ગુજરાતની ધરતી પર આમ તો અનેક ગામડાઓ આવેલા છે, પણ ‘અંબા-મોજ’ જેવું ગામ તમને આખા બ્રહ્માંડમાં શોધ્યું નહીં જડે. આ ગામના નકશામાં ભલે તમને રસ્તાઓ દેખાય, પણ અસલમાં તો આ ગામ ‘જીભ’ અને ‘જઠર’ ના રસ્તાઓ પર ચાલે છે. અંબા-મોજમાં સૂરજ ઉગે ત્યારે કૂકડાની બાંગ સંભળાય કે ન સંભળાય, પણ વઘારનો ‘છમ્મ’ અવાજ અને આદુ-ફુદીનાવાળી ચાની સુગંધ તો ચોક્કસ આવે જ છે. અહીં માણસની ઓળખાણ તેના કામથી નથી થતી, પણ તે એક બેઠકે કેટલી રોટલી ખાઈ શકે છે અને દાળમાં મીઠું ઓછું છે કે વધારે, તે પારખવાની તેની શક્તિ કેટલી છે, તેના પરથી થાય છે.
અંબા મોજ અને લાડુ ની શરત - પ્રકરણ 1
સ્વાગત છે અંબા-મોજ ગામમાં, જ્યાં સવાર કૂકડાની બાંગથી નહીં, પણ વઘારની સુગંધથી પડે છે! અહીં વાત છે એક અનોખી શરતની. ગામના પ્રખ્યાત રસોઈયા બટુક મહારાજની કળાને ટીકાકાર ગોવિંદ કાકા પડકારે છે, ત્યારે રસોડું રણમેદાન બની જાય છે. શરત છે - એકી બેઠકે ૫૦ શુદ્ધ ઘીના મોતીચૂર લાડુ ખાવાની! અને આ ધર્મસંકટમાં ફસાય છે ગામનો સૌથી મોટો ખાઉધરો - છગન 'પેટૂ'. શું છગન ૫૦ લાડુનો પહાડ ઓળંગી શકશે? કે પછી ગોવિંદ કાકાની ભવિષ્યવાણી સાચી પડશે? ...Read More
અંબા મોજ અને લાડુ ની શરત - પ્રકરણ 2
પ્રકરણ ૨: રસોડાનો રણકાર અને ઘીની ગંગારાતનો ત્રીજો પ્રહર ચાલી રહ્યો હતો. આખું અંબા-મોજ ગામ ઘસઘસાટ ઊંઘતું હતું, સિવાય એક જગ્યા - સરપંચના ઘરનું પાછળનું વાડું, જે આજે રાત્રે 'રણમેદાન'માં ફેરવાઈ ગયું હતું. આ રણમેદાનના સેનાપતિ હતા સ્વયં બટુક મહારાજ.આજે રાત બટુક મહારાજ માટે માત્ર રસોઈ બનાવવાની રાત નહોતી, પણ પોતાની સાત પેઢીની આબરૂ સાચવવાની રાત હતી. ગોવિંદ કાકાના શબ્દો - "તારા લાડુ તો સિમેન્ટના ગોળા છે" - તેમના કાનમાં કોઈ ભમરીની જેમ ગુંજી રહ્યા હતા. તેમણે પોતાની કમર પર કેસરી ખેસ કસીને બાંધ્યો અને કપાળ પર ભસ્મનું ત્રિપુંડ તાણ્યું. રસોડામાં પ્રવેશતા પહેલાં તેમણે ઉંબરાને પગે લાગીને નમસ્કાર કર્યા, ...Read More