હેલ્લો મિત્રો , મારું નામ છે અનિકેત ટાંક અને હું અત્યારે સુરતમાં રહુ છું. આ મારી પેહલા નવલકથા છે કદાચ શબ્દો કદાચ આડાઅવળા થઈ શકે છે એના માટે હું અત્યારથી માફી માંગુ છું. આ કથામાં આવતા પાત્રો મેં થોડાક ઇતિહાસ અને થોડાક વર્તમાન માંથી લીધેલા છે અને તે પાત્રોનો ઉપયોગ કરીને મેં એક કાલ્પનિક કથાનું સર્જન કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે જેને વર્તમાનમાં રહેલા પાત્રો સાથે કોઈ સબંધ નથી .હવે થોડીક નવલકથા વિશે વાત કરીએ , આ કથા છે એક જ્ઞાન નગરી ની જેને ઇતિહાસમાંથી ભૂંસવાની કોશિશ કરવામાં આવી હતી પણ જ્ઞાન ક્યારેય મરતું નથી એ હંમેશા એનો ઉત્તરાધિકારી શોધી ...Read More

સૂર્ય તક્ષશિલાની ગગનચુંબી ઇમારતોની પાછળ ઢળી રહ્યો હતો. ગોલ્ડન પ્રકાશના કિરણો શહેરી ગલીઓ અને વિશાળ ગ્રંથાલય પર પડતાં, આ અને જ્ઞાનના પવિત્ર સ્થળે એક અજાણી ચિંતા વ્યાપી રહી હતી. એક શહેર, જે વિદ્યા માટે જાણીતું હતું, હવે તલવાર અને તીરો માટે તૈયાર થવા મજબૂર હતું. અચાનક, ઉત્તર તરફની ટેકરીઓ પાછળ ધૂળનો મોટો વમળ ઉઠતો દેખાયો. ગમે ત્યારે સંકટ ત્રાટકી શકે એ ભાવનાએ શહેરમાં અશાંતિ પેદા કરી. કેટલાક વેપારીઓએ પોતાનું સામાન ભેગું કરીને સુરક્ષિત સ્થળે જવાનું શરૂ કર્યું, જ્યારે શિક્ષકો અને વિદ્વાનો પોતાના અનમોલ ગ્રંથો સાચવવાના ઉપાયો શોધી રહ્યા હતા. તક્ષશિલા માત્ર એક શહેર નહોતું; તે વિદ્યા અને સંસ્કૃતિનું જીવંત ...Read More

સાંજનું લાલાશભર્યું આકાશ તક્ષશિલાની દીવાલો પર પડતું હતું. સામાન્ય દિવસમાં, આ સમયે શિષ્યો શિક્ષકો પાસેથી વિદ્યા ગ્રહણ કરતા, મઠોમાં પઠન ચાલતું અને બજારમાં વેપારીઓ પોતાનું દૈનિક વેચાણ પૂર્ણ કરતા.પણ આજે, આકાશ પર ભયનો પ્રભાવ હતો.ઉત્તર તરફના પર્વતોની પાછળ ધૂળના ગૂંચળા ઉઠી રહ્યા હતા. તે કોઈ સામાન્ય તોફાન નહોતું—તે એક શત્રુસેનાની આગમનનો સંકેત હતો.યુદ્ધના શરૂ થવાના એક પ્રહર પહેલાનો સમય ,તક્ષશિલાના મહાન ગ્રંથાલયમાં એક વિશેષ બેઠક બોલાવવામાં આવી.આચાર્ય વરુણ, તક્ષશિલાના સર્વોચ્ચ વિદ્વાન, તેમના સમક્ષ બેઠેલા શાસકો, યોદ્ધાઓ અને વિદ્વાનો તરફ જોયા. સેનાપતિ શરણ્ય, યુવરાજ આર્યન, અને વીર પણ ત્યાં હાજર હતા."આ યુદ્ધ ફક્ત એક શહેર માટે નથી," આચાર્ય વરુણે શાંત ...Read More

તક્ષશિલાની હવામાં હજુ પણ યુદ્ધની ગરમી હતી. શહેરના દ્વાર તૂટી ગયા હતા, રસ્તાઓ પર લોહીના છાંટા પડેલા હતા.લોકોએ એકબીજાને આપ્યા, કારણ કે યુદ્ધ જીતાયું હતું, પણ દરેકના ચહેરા પર ચિંતાની છાંટા હતી.સૌ જાણતા હતા કે શત્રુઓ પરાજય સ્વીકારી શકશે નહીં. તેઓ પાછા જરૂર ફરશે.મહાન ગ્રંથાલયની અંદર, આચાર્ય વરુણ, યુવરાજ આર્યન, વીર, અને તક્ષશિલાના કેટલાક મહત્વના વિદ્વાનો અને યોદ્ધાઓ આગળની રણનીતિ પર વિચાર કરી રહ્યા હતા.તક્ષશિલાની બહાર, એક ગુપ્ત સ્થળે શત્રુઓની બેઠક ચાલી રહી હતી."તમે સમજી ન શક્યા કે યુદ્ધ માત્ર તલવારથી જીતાતા નથી," એક ગર્ભિત અવાજે કહ્યું. "તક્ષશિલાને હિંમતથી નહિ, પણ બુદ્ધિથી તોડી શકાય.""તો હવે શું?" એક કમાન્ડરે પૂછ્યું."અમે ...Read More

તક્ષશિલાના ગ્રંથાલયની અંદર, શત્રુઓ અને ગદ્દાર વચ્ચેની ગૂપ્ત ચર્ચા હવે એક નવા તબક્કે પહોંચી હતી. શત્રુઓ માટે આ યુદ્ધ ક્ષત્રિય પરાક્રમથી જીતવાનું ન હતું, પણ તેઓ બુદ્ધિ અને ધૂર્તતાનો પણ ઉપયોગ કરી રહ્યા હતા."તમને ખાતરી છે કે શિલાલેખ અહીં જ છે?" શત્રુ અધિકારીએ ગદ્દારને પૂછ્યું."હા, પરંતુ તેને મેળવવા માટે સાચી વ્યૂહરચના જરૂરી છે," ગદ્દારએ હસતા કહ્યું. "તક્ષશિલા માત્ર બાહ્ય શક્તિથી નહિ, પણ અંદરથી પણ તૂટી શકે છે."ત્યારે એક અચાનક પાયલની ખણક સંભળાઈ. શત્રુઓએ તરત જ તલવાર ઉગારી, પણ ત્યાં કોઈ ન હતું. તક્ષશિલાના રહસ્યમય ગલીઓમાં કોની હાજરી હતી?શત્રુઓના નેતા, મહાપ્રભુ રુદ્રસેન, પોતાનું મસ્તક ઊંચું કરીને ગ્રંથાલય તરફ જોયું. "તક્ષશિલા ...Read More