నిరుపమ
(కొన్నిరహస్యాలు ఎప్పటికీ రహస్యాలుగానే ఉండిపోతే మంచిది)
శివ రామ కృష్ణ కొట్ర
"ఆయన మీకూ బాగా తెలుసా ఆంటీ?" కాఫీ కప్పు తీసుకుని సిప్ చేస్తూ అడిగింది మేనక.
"ఒకటి రెండు సార్లు మా అమ్మాయి తో పాటుగా వెళ్లి కలిసాను. చాలా చక్కటి మనిషి. అయన మాటల వింటూవుంటే ఎంతో రిలీఫ్ గా అనిపిస్తుంది. అంతే కాకుండా అయన ఇచ్చే సలహాలు అన్ని కూడా ఎంతో ప్రాక్టీకల్ ఇంకా ఎఫెక్టివ్."
"మోనోపాజ్ టైం లో తనకి చాలా చికాగ్గా అనిపించేది. అప్పుడు ఆయన దగ్గరికి తీసుకెళ్ళాను. మనసు స్థిమితం చేసుకోవడానికి ఆయనేవో ఒకటిరెండు సలహాలు ఇచ్చారు. అవి మా అమ్మకి బాగా పనిచేసాయి. అప్పటినుండి అయన చాలా గొప్ప అంటుంది." నవ్వింది సమీర.
"నువ్వు వెళ్లి ఒకసారి ఆయన్ని చూసావంటే నువ్వూ అలాగే అంటావు. నేను నిజంగా ఆయనవల్ల అంత ఇంప్రెస్ అయి ఉండకపోతే, సమీర పోస్ట్ గ్రాడ్యుయేషన్ సైకాలజీ తో చదవడానికి ఒప్పుకునే దాన్నే కాదు." వనజ అంది.
"దెన్ హౌ ఇట్ ఈజ్ దట్ వుయ్ బోత్ గో టు హిం ఆన్ దిస్ డే?" మేనక అడిగింది. "ఎలాగూ ఆయనదగ్గరికి వెళ్లాలని మన ప్లాన్ లో వుంది కదా."
"కానీ నాకు నిరుపమ తో కలిసి అయన దగ్గరికి వెళ్లిన విషయమే గుర్తుకువస్తుంది. నేను ఒక్కర్తినీ అయన దగ్గరికి వెళ్ళింది చాలా తక్కువ. ఆ జ్ఞాపకాల్ని నేను తట్టుకోలేను." సోఫాలో జారగిలబడి బాధగా కళ్ళు మూసుకుంది సమీర.
"అలాని ఆ జ్ఞాపకాలనుంచి ఎంతకాలం పారిపోతావు? నువ్వు పారిపోతున్నంత కాలం అవినిన్ను వెంట తరుముతూనే ఉంటాయి. వుయ్ బోత్ ఆర్ గోయింగ్ టు హిం ఆన్ దిస్ డే ఇట్సెల్ఫ్, దట్స్ ఇట్." ధృడంగా అంది మేనక.
"నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అల్టిమేటం జారీ చేసాక తప్పుతుందా?" కళ్ళు తెరిచి మేనక మొహంలోకి నవ్వుతూ చూస్తూ అంది సమీర.
"గుడ్ డెసిషన్." అక్కడే సోఫాకి అపోజిట్ లో వున్నకుర్చీలో కూలబడుతూ అంది వనజ. "నిజంగా కేవలం సమీర మాత్రమే కాదు, మేము కూడా నిరుపమ చనిపోవడంతో ఎంతో షాక్ అయ్యాం. మొదటినుంచి మా ఇంట్లో తిరిగింది. మాకు మా సమీర లానే అనిపించేది. అంత సడన్గా అలా చనిపోవడం, జస్ట్ మేమెవరం తట్టుకోలేక పోయాం."
" మామ్, నన్ను మర్చిపోయి మామూలు మనిషిని కమ్మంటూ మళ్ళీ ఆ విషయాలన్నిటి గురించి ఎందుకు మాట్లాడతావు?" చిరాగ్గా అంది సమీర.
"లెట్ మీ ఓపెన్ మై హార్ట్ ఫర్ ఏ మూమెంట్. నీకు మాత్రమే కాదు ఈ అమ్మాయిని చూస్తూ ఉంటే నాకూ నిరుపమని చూస్తూన్నట్టే వుంది." దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి కుర్చీలో ముందుకు వంగింది వనజ. "నిరుపమతో ఎంతో ఇంటిమేట్ గా ఫీలయ్యాను. నువ్వెలాగా అనిపించేదానివో, తనూ నాకలాగే అనిపించేది. తనూ నాతో ఎంతో హ్యాపీగా కలివిడిగా నువ్వెలా ఉండేదానివో అలాగే ఉండేది. అలాంటిది తనని మన ఆలోచనల నుంచి కూడా తరిమేసి అసలు తనెప్పుడూ లేనే లేదన్నుట్టుగా ఉండడానికి చాలా గిల్టీగా వుంది."
"ఎగ్జాట్లీ, ఎగ్జాట్లీ నా ఫీలింగ్ కూడా అదే మామ్ " సమీర ఎక్సయిటింగ్ గా అంది. "నువ్వు చాలా వండర్ఫుల్ గా ఎక్ష్ప్రెస్స్ చేసావు."
"అఫ్ కోర్స్, యు అర్ రైట్. మీ మామ్ తన ప్లేసులో వుండే ఒక కామన్ పర్సన్ ఫీలింగ్ నే వండర్ఫుల్ గా ఎక్ష్ప్రెస్స్ చేశారు." మేనక తలూపి అంది. "కానీ వుయ్ హేవ్ టు యాక్సప్ట్ ది ట్రూత్ అండ్ అడ్జస్ట్ అవర్సెల్వ్స్ టు ఇట్. ఒక సైకాలిజిస్టుకి నేనిదంతా చెప్పాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటా."
"కానీ నేనింకా సైకాలాజిస్టుని కాలేదు. చదువుతున్నానంతే." నవ్వింది సమీర.
"అందుకే నువ్వింకా పూర్తిగా మెచూర్ కాలేదు. విషయాల్ని అర్ధం చేసుకోలేకపోతున్నావు. ఐ థింక్ మనకి ఈ రోజు ఈవెనింగ్ నిరంజన్ అంకుల్ దగ్గర ఒక సమాధానం దొరకొచ్చు." ఆలా అన్నాక మేనక వనజ మొహంలోకి చూస్తూ అంది "ఆంటీ నా ఉద్దేశంలో మీరూ మాతో ఈ ఈవెనింగ్ అయన దగ్గరికి వస్తే బావుంటుంది. మీ గిల్టీ ఫీలింగ్ కి కూడా ఒక సమాధానం దొరుకుతుంది."
"ఈరోజయితే రాలేను. మీరిద్దరూ వెళ్లి ఆయనేంచెప్పారో నాకు చెప్పండి." కుర్చీలోనుంచి లేచింది వనజ. "నాకు వంటిట్లో పనివుంది. మీరిద్దరూ మాట్లాడుకుంటూ వుండండి." అనిచెప్పి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది వనజ.
సాయంత్రం ఐదు గంటల సమయం అయ్యే వరకు అదే పని చేస్తూ వున్నారు సమీర, మేనక. తరువాత బయలు దేరి నిరంజన్ ఇంటికి వెళ్లారు.
&
"నా దగ్గరికి రావడమే మానేసేవు. అంత తరుచుగా నా దగ్గరికి మీరిద్దరూ వచ్చేవారు." పలకరింపులు, మేనక తో పరిచయం అయ్యాక అన్నాడు నిరంజన్.
నిరంజన్ ఇంట్లో, అయన రూమ్ లో నిరంజన్ కుర్చీకి అపోజిట్ గా వున్న కుర్చీల్లో వెనక్కి వాలి కూర్చుని వున్నారు సమీర, మేనక. నిరంజన్ అయన కుర్చీలో కూర్చుని, మోచేతులు రెండూ మధ్యలో వున్న టేబుల్ మీద బాలన్స్ చేసుకుని వున్నాడు.
నిరంజన్ ని చూసాక, ఆయనతో మాట్లాడాకా సమీర చెప్పిందాంట్లో ఎగ్జాజిరేషన్ ఏమి లేదనిపించింది మేనకకి. అయన చాలా ఇంప్రెసివ్ గా వున్నారు. ఆ బ్లాక్ బెర్డ్ కూడా ఆయనకి బాగానే నప్పింది. కానీ అయన పెట్టుకున్న బ్లాక్ స్పెక్ట్స్ మాత్రమే ఆడ్ గా వున్నయి. ఆ అవుట్ అఫ్ ఫాషన్ బ్లాక్ స్పెక్ట్స్ అయన ఎందుకు పెట్టుకున్నారో మేనక కి అర్ధం కాలేదు.
"అందుకనే రాలేకపోతున్నాను అంకుల్. నాకు తనతో కలిసి రావడం, తనతో కలిసి మాట్లాడడమే గుర్తుకు వస్తూంది. తట్టుకో లేకపోతున్నాను." సమీర బాధ అంతా ఆమె మోహంలో ఎక్స్ప్రెస్ అవుతుండగా అంది.
"నువ్వు ఒక విషయం గుర్తుంచుకో. నిరుపమ నీకు మాత్రమే కాదు. మా అందరితో కూడా చాలా ఇంటిమేట్ గా ఉండేది. నువ్వెంత హర్ట్ అయ్యావో మేమందరం కూడా అంతే హర్ట్ అయ్యాం ఆమె సూసైడ్ తో. కానీ ఆమె జ్ఞాపకాలకు భయపడడం, వాటినుండి పారిపోవాలనుకోవడం సమస్యకి పరిష్కారం కాదు." నిరంజన్ అన్నాడు.
"సరిగ్గా నేను ఇదే చెప్పాను అంకుల్. నిరుపమ జ్ఞాపకాలతో సఫరవుతూ ఈ రోజు తను కాలేజీ కి కూడా వెళ్ళ లేదు." మేనక అంది.
"వెరీ బాడ్. ఇది నిరుపమకి ఎంతమాత్రం నచ్చి తాను ఆనందపడే విషయం కాదు. తనెక్కడ వున్నా నువ్విలా బాధపడుతున్నావంటే చాలా హర్ట్ అవుతుంది." నిరంజన్ అన్నాడు.
"ఏం తనేమైనా నాకు నచ్చే పని చేసిందా? మనమంతా ఎంత బాధపడతామో తెలిసి కూడా అంత పని చేసింది." కోపంగా అంది సమీర.
"అయినా సరే తను నీ క్లోజ్ ఫ్రెండే కదా. తను సూసైడ్ చేసుకోవడానికి కారణం ఏదైనా సరే నువ్వు బాధపడుతూ ఉంటే, అప్సెట్ అయిపోతే తను బాధపడుతుంది. తనంటే నీకెంత కోపం వున్నా తను బాధపడుతూ ఉంటే నువ్వు తట్టుకోగలవా? అందుగురుంచయినా నువ్వు నీ రొటీన్ లోకి రావాలి."
"అంకుల్, చాలా తమాషాగా చెప్పారు మీరు." మేనక నవ్వింది.
" ఇక్కడ ఒక ముఖ్య విషయం." ఇంకా సమీర ముఖంలోకి చూస్తూ అన్నాడు నిరంజన్. " చనిపోయిన అమ్మాయి ఇంక ఎలాగూ బ్రతికి రాదు. మనం బ్రతికి వున్నవాళ్ళ గురించి ఆలోచించాలి. నువ్వే ఇంత అప్సెట్ అయిపోతే ఆమె పేరెంట్స్ కి ఎలా ఉంటుందో ఆలోచించావా? మనం వాళ్ళని మామూలు మనుషుల్ని చెయ్యడానికి పూర్తి ప్రయత్నం చెయ్యాలి."
"అక్కడ నిరూ జ్ఞాపకాల్ని తట్టుకోలేనని ఆమె చనిపోయాక ఆ ఇంటికే వెళ్లడం మానేసాను." నొచ్చుకుంటూ అంది సమీర.
"చాలా పొరపాటు పని చేసావు. నిన్నూ తమ కూతురిలాగే భావించేవారు వాళ్లిద్దరూ. అలాంటిది వాళ్ళ గురించి ఆలోచించకుండా ఎలా ఉండగలిగావ్? అందరూ అలాగే అనుకుంటే వాళ్ళ గతేమిటి? అయినా జ్ఞాపకాలకు భయపడి నువ్వు పారిపోయినంత కలం అవి నిన్ను వెంట తరుముతూనే ఉంటాయి."
మేనక, సమీర ఒకరి మొహంలోకి ఒకరు చూసుకున్నారు.
"అయితే నేను వాళ్ళ ఇంటికి వెళతాను అంకుల్. వాళ్ళతో మాట్లాడతాను." ఒక నిర్ణయానికి వచ్చింది సమీర.
"అంతే కాదు వెళ్లి వాళ్ళతో మాట్లాడ్డం వల్ల నీ మనసుకు స్వాంతన కలుగుతుంది. మనమెంతో భయపడే పని చెయ్యడం వాళ్ళ ఆ భయంనుండి విముక్తి కలుగుతుంది. వెళ్లి చూడు నీకే అర్ధం అవుతుంది."
"నేను ఈ రోజే తనని నాతో ఆ ఇంటికి తీసుకు వెళతాను అంకుల్. తను వాళ్ళతో మాట్లాడుతుంది." ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినట్టుగా మేనక అంది.
"గుడ్ డెసిషన్." నవ్వాడు నిరంజన్. "ఎనీహౌ మీరిద్దరూ కూడా మంచి ఫ్రెండ్స్ అయినట్టున్నారు." అంతలోనే అయన మొహం సీరియస్ గా మారింది. "నిజం చెప్పాలంటే మిమ్మల్నిద్దరిని చూస్తూ ఉంటే నాకు నిరుపమ ఇంకా నువ్వు నాతో మాట్లాడ్డమే గుర్తుకు వస్తూ వుంది. ఎందుకో ఈ అమ్మాయి నాకు నిరుపమని గుర్తుకు చేస్తూ వుంది."
"అదే హయిట్ అండ్ వెయిట్. అలాగే అందంగా కూడా వుందికదా. తనలాగే రెండు జడలు వేసుకుంటూంది. పూర్తిగా పోలికలు లేకపోయినా చటుక్కున ఎవరికైనా నిరుపమ గుర్తుకు వస్తుంది." తను మేనకని చూడగానే ఎలాగా నిరుపమ క్రింద భ్రమించిందో గుర్తుచేసుకుంటూ అంది సమీర.
"యు అర్ రైట్. అది నిజమే." తలూపాడు నిరంజన్.
"నాకు దీనికి ఆనందించాలో, విచారపడాలో అర్ధం కావడం లేదు. నిరుపమ పేరెంట్స్ ఇద్దరూ కూడా నన్ను వాళ్ళ అమ్మాయిననుకుని ఆనంద పడుతూ వున్నరు. కొంత రిలీఫ్ దొరికింది వాళ్ళకి." నిట్టూరుస్తూ అంది మేనక.
"ఇది కచ్చితంగా చాలా ఆనందించాల్సిన విషయం. కానీ నువ్వెంతకాలం వాళ్ళదగ్గర అలా ఉండగలవు? నువ్వక్కడనుంచి వెళ్లిపోయిన తరువాత పరిస్థితి ఏమిటి?" కుర్చీలో వెనక్కి జారగిలబడుతూ అన్నాడు నిరంజన్.
"తరువాత విషయం తరువాత ఆలోచిద్దాం అంకుల్. నేను మాత్రం ఆ పెద్దావిడకి ఆవిడ దగ్గరే ఉంటానని మాట ఇచ్చాను. ఆవిడ పూర్తిగా మామూలుగా అయ్యేవరకు ఆవిడ దగ్గరే వుంటాను." మేనక అంది.
"అదెలాగూ సాధ్యం అయ్యే విషయం కాదు. ఆవిడే కాదు, రంగనాథ్ అంకుల్ జీవితం కూడా నిరుపమ లేకుండా పూర్తిగా మామూలు ఎప్పటికీ కాదు." సమీర అందుకుంది. "నువ్వు ఒక అసైన్మెంట్ గురించి అక్కడ ఉంటున్నావు. అది పూర్తవగానే అక్కడనుండి వెళ్ళిపోతావ్. అలాగే ఆ ఇంట్లోనే ఆవిడ దగ్గరే ఉండిపోతానంటే మీ మామ్ ఊరుకుంటారా? వాళ్ళ సిట్యుయేషన్ చూసి నువ్వు అంతగా మూవ్ అవ్వడంలో ఆశ్చర్యం లేదు. కానీ అలా మాట ఇచ్చేముందు ఆలోచించాల్సింది."
"ఓహ్, చిన్న విషయాన్నీ ఎంత సీరియస్ గా తీసుకుంటున్నావు?" మేనక నవ్వింది. "ఈ మేటర్ నువ్వనుకున్నంత సీరియస్ కాదు. ఇక్కడ, మా ఇంటిదగ్గర ఉంటూ కూడా నేను మేనేజ్ చెయ్యగలను. నీకో విషయం తెలుసా? నిరుపమ విషయం విన్నాక మా మామ్ ఎంతో ఎమోషన్ అయింది. తానొచ్చి నిరుపమ పేరెంట్స్ తో మాట్లాడతానని అంది."
"వెరీ నైస్ థింగ్! ఇలాంటి విషాద సంఘటనలతో బాధపడేవాళ్ళకి సాధ్యమైనంత ఎక్కువ మంది సపోర్టింగ్ గా ఉండాలి. వాళ్ళని సాధ్యమైనంత త్వరగా మామూలు మనుషుల్ని చెయ్యాలి." నిరంజన్ అన్నాడు.
"కానీ ఆ రంగనాథ్ అంకుల్ నిరుపమ ఎందుకు చనిపోయిందో తెలుసుకోవాలని చాలా అబ్సెసివ్ గా వున్నాడు. తనెందుకు చనిపోయిందో మనకందరికీ కూడా చాలా పెద్ద మిస్టరీయే. కానీ ఆ కారణం తెలుసుకుని మనం ఇప్పుడు ఏమి చెయ్యగలం?" సమీర అంది.
"మన అందరి విషయం వేరు, ఆయన విషయం వేరు. అయన కన్న తండ్రి. తన కూతురు ఎందుకలా సూసైడ్ చేసుకుందో తెలుసుకోవాలని అయన మధన పడడం లో ఆశ్చర్యం ఏమి వుంది?" నిరంజన్ అన్నాడు.
"నా అంకుల్ అభిప్రాయంలో, ఇంకా నా అభిప్రాయంలో కూడా ఆ విషయం ఏమిటో నిరంజన్ కి తెలియడం నిరుపమకి ససేమిరా ఇష్టం లేదు. ఆ విషయం తెలుసుకోవడానికి అయన ప్రయత్నం చేస్తున్నారంటే అయన నిరుపమకి ఇష్టం లేని పని చేస్తున్నారు. నా అంకుల్ ఆయన్ని డిస్కరేజ్ చెయ్యడానికి ప్రయత్నించారు. కానీ అయన వినలేదు." మేనక అంది.
"నా ఉద్దేశంలో కూడా అదే అనిపిస్తూంది. నిజానికి నేను అలాంటి ప్రయత్నం మానుకోమనే చెప్పాను. కానీ రంగనాథ్ ఆ విషయాన్నీ అంతగా తెలుసుకోవాలనుకుంటూంటే, తెలుసుకోనివ్వడమే మంచిది." మేనక మొహంలోకి చూస్తూ కాస్త ఆగాడు నిరంజన్. "మీ అంకుల్ కచ్చితంగా ఆ విషయాన్నీ తెలుసుకోగలరనే నాకు అనిపిస్తూంది. ఆయన్ని చూస్తే చాలా కాపబుల్ పర్సన్లలాగే కనిపించారు."
"ఏవో ఒకట్రెండు తప్ప, తను టేకప్ చేసిన అన్ని అసైన్మెంట్లలోనూ అయన హండ్రెడ్ పర్శంట్ సక్సెస్ సాధించారు." పేస్ లో ఒకరకమైన ప్రౌడ్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అంది మేనక.
"కానీ రంగనాథ్ తెలుసుకోబోయే విషయం ఆయనకి రిలీఫ్ కన్నా మరింత ఎక్కువ బాధనే కలిగించొచ్చని నాకు అనిపిస్తూ వుంది." విచారంగా నిట్టూరుస్తూ అన్నాడు నిరంజన్.
"మీరెందుకలా భావిస్తున్నారు అంకుల్?" అనడిగింది సమీర.
"మనందరికీ నిరుపమ గురించి తెలుసు. తానెంతో ఇంటెలిజెంట్! తను సూసైడ్ చేసుకోవడం చాలా తెలివి తక్కువ పనే అయినా, ఎదో ఒక చిన్న విషయానికి తను అలా చేసుకుని ఉండదు. అది తను తన పేరెంట్స్ కి కూడా ఏమాత్రం తెలియనివ్వలేదంటే అది వాళ్ళని బాధపెట్టే విషయమే అయి ఉంటుంది. ఆ విషయం ఎదో రంగనాథ్ ని మరీ హర్ట్ చేసే విషయమే అయి ఉంటుంది."
"మీరావిషయాన్ని కొంచమైనా ఊహించగలరా?" సమీరే మళ్ళీ అడిగింది.
"చాలా ప్రయత్నించాను. అదేమిటో అంతుపట్టడం లేదు. నిజానికి అదేమిటో నేను వూహించగలిగేలా ఉంటే....." కాస్త ఆగడు నిరంజన్. "....రంగనాథే ఆ విషయం గురించి ఊహించి ఉండేవాడు. ఆ స్మరన్ గారి దగ్గరికి వెళ్లి ఉండేవాడు కాదు. నేను తనతో ఎంత ఇంటిమేట్ గా వున్న తన డాడీ కన్నా కాదుకదా."
"యు అర్ అబ్సల్యూట్లీ రైట్ అంకుల్." సమీర అంది. "ఎనీహౌ ఆలస్యంగా నైనా మీ దగ్గరికి మళ్ళీ వచ్చి మంచి పని చేశాను. నాలో వున్న కన్ఫ్యూజన్ పోగొట్టారు. నిరుపమ జ్ఞాపకాలకు భయపడుతూ ఆ ఇంటికి వెళ్ళనా వద్దా అని ఆలోచిస్తూ వున్నాను. మీ సజెషన్ విన్నాక వెళ్లాలని నిర్ణయానికి వచ్చేసాను."
"ఒక సైకాలజీ స్టూడెంట్ గా నీ మైండ్ తో ఎలా డీల్ చెయ్యాలో నీకు తెలిసి ఉండాలి. నా దగ్గరే ఎన్నో సార్లు విన్నావు కూడా అయినా అలా ఎలా కన్ఫ్యూజ్ అయ్యావు?" నుదురు చిట్లించాడు నిరంజన్.
"ఏమో అంకుల్. నిరుపమ నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్. తన సూసైడ్ నన్ను చాలా షాక్ చేసింది. టు బి ఫ్రాంక్..." మేనక వైపు చూసింది "...ఈ మేనకిని చూస్తే నాకు కొంత రిలీఫ్ లభించింది. తను నిరుపమ ప్లేస్ ని కొంత సబ్స్టిట్యూట్ చేసింది."
"ఐ యాం ఫీలింగ్ వెరీ హ్యాపీ హియరింగ్ దిస్." సమీర భుజాల చుట్టూ చెయ్యి వేస్తూ అంది మేనక. "అక్కడ ఆమె పేరెంట్స్, ఇక్కడ నువ్వు. మీ అందరికి నావల్ల ఇంత ఉపకారం అవుతుందనుకోలేదు. ఐ యాం ఫీలింగ్ వెరీ హ్యాపీ దట్ ఐ కెన్ గివ్ లిటిల్ రిలీఫ్ టు ది టార్చర్డ్ సోల్స్."
"కేవలం వాళ్ళకి మాత్రమే కాదు, నిన్ను చూస్తూవుంటే నాకు కూడా నిరుపమని చూసినట్టే అనిపించి కాస్త రిలీఫ్ గా వుంది. కాస్త అప్పుడప్పుడు వస్తూ ఉండమ్మా." మేనక కళ్ళల్లోకి రిక్వెస్టింగా చూస్తూ అన్నాడు నిరంజన్.
" తప్పకుండా వస్తూవుంటాను." సమీర భుజాల చుట్టూ వేసిన తన చేతిని తీస్తూ అంది మేనక. "మీ గురించి సమీర ఇంకా ఆమె మామ్ చాలా చెప్పారు. మీరు సైకాలజీ లో ఇంకా హిప్నోటిజం లో చాలా ఎక్స్పర్ట్ అట కదా. నేను సైకాలజీ స్టూడెంట్ ని కాకపోయినా ఆ విషయాల గురించి తెలుసుకోవాలని నాకు చాలా ఆసక్తి. నేను వచ్చినప్పుడల్లా మీరు నాకు వాటి గురించి చెప్పాల్సి ఉంటుంది."
"ఇట్స్ మై ప్లెజర్." నవ్వాడు నిరంజన్. "వాటి గురించి మాట్లాడుతూ ఉండడం నాకెంత హ్యాపీగా ఉంటుంది. సమీర, మేనక ఇంకా నేను వాటిగురించి ఎంతసేపైనా డిస్కస్ చేసుకునే వాళ్ళం."
"సరే అంకుల్. ఇంక మేం వెళతాము." అని లేచింది మేనక. "ఇక్కడినుంచి ఇలాగే మేనకతో నిరుపమ ఇంటికి వెళ్లాలని డిసైడ్ అయ్యాను. ఇప్పుడే బయలుదేరకపోతే మళ్ళీ అక్కడినుండి మా ఇంటికి వెళ్లేసరికి లేటయిపోతుంది."
"ఆల్రైట్. ఆల్రైట్. కానీ వెరీ సూన్ మళ్ళీ మీరిద్దరూ నా దగ్గరికి రావాలి." కుర్చీలో కూర్చూనే అన్నాడు నిరంజన్.
"తప్పకుండా అంకుల్." అని అక్కడినుండి బయటికి నడిచింది సమీర. అప్పటికే లేచి వున్న మేనక ఆమెని అనుసరించింది.
(ఇక్కడివరకూ నచ్చిందని భావిస్తా. తరువాత భాగం సాధ్యమైనంత త్వరలోనే అప్లోడ్ చేస్తా. దయచేసి రేటింగ్ ఇచ్చి రివ్యూ రాయడం మర్చిపోవద్దు.)
