The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
जलन ! युं हि चल रहे थे , एकेले ही जल रहे थे | सोचाथा कोई हमराह मिलेगा , हमराज उसे बना लेंगे | एक हमसफर मिला भी | पर... हम से पेहले हमे हि हमराज बना गया, अपने गमोसें हमारी जलन बढा गया | --सु र कुलकर्णी
कतरा कतरा ! कतरा कतरा जिंदगी पिघल रही है , आसू बनकर निकल रही है | चाहाथा दूर से हि देखू तुझे , रोशनी आखोकी बुझ रही है | चाहत थी आवाज तरी सूनु , पर कानोकी हालत बुरी है | कैसे पुछू 'क्या मुझसे प्यार करती हो ? ' जुबा साथ नही देती ,लडखडा रही है | क्या तुम दिल हि दिल मे सुनोगी ?, मेरे दिल मे तो तू हि तू रहाती है | गुजर गई उम्र ,तेरी 'हा ' के इंतजार मे , फिर भी उम्मीद है | क्यू के दिल मेरा पागल है , कतरा कतरा जिंदगी पिघल रही है | ------सुरेश कुलकर्णी
असू नये अशी कथा ! ती दोघे आहेत. नवरा-बायको. दोघेही वृद्ध आहेत. काठीच्या आधारे जगणारी. दोघे मिळून कोठे तरी जात आहेत. कोठे ? तो पुढे चालत आहे. ती त्याच्या हातात हात देवून मागून चालत आहे पण, तिचे लक्ष्य चालण्यात नाही! दुसरी कडेच आहे! सारखी मागे वळून पाहत आहे. कदाचित तिचे काहीतरी मागेच राहिले आहे! नाती-आठवणी? कोणीतरी कदाचित मागून येइल? "आई,थांब ना !" म्हणेल? " आजी, जावू नाकोस ना !" म्हणेल ? म्हणून तर, ती मागे वळून पाहत नसेल? पण त्याला खात्री आहे ..... कोणी येणार नाही. कोणी 'थांबा ' म्हणणार नाही! आता आपली गरज संपलीय. आपण काही कामाचे उरलो नाहीत.आपले अस्तित्वच नाही! आपण आता 'पिकलो ' आहोत. या जगाला, --हो --याच जगाला --ज्यात आपण जन्मलो, वाढलो, इतरांना वाढवले, नसांगता मन मारले, त्याग केला, सगळ्याचे 'सुख' पहिले --त्याच जगाला, आता आपण 'सडल्या ' सारखे वाटतोय. कोणी काही बोलत नाही, पण या वयात सर्व जाणवते! आपल्याला चेहेरा नाही, नावगाव नाही, ओळख नाही, 'म्हातारा-म्हातारी ' असाच आपला उल्लेख असतो! म्हणूनच तो तिला म्हणतोय . "मागे वळून काय बघतेस ? कोणी येणार नाही!" कदाचित हि तुमची -आमची कथा असेल ! आजची किवा उद्याची ! पण अशी "कथा " कोणाचीच असू नये ! ----सु र कुलकर्णी. आपल्या प्रतिक्रियांची वाट पहातोय. पुन्हा भेटूच. Bye.
Colors from SR My hobby
मी तेथेच असेन! जेव्हा तू आनंदाच्या क्षितिजी होतीस , तेव्हाही मी तेथच होतो आज तू दुःखाच्या सागरी आहेस , तेव्हाही मी तेथेच आहे ! तू कितीही दुर्लक्षीलेस , टाळलेस तरी , मी तेथेच आहे ! तुझ्याच मनाच्या एका कोपऱ्यात , तू मान्य कर कि नको , पण हे तुलाही माहित आहे ! तमा नाही केली कधी ,तुझ्या नकारा ,होकाराची , मी केले फक्त प्रेम तुजवरी , हे तुलाही माहित आहे ! जगात असेन ,नसेन , पण त्या 'कोपऱ्यात ' नक्की असेन , हे मला आणि तुलाही माहित आहे ! ---सु र कुलकर्णी
शकील गेल्या दोन-चार वर्षानपासून बेंगलोरचे वास्तव्य वाढत चाललय. नगरला उन्हाळा फार आणि नातवाला सुट्या असतात म्हणून आणि गौरी गणपती साठी आम्ही (म्हणजे मी आणि बायको) असे वर्षातून दोनदा बेंगलोरला यायचो. मला बेंगलोर मानवात नाही, पण आवडते. या वाढलेल्या वास्तव्या मुळे आता आसपास ओळखला जातोय. म्हणजे गल्लीतले श्वान पथक हल्ली माझी फारशी दखल घेत नाही! अस्तु. काही लोक ओळखीचं हसायला लागलेत. कोणी हात उंचावून 'हॅल्लो ' करतोय. अशाच ओळखीत एक शकील आहे. आमच्या 'A ' ब्लॉकचा सेक्युरिटी गार्ड. अंगावरचा निळा युनिफॉर्म वगळता 'सेक्युरिटी गार्ड ' या शब्दाला अपेक्षित एक हि वैशिष्ट्य त्याच्यात नाही. बुटका म्हणता येणार नाही इतकी उंची, दीनपणा चेहऱ्यावर थापलेला, आणि रात्रभर जागल्या सारखे लालभडक आणि झोपाळू डोळे. दिसेल त्याला कपाळावर हात नेवून सॅल्यूट करतो. मला तर तो दिसेल तितकेदा नमस्कार घालतो. दिवसात पहिल्यांदा पाहिल्यावरच सॅल्यूट/नमस्कार करत जा, नंतर गरज नसते हे मी त्याला एकदा सांगितले. ओशट हसला. थोडी चौकशी केली. येथे आम्ही राहतो त्या,व्हाईट फिल्ड भागात बरेचसे बांगलादेशी, युपी, बिहार या भागातून आलेला बराचसा मजूर वर्ग पाहायला मिळतो. झाडू पोछा, भांडी घासणे, स्वयंपाकी, भाजी पोळ्या करून देणारे, लहान मुलांना सांभाळणाऱ्या मुली/बायका हि आणि अशीच कामे ती करतात. शकील यूपीतला असाच कामाच्या शोधात आलेला. "शकील, आपकी आंखे इतनी जर्द क्यू रहती है? रातको निंद नही होती है, या फिर नशा ---" थोडी घसट वाढल्यावर मी विचारले. "नहि सरजी, निंद पुरी नहि होती!' "क्यू ?" तो क्षणभर घुटमळला. 'सांगू? का नको सांगू?'असा भाव त्याच्या चेहऱ्यावर दिसू लागला. "सरजी, जिसकी जवान बीवी और बुढी माँ, अकेले दूर गाव मे हो,-- उसे निंद कहा से आयेगी?" मलाच कुठे तरी पोळल्या सारखे झाले. वणवा त्याच्या कडेच होता. दुपारची वेळ होती. मी असाच कुठून तरी बाहेरून येत होतो. लिफ्ट मध्ये घुसणार तेव्हड्यात शकील पिलर मागे बसलेला दिसला. उच्छुकतेपोटी मी जवळ गेलो. तो समोर एका कागदाच्या डिश मध्ये पांढरा फटक कोरड्या भाताचे घास गिळत होतो. "शकील, अरे सुखा राईस क्यू खाता है? सांबर, दाल कुछ मिलने के लिये नही है क्या?" "नाही! कुछ जरुरत नाही है!" "फार क्या मिळते हो ?" " साब, भूक मिलाके खाते है! " माझ्या अंगावर सरसरून काटा आला. 'अन्ना साठी दाही दिशा आम्हा फिरविशी जगदीशा!' या युक्त्तीची प्रखरतेने आठवण झाली. पाणी जसे उताराकडे वाहते, तसेच गरिबी श्रीमंती कडे झेपावते. शकील असाच युपीतुन येथे ओढला गेलाय. मला राजकारण काळात नाही, उद्या या 'परप्रांतियां' विरोधात रान पेटवले जाईल. आमची मुलं परदेशी याच ओढीपायी गेलीत, हे मात्र स्वीकारायला जड जात. असो हे रोजचंच आहे! सु र कुलकर्णी. आपल्या प्रतिक्रियांची वाट पहातोय. पुन्हा भेटूच. Bye.
मरणोपरांत! ‘अप्पा साहेब खूप स्र्हुदय होते ! ‘त्यांच्या अंत:करणात अपार करुणा होती.!’ ‘अप्पा म्हणजे, राजा माणूस!’ ‘अप्पा माझा बालमित्र ,कवी मनाचा.त्यामुळे व्यवहारात ठेचाळत असे.!’ ‘अप्पा कधी खोट बोलत नसे , प्रामाणिक माणूस !’ ‘एखाद्यावर प्रेम कसे करावे ,हे अप्पा कडून शिकावे !’ ‘ते सुंदर चित्रे काढत, पण कधी त्याचे प्रदर्शन केले नाही,निगर्वी माणूस ! ‘ ‘एकांतप्रिय होते,फरसे कोणात मिसळत नसत ,पण तुसडे नव्हते .!’ ‘पाठच्या भावासाखे माझ्यावर प्रेम केले हो माझ्यावर ! ‘ ‘वडीलधार्याचा मान राखत,कधी दुरोत्तर केले नाही,मला ते वडिलाच्या जागी मानत .दसरा,दिवाळी,पाडवा,आवर्जून पाया पाडायला येत !’ ‘खूप नम्र होते.!’ ‘आमचे मतभेद होते ,पण त्यांनी कधी शेजार-धर्म सोडला नाही.संक्रांतीला मुद्दाम तीळगुळा साठी येत.!” हे सारे एकून खूप बर वाटतय. खरच मी इतका चांगला होतो !? अरे, हे असे कौतुक ऐकण्यासाठी सारे आयुष्य व्यथित केले.! यातला एखादा तरी शब्द मी जिवंत असे पर्यंत का नाही म्हणालात ? थोडा आनंद मलाहि नसता का झाला? दोन दिवस ज्यास्त जगाव नसत का वाटल? सु. र. कुलकर्णी.
Copyright © 2024, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
