કર ગ્રહીને આવ્યો છો કુહાડી,
ઉજ્જડ કરીને જંપ્યો તું વાડી.
ના રાખ્યો માનવતાનો મલાજો
તારું કોઈકાળે ના સારું થાજો.
વસતાં પરિવાર સંગ સૌ તરૂવરે
કુટુંબકબીલા કેટકેટલા થરથરે.
આશરો ગુમાવ્યો તારો તકાજો
તારું કોઈ કાળે ના સારું થાજો.
બે ચાર પંથી લેતાં ત્યાં વિશ્રામ,
પિંખાયો માળોને થયું સૂમસામ.
ક્યા ભવનો રોષ ઠાલવ્યો ઝાઝો,
તારું કોઈ કાળે ના સારું થાજો.
મૂળમાંથી ઝાડ થયું જમીંદોસ્ત,
થયા નાના જીવો સઘળા ત્રસ્ત.
ક્યા વાંકગુનાની કાઢી છે દાઝો,
તારું કોઈ કાળે ના સારું થાજો.
- ચૈતન્ય જોષી. " દીપક " પોરબંદર.
