నిరుపమ
(కొన్నిరహస్యాలు ఎప్పటికీ రహస్యాలుగానే ఉండిపోతే మంచిది)
శివ రామ కృష్ణ కొట్ర
"ఒకవేళ బాధ పడితే తను ఎందుకు బాధ పడి వుంటుంది? ఇంట్లో ఏదైనా జరిగి వుంటుందా?"
" అలా జరిగేందుకు అవకాశమే లేదు. నిరుపమ పేరెంట్స్ అంతగా తమ పిల్లల్ని ప్రేమించే పేరెంట్స్ ఉంటారని నేను అనుకోను. ఏ రకంగాను వాళ్ళు తనని హర్ట్ చెయ్యరు."
"ఒకవేళ కాలేజీ లో కానీ, వచ్చే దారిలో కానీ ఏమైనా జరిగి వుంటుందా?"
"ఆ రోజు కాలేజీ జరగనే లేదు. మా ఇళ్ళకి కాలేజీకి పెద్దగా దూరం ఏమి లేదు. వాకబుల్ డిస్టెన్స్. ఇంకా మేము వెళ్లే రోడ్ అంతా కూడా జనాలతోటి, ట్రాఫిక్ తోటి వుంటుంది."
"మీ కాలేజీ ఎన్ని గంటలకి స్టార్ట్ అయి ఎన్ని గంటలకి పూర్తవుతుంది?"
" పధి గంటలకి ప్రారంభం అవుతుంది. ఐదు గంటలకల్లా అయిపోతుంది. మేము మార్నింగ్ నైన్ థర్టీ అలా ఇంటిదగ్గర స్టార్ట్ అవుతాము. ఈవెనింగ్ ఫైవ్ థర్టీ ఆలా ఇంట్లోనే ఉంటాము."
"ఐ సీ" తలూపాడు స్మరన్.
"తను కాలేజీ లేదని మీ ఇంటికి వచ్చినపుడు ఎన్ని గంటలకి వచ్చింది?"
"ట్వెల్వ్, ట్వెల్వ్ థర్టీ కి వచ్చి వుంటుంది."
"అయితే తను స్ట్రెయిట్ గా మీ ఇంటికి రాలేదు. తన ఇంటికి వెళ్లే ఇక్కడికి వచ్చింది."
"అఫ్ కోర్స్. ఒక రెండు మూడు గంటలు ఇంటి దగ్గర స్పెండ్ చేసే ఇక్కడికి వచ్చివుంటుంది." దీర్ఘంగా నిట్టూర్చింది సమీర. "కానీ నేను చెప్పానుగా. తన ఇంటిదగ్గర తనని హర్ట్ చేసేంతగా సంఘటనలు జరిగే అవకాశం లేదు."
"మిస్ సమీర." కుర్చీలో ముందుకు వంగాడు స్మరన్. "మీరు ఆ రోజు కాలేజీ కి వెళ్ళలేదు. ఆర్ యు స్యూర్ ఆ రోజు కాలేజీ లేదని?"
"హండ్రెడ్ పర్శంట్ ఆ రోజు కాలేజీ లేదు. నాకు ఆ మర్నాడు ఆ విషయం తక్కిన స్టూడెంట్స్ ద్వారా కూడా తెలిసింది."
"అయినా తను స్ట్రెయిట్ గా ఇంటికి వచ్చి ఉండక పోవచ్చు. లేకపోతే రాలేకపోయి ఉండొచ్చు. కాలేజీ లో కానీ లేదా వారే ఎక్కడైనా కానీ తను ఆగి ఉండొచ్చు లేకపోతే ఆపబడి ఉండొచ్చు."
"వాట్ డు యు మీన్?" సమీర నవ్వింది. ఆమె అంతా అందంగానూ వుంది ఆమె నవ్వు కూడా. "డిటెక్టివ్స్ డీప్ గా ప్రోబ్ చేస్తారని తెలుసు. కానీ మరీ ఇంత గానా?"
"ఇన్ ఫాక్ట్ ఇంకా ఎక్కువగా." స్మరన్ కూడా నవ్వాడు. "చెప్పు. అందుకు అవకాశం వుంది కదా."
"లేదని అయితే అనలేను." మరొకసారి సోఫాలో అడ్జస్ట్ అయింది సమీర. "ఇంతకీ మీరు ఏం డిడెక్టు చెయ్యబోతున్నారు?"
"కాలేజీలో కానీ లేదా వేరే చోట కానీ ఆమెకి ఏదైనా అయి ఉండొచ్చు కదా?"
"ఆలా ఏమైనా జరిగి ఉంటే తను కచ్చితంగా నాతో చెప్తుంది. చెప్పానుకదా మా మధ్య అరమరికలు ఏమీ లేవని."
"ఒకవేళ ఆలా జరిగిన విషయం మీతో చెప్పడం తనకి ఇష్టం లేనిది అయితే?"
"నేను అర్ధం చేసుకో లేకపోతున్నాను. ఏమి చెప్పాలో తెలియడం లేదు." అయోమయం గా అంది సమీర.
"మిస్ సమీర. మీరు ఎమోషన్ కాకుండా ఆలోచించండి. ఒక వేళా తన మీద ఆ రోజు కానీ లేదా వేరే ఏ రోజైనా కానీ రేప్ కానీ, గ్యాంగ్ రేప్ కానీ జరిగి వుంటుందా? ఒక అమ్మాయి సూసైడ్ చేసుకోవడానికి అది కూడా ఒక బలమైన కారణమే కదా."
ఇమ్మీడియేట్ గా షాక్ తో నిండిపోయింది సమీర మొహం. "బట్ మిస్టర్ స్మరన్. తన బాడీ కి పోస్ట్ మార్టం జరిగింది. అలాంటిది ఏమి లేదని ప్రూవ్ అయింది." కొన్ని సెకండ్స్ తరువాత ఇబ్బందిగా అంది.
"రేప్ గాని గ్యాంగ్ రేప్ కానీ చాల రోజుల ముందు జరిగితే పోస్ట్ మార్టం లో బయట పడవు. నా అభిప్రాయంలో ఆ రోజు కాలేజీలో కానీ లేదా వేరే చోట కానీ ఆ అమ్మయి మీద అటువంటిది జరిగి ఉండొచ్చు కదా. దాంతో బాగా డిప్రెషన్కి గురయి ఇక భరించలేక పదిహేను రోజుల తరువాత సూసైడ్ చేసుకుని ఉండొచ్చు. కాస్త ఆలోచించు."
దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి, తలూపుతూ, సోఫాలో వెనక్కి జరగిలబడి కళ్ళు మూసుకుని ఆలోచనలో పడింది సమీర. "లేదు మిస్టర్ స్మరన్. ఆలా జరగడానికి అవకాశం లేదు." కాసేపయ్యాక కళ్ళు తెరిచి ముందుకు వంగుతూ అంది. "ఒకవేళ అలాంటిదే జరిగితే తాను బాగా హర్ట్ అయ్యే తీరుతుంది. కానీ ఎవరకి చెప్పకుండా ఆలా సూసైడ్ మాత్రం చేసుకోదు. ఆ రాస్కేల్స్ ని ఉరికంబం ఎక్కించకుండా ఊరుకోదు. అంతేకాకుండా..." కాస్త ఆగి మళ్ళీ అంది సమీరా. "అలాంటి అట్రాసిటీ ఏదైనా తన మీద జరిగివుంటే తాను అంత ఏ ఫీలింగూ బయటపడకుండా ఎలా వుండగలదు?"
"కానీ నువ్వన్నావు కదా తన మోహంలో ఏదో డిఫెరెంట్ ఫీలింగ్ చూశానని." భృకుటి ముడేసాడు స్మరన్.
"సర్, అది కేవలం కొన్ని సెకండ్స్ మాత్రమే." నవ్వింది సమీర. "నేను డాక్టర్ దగ్గరనుంచి తిరిగి వచ్చేసరికి తను మామూలుగానే వుంది. కాస్సేపు కూర్చుని మాట్లాడుకున్నాం కూడా. ఇంచుమించులో నా దగ్గర ఒక అరగంట స్పెండ్ చేసిన తరువాతే తను ఇంటికి వెళ్ళింది."
"ఐ సీ." తలూపి కుర్చీలో మళ్ళీ అడ్జస్ట్ అయ్యాడు స్మరన్. "నీకు డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్లి వచ్చేసరికి ఎంత సేపు పట్టింది?"
"నేను వెళ్లేటప్పటికి అక్కడ డాక్టర్ లేడు. నాకు ఇంచుమించులో ఒక అరగంట వరకు అక్కడ వెయిట్ చెయ్యాల్సి వచ్చింది. ఐ థింక్, నేను ఇంటి దగ్గర బయలుదేరి, డాక్టర్ పని చూసుకుని మళ్ళీ ఇంటికి వచ్చేసరికి ఒక గంట కన్నా ఎక్కువ పట్టి ఉంటుంది." సాలోచనగా అంది సమీర.
"నువ్వు వచ్చేప్పటికి నిరుపమ ఏం చేస్తూ వుంది?"
"తనని నా బెడ్ రూమ్ లో రెస్ట్ తీసుకోమని చెప్పి వెళ్ళాను. నేను మళ్ళీ వచ్చేసరికి నా బెడ్ రూంలో నేను తెచ్చుకున్న ఇంగ్లీష్ నావెల్ చదువుతూ వుంది." మళ్ళీ దీర్ఘం గా నిట్టూర్చింది సమీర. "నన్ను మామూలుగానే పలకరించింది. మామూలుగానే మాట్లాడుకున్నాం. అంతా మామూలుగానే అనిపించింది."
"ఆల్రైట్." తలూపాడు స్మరన్ "మీ ఇద్దరికీ ఆ నిరంజన్, రిటైర్డ్ సైకాలజీ ప్రొఫెసర్ చాలా క్లోజ్ కదా."
"ఎస్, యు అర్ రైట్ సర్." నవ్వింది సమీర. "తన వల్లే నాకు అయన పరిచయం అయ్యాడు. చాలా ఇంటరెస్టింగ్ పర్సన్. మేమిద్దరం అయన వల్ల ఎంత ఇంప్రెస్ అయ్యాం అంటే, ఎమ్మెస్సీ మాథ్స్ తో చెయ్యాలన్న ఆలోచన మానుకుని ఎమ్మె సైకాలజీ లో జాయిన్ అయ్యాం."
"నీ కన్నా కూడా తనకి అయన చాలా క్లోజ్ కదా. తనతో చాలా ఇంటిమేట్ గా ఉండేదా?"
"అయన తనకి రెలెటివ్ కూడా. తన తల్లి వైపు చుట్టం. అంకుల్ వరస అవుతారు. సో, ఆయనతో చాలా క్లోజ్ గానే ఉండేది. తన ఫాదర్ ని ఎలా ట్రీట్ చేసేదో అలాగే ట్రీట్ చేసేది."
"ఒక్క విషయం. ఆ నిరంజన్ ఎలాంటి క్యారెక్టర్?"
"చెప్పానుగా. చాలా ఇంటరెస్టింగ్ పర్సన్ సర్. ఎవరైనా ఇట్టే ఇంప్రెస్స్ అవుతారు. ఆయనకి చాలా విషయాలు తెలుసు కూడా. మీరు ఆయనని కలిసి మాట్లాడితేనే మీకు నేను చెప్పింది అర్ధం అవుతుంది."
"నేను ఆల్రెడీ కలుసుకుని మాట్లాడాను. నీకు అనిపించినట్టుగానే నాకూ అనిపించింది." అప్పటి తన ఫీలింగుని గుర్తు చేసుకుంటూ నవ్వాడు స్మరన్. "కానీ ఎక్సటీరియర్ ని బట్టి ఇంటీరియర్ అంచనా వెయ్యకూడదు. నిజంగా ఆయన ఎలాంటి కారక్టరో మనకెలా తెలుస్తుంది?"
"మిస్టర్ స్మరన్ అసలు మీరేం చెప్పదలచుకున్నారు?" భృకుటి ముడేసింది సమీర.
"రేప్ కానీ లేదా ఆయన ఏమైనా తనతో మిస్ బిహేవ్ చేసి ఉండొచ్చా? ఒకవేళ అది ఎవరికీ చెప్పలేక సూసైడ్ చేసుకుని వుంటుందా?"
"సర్, మీరేం మాట్లాడుతున్నారు?" అనుకోకుండానే సోఫాలోనుంచి లేచి నిలబడింది సమీర. "పొరపాటున కూడా అటువంటి ఆలోచన రానివ్వకండి. నిరుపమ, తను ఎలా ఉండేవారో తెలిసి ఉంటే మీరు ఇలా మాట్లాడరు." ఆవేశంగా అంది.
"ప్లీజ్ సమీర. ఎమోషన్ కావద్దు. కూర్చుని సావధానంగా అలోచించి చూడండి." స్మరన్ ఆలా అన్న తరువాత కుర్చీలో కూర్చుంది కానీ సమీర మొహం ఇంకా కోపంగానే వుంది. తనేదో చెప్పబోతూవుంటే అంతకన్నా ముందుగానే అన్నాడు స్మరన్. "తనంతగా రెస్పెక్ట్ చేసేది కాబట్టే ఆయనేమైనా మిస్బిహేవ్ చేసివుంటే లేదా తన మీద పాడుపని చేసి ఉంటే తను అంతగా హర్ట్ అయి సూసైడ్ చేసుకునే అవకాశం వుంది."
"సర్ మీరు చెప్పింది నేను ఒప్పుకుంటాను. ఎక్సటీరియర్ ని బట్టి ఇంటీరియర్ ని అంచనా వెయ్యలేం. కానీ ఆ నిరంజన్ అంకుల్ ఆలా చేసి వుంటారంటే మాత్రం నేను అంగీకరించలేను. ఇంపాజిబుల్! డిటెక్టివ్స్ ఎంత డీప్ గా వెళ్తారో నాకూ అర్ధం అయింది, కానీ ప్లీజ్ మీరు మాత్రం ఆ ఏంగిల్ లో ఆలోచించకండి." ఆవేశంగా అంది సమీర.
"ఆల్రైట్ సమీరా. అలాగే చేస్తాను." నవ్వాడు స్మరన్.
“మోరోవర్...." కాస్త ఆగి మళ్లీ అంది "ఒకవేళ ఆ నిరంజన్ అంకుల్ వల్ల అటుంవంటిది ఏమైనా జరిగివుంటే అంత మాములుగా తను వుండలేదు. జస్ట్ ఆ ఫ్యూ సెకండ్స్ తప్ప నేను తనలో ఇంకెలాంటి మార్పు చూడలేదు."
"ఆల్రైట్ సమీరా. ప్రస్తుతానికి అయన విషయం వదిలేద్దాం. ఇంకా ఏమైనా అడగడం మర్చిపోయానేమో ఒక్కసారి ఆలోచిస్తాను." కాస్సేపు కళ్ళు మూసుకుని అంతలోనే తెరిచాడు. "తన హాబీస్ ఏమిటి? ఇంటర్నెట్ సోషల్ నెట్వర్క్స్ లో తనెలా ఉండేది?"
"మా ఇద్దరి హాబీస్ కూడా ఒక్కటే. బుక్స్ చదవడం, చెస్ ఆడడం." సమీర నవ్వింది. "మా ఇద్దరికీ స్మార్ట్ ఫోన్స్ ఇంకా లాప్ టాప్స్ వున్నా మేము మాత్రం పేపర్ బ్యాక్స్ చదవడానికే ఎక్కువ ఇష్టపడేవాళ్ళం. ఇంకా సోషల్ నెట్వర్కింగ్ కి సంబంధించినంత వరకు నాకు తనకి కూడా పేస్ బుక్, ట్విట్టర్ ఇంకా లింక్డ్ ఇన్ లో అకౌంట్స్ వున్నాయి. కానీ వాటిని మేము ఫాలో అయ్యేది తక్కువ, మాకు ఫాలోవర్స్ చాల తక్కువ." అని కాస్త ఆగి అంతలోనే మళ్ళీ అంది. "ఇంకో ప్రశ్నకి మీరడక్కుండానే సమాధానం చెప్తాను. తన అన్ని సోషల్ నెట్వర్కింగ్ అకౌంట్స్ పాస్ వర్డ్స్ నాకు తెలుసు. తను సూసైడ్ చేసుకున్న తరువాత వాటిని థోరో గా సెర్చ్ చేసాం. లేదు, కనీసం చిన్న హింట్ కూడా వదల్లేదు తనెందులోనూ తన సూసైడ్ కి సంబంధించి."
"మరి తన స్మార్ట్ ఫోన్ లో కానీ, లాప్ టాప్ లో కానీ....." తనకి ఆ విషయమై రంగనాథ్ చెప్పింది గుర్తున్నా అడగబోయాడు స్మరన్.
"నో ఛాన్స్. వాటిల్లో కూడా ఎలాంటి హింట్ లేదు." నెగటివ్ గా తలూపింది సమీర.
"ఇవన్నీ ప్రూవ్ చేస్తున్నది కేవలం ఒకే ఒక్క విషయం. తను ఎందుకు సూసైడ్ చేసుకుంటూందో ఆ విషయం గురించి ఎవరికీ తెలియడం ఆ అమ్మయికి ఇష్టం లేదు."
"యు ఆర్ అబ్సల్యూట్లీ రైట్ సర్" తలూపింది సమీర.
"మరి తనెందుకు సూసైడ్ చేసుకుందో నీకు తెలుసుకోవాలనిపించడం లేదా?" భృకుటి ముడేసాడు స్మరన్.
"తను సూసైడ్ చేసుకుందని తెలియగానే నేను చాలా షాక్ అయిపోయాను. చాలా రోజులు మనిషిని కాలేక పోయాను. ఎందుకంటే తను నాకంత క్లోజ్ ఫ్రెండ్. కానీ....." ఒక హెల్ప్లెస్స్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో తలూపింది సమీర. " ఆ విషయం ఎవరికీ తెలియడం తనకంత ఇష్టంలేనప్పుడు తెలుసుకోకపోవడమే మంచిదని నా అభిప్రాయం."
"నేనూ ఇదే సజెస్ట్ చేసాను ఆమె డాడ్ కి. కానీ ఆయన మాత్రం ఆ విషయం తెలుసుకు తీరాలని చాలా పట్టుదలగా వున్నరు."
"నేను అది అర్ధం చేసుకోగలను. తన ఒక్కగానొక్క కూతురు ఎందుకు ఆలా సూసైడ్ చేసుకుని చనిపోయిందో తెలుసుకోవాలని అయన ఆరాట పడడంలో ఆశ్చర్యంలేదు."
"నేను ఒక నెల రోజుల్లో ఈ అసైన్మెంట్ పూర్తి చేస్తానని ఆయనకి మాట ఇచ్చాను. నువ్వు నాకు పూర్తిగా కో-ఆపరేట్ చేస్తావని ఆశిస్తాను." ఒక రిక్వెస్టింగ్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు స్మరన్.
"తప్పకుండా. నా పూర్తి కో-ఆపరేషన్ మీకుంటుంది." మరోసారి అందంగా నవ్వింది సమీర.
కుర్చీలోంచి లేచాడు స్మరన్. "చాలా కో-ఆపరేట్ చేసారు. థాంక్ యు వెరీ మచ్."
"ఇట్స్ ఏ ప్లెజర్." సమీర కూడా సోఫాలోంచి లేచి నిలబడి అంది. "మీతో మాట్లాడడం నాకు ఆనందంగా అనిపించింది." నిజంగా తను ఫీలయ్యిందే చెప్పింది.
"నీకు ఏది గుర్తుకు వచ్చి నాకు చెప్పాలనుకున్నా నాకు ఫోన్ చెయ్యి ప్లీజ్." తన విజిటింగ్ కార్డు ఇస్తూ అన్నాడు స్మరన్. "లేదూ నువ్వు నా ఆఫీస్ కి వచ్చిన సరే. నా ఆఫీస్ ఇక్కడికి పెద్ద దూరం ఏమీ కాదు."
"తప్పకుండా అలాగే చేస్తాను. చెప్పాను కదా. మీ ప్రెసెన్స్ నాకు చాలా ఎంజోయబుల్ గా వుంది." ఆ విజిటింగ్ కార్డు ని తీసుకుంటూ అంది సమీర.
ఆ తరువాత మరొకసారి థాంక్స్ చెప్పి అక్కడనుంచి వచ్చేసాడు స్మరన్.
&
"నువ్వు చెప్పింది విన్న తరువాత నాకు చాలా బాధగా అనిపిస్తూ ఉంది. మన జీవితాల్లో విషాదం కూడా ఇంత పెద్ద విషయం గా అనిపించడం లేదు. పాతికేళ్ళు కూడా నిండని అమ్మాయి ఆలా సూసైడ్ చేసుకోవడమేమిటి?" తన కూతురు మేనక చెప్పింది అంతా విన్న తరువాత ప్రతిమ మనస్సు బాధతో నిండి పోయింది. ఆ రోజు ఆదివారం కావడంతో తన తల్లితో గడపడానికి ఇంటికి వచ్చింది మేనక. ఇద్దరు బెడ్ రూమ్ లో వున్నబెడ్ మీద కూచుని వున్నరు.
"ముఖ్యంగా ఆమె తల్లిని చూస్తూ ఉంటే నాకు మనస్సు తరుక్కుపోతూ వుంది. ఇంకా తను బ్రతికి ఉన్నట్లుగానే మాట్లాడుతూ వుంది. ఆమె తండ్రి టోటల్ గా డిప్రెస్ అయిపోయాడు. నిజంగా వాళ్ళని ఆలా చూస్తూ ఉండలేక పోతున్నానమ్మా." గోడవరకు వెళ్లి గోడకు జారగిలబడుతూ అంది మేనక.
"ఈ అసైన్మెంట్ చేయలేనని చెప్పి వచ్చేస్తావా? నాక్కూడా ఇప్పుడా తండ్రి ఆమె సూసైడ్ కి కారణం తెలుసుకుని ఏం చేస్తాడు అనిపిస్తూంది." కూతురి దగ్గరగా వెళ్లి, ఆమె పక్కనే గోడకి జారగిలబడి, ఆమె కుడి భుజం మీద చెయ్యి వేస్తూ అంది ప్రతిమ.
"అసైన్మెంట్ గురించి కాకపోయినా నేనలా చెయ్యలేనమ్మా. ముఖ్యంగా ఆ పెద్దాయన నన్ను చూస్తూ ఉంటే తన కూతురిని చూస్తున్నట్టే ఉందని ఆనందపడుతూ వున్నడు. అంతేకాకుండా ఆవిడలో కూడా నాకు కొంత రిలీఫ్ కనిపిస్తూ వుంది. కొంతకాలం వాళ్ళనలా ఆనంద పడనిద్దాం. అంతకన్నా మనమేం చెయ్యగలం?" తల్లి మొహంలోకి చూస్తూ అంది మేనక.
"యు అర్ రైట్ డార్లింగ్. సర్లే, అలాగే కానీ." తన చేతిని తొలగించి తలూపుతూ అంది ప్రతిమ. "నేను కూడా ఒకసారి వచ్చి వాళ్ళతో మాట్లాడతాను. వాళ్ళతో మాట్లాడి వాళ్ళని కొంత స్వాంతన పరచాలని నాకూ అనిపిస్తూంది."
"బెస్ట్ డెసిషన్ మామ్. ప్లీజ్ అలాగ చెయ్యి. వాళ్ళ ఇల్లు మన ఇంటికి మరీ అంత దూరం కూడా కాదు." కాస్త ఆగి ఎదో గుర్తు వచ్చినట్టుగా అంది మేనక "కానీ అంకుల్ నువ్వు అవుట్ ఆఫ్ స్టేషన్ అని చెప్పాడు ఆ పెద్దావిడకి నన్ను వాళ్ళ ఇంటిదగ్గర ఉంచడానికి."
"పర్లేదులే. నేనింటికి వచ్చేసాను కానీ మళ్లీ వెళ్లాల్సి ఉండొచ్చు అని చెప్దాము. నువ్వక్కడ వుండడానికి వాళ్ళిద్దరికీ అభ్యంతరం అయితే ఏమీ లేదు కదా.”
"అస్సల్లేదు. చాల చక్కగా ఆలోచించవమ్మా. నేనలా చెప్తాను, నువ్వక్కడికి రా" బెడ్ మీదనుంచి కిందకి దిగుతూ అంది మేనక. "నేనింక వెళ్తా అమ్మా."
"ఒక ముఖ్య విషయం మాట్లాడేది వుంది, అది చెప్పేవరకు వుండు." తానూ బెడ్ మీదనుంచి కిందకి దిగింది ప్రతిమ. "మీ అంకుల్ ఆ కుర్రాడి ఫోటో నాకు వాట్సాప్ చేసాడు. చాలా హ్యాండ్సమ్ గా వున్నడు. డాక్టర్ గా ఎదో హాస్పటిల్ లో జాబ్ చేస్తున్నాడు. నువ్వొక్కసారి చూసి ఎలా వున్నాడో చెప్పు." అక్కడే టేబుల్ మీద వున్న తన సెల్ ఫోన్ తీసుకుని మేనక దగ్గరికి వచ్చింది ప్రతిమ.
" మామ్ ప్లీజ్. ఇప్పుడొద్దు, తరువాత చూస్తాను." వేగంగా అక్కడినుంచి కదులుతూ అంది మేనక.
"నేను నీకు ఆ ఫోటో వాట్సాప్ చేస్తాను. నువ్వు చూసే తీరాలి. నాకు చాలా నచ్చాడు. నీకూ నచ్చుతాడు." వెనకాతల నుంచి అరిచింది ప్రతిమ.
ఏ సమాధానం చెప్పకుండానే అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయింది మేనక.
(ఇక్కడివరకూ నచ్చిందని భావిస్తా. తరువాత భాగం సాధ్యమైనంత త్వరలోనే అప్లోడ్ చేస్తా. దయచేసి రేటింగ్ ఇచ్చి రివ్యూ రాయడం మర్చిపోవద్దు.)
