ભાગ સાતમો
આગળ આપણે જોયું કે મીરા નીતાના ઘરે જાય છે. મીરા નીતાના ઘરનો દરવાજો ખખડાવે છે, ત્યારે પ્રમીલાબહેન દરવાજો ખોલે છે. પ્રમીલાબહેન મીરાને સોફા પર બેસવાનું કહે છે. ત્યાં નીતા આવીને મીરા પાસે બેસે છે.
નીતા મીરાને પૂછે છે, "હવે આગળ શું કરવું છે?"
મીરા નીતાને કહે છે, "મમ્મીએ મારા માટે છોકરો જોયો છે."
નીતા બોલે છે, "સીરિયસલી? તું જોક તો નથી કરતી ને? શું સાચે જ કેસી આંટીએ તારા માટે છોકરો જોયો છે?"
મીરા કહે છે, "હા, જોયો છે અને કાલે મારે તેને મળવા પણ જવાનું છે. તું આવીશ મારી સાથે તો મને થોડો તારો સપોર્ટ રહેશે. પ્લીઝ નીતા, ના ન કહેતી."
નીતા કહે છે, "ઠીક છે, કાલે તું મને મેસેજ કરી દેજે એટલે હું આવી જઈશ."
બીજે દિવસે સવારે મીરા કોલેજ જતી હોય છે ત્યારે કેસી મીરાને કહે છે, "આજે સાંજે તારે માનવને મળવાનું છે. પ્રમીલાબહેન તને મેસેજ કરી દેશે. તું તે જગ્યાએ જઈ અને તે છોકરા સાથે બધી વાત કરી લેજે. મને તો ખાતરી જ છે કે તે તને ગમશે જ."
મીરા કેસીને કહે છે, "મમ્મી, પ્લીઝ મને કોલેજ માટે મોડું થાય છે. તમે હવે અત્યારમાં સવાર-સવારમાં શરૂ ન થઈ જતા. મેં કીધું ને તમને, હું તેને મળવા જઈશ."
એમ કહી અને મીરા કોલેજ માટે નીકળી જાય છે.
સાંજે પ્રમીલાબહેન હોટલનું એડ્રેસ મીરાને સેન્ડ કરી દે છે. મીરા નીતાને કોલેજ આવી જવાનું કહે છે. પછી બંને સાથે ટેક્સીમાં હોટલે પહોંચે છે. માનવ અને તેનો મિત્ર દિનેશ પહેલેથી જ આવીને બેઠા હોય છે અને મીરાની વાટ જોતા હોય છે.
મીરાને આવતા થોડું મોડું થઈ ગયું હોય છે એટલે મીરા ટેક્સીમાંથી ઉતરતા કહે છે, "આપણે થોડાક મોડા થઈ ગયા છીએ. હવે આપણે તેમને ઓળખીશું કેમ?"
નીતા કહે છે, "હું તેમને ઓળખું છું. મમ્મીએ આ ટેરેસ હોટલનું એડ્રેસ આપ્યું છે. ચાલ."
બંને ઉપર જાય છે અને આમતેમ જુએ છે તો નીતાને દિનેશ અને માનવ દેખાઈ જાય છે. મીરા થોડીક આગળ જાય છે અને જોતી હોય છે, "ક્યાં છે આ લોકો?"
માનવ વાટ જોઈને થાકી ગયો હોવાથી દિનેશને કહે છે, "આજકાલની છોકરીઓ કોઈ દિવસ ટાઈમ પર આવે નહીં. તૈયાર થવામાં છોકરીઓને વાર લાગે."
મીરા પાછળથી બોલે છે, "એક્સક્યુઝ મી, લેટ થવાના બીજા પણ કારણો હોઈ શકે."
અવાજ સાંભળીને માનવ પાછળ ફરીને જુએ છે તો સામે મીરા હોય છે. બંને એકબીજાને આશ્ચર્યથી જોતા (બંને એક સાથે બોલે છે), "તમે અહીં?"
નીતા મીરાને કહે છે, "આપણે આમને જ મળવા આવ્યા છીએ. હેલો માનવ."
માનવ મીરા અને નીતાને બેસવાનું કહે છે, પણ દિનેશ કહે છે, "તમે બંને એકબીજા સાથે વાત કરો. અમે સામેના ટેબલ પર બેઠા છીએ."
માનવ વેઈટરને બોલાવે છે અને મીરાને જોતા પૂછે છે, "તમે ચા તો નહીં પીતા હો ને? તો બીજું કંઈ, તમને જે ભાવે મંગાવો."
મીરા માનવ સામે જોતા કહે છે, "બ્લેક ટી વિધાઉટ સુગર."
માનવ થોડું હસે છે અને મીરાને જોઈ બોલે છે, "તમે પણ ચા પીઓ છો? મને એમ કે તમે જે સોસાયટીમાં મોટા થયા છો, તો બ્લેક કોફી પસંદ કરતા હશો."
મીરા માનવને કહે છે, "તમારી વાત સાચી છે, પણ હું થોડી અલગ છું."
માનવ હસે છે.
મીરા માનવને કહે છે, "મમ્મી તમને નાનપણથી ઓળખે છે અને તમે મારા ભાઈના નાનપણના મિત્ર છો. તમે ઘણીવાર મારા પરિવારની મુશ્કેલીઓમાં મદદરૂપ થયા છો એવું મારા મમ્મીએ મને તમારા વિશે કહ્યું અને બાકી વગેરે વગેરે..."
માનવ હસે છે અને મીરા પણ હસતા બોલે છે, "આપણે આ નોનસેન્સ મીટિંગ માટે કેમ સહમત થઈ ગયા એ સમજાતું નથી. તમે આ ટોપિક પર કંઈ કહેવા માંગો છો?"
માનવ હસતા કહે છે, "હા."
"મારા પિતા વહેલા ગુજરી ગયા છે અને તેમને મરતા મેં જોયા છે. મારા મમ્મીની હવે ઉંમર થઈ ગઈ છે અને હવે એમની ઈચ્છા મારા બાળકોને જોવાની છે. આ એક એવો વિષય છે કે જે આપણે એવોઈડ કરવો હોય તો પણ નથી કરી શકતા. દરેક મા-બાપ પોતાના બાળકો પાસે આ જ અપેક્ષા રાખતા હોય છે."
મીરા કહે છે, "મારે પણ કંઈક એવું જ છે. મારા મમ્મીનું એક જ સપનું છે - મારા લગ્નનું, એક સુંદર પાનેતર અને સુંદર સુશીલ છોકરો."
માનવ કહે છે, "મારા ઘરનામાં હું સૌથી નાનો છું. મારો જન્મ ઘણા વર્ષો પછી થયો હતો. મારી પહેલા મારી બે મોટી બહેનો છે (મંજરી અને દીપા). એ મારાથી ઉંમરમાં ઘણી મોટી છે અને તે અમુક કારણોસર મારી સાથે જ રહે છે. મારી બંને બહેનોએ મને પોતાના દીકરાની જેમ ઉછેર્યો છે."
માનવ કહે છે, "હજી બે દિવસ પહેલા જ મારા મમ્મીને હાર્ટ એટેક આવ્યો છે."
મીરા કહે છે, "આઈ એમ સોરી. હવે તેમની તબિયત સારી છે?"
માનવ કહે છે, "હા, તેમની તબિયત સારી છે. એટલે હવે તે મારા લગ્ન કરાવા માંગે છે. તમે મારા પાડોશમાં રહો છો અને મારા પપ્પાના મિત્રની દીકરી છો અને મારા બાળપણના મિત્રની બહેન છો. મારા મમ્મીને તમે બહુ પસંદ છો એટલે તેમના કહેવાથી હું તમને મળવા અહીં આવી ગયો. નહીંતર હું આમ તમને કે બીજી ગમે તે છોકરીને મળવા ન આવત. પણ શું થાય, મા-બાપ ગમે એટલા વૃદ્ધ થઈ જાય પણ તેમના માટે આપણે નાના બાળક જ રહેવાના. અને આ બાબતમાં આપણે કંઈ ન કરી શકીએ."
મીરા કહે છે, "હા, હું આ વાત પર સહમત છું."
માનવ કહે છે, "પહેલા જ્યારે હું મિલિટરીમાં હતો અને પછી પાછો આવ્યો ત્યારે મારા મમ્મી મારા લગ્નની પાછળ પડી ગયા હતા જેને અત્યારે તમે નોનસેન્સ કહી રહ્યા છો."
મીરા કહે છે, "સાચી વાત છે. મા-બાપની ઈચ્છાઓ અને અપેક્ષાઓને આપણે એવોઈડ કરી શકતા નથી. આજે મારા મમ્મી મારી પાસે રોવા લાગ્યા અને મને કહે, 'મેં તો તને મોટી થતા જોઈ નથી, પણ હું તારા છોકરાઓને મોટા થતા જોવા માંગુ છું.'"
માનવ કહે છે, "સાચી વાત છે. હું તમારી આ વાતથી બિલકુલ સહમત છું. આ મીટિંગ પણ એ લોકોએ જ ઓર્ગેનાઈઝ કરાવી છે અને આપણે તેમના કહેવાથી જ આજે મળીએ છીએ. આપણા બંનેના ઘરનાઓ લગ્નનું એક જ ગીત ગાઈ રહ્યા છે. અને મારા ફેમિલીમાં બધા એક વર્ષથી મારા લગ્ન પાછળ પડ્યા છે."
મીરા કહે છે, "હું ઘણા વર્ષોથી મારા મમ્મીથી દૂર મારા બીજા માતા-પિતા પાસે રહું છું. નોર્મલી બધાને એક માતા-પિતા હોય છે, પણ મારે બે માતા અને બે પિતા છે. એક માતા-પિતા મને જન્મ દેનાર છે અને બીજા માતા-પિતા મને ભણાવી-ગણાવી, સારા સંસ્કાર આપી અને સુશિક્ષિત કરનાર છે. મારા જે બીજા મોમ છે તેમણે મને જીવનમાં બધી પરિસ્થિતિનો સામનો કરતા શીખવાડ્યું છે. તેઓએ મને બધી રીતે સક્ષમ બનાવી છે.
મારી જન્મ દેનારી માએ ઘણું સહન કર્યું છે અને મને લાગે છે તેણે મારા માટે ઘણો ભોગ દીધો છે. મારા વગર તે ઘણા વર્ષો રહી છે. હવે મારી ફરજ છે આ ઉંમરે તેના માટે કંઈક કરવાની. એટલે તે જ્યારે રોય છે ત્યારે મારા હાથ હેઠા પડી જાય છે. હું મારા ભણતર પર ધ્યાન આપી નથી શકતી. એટલે હું પોતે હવે એજ્યુકેશનની સાથે સાથે પોતાના પગ પર ઊભી રહેવા માંગુ છું. કમાવવા માંગુ છું અને મારા મમ્મીને એક સારું જીવન જીવાડા અને ખુશ રાખવા માંગુ છું. પણ મારા મમ્મી માટે તો એક વેડિંગ ડ્રેસ અને મેરેજ, બસ એનાથી વધારે તે વિચારી શકતા નથી અને વિચારવા માંગતા પણ નથી. શું થાય, તેમની દુનિયા એટલી જ સીમિત છે."
માનવ મીરા સામે જોતો હોય છે અને મીરાને અચાનક વિચાર આવે છે અને કહે છે, "આઈ એમ સોરી, હું કેમ તમારી સામે આટલું બધું બોલી ગઈ તે મને પણ સમજાતું નથી. આઈ એમ સોરી."
માનવ હસતા કહે છે, "તેમને તો બસ આપણા બાળકોને રમાડવા છે. બસ બાળકો."
"સાચી વાત છે. હું આ વિશે ઘણીવાર વિચારું છું કે જો બજારમાં ગ્રાન્ડસન મળતા હોત તો કેટલું સારું થાત. આપણે તેમને એક ખરીદીને આપી દેત." એમ કહી અને મીરા હસવા લાગે છે અને મીરાની વાત સાંભળીને માનવ પણ હસવા લાગે છે.
એ બંનેને હસતા જોઈને બીજા ટેબલ ઉપર બેઠેલા દિનેશ અને નીતા જુએ છે કે પહેલી મીટિંગમાં આ લોકો બંને કેવા હસે છે. દિનેશ નીતાને કહે છે, "લાવ, આ બંનેનો ફોટો પાડીને આંટીને મોકલું. તે ચિંતા કરતા હશે." એમ કહીને દિનેશ ફોટો પાડીને આંટીને મોકલી દે છે.
શારદાબહેન ફોનમાં મીરા અને માનવનો હસતો ફોટો જુએ છે અને ખુશ થાય છે. તેમને લાગે છે કે મીરા માનવ માટે બરોબર છે અને તે ફોટો તે તેમની દીકરી (મંજરી અને દીપા)ને બતાવે છે. માનવની મોટીબહેન મંજરીને મીરાનો ફોટો ગમતો નથી અને તે કહે છે, "પહેલી મીટિંગમાં જ હસીને વાત કરે છે. મને તો આ છોકરી બરાબર લાગતી નથી."
દીપા મંજરીને કહે છે, "બહેન, કોઈક દિવસ તો પોઝિટિવ વાત કરતા હો! મમ્મીની તબિયત સારી નથી."
મંજરી મોઢું બગાડીને રસોડામાં જતી રહે છે.
.................................
આગળ આઠમા ભાગમાં
શું માનવ અને મીરાના લગ્ન થશે?
