જીવનના માર્ગમાં પડકારો અનિવાર્ય છે, પણ મનોબળ અને દ્રઢ નિશ્ચય હોય તો દરેક વાવાઝોડું નાનું બની જાય. આ કવિતા એ જ અડગ ભાવનાનો સ્વર છે, પડતા પડતા ફરી ઊભા થવાની શક્તિ, સપનાઓને સાકાર કરવા માટેની અવિરત દોડ અને હારને પરાજિત કરવાની અડગ હિંમત. દરેક પંક્તિ જીવનના યુદ્ધમાં લડવા પ્રેરણા આપે છે અને યાદ અપાવે છે કે સાચો યોદ્ધા ક્યારેય અટકતો નથી. શબ્દોનો આ જ્યોતિર્મય સંદેશ, દરેક હૃદયમાં નવી ઉર્જાનો ઉદ્ભવ કરે છે.
માર્ગ કાંટાવાળો હોય,
તો પણ પગ પાછા નથી લેતો,
ઘૂંટણિયે પડી જાઉં તો શું,
હું દર વખતે ફરી ઊભો થઈશ.
આંખમાં સપના લઈને,
હૃદયમાં હિંમત ભરેલી,
પવન સામે છાતી તાણીને,
દોડું સતત,
છે મારી આંખો આશાથી ભરેલી.
ક્યાંક અંધકાર, ક્યાંક વરસાદ,
ક્યાંક વીજળી, ક્યાંક વાવાઝોડું,
પણ હારી જાઉં એવું નહીં,
હું લડવા જ જન્મ્યો છું,
હારને પણ હરાવું છું.
જેટલા પ્રહારો કરશે દુનિયા,
તે ઝીલવાનો શોખ છે,
આંસુઓને ઘૂંટીને હસવું,
એ મારા મનનો શોખ છે.
હું અટકું નહિ, હું થાકું નહિ,
હું હારું નહિ, હું ભાગું નહિ,
ગર્વથી કહું છું દુનિયાને —
“આ રહ્યો હું… હું આવી રહ્યો છું!”
પગલાં મારા તૂટી જશે,
તો પણ રાહ હું છોડીશ નહીં,
જખ્મો મારા સજાવી ને,
પછી પણ યુદ્ધ હું છોડીશ નહીં.
સૂર્ય છુપાઈ જાય ક્યારેક,
પણ સવાર ફરી આવે છે,
જીવનની દરેક હાર પછી
વિજયનો મોકો આવે જ છે.
મારી જીત હવે દૂર નહીં,
માર્ગ મુશ્કેલ છે, પણ સાચો છે,
હું પડીશ પણ ફરી ઊભો થઈ ગર્જીશ
“જિંદગી, હું આવી રહ્યો છું!”
સંજય શેઠ
-*-*-*-*-*
કેટલીક યાદો સમયની ધૂળમાં દટાઈ જાય છે, છતાં હૃદયના ખૂણામાં તેમની ગુંજ સદાય જીવંત રહે છે. પ્રેમની અધૂરી પળો, કહ્યા વગર રહી ગયેલા શબ્દો અને વિયોગની શાંત ચોટ—આ બધું હૃદયને અચાનક ફરી સ્પર્શી જાય ત્યારે લાગણીનું એક નાજુક તરંગ ઉઠે છે. આ કવિતા એ જ મૌન સ્મૃતિઓને શબ્દોમાં સજાવવાનો પ્રયત્ન છે—એ પળોને અર્પિત, જેઓ વીતી ગઈ હોવા છતાં મનના આકાશમાં હળવેથી ધૂંધળી રોશની સમી ઝળહળે છે.
મનના ઊંડા ખૂણામાં,
તારી યાદો છુપાઈ ગઈ,
ક્યારેક જે ધબકતી હતી,
આજે શાંત પડી ગઈ.
હાથે રાખેલું એ નાનું સ્વપ્ન,
પવન સાથે છૂટી ગયું,
હૃદયે જે સાથ માગ્યો હતો,
એ અર્ધું જ રહી ગયું.
કાગળની પર છૂટેલી શાહી જેવી,
તારી વાતો ફેલાઈ ગઈ,
હું તો રોકવા તત્પર હતો,
પણ પળો મારી સરકી ગઈ.
હું હવે નહોતો તારો,
ને તું મારી રહી નહિ,
અધૂરા શબ્દોની ચોટ લઈ,
આંખે રડવું એ રહી ગયું.
શાંત રાતના અંતરમાં હવે,
તારી ગુંજ પણ થમી ગઈ,
હું બોલ્યો નહોતો કશુ,
ને તું દિલની વાત કહી ગઈ.
-*-*-*-*-*
સંબંધોની દુનિયામાં દોસ્તી એ સૌથી નિખાલસ, નિઃસ્વાર્થી અને હળવાશથી ભરેલી લાગણી છે. પ્રેમ પોતાના રંગોમાં ક્યારેક બદલાઈ જાય, પણ દોસ્તીનું બંધન સમજ, વિશ્વાસ અને હૃદયની નજીકતાથી વર્ષો સુધી અડગ રહે છે. આ કવિતા એ જ યારીના શુદ્ધ સ્વભાવને નિમિત્તે લખાયેલું એક નાનકડું વંદન છે—તેમ મિત્રો માટે, જેમના સાથથી જીવન વધુ સુંદર, સ્થિર અને શાંતિમય બને છે.
દોસ્તીનું બંધન પ્રેમથી નહિ,
પણ દિલની ઊંડી સમજથી બને છે.
જ્યાં ઇશ્ક ક્યારેક તૂટી જાય,
ત્યાં યારી વરસો સુધી જળવાઈ રહે છે.
પ્રેમમાં હક્ક હોય છે,
દોસ્તીમાં હંમેશા જગ્યા હોય છે.
ઈશ્ક તો દિલને ધડકાવેછે,
પણ દોસ્તી આ આત્માને શાંતિ આપેછે.
દરેક સંબંધને નામ નથી હોતું,
કેટલાંક તો અનુભૂતિથી જ ઓળખાય.
દોસ્તી એ એવો અહેસાસ,
જે કોઈપણ પ્રેમ કરતા ઊંચું સ્થાન પામે છે.
-***-*-*
ક્યારેક જીવનમાં કોઈ એક ક્ષણ એવી આવે છે, જે આપણું આખું અસ્તિત્વ બદલી મૂકે. એ પળ અનાયાસ હોય, અચાનક હોય, પરંતુ તેની અસર હૃદયમાં સદાય માટે વસવી જાય. પસંદગીના નાનકડા બીજમાંથી કેવી રીતે સાચા પ્રેમનું વૃક્ષ વિકસે છે, તેને શબ્દોમાં પકડવાનો આ પ્રયત્ન છે. આ કવિતા એ જ ભાવનાની ઉજવણી છે—એક એવી લાગણીની, જે પળમાં જન્મે છે, ધીમે ધીમે ઊંડે ઊતરે છે અને આખું જીવન બની રહે છે.
કોઈક મળ્યા અચાનક, એક પળનો ઈતેફાક,
પણ એ પળ હૃદયમાં રહી ગઈ, એ હતો પ્રેમનો સ્વાદ.
તને જોયા પછી, દુનિયા બદલાઈ ગઈ,
બાકી બધું ભૂંસાઈગયું, માત્ર યાદો જ રહી ગઈ.
તમારી પસંદગી પ્રથમ, બસ એમ જ થઈ ગઈ,
પણ ધીમે ધીમે એ પસંદગી, જીવન બની ગઈ.
આજ પણ મન કહે છે, એ કોઈ સપનુ ન્હોતું,
તમે જ મનમાં રહી ગયા, એજ પ્રેમનું સત્ય હતું.
કોઈ સમજાવી શક્યું નહીં, કેવી રીતે આ બન્યું,
એક પસંદગીથી શરૂ થઈ, આખું જીવન સંકળાયું.
આજ હૃદય સ્વીકાર કરે, કોઈ વળી પૂછે તો,
પસંદગી નહોતી માત્ર, એ તો સાચ્ચો પ્રેમ હતો. 💖
-*-*-*-*-*-*
કોલેજના દિવસો ભલે સમયની ધૂળમાં સમાઈ જાય, પરંતુ ત્યાં રચાયેલા સંબંધો મનના આકાશમાં હંમેશાં તેજસ્વી તારાઓ બનીને ઝળહળતા રહે છે. વર્ષો વીતી જાય, માર્ગો બદલાઈ જાય, છતાં કેટલીક મિત્રતાઓ એવી હોય છે જે હૃદયની ઊંડાઈમાં જડ પકડી રહે છે. આ કવિતા એ જ અનમોલ સાથીઓને અર્પિત છે—એ મિત્રોને, જેમની સાથેના હાસ્ય, વાતો અને પળો આજે પણ યાદોના દરિયામાં મીઠો તરંગ જગાવે છે.
નીલેશની નિર્મળ વાતો, અજયની મસ્તી ભરી ચાલ,
વિજયની હાસ્ય ભરેલી મોજ, દક્ષાની શાંત મુદ્રા.
શિલ્પાની કલ્પનાશક્તિ, કવિતાની સૌમ્ય ભરી નજર,
હીનાની હંમેશા સાથે રહેતી મિત્રતા એ અજર.
કોલેજના દિવસો ગયા, સમય ની સાથે વહેતા,
પણ આ દોસ્તી રહી અડગ, એ બાંધણ નથી કહેતા.
ક્યાંક સ્મૃતિમાં ખીલી જાય એક પળ એવી ખાસ,
કે જેમાં હોવા સાથીઓ એ જ માનવાય રાહતની શ્વાસ.
જીવનના પથ પર ફરીએ, બદલાય દરેક દૃશ્ય,
પણ દિલમાં જિંદગીભર વસે, એ સહપાઠીઓનું હૃદયતલયે સંગીત.
સંબંધો જૂના થતા નથી, દિલથી જોડાયેલી આ જ્ઞાતિ,
દોસ્તી તો એ અનમોલ રત્ન છે, જે રહે શાશ્વત સાથી.
