“કેસે હુઆ યે સબ! હમારી કંપનીમેં સે હી કિસીને ઇન્ફોર્મેશન દી હે. ક્યાં તુમ બતા શકતી હો કોન હે વો?” શ્રેયા સામે કંપનીનો માલિક એટલે કે જ્યોર્જ ઉભા રહીને પ્રશ્ન કર્યો.
“મેં! કુછ સમજી નહીં. મેં કેસે બતા શકતી હૂઁ.” શ્રેયા ગભરાઈ ગઈ હતી. તેના હાથમાં એક ફાઇલ હતી. હાથ ધ્રુજી રહ્યાં હતાં. શ્રેયા અને જ્યોર્જ એક હોટેલના રૂમમાં ઉભા હતા. જોકે, શ્રેયાને જ્યોર્જથી કોઈ ખતરો નોંહતો પરંતુ, તેનો પાર્ટનર ખુબજ ખતરનાક માણસ હતો. એ જ સમયે કોઈ માણસે હોટલના રૂમનું બારણું ખખડાવ્યું. જ્યોર્જને પણ પરસેવો વળી ગયો. બંને આખા ધ્રુજી રહ્યાં હતાં. શ્રેયાએ જ્યોર્જ તરફ જોયું અને બારણું ખોલવાનો ઇશારો કર્યોં. જ્યોર્જ ધીમે પગલે આગળ વધ્યો. બારણાં પાસે જઈને એક નાનકડી બારી જેવું કાણું જે સ્પેશિયલ જોવા માટેનું જ હતું. તેમાં કાણી આંખ કરીને જોયું.
બહાર વાળાની આંખ પણ તે જગ્યાએ ચોંટેલી હતી એટલે જ્યોર્જ ભડકી ગયો. તેનું હૃદય ધક...ધક...ધક... જોરથી ધબકવા લાગ્યું. થોડીવાર પછી પોતાને સંભાળીને બહુ હિંમત કરીને ધીમેકથી બારણું ખોલ્યું.
“સર... શ્રેયા મેંમ કો અબ ચલને કા વક્ત હો ગયા હૈ.” બહાર ઉભેલો રોમિયો બોલ્યો. જ્યોર્જનો જીવ હાથમાં આવી ગયો હતો. એટ્લે ગુસ્સામાં બોલ્યો. “અબે વક્ત વાલે... નીચે સે ઇસ હોટેલ કે માલિક કો બતા કે મેરે રૂમમેં પડે ટેલિફોનમેં કોલ નહીં કરવા શકતા થા.” પછી શ્રેયા સામે જોઇને. તે રોમિયો તરફ આંગળી કરતો બોલ્યો. “ઇસ બેવકૂફ કો મેને કિતની બાર બતાયા હે કી નીચે સે કોલ કરવા દેના. લેકિન, ઇસ્કો બુદ્ધિ જેશા કુછ હો તો ના.” પછી તે રોમિયોની સામે જોઇને. “અભી તક મીટિંગ ખતમ નહીં હુઈ હે.” જ્યોર્જનો વિચાર બદલાયો. તે શ્રેયાને ઘુરવા લાગ્યો.
“લેકિન, સર...” શ્રેયા ગભરાઈને બોલી.
“હા હમ સારી બાત કરતે હે, લેકિન, પેહલે ઇસે તો જાને દો.” રૂમના બારણે ઉભેલા રોમિયો સામે જોઇને જ્યોર્જ બોલ્યો.
થોડીવારમાં તેના ગયા પછી જ્યોર્જ બોલ્યો. “તુમ જાનતી હોના આદમ ઇન્સાન નહીં હેવાન હે... હેવાન.”
“હ... હા કૈસે ભૂલ શક્તિ હૂઁ. લેકિન, અભી એક ઔર ડરભી હે. ઇસ કેસ કા ક્યાં કરે?” શ્રેયા બોલી.
“મેને એક એલ.સી.બી ઓફિસરકો કુછ પૈસે દેકર મના લીયા હે.” થોડી શાંતિ દેખાડતો જ્યોર્જ બોલ્યો.
“અરે... તુમ્હારે ચેહરે સે તો પસીના બેહ રહા હે.”
શ્રેયા બોલી.
“પસીના રોકને કા એક હી ઉપાય હે.” જ્યોર્જ શ્રેયાની નજીક જઈને બોલ્યો.
શ્રેયા થોડું મલકાઈને બોલી. “નીચે વો મેરી રાહ દેખ રહા હોંગા.”
“અરે... ઇતની ભી ક્યાં જલ્દી હે મેરી જાન. તુમ હરબાર કુછના કુછ બહાના બનાતી રેહતી હો. લેકિન, આજ નહીં જાને દુંગા.” જ્યોર્જે તેની કમર પર હાથ રાખ્યો અને કિસ કરવા તેના હોઠ શ્રેયાની તરફ લઈ જાય છે. એટ્લે તેનાથી બચવા શ્રેયાએ એકદમ તેની સાથે લાવેલી ફાઇલ બંનેની વચ્ચે રાખી. જ્યોર્જના હોઠ ફાઇલ સાથે અડકયા અને જ્યોર્જ એકદમ ચકિત થઈ ગયો.
“યે ફાઇલ બીચમે કયું લાઇ?” થોડા ગુસ્સા સાથે જ્યોર્જ બોલ્યો.
“યે વો ઈમ્પોર્ટન્ટ ફાઇલ હે, જો તુમ્હેં ઉસ ખાન ઔર શ્રી વાસ્તવ પાવર કોમ્પ્લેક્સ કા સહી માયનેમેં માલીક બના સકતી હે ઔર ઇસકે બાદ (જ્યોર્જના હોઠ પર આંગળી રાખતા.) હમ દોનો શાદી કરલેંગે.” શ્રેયાએ જ્યોર્જના મનમાં લાલચ જગાડતા બોલી.
જ્યોર્જની ઉત્તેજનાને નવું રૂપ આપીને. શ્રેયાએ તેનું ધ્યાન પોતાનાથી દુર કર્યું. જો કે, શ્રેયા જ્યોર્જની દીકરી જેવડી હતી. જ્યારે જ્યોર્જ કાળો અને વાસનામાં લીન એક ઘરડો માણસ હતો. જેને પાંચ વર્ષ પહેલાં શ્રેયાને જોઈ હતી અને તેને પામવા માટે અથાગ પ્રયત્નો કર્યા બાદ પોતાની કંપનીમાં આવવા મજબુર કરી દીધી હતી. તેને શ્રેયાના ભાઈને, પિતાને અને થનાર પતિને મરાવી નાંખ્યા હતાં. એ સમયે શ્રેયાની ખરાબ પરિસ્થિતિમાં તેને નોકરી પર રાખી. આટલા સમયમાં પહેલીવાર શ્રેયાના મોંઢામાંથી નીકળેલાં લગ્ન નામના શબ્દથી જ્યોર્જ તેની વાત માને છે.
હજું જ્યોર્જ અને શ્રેયાની વાત પૂરી જ થઈ હતી કે, તે રૂમમાં પડેલો ટેલિફોન રણક્યો “ટ્રીન...... ટ્રીન.....”
“યે દેખ અભી બાત ખતમ હી હુઈ હે કી, તેરા આસિસ્ટન્ટ પરેશાન કરને લગા. અચ્છા હે ઇસ બાર વો યે તો સમજા કી ફોન કરદે. વૈસે અભી ઉપર ભી આતા તો કોઈ ડર નહીં થા. આદમ સારા ડર ચલા ગયાં.” ખુશ થયેલો જ્યોર્જ ફોન તરફ આગળ વધ્યો.
“હલ્લો!” આદમ ફોન ઉપાડીને બોલ્યો.
“હા મેં યહાઁ આયા હૂઁ તુમસે કહા મિલું?” ફોનમાંથી એક જાડો અને ઘોઘળો અવાજ આવ્યો.
અવાજ સાંભળીને જ્યોર્જ ચકિત થઈ ગયો અને ધ્રુજેલા અવાજે બોલ્યો. “અ... આદમ?”
“હા મેં.” આદમ બોલ્યો.
“તુમ વહી રુકો મેં પાંચ મિનિટમેં વહાં આતા હું.” જ્યોર્જે ધ્રુજતા અવાજે બોલીને ફોન મુક્યો.
શ્રેયાની આંખો ફાટી ગઈ હોય તેમ તે જ્યોર્જ તરફ જોઈ રહી હતી. તેના હાથમાં રહેલી ફાઇલ પણ કંપી રહી હતી. શ્રેયા કંઈ બોલે તે પહેલાં જ જ્યોર્જ બોલ્યો. “મેં નીચે જાકે હોટેલ કે મેનેજર કો કાહુંગા કી વો આદમ કો સ્પેશિયલ મીટિંગ રૂમમેં લેજાને કો કહુંગા. જેસે હી વો ઉસે વહાં લે જાયેંગા મેં તુમ્હે નીચે સે બુલવા લુંગા ઔર તુમ યહાઁ સે નિકલ જાના.”
“ઠીક હે.”
જયોર્જ નીચે મેનેજર પાસે જાય છે. મેનેજરને વાત કરે છે એટલે તે આદમ પાસે જઈને તેને મીટિંગ રૂમમાં લઈ જાય છે. જ્યોર્જ કાઉન્ટર પાસે બેઠેલા માણસને કહીને ઉપર રૂમમાં બેઠેલી શ્રેયાને અહીંથી નીકળી જવા કહે છે. પછી શ્રેયા અને રોમિયો બંને ત્યાંથી નીકળી જાય છે.
***
