---
🌹 राजा वीर और रानी सुरभि की कहानी 🌹
बहुत समय पहिलेको कुरा हो। हिमालयको काखमा बस्ने एक सानो, सुन्दर राज्य थियो — "वसंतपुर"। यहाँका राजा थिए वीरसिंह – वीर, न्यायप्रिय, तर एक्ला। युद्ध जितेका थिए अनेकौं, तर आफ्नो मनको युद्धमा हार्दै थिए – किनकि उनको जीवनमा प्रेमको उज्यालो थिएन।
दोस्रो पट्टि, एउटी साधारण किसानकी छोरी थिइन् – सुरभि। उनी पढ्न लेख्न मन पराउँथिन्, जंगलका फूलसँग कुरा गर्थिन्, अनि स्वप्न देख्थिन् – न कुनै शाही जीवनको, बरु साँचो प्रेमको।
एक दिन, राजा आफ्नो भेष बदलेर जनताको हालचाल बुझ्न गाउँतिर निस्किए। त्यही बेला उनी सुरभिसँग भेटिए – जंगलमा पानीको घैँटो बोकेकी, अनि चरा चिर्बिर गर्दै गाइरहेकी थिइन्।
उनको निष्कलंक हासोले, राजा वीरको वीरता पनि बिनासुरक्षीत बनाइदियो।
👑 एक असम्भव जस्तो प्रेम
राजा त मोहित भए, तर कसरी भन्ने? उनले सादा युवकको रुपमा सुरभिसँग मित्रता गाँस्न थाले। सुरभिलाई थाहा थिएन कि उनी जसलाई मन पराउँदै छिन्, ऊ वसंतपुरकै राजा हो।
राजा वीरले राजमहल फर्केर, सुरभिलाई एकदिन दरबारमा बोलाए। र गम्भीर स्वरमा भने –
"तिमीले मलाई पहिचानिनौ, तर म तिमीलाई आफ्नो रानी बनाउने चाहन्छु।"
सुरभि चकित भइन्। भोलिपल्ट सारा राज्यमा हलचल मच्चियो।
"एक किसानकी छोरी – रानी बन्ने?"
दरबारी हाँसे, राजपुरोहित गम्भीर भए। तर राजा वीरको उत्तर थियो:
"राजा त्यो हो जसले न्याय गर्छ, र रानी त्यो जसले प्रेम गर्छ।"
❤️ अन्त्य होइन, नयाँ सुरुवात
रानी सुरभिको सादगीले दरबारमा प्रेम र करुणा फैलियो।
उनीसहित राज्यमा विद्यालय खोलिए, महिलाहरूलाई अधिकार दिइयो, अनि राजा-रानीको प्रेम कथा बन्छ – पुस्तौंपुस्तासम्म सुनाइने कहानी, जसमा साँचो प्रेमले जात, हैसियत, रीतिथिति तोड्यो।
---
सीख:
प्रेम साँचो हो भने, ऊ सिंहासन होइन, साँचो साथ खोज्छ।
र जसले दिल जित्छ, उही साँचो राजा हुन्छ।
