જય જવાન..જય કિસાન.
આ સૂત્ર કોણે બનાવ્યું તેની મને જાણ નથી પણ જેને કોઇએ બનાવ્યું હશે તેને સમજી વિચારીને બનાવ્યું હશે...
આજે દેશની રક્ષા આપણા શૂરવીર જવાનો કરેછે...જે દેશવાસીઓને શાન્તિની ઉંઘ આપેછે ને સવારે સલામત જગાડે છે...
તેમ કિસાન પણ દેશવાસીઓને કદી ભુખ્યા સુવાડતો નથી...વધારે નહી તો થોડુક પણ દરેકના પેટમાં જરુર અર્પણ કરેછે...
આજે આ બંન્ને જો ના હોત તો વિચારો કે દેશની કે દુનીયાની શી હાલત થઇ શકે છે!
એક દેશની સરહદે રહેછે તો બીજો દેશના ખેતરે રહેછે...
અહીં આપણે વાત કરીએ એક ખેડૂતની...જે દિવસ રાત પોતાના ખેતરે તનતોડ કામ કરેછે...તે નથી તાપ જોતો કે નથી ઠંડી જોતો કે નથી ધોધમાર વરસાદ જોતો...તે પોતાના ખેતરમાં વાવેલા અનાજ માટે ફાટેલા કપડે તનતોડ મહેનત કરેછે...નથી તેની પાસે પાણી પીવાનો સમય કે નથી તેની પાસે સરખો જમવાનો સમય...!
ને જયારે તેને જમવાનો સમય મળે છે ત્યારે તે ગમે તે જગ્યાએ ને ગમે તે ખાઇને પણ પોતાનું અધુરું કાર્ય પુર્ણ કરતો હોયછે...ઘડી બે ઘડી આરામની તો વાત જ કયાંથી!
આ બધું કરેછે કોણા માટે..!
ફકત આપણા માટે..જ
તેને ખબર છે કે કયારેક મને મારા અનાજનો સરખો ભાવ નથી મળવાનો છતાંય તે સહેજ પણ નિરાશ થયા વગર ને કોઇ બીજી વધુ લાલચ વગર પોતાનું કામ કર્યા રાખેછે..
આપણામાં ને તેનામાં ફરક એટલો જ છે કે તે પોતાનું ભાણું પોતાના ખેતરમાં નીચે જમીન ઉપર બેસીને જમે છે...જયારે આપણે આપણા ડાઇનીંગ રુમમાં ઠંડા એસીની સામે ટેબલ ખુરશી ઉપર જમીએ છીએ.
તેને કરેલી આકરી મહેનતનો એક એક અનાજનો દાણો આપણા ઘરમાં ઠલવાય છે...જેને આપણે એક પરિવાર સાથે આનંદથી જમીએ છીએ...જયારે તે પોતાની અનેક ચિંતાઓના ઘેરાયેલા વાદળો નીચે લુખુસુખુ જમે છે...
માટે જ કોઇએ કહ્યુ છે કે જમતા પહેલા ગરીબ કિસાનને જરુર યાદ કરવો જોઇએ કારણકે આપણા જમણમાં તેની તનતોડ મહેનત હોયછે...જે આપણી ભુખી આંતરડીને ઠારે છે...
માટે જ દરરોજ સૈએ જમતા પહેલા કિસાનને યાદ કરીને જ જમવું જોઇએ...
જય જવાન જય કિસાન.?
