Quotes by Harshad Kanaiyalal Ashodiya in Bitesapp read free

Harshad Kanaiyalal Ashodiya

Harshad Kanaiyalal Ashodiya Matrubharti Verified

@harshadashodiya.432513
(103)

લીલાશ અને પીળાશની કથાની વાત

હાલ ને હાલાત બદલાતા જશે,
પાનખરના રંગ પલટાતા જશે.
ડાળને પણ પાંદડાં શું યાદ છે?
પાનના અંદાજ ભૂલાતા જશે.

લીલાશમાં સંતાઈ પૂરી હતી કથા,
પીળાશમાં છુપાઈ જીર્ણતાની વૃથા.
ડાળ રડે પાંદડાની મૌન વિદાય,
ને જળમાં પડે ઝીણા શ્વાસની સહાય.

ઝાડ નામે પણ છે આખી દુનિયા,
ચકલાઓમાં ચાલે ચર્ચાની ધનિયા.
શું પાંદડાંની વિદાયે મૂળ સળવળે?
કે પવનની સાથે મૌન જળવળે?

હું પાન છું—લીલું, પીળું કે સૂકાયું,
મારાં એવાં અનેક રંજ પોકારાયું.
એક વારમાં ખુશ્બુ હતી ચહેકતી,
અન્ય વારમાં જીવનજીર્ણતા સળગતી.

લીલાં પર્ણે જીવનના મૂળ સ્પર્શ્યા,
પીળાં પર્ણે અંતના રહસ્યો દર્શ્યા.
માનવીય કથા પણ એવી જ હોય,
શ્રેષ્ઠ ક્ષણોમાં ખુશીઓ મહેકે ને વોય.

વિસરીશ ન મૂલ્ય લાવ્યા વિપુલ પર્ણે,
જો વિદાયે છોડી સ્મૃતિઓ એ દૈવ પર્વે.
જો તું પણ સમજે પાનખરનું છે રહસ્ય,
સુનામી પછી પણ ઊગે વસંતનું ગૌરવ્ય.

સંદેશ:
લીલાશ પાણે જીવંતતા છે, પીળાશ પાણે શાંતી છે.
જે હૈયું સર્વ મૌસમ સ્વીકારી લે, તે સુખનું વૃક્ષ છે.

Read More

પતિ-પત્ની બંને મહેનતથી કમાય છે,
ત્રણ લાખનો પેકેજ બંને મેળવાય છે.

સવારના આઠે નોકરીએ જતા રહે છે,
રાતના અગિયાર સુધી ઘરે પધારતા રહે છે.

કુટુંબના સંબંધોથી દૂર રહે છે,
એકલા રહીને પોતાના કરિયર ગઢે છે.

કોઈ માંગશે કે નહી તેનાથી બચે છે,
ભીડમાં રહીને પણ એકલા લાગે છે.

મોટા પગારવાળી નોકરી છોડી નથી શકતા,
પોતાના નાના બાળકને પણ જોઈ શકતા નથી.

ફુલ-ટાઈમ મેડની સેવાઓ લે છે,
તેનાં હવાલે બાળકો રાખી દે છે.

કુટુંબને એ બાળક ઓળખતો નથી,
કેવળ 'આયા આન્ટી'ને જ ઓળખતો રહે છે.

દાદા-દાદી, નાનાજી-નાનીને કોણ જાણે છે?
બાળક માટે બધા અજાણ્યા લાગે છે.

આયા જ નહલાવે છે, આયા જ ખવડાવે છે,
ટિફિન પણ રોજ આયા જ બનાવે છે.

યુનિફોર્મ પહેરાવીને સ્કૂલ ટેક્સીમાં બેસાડે છે,
શાળા પછી તેને પાછું લાવતાં પણ આયા જ રહે છે.

જીંદગીના દરેક ખૂણામાં આયા જ દેખાય છે,
પણ માતા-પિતાના લાડમાં બાળક ઓગળતો નથી.

વિક એન્ડ મોલમાં ફક્ત ઉલ્લાસ થાય છે,
સંદેની રજાએ માતા-પિતા સાથે થોડો સમય જાય છે.

સમય વહી જાય છે, બાળક કોલેજ સુધી પહોંચે છે,
ઉચ્ચ શિક્ષણ માટે વિદેશ જવાનું વિચારે છે.

નવા મિત્રો મળે છે અને ત્યાં જીવી જાય છે,
માતા-પિતાના નાણાંથી વિદેશી જીવન માણે છે.

જેમ જેમ સમય પસાર થાય છે, સંબંધ ફિક્કા પડે છે,
માતા-પિતા સાથે હવે ફક્ત પૈસાનું જ જોડાણ રહે છે.

બાળક વિદેશ સ્થિર થઈ જાય છે, ત્યાં જ ઘર બાંધે છે,
માતા-પિતા માટે હિંચકાવટ ટકાવી જાય છે.

વૃદ્ધાવસ્થામાં માતા-પિતા એકલા રહે છે,
બાળકોથી દૂર, જીવનમાંથી કશુંય મળતું નથી.

એ ભૂતકાળની કમાણી માટે હવે પસ્તાય છે,
જીંદગીના અંતમાં પોતાના પર શરમાય છે.

આખરે વૃદ્ધાશ્રમમાં રહેવું પડે છે,
જ્યાં જીવંત હોય ત્યારે જ મરી જાય છે.

વિચાર કરો, તમે બાળકો તમારા માટે ઉછેરી રહ્યા છો કે વિદેશ માટે?

બેટો એડિલેડમાં, બેટી છે ન્યૂયોર્ક,
બ્રાઈટ બાળકો માટે, વૃદ્ધાવસ્થાનું જીવન છે ડાર્ક.

બેટા ડૉલરમાં બંધાય છે, સાત સમુદ્ર પાર,
ચિતા સળગાવવા પાડોશીઓ આવે છે ચાર.

ઑનલાઈનમાં સરસબરસ લાડ આવે છે,
પણ દુનિયા નાના થાય છે, સંબંધ બીમાર થાય છે.

વૃદ્ધ દંપતી આંખોમાં ખારું પાણી ભરે છે,
હરિદ્વારનાં ઘાટની તકદીર હવે સિડનીમાં કરે છે.

તારા ડૉલર કરતા મારી એક કલદાર સારું,
રૂખી-સૂખી ખાઇને સુખી ઘરનું જીવી શકાય સારું.

Read More

મહાકુંભ: એક ઐતિહાસિક સંગમ

ગંગા, યમુના, અને સરસ્વતી નદી સંગમે,
ઐતિહાસિક મેળો મહાકુંભ રમે.
ચારે તરફ સંયમ અને શ્રદ્ધાનો સાગર,
માનવીના જીવનને આપે નવો આકાર.

યુગો જૂનો ઇતિહાસ કહે છે કથા,
સાગરમંથનથી ઉદ્ભવ્યું અમૃત ધન સત્તા.
દેવી-દેવતાઓ અને દાનવો વચ્ચે કરાર,
ચાલ્યો અમૃત માટે ચાર ધામનો પ્રહાર.

પ્રથમ કથામાં પ્રગટે કુંભનો માહાત્મ્ય,
યોગ અને તપસ્યાનો બતાવે યથાર્થ.
હરિદ્વાર, પ્રયાગરાજ, નાશિક, ઉજ્જૈન,
આ ચાર ધામે કુંભ મેળાનો ખેલ રમે છે દૈવેન.

હરિદ્વારમાં ગંગાના તટે ઉજવે શોભા,
જ્યાં ભક્તિની લહેરે વધે આશાઓની ભોંસા.
પ્રયાગરાજે સંગમનું પવિત્ર તટ ધરાવ્યું,
ત્રણ નદીઓનું મીલન આ ધરતીને નવાવ્યું.

નાશિકમાં ગોદાવરી નદીની ધરા,
જ્યાં મહાદેવના આશીર્વાદથી પ્રગટે તેજ ધરા.
ઉજ્જૈન મહાકાલના પવિત્ર પ્રદેશે,
કુંભ મેળાનું મહત્વ સાકાર થાય દેશે.

જમ્બુદ્વીપનો આ પવિત્ર તહેવાર,
કર્મ અને ધર્મનો સંદેશ આપતો સંહાર.
અશ્રદ્ધાને શ્રદ્ધામાં ફેરવતો દરિયાફ,
જ્યાં આધ્યાત્મિકતા અનુભવે સર્વ વ્યાપક.

અહીં ઉમટે લાખો જનનો દરિયા,
ભક્તિના સંગમમાં તરવા તત્પર ભરિયા.
દિવ્ય દિપક જેમ ઉજળે અહીંના ચહેરા,
કુંભના ત્રિવેણીમાં થાય ત્યાગી સૌ ખરા.

કુંભમાં દરેક ભક્તની આવે નવી જાગૃતિ,
શ્રદ્ધા સાથે જીવનમાં આવે પવિત્રતા અને શાંતિ.
આ મહામેળો છે સંસ્કૃતિનો ઉન્માદ,
મહાકુંભ છે ભારતીય જીવનની યાદ.

વર્ષો પછી ફરી આવે આ પવિત્ર ક્ષણ,
સમય પણ રોકાઈ જાય અહીં થમન.
મહાકુંભના ધબકારથી થાય આસાર,
આજ અને સદા માટે તે છે અજેય સાકાર.

Read More

તુલસીને અંધવિશ્વાસ કહેવા લાગી છે,
સંસ્કારોને જૂના કહેવા લાગી છે।
જે ઘરો કદી દીવોની રોશનીથી શોભતા હતા,
હવે ત્યાં પ્લાસ્ટિકના વૃક્ષો ગોઠવતા છે।

આધુનિકતા નામે કઈ મીઠી બહાને છે,
જડોથી કટવું જ કાયમનો ફસાણો બને છે।
જે તુલસીમાં જીવતત્વ અને ઔષધિ ન જોઈ શકે,
એ પ્લાસ્ટિકમાં ખુશીની ખજાનો બતાવતા છે।

કહે છે, "પ્રગતિ જોઈએ, ભૂતકાળનો નાતો તોડી દો,"
તમારા તહેવારો ભૂલી જાઓ, બીજાને જોડો।
પરંતુ, ખોટો પ્રતિષ્ઠાનો તો તેમની નીતિ બની છે,
આટલાથી પરંપરા હટાવી, નવા મોરલાં ઉભા કરે છે।

હકિકતમાં, તુલસી આજ પણ જીવન આપે છે,
પ્લાસ્ટિક તો બસ ઝલકનું ઋણ લીધું છે।
જે સાચા મનોભાવને સમજતા નથી,
એ ઝાલીમોમાં સચ્ચાઈ માટે શું શોધી લાવે છે?

Read More

તીર્થરાજ પ્રયાગ

તપભૂમિ પવિત્ર પ્રચુર જ્ઞાન, નિત રહે આળસ્યથી દૂર।
ત્રિવેણી પવિત્ર તટે વસેલું, પ્રયાગ તીર્થરાજનો પુર।।

બયાસી રેખાંશે નજીક વસે, કર્ક રેખાથી ઉત્તર ભાગ।
સરસ્વતી, ગંગા, યમુનાના તીરે, મળે અમરપુણ્યનો વિલાસ।।

યજ્ઞફળ મળે તત્કાલ અહીં, સપ્તપુરીઓમાં શ્રેષ્ઠ સ્થાન।
મકર સંક્રાંતિ મઘ માસે આવે, સાધુ-સંત કરે અહીં નિધાન।।

કલ્પવાસ ધન્ય ગંગા કિનારે, ત્રય તાપ થતાં દૂર તમામ।
કલ્પવાસી જીવન નવયુક્ત થાય, શતદળ અષ્ટથી મળે આરામ।।

અક્ષયવૃક્ષ મહાફળદાયી, ઋષિ ભારદ્વાજે આપે જ્ઞાન।
અહીં વેણીમાધવ-હનુમાનનું દર્શન, સંતપાયે થાય તમામ કારજ।।

લોક કરે મજ્જનના લાભ, યુવા-વૃદ્ધ કરે આકારધાર।
બ્રહ્મસમાન આ પવિત્ર ત્રિપથગા, અમૃતરસથી છે સંપન્ન ધાર।।

શીત પવન તીવ્ર તટે વહે, પણ બળે ભક્તિનો પવિત્ર જ્વાર।
પ્રેમ રસ સાથે ભક્તિ અને વૈરાગ્ય, વધે શ્રદ્ધાનું ઝળહળવટ સાર।।

સરસ્વતી ઘાટ અને યમુના કિનારા, પ્રજ્વલિત થાય જ્ઞાન દીપક।
મનકામેશ્વર મહાદેવ મંદિર, આશીર્વાદે કરે જીવનું કલ્યાણ।।

સહસ્ત્ર યજ્ઞનો અહીં છે ફળ, માઘે કુંભ સ્નાન મહાન।
સિદ્ધ ઋષિઓના પ્રવચન સુપ્રભાતે, જીવ પામે શ્રેષ્ઠ નિધાન।।

જગત કલ્યાણી શંકરી માતા, સ્વર્ગ સમાન અહીંના ઘાટ।
મોક્ષના માર્ગે મૂકે પગલું, પ્રયાગરાજનો પવિત્ર ઠાટ।।

Read More

મકરસંક્રાંતિ છે આવે નવો સંકલ્પ,
આગળ વધવા માટે નવો એક હવલ્પ।
ઉંચી ઉડી રહી પતંગો આકાશમાં,
તમામ દિશાઓમાં ફેલાય છે આશા રસમા।

સૂરજના પ્રવાહે વસંતને આવે,
શિયાળાની સિતારી પણ મીઠી પડી જાય છે।
હવે નવો અભિગમ, નવી દિશા એ હવે,
જ્યાં આશા અને મક્કમ ઈરાદો જીવંત રહેશે।

તેઓને બાંધતા સ્વપ્નના ધાગા,
જે તોડતા નથી, જે હમેશા મજબૂત રહે।
ખુશીઓ અને શુભેચ્છાઓની આવે વ્હાવ,
મકરસંક્રાંતિમાં વાદળ પણ રહે હાવ।

આજે ઉજાળી રહી દુનિયાની અંદર,
તમામ લોકોને પ્રગતિનો માર્ગ ખૂલે નવો ફરીથી।

Read More

मधांत
एक चूहे ने हीरा निकाला, किस्मत उसकी चमकी थी,
मालिक ने सोचा मार गिराऊं, शिकारी को दे दी जिम्मेदारी थी।
हजारों चूहों के बीच में, थे सब आपस में रमे,
पर एक चूहा बैठा तन्हा, सबसे अलग, सबसे जुदा।
शिकारी ने झट से पहचाना, वही था वह खास चूहा,
जो हीरे की चमक में खोकर, छोड़ चुका था अपना कुनबा।
मालिक ने पूछा अचरज से, इतने में से पहचाना कैसे उसे?
शिकारी हंसा और बोला, "बात है ये बिलकुल सीधी, सहज।
जब कोई मूर्ख पा ले दौलत, खुद को समझे वह राजमहल,
छोड़ अपनों का संग-संसार, हो जाए अलग, बस यही विहल।"

Read More

સાપ બેરોજગાર થઇ ગયા
જયારે માણસોજ ડંખવા લાગ્યા.
કુતરાઓ હવે શું કરે?
ચાટવાનું તેનું કામ માણસો જ કરવા લાગ્યા
ભેશ હવે પાણીમાં ક્યાં બેસે છે ?
ઘરની સ્ત્રીઓ હવે મોલમાં જ વસે છે.
આખો દિવસ મો ફૂલાવેલું
ને ફક્ત સેલ્ફી માં જ હસે છે.
હવે સીલેક્સન પછી ક્યાં પ્રેમ છે
બાકી બધે લીવ અને રીલેસન છે.
ફરી ફરી ધોઈ ને વાપરવાની હતી ચીજો
હવે તો યુઝ એન્ડ થ્રો નો જમાનો છે.
નાની નાની તિરાડો રાખી દેવના દિલમાં
સંબંધની મોટી દીવાલો પડવા ન દેતા.
ક્યારેક થાય પીઠ પાછળ વાતો તમારી
તો ડરતા નહિ વીર એ વિચારી
વાતો તો એનીજ થાય છે
જેના કર્તુંત્વની જ વાતો છે.

Read More

ભારતીય નારી અબલા
ધણી છે એના ડબલા
એટલે વગાડે છે તેના તબલા

હવે તો જાગો
એક પોપટ તો ઉડી રહ્યો,
નેરેટીવ નામે જગમાં.
જાગૃત થવા નીકળી પડ્યો,
જ્ઞાન આપવા સઘળાને રસ્તા.
શિક્ષણના ધામે ગયો,
જ્યાં લક્ષ્મી ની પૂજા થતી.
સંસ્કારોનો પતન થયો,
વ્યવસાયમાં શિક્ષા ઝળહતી.
ગુરુકુળોની જગ્યાએ,
કોન્વેન્ટની ચાલ ચાલતી.
"હવે તો જાગો" બોલી ને,
પીપુડી વગાડી તો ખોટી.
ગૃહસ્થની દિશા વળયો,
જે ત્રણ પેઢી સાથે રહેતા.
હવે હમ દો હમારા એક,
ભૌતિક સુખે મગ્ન રહેતા.
"હવે તો જાગો" ના અવાજે,
અહીંયાં પણ કંઇ પરિણામ ન આવ્યું.
હાસ્યમાં મગ્ન જીંદગી,
સમયનું સત્ય બળી ગયું.
રાજનીતિના ધામે ગયો,
જ્યાં કાનમાં કશું ન પહોંચે.
કૃષ્ણના સિદ્ધાંતની જેમ,
સત્ય વળી ન બેસે.
ધર્મસ્થાનના દ્વારે આવ્યો,
જ્યાં મંદિરો થયા દુકાનો.
ભજન ભોજનમાં મગ્ન રહે,
જીવન થયા વાણિજ્યના ધબકારા.
અંતે એક કાગડો મળ્યો,
જેણે પોપટી રંગે રંગાવ્યો.
"હવે તો જાગો"નો સંદેશ,
પણ વરસાદે સત્ય બતાવ્યો.
કાગડો ઉડી ગયો,
પોપટને સમજાયું,
સમુદ્રમાં બધું બળી શકે નહીં,
એક ટીપું શાંતિ લાવી શકે.
સન્યાસે હિમાલય ચડ્યો,
જ્યાં આત્મજ્ઞાન થયો.
ફરી પાછો વિશ્વમાં,
જ્યાં સમાજ મરણ પામ્યો.
દુઃખમાં પોપટ બોલ્યો,
"હવે તો જાગો, મિત્રો!"
જાગૃતિની જ્યોત જલાવો,
જીવનને સાચો માર્ગ આપો.

Read More