*હે માનવ !*
*તું...*
*શિયાળે ઠરી જાય,*
*ઉનાળે બળી જાય,*
*વરસાદે પલળી જાય,*
*તારા કરતાં તો જાનવર સારા*
*ૠતુ - ૠતુએ આનંદે ચરી ખાય....*
*તારે...*
*A.C. માં છે ચોંટવુ,*
*વાણી વિલાસમાં છે રાચવુ,*
*ઉછેરવુ નથી તારે એકેય* *ઝાડવુ,*
*તોયે....*
*ગાડી રહે તારી છાંયડે એ* *ઇચ્છવુ.*
*ફૂલ જોઈને ચુંટી લે,*
*ફળ જોઈને તોડી લે,*
*વનમહોત્સવ*
*અને*
*વૃક્ષારોપણના*
*નામે તુ ગજવા ભરી લે....*
*કોકે વાવ્યા તે માણ્યા*,
*તારા બચ્ચા શું ભાળશે ?*
*એવો કદી વિચાર કરી લે....*
*જન્મ થી મરણ સુધી*
*તને સહારો*
*આ વૃક્ષો નો,*
*જીવન જીવતાં સુધી*
*પ્રત્યેક પળે ઉપકાર*
*આ વનૌષધિ નો,*
*વિકાસ ના નામે*
*નાશ કર્યો વનરાજી નો,*
*ઓઝોન સ્તરમાં પડયુ ગાબડું*
*અને કર્યો કકળાટ*
*ગ્લોબલ ર્વોમિંગનો,*
*તારી વૃત્તિ અને વિચાર*
*હંમેશા છે સ્વાર્થ નો....*
*ભાઇ, બસ કર....*
*બહુ થયુ હવે....*
*આંબો નહી તો,*
*લીમડો - પીપળો વાવ,*
*કંઈ ના કરે તો ,*
*બાવળ ને જગ્યા આપ....*
*નહિ તો....*
*શિયાળે ઠરી જઇશ,*
*ઉનાળે બળી જઇશ,*
*અને*
*ચોમાસે તરસે મરીશ....*
*"પ્રકૃતિ"* *એક વરદાન....*
