"સ્ત્રી જ એક એવો જીવ પ્રભુ એ બનાવ્યો જે હજારો ત્યાગ આપી ને પણ ચેહરા પર નું સ્મિત ખોવા નથી દેતી....જેના પ્રેમ નું વહેણ ખૂટતું જ નથી....ક્યારેક દીકરી તો ક્યારેક માં તો ક્યારેક પત્ની બનીને..એ પ્રેમ નો સંચાર કરતી જ રહે છે...પોતાના અસ્તિત્વ ને ભૂલી જઈ ને એ પોતાના પ્રેમીજનો ના વિકાસ અને ઉધ્ધાર માં જ પોતાનું જીવન સમર્પિત કરતી રહે છે....અને જ્યારે છેવટે એના અસ્તિત્વ નો અંત આવે છે.... ત્યારે ખરેખર એનું મૂલ્ય સમજાઈ છે...અને એના આ અસ્તિત્વ ના આસપાસ સંકળાયેલું જીવન એટલે તારા પડછાયા ના લગોલગ..."
મારી લખેલી પેહલી રચના જે કાલે MB પર પ્રકાશિત થશે..વાંચશો અને સાચો પ્રતિભાવ આપશો તો મને ગમશે....
