પડે
મુશ્કેલ છે વરસાદમાં કોરું રહી જાવું પડે,
ભીંજાય મનને ભેજને ભીતર ભરી ગાવું પડે.
હા! યાદ હંમેશા રહે છે ખાતરી આપું તને?
એ આટલું બોલી ફરી જાશે ને મૂંઝાવુ પડે.
સ્પર્શી નથી આ લાગણી મારી કદી પણ એમને,
ભીંના નયન કોરા કરી સાથીથી છુપાવું પડે.
હેરાન છું દ્વારે ટકોરા મારતાં ભાગી જશે,
છુપાયને જોયાં કરી સઘળી રમત, આ'વું પડે.
કાયમ અહીં પડદો કરી બોલાવશે શું કામ એ?
સમજણ અહીં ખૂટી પડી કે આજ રિસાવું પડે.
હૈયું સતત રડતું હતું વિષાદ ત્યાં ઘેરી વળ્યો,
ત્યાં મન વગર પણ જીવવા માટે કદી ખાવું પડે.
સંવેદનાનો વ્યાપ વધતો જાય ને હરખાય મન,
વ્હાલા પછી તો વ્હાલમાં તરબોળ થઇ ન્હાવું પડે.©
"કાજલ"
કિરણ પિયુષ શાહ
