
क्षणात त्याने बानी च्या ओठावर आपले ओठ टेकवले.. बानी ने डोळे घट्ट मिटले . सार्थकने तिच्या हातानं मोकळं केलं आणि कंबरेला धरून तिला उचललं . त्याने तिला बेडवर नेलं आणि तिच्या पूर्णपणे जवळ गेला....
बानी ने हळूच त्याला हाक दिली "सार्थक...!"
सार्थकने तिच्या गेल्यावर ओठ ठेवत आणि हळूच किस करत उत्तर दिल"ह्म्म्म...."
बानी सार्थकच्या स्पर्शाने शहारत होती..... सार्थकचे हात आता बानी च्या शरीरावर फिरू लागले.. त्याच वेळी , बानी हि त्याच्या प्रेमात हरवून गेली.. गडद होत जाणाऱ्या रात्री त्या खोलीत फक्त त्याच्या धडधडणाऱ्या हृदयाच्या आणि गडद श्वासाच्या आवाजाचा मधुर संगम ऐकू येत होता.... त्या रात्री कीतारी वेळ दोघे एकमेकांमध्ये हरवून गेले. शेवटी एकमेकांच्या मिठीत झोपी गेले ...
----------------------
सिसोदिया मेन्शनमध्ये शांतता होती... अश्विनजी आता शांत झाले होते. परिधीजींच्या बोलण्याचा त्याच्यावर मोठा प्रभाव पडला होता... त्यांना अजूनही कळत नव्हतं कि पुढे काय करावं . पूर्वावरच त्याच प्रेम खूप जास्त होत... कदाचित त्याच प्रेमामुळे त्यांनी उरलेल्या दोघांकडे दुरक्ष केलं होत ....
त्यांनी परिधीजींककडे पाहिलं, जी त्याच्याकडे पाठ फिरवून झोपली होती. त्यांनी खोल श्वास घेतला आणि स्वतःशीच म्हणाले "मला अजूनही समजत नाही कि आम्ही कुठे चुकलो . आम्हाला कळत नाही , काय करावं..."
थोडा वेळ शांत राहून त्यांनी स्वतःशीच म्हटलं"मला पुरवला शोधायला लागेल... तेव्हाच सगळं काही ठीक होईल..."
हे विचार करत ते झोपी गेले.....
-----------------
सकाळ....
अथर्व उठला आणि त्याने आपल्या छोट्या हातानी डोळे चोळले ... त्याने पटकन पापण्या उघडल्या आणि आजूबाजूला पाहिलं. अद्वैत आणि स्वरा अजूनही झोपले होते....
अथर्व त्यांना त्रास न करता बाहेर निघून गेला....
थोड्या वेळाने अद्वैत उठला त्याने स्वराकडे पाहिलं, जी ब्लॅंकेट मध्ये लपेटून झोपली होती... अद्वैतने तिच्या गालावर हलकासा हात फिरवला आणि प्रेमाने तिच्या गालावर किस केलं.. तो उठला आणि अंघोळीअ गेला..
स्वरा अद्वैतच्या पंधरा मिनिटांनी जागी झाली. तिने उठून अंगडाई घेतली , उबासी देत आजूबाजूला पाहिलं आणि म्हणाली "अथर्व कुठे गेला..?"
हे म्हणतच ती उठली आणि अथर्वला शोधात बाहेर गेली...
अद्वैत अंघोळ करून बाहेर आला त्याला स्वरा खोलीत दिसली नाही... त्याने केस पुसत म्हटलं"वाटत हि कुठे गेली...?"
अद्वैतने आपले कपडे घातले आणि पटकन तयार होऊन बाहेर आला त्याने स्वराला हाक दिली "स्वरा...!स्वरा....!"
पण ती त्याला कुठेच दिसली नाही . तो बाहेर गार्डनमध्ये आला, तेव्हा त्याची नजर स्वरावर आणि अथर्वावर गेली. आणि तो थक्क झाला....
ते दोघे एकमेकांसोबत हसत खेळत होते.... स्वरा पुढे पुढे प्लेट होती आणि अथर्व हसत हसत तिला पकडण्यासाठी तिच्या मागे धावत होत.... अद्वैत त्यांना असं पाहून थोडा चकित झाला....
त्याच वागणं नेहमीसारखं नव्हतं , पण एकमेकांसोबत ते दोघे खूप हसत खेळत होते.... अद्वैत ची नजर स्वराकडे स्थिरावली. तिच्या चेहऱ्यावरचं हसू त्याला एक टक बघत राहायला लावत होत... ती आता थोडी नॉर्मल होत होती जे त्याच्यासाठी खूप आनंदाची गोष्ट होती.. तीच जणू रूप काहीस बदलत होत....
क्रमशः
