The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
थाइलैंड में एक पर्वत के नीचे पानी का एक छोटा झरना है जिसके बाजु वाले पर्वत पे *ओम् ( ॐ* ) का उच्चारण करने पर पानी का फ़व्वारा बन कर पर्वत से भी उपर तक उछलता है.. ये किसी बोद्ध साधु - सम्प्रदाय ने बनाया है ।पानी का वज़न + गुरुत्वाकर्षण से भी इतना ऊपर पानी सिर्फ़ आवाज़ के तरंग से कैसे जा सकता है? ये कोई विज्ञानी ही बता सकता हे .. क्योंकि ऐसा सिर्फ़ *ओम् ( ॐ* )बोल ने पर ही होता हे !! ये भी एक अजूबा हे .. इसे कई भारतीयों ने भी ट्राई भी किया है..
આજે માતૃદિવસ Motherday નિમિતે અર્પણ ..
પન્નાલાલ પટેલ ( 7 મે 1912 - 6 એપ્રિલ 1989 ) " વાહ રે માનવી, તારું હૈયું ! એક પા લોહીના કોગળા તો બીજી પા પ્રીતના ઘૂંટડા ! " ***** " માથાની તુંબડીમાં લાખ લાખ મોતી, ' લ્યા હૈયાની કોથળી ખાલી, અભાગિયા ! હૈયાની ચેંથરી ઠાલી ! " ***** ' ભૂલ્યા ભૂલાશે મહિયર માળખાં, ભૂલી જાશું મોસાળે વાટ; ૠણ ભૂલીશું ધરતી માતાનાં, ભૂલી જશું પોતાની જાત; (વળી) ભૂલી જવાશે કો' અભાગિયાં, ભૂલી જવાશે પ્રીતની રીત; (પણ) નહીં રે ભુલાય એક આટલું, કોક દન કરી'તી પ્રીત. ' ----- પન્નાલાલ પટેલ " સમગ્ર જીવન કેવું લાગ્યું? " ટૂંકો જવાબ આપું તો : " જીવવા જેવું ".હકીકતમાં તો મેં બચપણથી લઇને જીવનને એના અનેકાનેક સંદર્ભોમાં ભરપેટ રીતે માણ્યું છે ને સહયું પણ છે ! એક તરફ જીવને મારો કસ કાઢ્યો છે તો બીજી તરફ મેં પણ જીવનનો કસ તારવવામાં કશી કસર રાખી નથી. માનવીના જીવન ઉપર યુગોથી લખાતું આવ્યું છે....... મારી પોતાની વાત કરીએ તો પણ જીવ મળવાથી માંડીને તે ભવાઇઓ , વલોણાં ને આંધીઓમાંથી પસાર થતાં યમપુરીનાં દ્વાર પણ આપણે ખખડાવી આવ્યા છીએ. ટૂંકમાં મારું આ સમગ્ર જીવન જ તિલસ્માતિ દુનિયા જેવું નથી લાગતું ?..... જીવનની આ નવલકથાઓમાં મારા જીવનના કશા આદર્શો નથી અને વળી ભાવના કે સમાજલક્ષી કોઇ ખાસ વલણો કે વિચારો પણ એમાં ભાગ્યે જ હશે. ને છતાંય હું ' ના, હું તો ગાઇશ જ ' વાળી વાતની જેમ ' લખીશ જ.' મને કશી અપેક્ષા નથી. પહેલાં પણ ન હતી. હકીકત તો એ બની છે કે, જીવન જાણે મને જીવી રહ્યું છે. મને કદી મહત્વાકાંક્ષા પહેલાં પણ ન હતી ને આજે પણ નથી.હું અક્ષરદેહ દ્વારા કે કીર્તિ દ્વારાયે ભવિષ્યમાં જીવવાની કે એવી તેવી કશી જ એષણા સેવતો નથી....... મને મારા આ જ જીવનમાં શું નથી મળ્યું કે ભાવિની કોઈ અપેક્ષા રહે ! --- પન્નાલાલ પટેલ
હાય, માતૃભારતી પર આ વાર્તા 'કાગડાની ચતુરાઈ' વાંચો https://www.matrubharti.com/book/5568/kagdani-chaturai
ન્યૂઝીલેન્ડ જીવતી જાગતી માણસાઈ ની એક તાજુબ વિડિઓ ચિત્ર છે એક સ્ત્રી એ બે સિંહ ના બચ્ચા માતા બની પાલન પોષણ કરી મોટા કર્યા પછી સરકારે ફરજીયાત ઝુ માં મુકવાની ફરજ પાડી , પણ ઘણા દિવસ પછી માતાની લાગણી રૂપે ઝુ મા સિંહોને મળવા ગઈ એને સ્વપ્ને પણ ખ્યાલ ના હતો કે મોટા સિંહો એની ખુબજ માતા તરીકે ઝૂ માં પણ યાદ કરી ચાહતા હશે..સ્ત્રી એક દિવસ ઝૂ માં તેને મળવા ગઈ ત્યારે કેવું દ્રશ્ય સર્જાયું તે જુવો અને આપણે માણસ હોવા છતાંય માણસાઈ આપણા માં-બાપ પ્રત્યે નથી હોતી અને જીવતા જીવે કેવું વર્તન તેમની સાથે કેવુ કરીએ છીએ તે વિચારીએ. ......
કુદરતી લાગણી અને સંગીતમય જીવન તાલે.....
ચાલ સૂરજ પકડીએ કાવ્ય અનુસાર અસહ્ય ગરમીમાં માતા બાળકને લઈ સાંજે ઘખઘગતા અગારો વચ્ચે વ્હાલ સોયા બાળકને હાથ આગલી પકડી ઘરે આવવા નીકળી છે અને કળાની કસબીએ કેમેરાએ બરાબર એમના માથેનાં ટોપલા ઉપર બરાબર ગોઠવાયેલા સૂરજ દાદા ને બાળક રૂપી ટેક નાખી જાણે કહેતી હોય કે." ચાલ સૂરજ આજે તો તને પણ ઘરે લઈ જાવ અને આજકાલ તું ખૂબ ખૂબ તપે છે એટલે ઘડી બે ઘડી તને પણ આજ ફ્રિજમાં બઘ કરી દઉં. "....આજે તો તને બરાબર ટોપલામાં બાંધી લીધો હવે તને ઠડો પાડ્યા વગર નહિ છોડું.. ..ઉભો રે
Copyright © 2024, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
