Chapter 13 : सावल्यांचा परताव
सत्याचा विजय झाला होता ... असं वाटत होतं. पण रात्री जेव्हा चेतनने गावाच्या कडेला असलेल्या झोपडीकडे पाहिलं , त्याला काहीतरी वेगळं जाणवलं.
तिथं, अंधारात, एक सावली उभी होती – स्त्रीसदृश, पण चेहरा अस्पष्ट. तिच्या हातात एक लाकडी बाहुली होती – आणि बाहुलीवर रक्ताचे डाग .
चेतनने डोळे चोळून परत पाहिलं – ती सावली नाहीशी झाली होती.
अज्ञात मृत्यूची चाहूल
दुसऱ्या दिवशी, गावात एक विचित्र घटना घडली. रामभाऊ – जो नेहमी आत्म्यांच्या कहाण्यांवर हसत असे – झाडाजवळ मृतावस्थेत सापडला. चेहऱ्यावर भयंकर भीती, आणि हातात एकच गोष्ट – तीच बाहुली.
शंकरनाथ आणि प्रियंका धावत तिथं पोहोचले.
"हे काहीतरी नवीन आहे... हे झाड शांत झालं असावं असं वाटत होतं. पण आता ... काहीतरी अजून गहिरं सुरू झालंय , " शंकरनाथ गंभीरपणे म्हणाला .
"शांततेच्या आड दडलेल्या गोष्टी जास्त धोकादायक असतात ," प्रियंका कुजबुजली .
विचित्र स्वप्नांची मालिका
त्या रात्री प्रियंकाला पुन्हा स्वप्न पडलं – एका अंधाऱ्या खोलीत ती एकटीच बसलेली होती . समोर एक खिडकी आणि त्या खिडकीतून दिसणारं तेच झाड. पण आता त्याच्या फांद्यांमध्ये एक मुलगी झुलताना दिसत होती – शरीर झोके खात होतं , पण डोळे मोठे आणि सरळ प्रियंकाकडे पाहणारे .
" तू अजूनही सगळ्यांचं ऐकलं नाहीस ... " तो आवाज हवेत घुमत होता.
प्रियंका घाबरत उठली , पण आता तिला कळलं – अजून कोणी आहे . अजून एक आत्मा ... जो शांत झाला नव्हता .
पुन्हा शोध सुरू
चेतन , दीपक आणि प्रियंका पुन्हा त्या झाडाच्या आसपास तपास करायला लागले . शंकरनाथने एक नवा विधी केला – ज्यामध्ये झाडाच्या आत दडलेली उर्जा अधिक स्पष्ट होईल .
त्या विधी दरम्यान, झाडाच्या खोडावर एक नवीन नाव दिसू लागलं – " शुभांगी ".
" शुभांगी कोण ? " चेतनने विचारलं .
शंकरनाथ थोडा वेळ शांत राहिला . " माझ्या वडिलांनी एकदा सांगितलं होतं – गावात एक मुलगी होती , जी अचानक गायब झाली. कोणी तिला शोधलं नाही. कुणी तिला आठवणीतही ठेवलं नाही . कदाचित तीच शुभांगी ... "
प्रियंकाने झाडाच्या खालची माती उकरायला सुरुवात केली. काही वेळातच एक मोडकं फोटोफ्रेम आणि एक अर्धवट जळालेली वहिनी सापडली.
त्या वहित फक्त एकच वाक्य पुन्हा पुन्हा लिहिलं होतं:
"माझं अस्तित्व नाकारू नका ... "
नवा संघर्ष उभा राहतो
गावकऱ्यांनी ही गोष्ट ऐकली, पण यावेळी त्यांचा प्रतिसाद वेगळा होता . “ पुन्हा तुम्ही आत्मा , झाड, विधी यावर चर्चा करताय ... आता थांबा ! ”
काहीजण म्हणाले , “ ते झाड बंद करा . जाळून टाका! ”
प्रियंका संतापली . “ त्या झाडाखाली लोकांची कहाणी दडलीय – ती संपवून चालणार नाही . अजून एक आत्मा शांत झालेला नाही . आणि यावेळी , आपण तिला दुर्लक्षित करू शकत नाही . ”
गावकऱ्यांमध्ये मतभेद निर्माण झाले. काहीजण आता प्रियंकाच्या बाजूने होते, काही विरोधात. पण सर्वांवर सावली पसरली होती – ती शुभांगीची.
( पुढे चालू ... )
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
