પ્રસ્તાવના
સત્ય અને ભ્રમ વચ્ચેનો પ્રવાસ
સુમસાન, કાળો ડામર રોડ. ચારે તરફ ઊંચા, ભેદી પડછાયાઓ પાડતા વૃક્ષો. જૂની, ભૂખરી રંગની એમ્બેસેડર કારના હેડલાઈટનો આછો પ્રકાશ જાણે રસ્તા પર લટાર મારી રહ્યો હતો. કારની અંદર એક યુવાન, કબીર, સ્ટિયરિંગ વ્હીલ પર મજબૂત પકડ જમાવીને બેઠો હતો. તેની આંખોમાં ડર અને અફસોસનો સમન્વય હતો. આજે આ રસ્તેથી પસાર થવું તેને જરાય ગમતું નહોતું, પણ અચાનક તેના જીવનમાં બનેલી એક રહસ્યમય ઘટનાને કારણે તે મજબૂર હતો. આ વાર્તા ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની એક રમત છે, જેનો અંત કદાચ ક્યારેય નહીં આવે.
પહેલું દૃશ્ય :ભયાનક ભૂતકાળ અને અજાણ્યો મુસાફર
કબીરના નાના ભાઈ અભિષેકનું અપહરણ થયું હતું. અપહરણકર્તાઓએ કબીરને એક પત્ર મોકલ્યો હતો, જેમાં લખ્યું હતું કે જો તે અભિષેકને પાછો મેળવવા માંગતો હોય, તો તેણે આ જ રસ્તેથી પસાર થવું પડશે. કબીરના મનમાં આ પત્ર વાંચીને ડરની એક લહેર દોડી ગઈ હતી. તેણે આ રસ્તા વિશે ઘણી લોકવાયકાઓ સાંભળી હતી - એવો રસ્તો જ્યાંથી કોઈ પાછું ફરતું નથી. પરંતુ, ભાઈના જીવનો સવાલ હતો, એટલે તેણે નાછૂટકે આ યાત્રા શરૂ કરી હતી.
અચાનક, એક તીવ્ર વળાંક પર, તેને કંઈક દેખાયું. રસ્તાની બાજુમાં, એક વિચિત્ર વ્યક્તિ ઊભી હતી. તેણે પહેરેલો કોટ ફાટેલો અને જીર્ણ હતો, અને માથા પર એક જૂની હેટ પહેરી હતી. તેનો ચહેરો કરચલીઓથી ભરેલો હતો અને તેની આંખોમાં એક વિચિત્ર ચમક હતી. તે હાથ ઊંચો કરીને લિફ્ટ માંગી રહ્યો હતો.
કબીરનું મન જોરજોરથી ચીસો પાડી રહ્યું હતું, "નહીં! તેને ગાડીમાં ન બેસાડ! આ એક જાળ છે!" પણ તેના શરીર પર જાણે કોઈ અદ્રશ્ય શક્તિએ કબજો કરી લીધો હતો. તે મનમાં મનાઈ કરવા માંગતો હતો, પણ તેનો હાથ જાતે જ બ્રેક પર ગયો અને ગાડી ઊભી રહી ગઈ. પેલા વ્યક્તિએ દરવાજો ખોલ્યો અને પાછળની સીટ પર બેસી ગયો.
"આભાર, યુવાન," તેણે એક ઊંડા અને ઘેઘૂર અવાજમાં કહ્યું, જેણે કબીરના હૃદયમાં ધ્રુજારી ઊભી કરી દીધી.
બીજું દૃશ્ય: સમયનો ભ્રમ અને એક અટ્ટહાસ્ય
થોડી વાર સુધી બંને શાંતિથી મુસાફરી કરતા રહ્યા. કબીરની નજર વારંવાર રીઅર-વ્યુ મિરરમાં પેલા અજાણ્યા વ્યક્તિ પર જતી હતી. તેની વિચિત્ર હરકતો જોઈને કબીરથી પૂછ્યા વગર રહેવાયું નહીં, "માફ કરજો, પણ તમે કોણ છો? અને આટલી રાત્રે અહીં શું કરી રહ્યા છો?"
પેલા વ્યક્તિએ એક ક્રૂર સ્મિત સાથે કબીર સામે જોયું. "મારું નામ સ્મિથ છે. અને મારી ઉંમર? લગભગ ૨૦૦ વર્ષ."
આ સાંભળીને કબીરના હોશ ઉડી ગયા. તેણે સ્ટિયરિંગ પરની પકડ ઢીલી કરી દીધી. "શું? ૨૦૦ વર્ષ?"
સ્મિથે કબીરના ડરેલા ચહેરા પર ધ્યાન આપ્યું અને એક જોરદાર અટ્ટહાસ્ય કર્યું. તે અટ્ટહાસ્ય એટલું વિકરાળ હતું કે જાણે ગાડીની દીવાલો પણ ધ્રુજી રહી હતી. કબીરને લાગ્યું કે તે કોઈ ફિલ્મના ભયાનક દ્રશ્યમાં ફસાઈ ગયો છે.
જેમ જેમ ગાડી આગળ વધી, તેમ તેમ રસ્તો વધુ ભયાનક બનતો ગયો. આજુબાજુ ઊંચા, કાળા પહાડો અને ઘટ્ટ જંગલો હતા. વાતાવરણમાં એક વિચિત્ર ઠંડી પ્રસરી રહી હતી. જાણે કે કાર હવે આ દુનિયા છોડીને કોઈ બીજી દુનિયામાં પ્રવેશી રહી હોય.
અચાનક સ્મિથનો અવાજ બદલાઈ ગયો. તે પહેલા કરતાં પણ વધુ ઘેરો અને ગુંજતો હતો. તેનો ચહેરો પણ ધીમે ધીમે બદલાઈ રહ્યો હતો.
ત્રીજું દૃશ્ય: જૂનો ઇતિહાસ અને કબીરની નિયતિ
સ્મિથે કબીરને કહ્યું, "સાંભળ, યુવાન, હું પણ તારા જેવો જ એક સામાન્ય યુવાન હતો. મારો પણ એક સુંદર પરિવાર હતો. પણ મને એક શોખ હતો, વિચિત્ર અને ભયાનક જગ્યાઓનો પ્રવાસ કરવાનો."
"એક સાંજે હું પણ તારા જેમ જ એક ઘોડાગાડી લઈને સાહસ માટે આ જ સુમસાન રસ્તા પરથી પસાર થઈ રહ્યો હતો. આ જગ્યા વિશે એક દંતકથા હતી કે અહીં એક ૨૫૦ વર્ષનો વૃદ્ધ રસ્તા પરથી પસાર થતા લોકોને લિફ્ટ માંગે છે. મેં સાહસ ખેડવાનું નક્કી કર્યું, પણ એ મારી સૌથી મોટી ભૂલ હતી."
"તે વૃદ્ધ મને દેખાયો. મારો આત્મા તેને ના પાડી રહ્યો હતો, પણ હું કોઈ અજાણી શક્તિના વશમાં આવી ગયો અને મેં તેને લિફ્ટ આપી. થોડા આગળ જતા, મારી ઘોડાગાડી અચાનક પલટી અને તે વૃદ્ધ સાથે એક ઊંડી ખાઈમાં પડી ગઈ."
"મને લાગ્યું કે હું એક લાંબી તંદ્રામાં છું. તંદ્રામાં મને પેલા વૃદ્ધના શબ્દો સંભળાયા, 'હું છૂટ્યો, હવે તું ભોગવ. પણ તું દુનિયામાં બદલાવ લાવી શકે છે, બસ શક્તિનો ઉપયોગ કર'."
"જ્યારે હું જાગ્યો, ત્યારે હું હું નહોતો રહ્યો. હું હવે એ ૨૫૦ વર્ષનો વૃદ્ધ બની ગયો હતો."
જેમ જેમ સ્મિથ પોતાની વાત પૂરી કરી રહ્યો હતો, તેમ તેમ કાર એક તીવ્ર વળાંક પર પહોંચી. અચાનક, કારનું નિયંત્રણ ગુમાવી બેઠી અને એક ભયાનક અવાજ સાથે ખાઈમાં પલટી ગઈ.
કબીરને લાગ્યું કે તે એક લાંબી તંદ્રામાં જઈ રહ્યો છે. તેને ફરી એ જ શબ્દો સંભળાયા, "હું છૂટ્યો, હવે તું ભોગવ. પણ તું દુનિયામાં બદલાવ લાવી શકે છે, બસ શક્તિનો ઉપયોગ કર."
જ્યારે તેણે આંખો ખોલી, ત્યારે તે ફરીથી આ જ સુનસાન રસ્તા પર ઊભો હતો. સામે એક જૂની એમ્બેસેડર કાર પસાર થઈ રહી હતી. અને કબીર? તેના શરીર પર કાળા ધૂળથી ભરેલા કપડાં હતા. તેના ચહેરા પર કરચલીઓ અને આંખોમાં એક વિચિત્ર ચમક હતી. તે હાથ ઊંચો કરીને લિફ્ટ માંગી રહ્યો હતો.
ચોથું દૃશ્ય: ભ્રમનું પુનરાવર્તન અને નવો શિકાર
કબીર, જે હવે સ્મિથના શરીરમાં હતો, રસ્તાની બાજુમાં ઊભો રહીને ગાડીને લિફ્ટ માંગી રહ્યો હતો. સામેથી આવતી એમ્બેસેડર કારમાં એક યુવાન બેઠો હતો, જેનું નામ રાજ હતું. રાજના ચહેરા પર ગભરાટ અને નિરાશા હતી. તેના નાના ભાઈનું અપહરણ થયું હતું અને અપહરણકર્તાઓએ તેને આ જ રસ્તેથી પસાર થવા કહ્યું હતું.
રાજ અચાનક બ્રેક મારી. કબીર, જે હવે સ્મિથ હતો, કારમાં બેસી ગયો. રાજે તેને પૂછ્યું, "તમે કોણ છો? અને આટલી રાત્રે અહીં શું કરી રહ્યા છો?"
સ્મિથે એક ક્રૂર સ્મિત સાથે કહ્યું, "મારું નામ સ્મિથ છે. અને મારી ઉંમર? લગભગ ૨૦૦ વર્ષ."
આ સાંભળીને રાજના હોશ ઉડી ગયા. સ્મિથે ફરીથી એ જ અટ્ટહાસ્ય કર્યું, જેણે રાજના શરીરમાં ભયની એક લહેર દોડાવી દીધી.
પાંચમું દૃશ્ય: શક્તિનો ઉપયોગ અને એક રહસ્યમય જગ્યા
સ્મિથે રાજને કહ્યું, "તારા ભાઈનું અપહરણ થયું છે, ખરું ને? મને ખબર છે. હું તને એક શક્તિ આપી શકું છું જેનાથી તું તારા ભાઈને પાછો મેળવી શકે છે. પણ તેની એક કિંમત છે."
રાજ મૂંઝવણમાં હતો. "કિંમત? કઈ કિંમત?"
સ્મિથે રહસ્યમય અવાજે કહ્યું, "તારે મારી જગ્યા લેવી પડશે. હું ૨૦૦ વર્ષથી અહીં ફસાયેલો છું. મેં ભૂતકાળમાં એક ભૂલ કરી હતી, અને હવે તું એ ભૂલનું પુનરાવર્તન કરીશ."
અચાનક, ગાડી એક રહસ્યમય જગ્યાએ પહોંચી ગઈ. ત્યાં એક જૂની હવેલી હતી, જેના દરવાજા આપમેળે ખુલી રહ્યા હતા.
સ્મિથે કહ્યું, "આ એ જગ્યા છે જ્યાં તારા ભાઈને રાખવામાં આવ્યો છે. તું અંદર જા, અને તારા ભાઈને પાછો મેળવ. પણ યાદ રાખજે, આ તારી છેલ્લી તક છે."
છઠ્ઠું દૃશ્ય: સત્ય અને ભ્રમ વચ્ચેનો સંઘર્ષ
રાજ હવેલીમાં ગયો. તેને અચાનક પોતાના ભાઈનો અવાજ સંભળાયો, "ભાઈ! મને બચાવ!" રાજ અવાજની દિશામાં દોડ્યો. તેને એક ઓરડો દેખાયો, જ્યાં તેનો ભાઈ બેભાન અવસ્થામાં પડ્યો હતો.
રાજે તેને ઊંચક્યો અને બહાર દોડ્યો. પણ બહાર નીકળતા જ તેને એક આશ્ચર્યજનક દ્રશ્ય દેખાયું. સ્મિથ હવે ત્યાં નહોતો. તેની જગ્યાએ એક અદ્રશ્ય શક્તિ હતી, જેણે રાજને કહ્યું, "અભિનંદન, યુવાન. તું આ પરીક્ષામાં પાસ થયો."
રાજે પૂછ્યું, "આ બધું શું હતું? અને મારો ભાઈ અહીં કેવી રીતે આવ્યો?"
અદ્રશ્ય શક્તિએ જવાબ આપ્યો, "સ્મિથ એક ભ્રમ હતો. તે તારી કલ્પનાનો ભાગ હતો. મેં તને આ રસ્તે મોકલ્યો હતો કારણ કે તારામાં એક વિશેષ શક્તિ છે. તું ભ્રમને વાસ્તવિકતામાં બદલી શકે છે. તારા ભાઈનું અપહરણ થયું નહોતું, તે એક ભ્રમ હતો જે તેં પોતે બનાવ્યો હતો."
રાજ ચોંકી ગયો. તેને યાદ આવ્યું કે થોડા દિવસો પહેલા તેના અને તેના ભાઈ વચ્ચે એક ઝઘડો થયો હતો. કબીરની શક્તિને કારણે તે ભ્રમ વાસ્તવિકતામાં ફેરવાઈ ગયો હતો.
અદ્રશ્ય શક્તિએ કહ્યું, "હવે તારે આ શક્તિનો સદુપયોગ કરવો પડશે. તું દુનિયામાં બદલાવ લાવી શકે છે. તું કોઈને દુઃખી કે નિરાશ કરી શકે છે, પણ તું તેમને ખુશ પણ કરી શકે છે. તારી શક્તિ તારા કાબૂમાં છે."
રાજને હવે બધું સમજાઈ ગયું. તેણે પોતાના ભાઈને પ્રેમથી ભેટી પડ્યો અને ગાડી ચાલુ કરી. તેણે આ રસ્તો છોડી દીધો, પણ તેના મનમાં એક નવો સંકલ્પ હતો.
સાતમું દૃશ્ય: ભ્રમનો માસ્ટર અને વાસ્તવિકતાનો મોહ
રાજ, પોતાની શક્તિથી પરિચિત થઈને, હવે એક નવા સંસારમાં પ્રવેશ્યો હતો. તેની શક્તિ માત્ર ભ્રમ પેદા કરવાની નહોતી, પરંતુ ભ્રમને એટલો વાસ્તવિક બનાવવાની હતી કે તે વાસ્તવિકતાથી પણ વધુ સ્પષ્ટ લાગે. કબીર અને સ્મિથની આખી ઘટના, ભાઈનું અપહરણ - આ બધું તેના મનની જ રચના હતી. એક એવી રચના જે વાસ્તવિક દુનિયામાં એક શક્તિશાળી અસર છોડી ગઈ હતી.
રાજની શક્તિની સૌથી મોટી વિશેષતા એ હતી કે તે બીજાના મનમાં પણ ભ્રમ પેદા કરી શકતો હતો. તે કોઈ વ્યક્તિના ભૂતકાળના ડર, અફસોસ કે ઈચ્છાઓને પોતાના ભ્રમમાં પરોવી શકતો હતો, અને એ ભ્રમને એક એવો અનુભવ બનાવી શકતો હતો કે તે વ્યક્તિને લાગતું કે તે ખરેખર તે પરિસ્થિતિમાંથી પસાર થઈ રહ્યો છે.
આઠમું દૃશ્ય: રામનો ભ્રમ અને રાજની કસોટી
રાજે પહેલો પ્રયોગ તેના મિત્ર રામ પર કરવાનો વિચાર કર્યો. રામ એક મહાન કલાકાર હતો, પરંતુ એક ગંભીર અકસ્માતમાં તેણે પોતાનો જમણો હાથ ગુમાવ્યો હતો. આ કારણે તે ચિત્રકામ કરી શકતો નહોતો અને ડિપ્રેશનમાં રહેતો હતો.
રામ હતાશ થઈને બેઠો હતો. રાજે તેના હાથને સ્પર્શ કર્યો અને પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ કર્યો. તરત જ, રામની આંખો સામે એક ભ્રમ પેદા થયો.
રામને લાગ્યું કે તેનો હાથ પાછો આવી ગયો છે. તે એક કેનવાસ સામે ઊભો હતો અને તેના હાથમાં બ્રશ હતું. તે ચિત્રકામ કરવા લાગ્યો. ભ્રમ એટલો વાસ્તવિક હતો કે રામને પોતાના શરીરનો દરેક ભાગ અનુભવાતો હતો. રામના ચહેરા પર એક સ્મિત હતું જે વર્ષોથી ગાયબ હતું. તે અતિશય ખુશ હતો.
નવમું દૃશ્ય: સત્યનો સંઘર્ષ અને એક નવો પડકાર
રાજને લાગ્યું કે હવે તેને સત્ય કહેવાનો સમય આવી ગયો છે. તેણે રામને ધીમેથી સ્પર્શ કર્યો અને કહ્યું, "રામ, આ બધું ભ્રમ છે."
રામની ખુશી અચાનક ગાયબ થઈ ગઈ. તેની આંખોમાં હતાશા ફરીથી આવી ગઈ. તેણે રાજ તરફ ગુસ્સાથી જોયું અને કહ્યું, "તેં મારી સાથે આવું કેમ કર્યું? તેં મને ખુશી આપી અને પછી તે છીનવી લીધી."
રાજને પોતાની ભૂલ સમજાઈ ગઈ. તેણે ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની પાતળી રેખાને ઓળંગી લીધી હતી. તેણે રામને ખુશી આપી, પણ તે ખુશી ખોટી હતી. હવે રામનું ડિપ્રેશન પહેલા કરતાં પણ વધુ વધી ગયું.
આ ઘટનાએ રાજને એક મોટો પાઠ શીખવ્યો. તેણે સમજાયું કે તેની શક્તિ બેધારી તલવાર જેવી છે. તે કોઈને ખુશ કરી શકે છે, પણ તેની ખુશી ખોટી હોય તો તે વ્યક્તિને વધુ દુઃખી કરી શકે છે.
દસમું દૃશ્ય: ભ્રમનું કાળું પાસું અને રાજનો તર્ક
રામ સાથેના અનુભવ પછી રાજ ખૂબ જ વિચલિત થઈ ગયો. તેને સમજાયું કે તેની શક્તિ એક ભયાનક શ્રાપ પણ બની શકે છે. ભ્રમથી મળતી ખુશી એ અફીણના નશા જેવી હતી, જે વ્યક્તિને વાસ્તવિકતાથી દૂર કરી દેતી હતી અને જ્યારે નશો ઉતરી જાય ત્યારે જીવન વધુ અસહ્ય લાગતું હતું.
રાજે હવે પોતાની શક્તિને વધુ તાર્કિક અને નિયંત્રિત રીતે વાપરવાનું નક્કી કર્યું. તેણે પોતાની જાતને પૂછ્યું, "શું ભ્રમનો ઉપયોગ વાસ્તવિકતાને સુધારવા માટે થઈ શકે છે?"
તેણે વિચાર્યું કે જો તે ભ્રમ દ્વારા કોઈ વ્યક્તિને તેના ડરનો સામનો કરાવે, તો શું તે વ્યક્તિ વાસ્તવિક જીવનમાં તે ડરને દૂર કરી શકશે?
અગિયારમું દૃશ્ય: કિરણનો ડર અને રાજનો નવો પ્રયોગ
રાજની બહેન કિરણને ઊંચાઈનો ગંભીર ડર હતો. આ ડરને કારણે તે તેની નોકરી ગુમાવી બેઠી હતી.
રાજે કિરણ પર તેની શક્તિનો નવો પ્રયોગ કરવાનું નક્કી કર્યું. એક સાંજે તેણે કિરણને કહ્યું, "ચાલો, આપણે આપણા ટેરેસ પર જઈએ."
કિરણના ચહેરા પર ગભરાટ હતો, પણ રાજની આંખોમાં રહેલા વિશ્વાસને કારણે તે તેની સાથે ગઈ. જેવો તે ટેરેસ પર પહોંચી, રાજે પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ કર્યો.
કિરણને લાગ્યું કે તે એક ઊંચા પર્વત પર ઊભી છે, તેની સામે ઊંડી ખાઈ હતી. તેનો શ્વાસ અટકી ગયો, પણ રાજ તેની બાજુમાં હતો. રાજે કહ્યું, "કિરણ, આ તારો ડર છે. તું તેને જોઈ શકે છે, પણ તે તને સ્પર્શી શકતો નથી. તું તેના કરતાં વધુ શક્તિશાળી છે."
ભ્રમમાં કિરણને લાગ્યું કે તે ધીમે ધીમે તે ઊંડી ખાઈની ધાર પર ચાલી રહી છે. તે ડરી રહી હતી, પણ રાજના શબ્દો તેને શક્તિ આપી રહ્યા હતા. અચાનક, ભ્રમ સમાપ્ત થયો. કિરણ ટેરેસ પર ઊભી હતી, અને તેણે નીચે શહેર તરફ જોયું. તેને આશ્ચર્ય થયું, કારણ કે તેને હવે ડર નહોતો લાગતો.
બારમું દૃશ્ય: સ્મિથનો વારસો અને રાજનો નિર્ણય
કિરણના અનુભવથી રાજને સમજાયું કે ભ્રમ એ એક શક્તિશાળી ઉપકરણ છે, જેનો ઉપયોગ વાસ્તવિકતાને સુધારવા માટે થઈ શકે છે. પરંતુ આ શક્તિની એક કિંમત હતી. સ્મિથે તેને કહ્યું હતું કે, "હું છૂટ્યો, હવે તું ભોગવ."
રાજે અનુભવ્યું કે જેમ જેમ તે આ શક્તિનો વધુ ઉપયોગ કરતો હતો, તેમ તેમ તેના શરીર અને મન પર એક ભાર વધતો જતો હતો. રાતે તેને દુઃસ્વપ્નો આવતા, જેમાં તે સ્મિથના રૂપમાં રસ્તા પર લિફ્ટ માંગી રહ્યો હતો. તેને લાગ્યું કે સ્મિથનો આત્મા હજી પણ તેનામાં જીવંત છે, અને તે કબીરની જેમ, ધીમે ધીમે સ્મિથમાં પરિવર્તિત થઈ રહ્યો છે.
તેરમું દૃશ્ય: ભ્રમનું આધુનિકરણ અને સ્મિથનો વારસો
કિરણના અનુભવ પછી રાજ એક નવા વિચાર પર કામ કરી રહ્યો હતો. તેને સમજાયું કે તેની શક્તિ એકલા ઉપયોગ કરવાથી ખતરનાક બની શકે છે, પરંતુ જો તેને ટેકનોલોજી સાથે જોડવામાં આવે તો?
રાજે વર્ચ્યુઅલ રિયાલિટી (VR) અને ઓગમેન્ટેડ રિયાલિટી (AR) ટેકનોલોજીનો અભ્યાસ કર્યો. તેણે એક ખાસ પ્રકારનું હેડસેટ અને એક સોફ્ટવેર બનાવવાનું શરૂ કર્યું, જે તેની શક્તિના તરંગોને શોષીને તેને ડિજિટલ સ્વરૂપમાં ફેરવી શકે.
આ ઉપકરણનું નામ તેણે "સ્વપ્નલોક" રાખ્યું. સ્વપ્નલોક હેડસેટ પહેરીને કોઈ પણ વ્યક્તિ રાજના મન દ્વારા બનાવેલા ભ્રમમાં પ્રવેશી શકતી હતી, પણ તેની અસર એટલી જ રહેતી જેટલી રાજ નક્કી કરતો. તે ભ્રમને સંપૂર્ણપણે નિયંત્રિત કરી શકતો, જેથી કોઈને રામ જેવો આઘાત ન લાગે.
ચૌદમું દૃશ્ય: વર્ચ્યુઅલ થેરાપી અને સ્મિથની ચેતવણી
સ્વપ્નલોકના નિર્માણ પછી, રાજે તેનો ઉપયોગ લોકોની માનસિક સમસ્યાઓ દૂર કરવા માટે શરૂ કર્યો. તેણે ફોબિયા, ડિપ્રેશન અને ચિંતા જેવી બીમારીઓ માટે વર્ચ્યુઅલ થેરાપી સેશન બનાવ્યા.
એક મહિલાને પાણીનો ગંભીર ડર હતો. રાજે તેને સ્વપ્નલોક હેડસેટ પહેરાવ્યો. હેડસેટ દ્વારા મહિલાએ પોતાની જાતને એક શાંત તળાવ કિનારે ઊભેલી જોઈ. ધીમે ધીમે તે પાણીની નજીક ગઈ, પગલાં ભર્યા અને અંતે સંપૂર્ણપણે પાણીમાં ડૂબી ગઈ. આ ભ્રમમાં તેણે અનુભવ્યું કે પાણી ડરામણું નથી, પરંતુ શાંતિ અને આરામ આપે છે. જ્યારે તે હેડસેટમાંથી બહાર આવી, ત્યારે તેના ચહેરા પર એક નવીનતા હતી. તેનો પાણીનો ડર કાયમ માટે દૂર થઈ ગયો હતો.
આ સફળતાથી રાજને ખુશી થઈ. પરંતુ, તેની શક્તિનો ઉપયોગ જેમ જેમ વધતો ગયો, તેમ તેમ રાતના દુઃસ્વપ્નો પણ વધુ ભયાનક થવા લાગ્યા.
એક રાત્રે, રાજને સ્વપ્નમાં સ્મિથ દેખાયો. સ્મિથે કહ્યું, "તું વિચારે છે કે તું મારી શક્તિને કાબૂમાં લઈ રહ્યો છે, પણ તું ભૂલી રહ્યો છે કે આ ટેકનોલોજી પણ તારા મનની જ રચના છે. જેમ તારું મન ભ્રમથી ભરાઈ જશે, તેમ આ ટેકનોલોજી પણ ભ્રમથી ભરાઈ જશે. તું છટકી શકતો નથી. તું ધીમે ધીમે મારા જેવો બની રહ્યો છે."
પંદરમું દૃશ્ય: ભ્રમ અને વાસ્તવિકતાનું વિલીનીકરણ
સ્મિથની ચેતવણી પછી રાજ સાવધ થઈ ગયો. તેણે સ્વપ્નલોકનો ઉપયોગ ઓછો કર્યો, પણ હવે એક નવી સમસ્યા ઊભી થઈ હતી.
રાજને વાસ્તવિકતા અને ભ્રમ વચ્ચેનો ભેદ સમજાવવો મુશ્કેલ બની ગયો હતો. તે ઘણીવાર લોકોને સ્વપ્નલોકના પાત્રો તરીકે જોવા લાગ્યો હતો. એક સાંજે તે તેની માતા સાથે વાત કરી રહ્યો હતો, અને અચાનક તેને લાગ્યું કે તેની માતા એક ભ્રમ છે, જે તેણે પોતે બનાવી છે. તે ગભરાઈ ગયો અને બૂમ પાડી, "તું અસલી છે કે ભ્રમ?"
તેણે પોતાની જાતને ચુટકી ભરીને ખાતરી કરી કે તે વાસ્તવિકતામાં છે, પણ તેનો ભય ઓછો થયો નહીં. સ્મિથની ચેતવણી સાચી પડી રહી હતી. તેની શક્તિ તેના પર હાવી થઈ રહી હતી, અને ટેકનોલોજી તેને મદદ કરવાને બદલે, તેને વધુ ઊંડા ખાડામાં ધકેલી રહી હતી.
સોળમું દૃશ્ય: રાજનો સંઘર્ષ અને એક નવો સિદ્ધાંત
રાજ, ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેના સંઘર્ષમાં ફસાયેલો હતો. સ્મિથની ચેતવણી તેના મનમાં ગુંજતી હતી અને તેને ડર હતો કે તે પણ સ્મિથ જેવો જ બની જશે. તેણે પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ બંધ કરી દીધો અને એકાંતમાં ચિંતન કરવા લાગ્યો.
રાજને સમજાયું કે સ્મિથની શક્તિ એક બંધન હતી, જ્યારે તેની શક્તિ એક ઉપકરણ છે. સ્મિથ ભ્રમનો માલિક નહોતો, પરંતુ ભ્રમનો ગુલામ હતો. તે પોતાની જ રચનામાં ફસાયેલો હતો.
તેણે એક નવો સિદ્ધાંત બનાવ્યો: "ભ્રમનો ઉપયોગ વાસ્તવિકતાને સુધારવા માટે કરવો, પણ ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની રેખા ક્યારેય ઓળંગવી નહીં."
સત્તરમું દૃશ્ય: વર્ચ્યુઅલ વિશ્વ અને વાસ્તવિકતાનું નિર્માણ
રાજની બહેન કિરણ, હવે ઊંચાઈના ડરથી મુક્ત થઈ ગઈ હતી, પણ તેને હજુ પણ સાચા કામની શોધ હતી. તેણે રાજને કહ્યું, "રાજ, તેં મને ડરથી મુક્ત કરી, હવે મારે કંઈક એવું કરવું છે જેનાથી હું સમાજમાં યોગદાન આપી શકું."
રાજે કિરણ સાથે મળીને એક નવી યોજના પર કામ કર્યું. તેઓએ "સ્વપ્નલોક" ટેકનોલોજીનો ઉપયોગ કરીને એક વર્ચ્યુઅલ વિશ્વ બનાવવાનું નક્કી કર્યું, જ્યાં લોકો તેમની પ્રતિભાનો ઉપયોગ કરીને વાસ્તવિક જીવનમાં કંઈક બનાવી શકે.
તેઓએ એક વર્ચ્યુઅલ આર્કિટેક્ચર સ્ટુડિયો બનાવ્યો, જ્યાં લોકો તેમના સપનાના ઘરોની ડિઝાઇન કરી શકે. આ સ્ટુડિયોમાં, કિરણને એક નવા વિચારો સાથેની એક મહિલા મળી, જેનું નામ અંજલી હતું. અંજલી એક વૃદ્ધ મહિલા હતી જેણે પોતાનું આખું જીવન ગરીબ બાળકોને ભણાવવામાં વિતાવ્યું હતું, પરંતુ તે એક નિરાશ્રિત આશ્રમ બનાવવા માંગતી હતી.
રાજે અને કિરણે તેને મદદ કરવાનું નક્કી કર્યું. તેઓએ અંજલીને સ્વપ્નલોક હેડસેટ પહેરાવ્યો અને તેને વર્ચ્યુઅલ આશ્રમ ડિઝાઇન કરવા માટે પ્રોત્સાહન આપ્યું. અંજલીએ વર્ચ્યુઅલ વિશ્વમાં એક સુંદર આશ્રમ બનાવ્યો. રાજ અને કિરણે આ ડિઝાઇનને એક વાસ્તવિક આર્કિટેક્ટને બતાવી, અને તેને તે ડિઝાઇન એટલી પસંદ આવી કે તેણે તે મફતમાં બનાવવા માટે સંમતિ આપી.
આ સફળતાથી રાજ અને કિરણને ખૂબ જ આનંદ થયો. તેઓએ ભ્રમનો ઉપયોગ કરીને એક સપનું વાસ્તવિકતામાં ફેરવી દીધું હતું. રાજે સમજ્યું કે તેની શક્તિનો ઉપયોગ લોકોને સપના જોવા અને તેને પૂરા કરવામાં મદદ કરવા માટે થઈ શકે છે.
અઢારમું દૃશ્ય: સ્મિથનો અવાજ અને રાજનું નિયંત્રણ
એક રાત્રે, રાજને ફરીથી સ્મિથનો અવાજ સંભળાયો. "તું શું વિચારે છે કે તું સફળ થઈ ગયો? તું હજી પણ ભ્રમનો જ ઉપયોગ કરી રહ્યો છે. આશ્રમનું નિર્માણ પણ એક ભ્રમ છે, જે તારા મનનો ભાગ છે."
રાજ હસ્યો. "નહીં, સ્મિથ. આ એક ભ્રમ નથી. આ વાસ્તવિકતા છે. હું ભ્રમનો ઉપયોગ કરી રહ્યો છું, પણ હું ભ્રમમાં જીવતો નથી. આશ્રમનું નિર્માણ વાસ્તવિક છે. બાળકો ત્યાં ભણશે. આ ભ્રમ મારા માટે એક સાધન છે, એક શક્તિ છે, જે હું લોકોને વાસ્તવિક જીવનમાં મદદ કરવા માટે વાપરું છું."
સ્મિથનો અવાજ ધીમે ધીમે ઓછો થઈ ગયો અને અંતે સંપૂર્ણપણે શાંત થઈ ગયો. રાજને લાગ્યું કે તેણે સ્મિથના બંધનમાંથી મુક્તિ મેળવી લીધી છે. તેણે ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચે સંતુલન જાળવી રાખ્યું હતું, અને હવે તેની શક્તિ એક શ્રાપ નહીં, પરંતુ એક વરદાન બની ગઈ હતી.
ઓગણીસમું દૃશ્ય: ભ્રમનો અંતિમ શિકાર અને એક નવો ખેલ
રાજ હવે પોતાની શક્તિના માસ્ટર બની ગયો હતો. તેણે “સ્વપ્નલોક” દ્વારા અનેક લોકોના જીવનમાં પરિવર્તન આણ્યું હતું. એક દિવસ, તેના ફોન પર એક અજાણ્યો કોલ આવ્યો. સામેથી એક ઘેરો અવાજ આવ્યો, “રાજ, તારા ભાઈ અભિષેકનું અપહરણ થયું છે. જો તું તેને પાછો મેળવવા માંગતો હોય તો, એ જ સુમસાન રસ્તા પર આવ. અને આ વખતે, તું તારી કોઈ પણ શક્તિનો ઉપયોગ કરીશ તો તારા ભાઈને કાયમ માટે ગુમાવીશ.”
રાજ ચોંકી ગયો. તેને લાગ્યું કે આ માત્ર કોઈની મજાક છે, કારણ કે અભિષેક તો તેની સાથે જ રહેતો હતો. તે તરત જ અભિષેકના રૂમમાં ગયો, પણ રૂમ ખાલી હતો. રાજના હોશ ઉડી ગયા. તેને ખબર હતી કે આ કોઈ ભ્રમ નથી. આ એક વાસ્તવિકતા હતી.
રાજ તરત જ તેની કાર લઈને એ જ સુમસાન રસ્તા પર ગયો. તેની આંખોમાં ભય અને નિરાશા હતી, કારણ કે તેને પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ કરવાની મનાઈ હતી. તેને સમજાયું કે કોઈ તેની શક્તિ વિશે જાણે છે અને તે તેને એક જાળમાં ફસાવી રહ્યું છે.
વીસમું દૃશ્ય: સત્યનો સાક્ષાત્કાર અને એક મોટો ખુલાસો
રાજ કાર ચલાવીને રસ્તા પર આગળ વધી રહ્યો હતો. તેને એ જ જૂનો ડર ફરીથી અનુભવાયો. અચાનક, એક વળાંક પર તેને એક વ્યક્તિ દેખાયો. તે વ્યક્તિએ સ્મિથ જેવા જ કપડાં પહેર્યા હતા, પણ તેનો ચહેરો નહોતો દેખાતો. તે લિફ્ટ માંગી રહ્યો હતો.
રાજે કાર ઉભી રાખી. તેની પાસે કોઈ વિકલ્પ નહોતો. તે વ્યક્તિ કારમાં બેઠો અને ધીમેથી હસ્યો. તેનો અવાજ રાજ માટે પરિચિત હતો. તે અભિષેકનો અવાજ હતો!
“ભાઈ, તેં મને અહીં બોલાવ્યો? પણ કેમ?” રાજે ગભરાતા ગભરાતા પૂછ્યું.
અભિષેકે હસીને કહ્યું, “ભાઈ, મેં તને અહીં નથી બોલાવ્યો. મેં તો તને આ જાળમાંથી બહાર કાઢવા માટે બોલાવ્યો છે. આ આખી ઘટના એક ભ્રમ છે, જે તારા મનમાં છે.”
રાજ મૂંઝવણમાં હતો. “પણ… તું કેવી રીતે જાણે છે? અને તું આ કપડાં કેમ પહેર્યા છે?”
અભિષેકે હસીને કહ્યું, “હું આ કપડાં એટલા માટે પહેર્યા છે, કારણ કે હું સ્મિથ છું.”
રાજને આશ્ચર્યનો આંચકો લાગ્યો. “પણ… તું તો સ્મિથ નથી. સ્મિથ તો… એક ૨૦૦ વર્ષનો વૃદ્ધ હતો.”
એકવીસમું દૃશ્ય: અંતિમ ખુલાસો અને વાસ્તવિકતાનું વિલીનીકરણ
અભિષેકે ઊંડા અવાજે કહ્યું, "રાજ, સ્મિથ એક વ્યક્તિ નહોતો. તે ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની પાતળી રેખા હતી. મેં અને તેં બાળપણમાં ઘણી વાર્તાઓ વાંચી છે. આપણને એવી દુનિયાનું સપનું હતું જ્યાં આપણે જે ઈચ્છતા હતા તે બનાવી શકતા હતા."
"એ જ સપનું આજે વાસ્તવિકતા બની ગયું છે. મેં તારામાં આ શક્તિનું બીજ રોપ્યું હતું, અને તારા ડર અને અફસોસને કારણે તે વિકસ્યું. મેં અભિષેકના અપહરણનો ભ્રમ બનાવ્યો, જેથી તું આ રસ્તે આવે અને સ્મિથને મળે."
"હું તારામાં સ્મિથના અવાજને કેમ જીવંત રાખતો હતો? કારણ કે હું તને ભ્રમના ગુલામ બનવા દેવા માંગતો નહોતો. હું તને વાસ્તવિકતાનો અનુભવ કરાવવા માંગતો હતો. સ્મિથનો ડર તારા મનને સ્વચ્છ રાખવા માટે હતો, જેથી તું ભ્રમનો માસ્ટર બને, ગુલામ નહીં."
રાજના મનમાં બધું સ્પષ્ટ થઈ ગયું. સ્મિથ, અભિષેક, અપહરણ - આ બધું એક મોટો ખેલ હતો, જે તેના ભાઈએ તેની શક્તિને યોગ્ય દિશામાં વાળવા માટે રચ્યો હતો.
અભિષેકે કહ્યું, "ભાઈ, હવે તું તારી શક્તિનો સંપૂર્ણ ઉપયોગ કરી શકે છે. તું ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેનો સેતુ છે. તારા માટે હવે કોઈ પણ સપનું અશક્ય નથી."
બાવીસમું દૃશ્ય: ભ્રમનો અંત અને વાસ્તવિકતાનો પ્રારંભ
રાજ, અભિષેકના ખુલાસાથી સ્તબ્ધ હતો. આખી વાર્તા, સ્મિથનો શ્રાપ, ગાડીનો અકસ્માત - આ બધું એક જટિલ ભ્રમ હતો જે અભિષેકે જ રચ્યો હતો. તેનો ઉદ્દેશ રાજને તેની શક્તિનો સદુપયોગ કરતા શીખવવાનો હતો. પરંતુ રાજના મનમાં એક પ્રશ્ન ઊભો થયો, "જો આ બધું એક ભ્રમ હતો, તો પછી મારા ભૂતકાળમાં બનેલી ઘટનાઓનું શું? શું મારું આખું જીવન જ એક ભ્રમ છે?"
અભિષેક રાજના મનની વાત સમજી ગયો. તેણે કહ્યું, "રાજ, ભ્રમ એ સાધન છે, વાસ્તવિકતા નથી. મેં તારામાં શક્તિ રોપી હતી, પણ તારો ભૂતકાળ, તારો પરિવાર, તારો સંઘર્ષ - આ બધું વાસ્તવિક છે. મેં માત્ર તારી ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની રેખાને મજબૂત કરવા માટે આ રમત રચી હતી."
રાજ અને અભિષેકે હવે તેમની શક્તિનો ઉપયોગ લોકોને મદદ કરવા માટે કરવાનું નક્કી કર્યું. તેઓએ એક સંસ્થા શરૂ કરી, જેનું નામ "જીવનસેતુ" રાખ્યું. આ સંસ્થાનો ઉદ્દેશ્ય લોકોને તેમના ડર અને હતાશામાંથી બહાર કાઢવાનો હતો, પણ ભ્રમ દ્વારા નહીં, પરંતુ વાસ્તવિકતાનો સામનો કરવાની શક્તિ આપીને.
ત્રેવીસમું દૃશ્ય: ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેનો સેતુ
જીવનસેતુ સંસ્થાએ એક અનોખો કાર્યક્રમ શરૂ કર્યો. તેઓ લોકોના મનના ઊંડા ડરને ઓળખતા અને પછી તેમને વાસ્તવિકતામાં તે ડરનો સામનો કેવી રીતે કરવો તે શીખવતા.
એક વૃદ્ધ મહિલા હતી, જેને પોતાના પુત્રને ગુમાવવાનો ડર હતો. રાજ અને અભિષેકે તેને મળ્યા અને તેની સાથે વાત કરી. પછી, અભિષેકે તેને એક ભ્રમમાં લીધી, જ્યાં તેને લાગ્યું કે તેનો પુત્ર તેનાથી કાયમ માટે દૂર થઈ ગયો છે. આ ભ્રમ એટલો વાસ્તવિક હતો કે મહિલા રડવા લાગી.
રાજ ધીમેથી મહિલા પાસે ગયો અને કહ્યું, "આ એક ભ્રમ છે. તારો પુત્ર તારી સાથે છે. પણ જો તું વાસ્તવિકતામાં તેને ગુમાવી દે, તો તું શું કરીશ?"
મહિલાએ જવાબ આપ્યો, "હું હિંમત રાખીશ. હું તેના માટે જીવીશ."
આ સાંભળીને રાજને ખુશી થઈ. તેણે ભ્રમનો ઉપયોગ કરીને મહિલાને વાસ્તવિકતામાં મજબૂત બનાવી હતી.
ચોવીસમું દૃશ્ય: ભ્રમનો માલિક અને વાસ્તવિકતાનો ગુલામ
રાજ અને અભિષેક તેમની શક્તિનો સદુપયોગ કરી રહ્યા હતા, પણ રાજના મનમાં હજુ એક પ્રશ્ન હતો. "શું સ્મિથ ખરેખર એક ભ્રમ હતો? કે પછી તે પણ મારા જેવો જ કોઈ વ્યક્તિ હતો, જે પોતાની શક્તિનો ગુલામ બની ગયો હતો?"
એક દિવસ, રાજ પોતાની સંસ્થામાં કામ કરી રહ્યો હતો, ત્યારે તેને અચાનક એક જૂની એમ્બેસેડર કાર દેખાઈ. તે કારમાંથી એક યુવાન બહાર નીકળ્યો અને તેની સામે લિફ્ટ માંગવા લાગ્યો. તે યુવાનના ચહેરા પર ભય હતો અને તેની આંખોમાં રસ્તાનો ડર હતો.
રાજ ચોંકી ગયો. તેને યાદ આવ્યું કે આ દૃશ્ય બરાબર એવું જ હતું, જેવું તેને સ્મિથ સાથે થયું હતું. તેણે તેની સામાન્ય બુદ્ધિનો ઉપયોગ કર્યો. તેણે યુવાન પાસે જઈને કહ્યું, "તારું અપહરણ થયું છે, ખરું ને? તારો ભાઈ તને પાછો મેળવવા માટે આ રસ્તેથી પસાર થવા ગયો છે?"
યુવાન ચોંકી ગયો. તેને આશ્ચર્ય થયું કે રાજને આ બધું કેવી રીતે ખબર પડી. રાજે યુવાનને શાંત પાડ્યો અને કહ્યું, "તારો ભાઈ એક ભ્રમનો શિકાર બન્યો છે, પણ તું નહીં. તું મારી સાથે આવ, હું તને તારા ભાઈને પાછો મેળવવામાં મદદ કરીશ."
રાજને સમજાયું કે સ્મિથ એક ભ્રમ હતો, પણ ભ્રમની શક્તિ એક વાસ્તવિકતા હતી. તે સ્મિથ બન્યો નહોતો, પણ સ્મિથના જેવો એક શક્તિશાળી વ્યક્તિ બન્યો હતો, જે ભ્રમનો માલિક હતો.
પચીસમું દૃશ્ય: ભ્રમનો પડછાયો અને રાજનો વારસો
રાજ, જીવનસેતુ સંસ્થામાં કામ કરી રહ્યો હતો અને લોકોને મદદ કરી રહ્યો હતો. તેને લાગતું હતું કે તેણે ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેનું સંતુલન શોધી લીધું છે. પરંતુ, તેના મનમાં હજી એક પ્રશ્ન વારંવાર ઊભો થતો હતો: "શું સ્મિથ ખરેખર એક ભ્રમ હતો? કે પછી તે પણ મારા જેવો જ એક વ્યક્તિ હતો, જે ભ્રમનો માસ્ટર બનવાની કોશિશમાં તેનો ગુલામ બની ગયો હતો?"
એક દિવસ, રાજ અને અભિષેક એક નવા પ્રોજેક્ટ પર કામ કરી રહ્યા હતા. તેઓએ એક વર્ચ્યુઅલ વિશ્વ બનાવ્યું હતું, જ્યાં લોકો તેમના ભૂતકાળના ડરનો સામનો કરી શકે. આ પ્રોજેક્ટનું નામ "સ્મૃતિલોક" રાખવામાં આવ્યું હતું.
સ્મૃતિલોકમાં એક વ્યક્તિને તેના બાળપણનો ડર યાદ આવ્યો. તે એક અંધારા રૂમમાં ફસાયો હતો અને તેને લાગ્યું કે તે ત્યાં કાયમ માટે ફસાયેલો છે. રાજ અને અભિષેકે તેને તે ભ્રમમાંથી બહાર કાઢ્યો અને તેને સમજાવ્યું કે તે હવે મોટો થઈ ગયો છે અને તે ડરને દૂર કરી શકે છે.
છવીસમું દૃશ્ય: સ્મિથનો વાસ્તવિક ચહેરો અને એક અંતિમ ખુલાસો
એક રાત્રે, રાજને ફરીથી સ્મિથનો અવાજ સંભળાયો. "રાજ, તું મને ભૂલી રહ્યો છે. તું મારો જ વારસો છે. તું ભ્રમનો માલિક બન્યો છે, પણ તું ભ્રમનો ગુલામ બનવાને આરે છે."
રાજને ગુસ્સો આવ્યો. "હું તારો ગુલામ નથી, સ્મિથ. હું તારા જેવો નહીં બનું. મેં ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની રેખા શોધી લીધી છે."
સ્મિથે હસીને કહ્યું, "તું ભૂલી રહ્યો છે, રાજ. તું જે વિચારે છે તે વાસ્તવિકતા નથી. વાસ્તવિકતા એ છે કે તું આખી દુનિયાને ભ્રમમાં જીવતો જોવા માંગે છે."
અચાનક, રાજને એક આશ્ચર્યજનક દ્રશ્ય દેખાયું. તેણે જોયું કે તેની આસપાસના તમામ લોકો - અભિષેક, કિરણ, તેની માતા - બધા જ ભ્રમ છે. તે એકલા જ હતો. તેણે પોતાને એક રૂમમાં પૂરેલો જોયો, અને તેના હાથમાં એક જૂનો ફોટો હતો, જેમાં તે એકલો હતો.
રાજની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા. "શું આ બધું ભ્રમ છે? શું હું એકલો છું?"
સ્મિથનો અવાજ વધુ ઘેરો બન્યો. "હા, રાજ. તું એકલો છે. તારો ભાઈ, તારી બહેન, તારી માતા - આ બધું તારા મનની રચના છે. તેં એકલાપણાના ડરથી આ ભ્રમ બનાવ્યો છે."
સડત્રીસમું દૃશ્ય: ભ્રમનો અંત અને વાસ્તવિકતાનો ધડાકો
રાજ કમ્પ્યુટર સ્ક્રીન સામે થીજી ગયો હતો. તેની આસપાસનો આખો માહોલ ગૂંચવણમાં હતો. તેણે જોયું કે તેની સામેનો કમ્પ્યુટર પણ એક ભ્રમ છે. તે પોતાની આંખો બંધ કરે છે અને જ્યારે ખોલે છે ત્યારે આસપાસ બધું બદલાઈ ગયું છે. તે કોઈ રૂમમાં નહોતો. તે જ સુનસાન રસ્તા પર ઉભો હતો. સામેથી કોઈ કાર આવી રહી હતી, તેના હેડલાઈટનો પ્રકાશ તેની આંખોમાં આવી રહ્યો હતો.
કારમાંથી એક વ્યક્તિ બહાર આવે છે. તેનો ચહેરો અને અવાજ રાજ માટે પરિચિત હતા. તે સ્મિથ હતો. પરંતુ આ સ્મિથ અલગ હતો. તે સ્મિત કરી રહ્યો હતો. તેના ચહેરા પર ગુસ્સો નહોતો.
સ્મિથે રાજ પાસે આવીને કહ્યું, "રાજ, તું ક્યારેય મારા ભ્રમમાંથી મુક્ત નહીં થઈ શકે. તેં વાર્તા બનાવી, પાત્રો બનાવ્યા, અંત લાવવાનો પ્રયાસ કર્યો. પણ તું ભૂલી ગયો કે હું માત્ર એક પાત્ર નથી. હું એક વાસ્તવિકતા છું. હું એ ભ્રમ છું, જે ક્યારેય સમાપ્ત થતો નથી."
રાજે ગભરાતા ગભરાતા કહ્યું, "તું જૂઠું બોલી રહ્યો છે! આ બધું ભ્રમ છે! મેં તને મારા મનમાંથી બહાર કાઢ્યો છે."
સ્મિથ હસ્યો. "નહીં રાજ. તેં મને તારા મનમાંથી નહીં, પણ મારા મનમાંથી બહાર કાઢ્યો છે."
આડત્રીસમું દૃશ્ય: અંતિમ ખુલાસો અને નરી વાસ્તવિકતા
સ્મિથે રાજનો હાથ પકડ્યો અને તેને એક ભૂતકાળમાં લઈ ગયો. રાજે જોયું કે તે એક હોસ્પિટલના રૂમમાં બેભાન પડ્યો છે. તેની બાજુમાં એક ડોક્ટર અને એક નર્સ ઊભા છે. ડોક્ટર કહે છે, "તે બે વર્ષથી કોમામાં છે. તે પોતાની જ દુનિયામાં જીવી રહ્યો છે. તેણે એક વાર્તા બનાવી છે, જેમાં તે એક શક્તિશાળી વ્યક્તિ છે, જે ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેનો ભેદ શોધી શકે છે."
રાજે આ દ્રશ્ય જોયું અને તેને સમજાયું કે આખી વાર્તા - સ્મિથ, અભિષેક, કિરણ, જીવનસેતુ સંસ્થા, કમ્પ્યુટર, આ બધું એક ભ્રમ હતું. તે પોતે જ કોમામાં હતો અને આ વાર્તા તેના મનમાં ચાલી રહી હતી.
સ્મિથે કહ્યું, "હું તારી અર્ધજાગ્રત ચેતના છું. હું તને વાસ્તવિકતામાં પાછો લાવવા માટે આ વાર્તા બનાવી રહ્યો છું. તું ભ્રમનો માસ્ટર બન્યો છે, પણ વાસ્તવિકતામાં તું એકલા છે."
રાજને સમજાયું કે તે જે વિચારી રહ્યો હતો, તે ભ્રમ હતો. તેની શક્તિ, તેના કારનામા, તેના વિજયો - આ બધું એક ભ્રમ હતો જે તેણે પોતાના મનને શાંતિ આપવા માટે બનાવ્યો હતો.
અચાનક, રાજની આંખો ખુલી ગઈ. તે હોસ્પિટલના રૂમમાં હતો. તેના પરિવારના સભ્યો તેને ઘેરી વળ્યા હતા. તે બધા ખુશ હતા, કારણ કે રાજ બે વર્ષ પછી કોમામાંથી બહાર આવ્યો હતો.
ઓગણત્રીસમુ દ્રશ્ય: એક નવો પ્રશ્ન
રાજ ફરીથી વાસ્તવિકતામાં હતો, પણ તેના મનમાં હજુ એક પ્રશ્ન હતો: "શું હું ખરેખર કોમામાંથી બહાર આવ્યો છું? કે પછી આ એક નવો ભ્રમ છે, જે મેં મારા મનને શાંતિ આપવા માટે બનાવ્યો છે?"
તેણે તેના ભાઈ અભિષેકને જોયો, જે તેની બાજુમાં ઊભો હતો. તેણે પૂછ્યું, "અભિષેક, હું કોમામાં હતો, ખરું ને?"
અભિષેક હસ્યો. "ના ભાઈ. તું કોમામાં નહોતો. તું માત્ર એક વાર્તા લખી રહ્યો હતો. તું બે વર્ષથી કમ્પ્યુટર સામે બેઠો હતો અને આ વાર્તા લખી રહ્યો હતો. હવે તે પૂરી થઈ ગઈ છે."
રાજ સ્તબ્ધ થઈ ગયો. તે ફરીથી ગૂંચવાઈ ગયો હતો. તેને સમજાયું કે ભ્રમ અને વાસ્તવિકતા વચ્ચેની રમત ક્યારેય પૂરી થતી નથી. તે એક એવા વમળમાં ફસાયેલો હતો, જેનો કોઈ અંત નહોતો.
આ વાર્તા અહીં સમાપ્ત થાય છે, પણ શું તમે ખરેખર માનો છો કે આ વાર્તાનો અંત આવી ગયો છે?
આ વાર્તા મારા લખાણ માટે એક ચેલેન્જ છે. વાંચો અને 5⭐ જરૂર આપો તથા આપણા કિંમતી સુજાવ આપવાનું ભૂલતા નહીં
