The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
#જીવન
#સાથી
😢😢😢 #અભિવ્યક્તિ
🤝🤝🤝
આવી અવનવી વાતો જાણવા ફોલ્લૉ કરો હાર્દિક લખાણી
"એ ડફોળ, મોબાઈલ મા વાત કરતો કરતો ગાડી ના સલાવ, ગાડી સાઈડ મા રાખી દે અને વાત કરી લે."પાખી ચિડાઈ. મેં મોબાઈલ કાને રાખી તેની સામે જોયું અને એની આખો મા રોષ જોય મેં કાર નર્મદા કેનાલ ની બાજુમાં રહેલ જગ્યા પર ઉભી રાખી. હું નીચે ઉતારિયો અને મોબાઈલ પર વાત કરતા કરતા કેનાલ બાજુ થોડું ચાલ્યો.પાખી ગાડીમાં જ બેઠી રહી. કેનાલ મા વહેતા પાણી ને હું જોઈ રહ્યો હતો. વહી જતા પાણીમાં જાણે અચાનક જ યાદો ના વમળો ઉછાળીયા. મારાં હોઠો પર એક વિષાદયુક્ત સ્મિત આવી ગયું. પાખી અને હું છેલ્લા ઘણા વર્ષો થી એક બીજા ને ઓળખાતા હતા. પાખીને મેં પહેલી વાર કોલેજ મા જોયેલી. પાંચ ફૂટ સાત ઈંચ ની ઉછાઈ ધરાવતી પાખી, શ્યામળો વાન, ઉપલા હોઠ પર સાઈડ મા એક નાનકડું તલ, ભરાવદાર કેશ, ટટ્ટાર સાગના સોટા જેવી કાયા, મોટી મોટી આખો, અને સૌઉથી વધારે ઘ્યાનાકર્શક તેનું ડ્રેસિંગ સેન્સ. તેને પ્લેઇન પણ કલરફુલ કપડાં પહેરવા બહુ ગમતા. મારી ઓળખાણ એની જોડે અક્સમાતે જ થયેલી. કોલેજ ના બીજા સત્રમા પ્રોફેસર ભાર્ગવે અમને બંને ને જોડે એસાઇમેન્ટ આપેલું. એ દિવસથી પાખી મારી બાજુમાં બેસવા આવી હતી. મારાં વિશે ખબર નહિ એને શુ લાગ્યું હશે પણ હું નાનપણથીજ આવી બધી બાબતોમાં બેખબર હતો. છોકરીઓ જોડે કેવી રીતે વર્તવું, કેમ વાત કરવી એ બધું મારાં માટે ગણિતની ફોર્મ્યુલા જેવું અટપટું હતું. ક્રિકેટ અને વોલીબોલ આ બે સિવાય મારી ઝીંદગીમાં બીજી બધી વસ્તુઓનું મહત્વ ગૌણ હતું. હું પ્રથમ વર્ષમાંજ કોલેજ ની ક્રિકેટ ટીમ નો કેપ્ટન બની ગયો હતો અને વોલીબોલ ટીમ મા પણ હું સ્ટાર ખેલાડી કહેવાતો. ભણવામાં હું સાવ ઢ તો ના કહેવાવ પણ ઠીક ઠીક માર્કે પાસ થઇ જતો. જે દિવસથી પાખી મારી બાજુ મા બેઠી તે દિવસે પહેલી વાર કોઈ છોકરીને આટલી નજીકથી અને ધ્યાનથી જોય. એના શરીર માંથી આવતી સુગંધથી હું થોડીવાર મદહોશ જેવો થઇ ગયો. "શેલ વિ બિગન "? એના મીઠાં ઘંટડી જેવા રણકાર થી મારી આખો ખુલ્લી અને એને હું બાઘાની જેમ તાકિ રહ્યો. એને મારી સામે ચપટી વગાડીને મને જાગૃત કર્યો, એ મારું મોઢું જોઈને ખડખડાટ હસી પડી. હું પણ માથું ખંજવાળતા ખંજવાળતા હસી પડ્યો. "જો પાખી, મને છે ને છોકરીઓ જોડે થોડું ઓછું ઓછું ફાવે છે, એટલે એમ નહિ કે જેમ તું સમજી એમ, પણ મને એમજ એવું બધું ઓછું ફાવે કે,,,,,,,, તું સમજી ને કે હું શુ કહું છું "? મેં લવારા કર્યા. પાખી શરારતી સ્મિત સાથે મારી સામું જોય રહી અને એને મરો હાથ પકડીને ડાયલોગ માર્યો "કહતેહે કિસી સીઝકો દિલસે સાહો તો પુરી કાયનાત સે ઉસસે તુમસે મિલનેકી પુરી કોશિશ મેં લગ જાતી હે ". અને નાટકીય અંદાજમા સાતી પર હાથ મૂકીને એનું દિલ નીચે બેન્ચ પર ફેંકતી હોય તેવા સાળા કર્યા."મેં આજભી નીચે ફેંકી હુયી ચીજ નહિ લેતા મેડમ "મેં સામો ડાયલોગ માર્યો અને એને બેન્ચ પર ફેંકેલું દિલ હાથમા લઈને હવામાં ફૂંક મારીને ઉડાડતો હોવ એવું નાટક કર્યું. એને મારી સામું જોઈને આશ્વર્ય વ્યક્ત કર્યું "નોટ બેડ યાર !"અને અમે બંને હસી પડ્યા. એ દિવસથી અમારી દોસ્તી પાક્કી જામી. અને સમય જતા જતા આ દોસ્તી ક્યારે પ્રેમમાં પલટાય ગઈ તેની ખબરજ ના પડી.તે દિવસથી હું ને પાખી હજી જુદા નથી પડ્યા. હું પાછો કારમાં બેસી ગયો. લી. હાર્દિક લખાણી
આપણા ભારત દેશની જો વાત કરવામાં આવે તો અત્યારના માણસને ઓળખવો ખુબ જ મુશ્કેલ છે. કયો માણસ કરોડપતિ અને કોણ રોડપતિ છે એ સમજવું ક્યારેક ખુબ જ મુશ્કેલ બની જાય છે. કારણકે અત્યારના સમયમાં એવા પણ ઘણા લોકો હશે જે કરોડપતિ હોવા છતાં પણ એક સામાન્ય માણસની જેમ જીંદગી જીવતા હશે. આવી જ એક સત્ય ઘટના વિશે અમે તમને જણાવીશુ મારી એક ટ્રેનની મુસાફરી દરમ્યાન સુરત સ્ટેશનથી એક સમોસા વાળો બાસ્કેટ સાથે ટ્રેનમાં બેઠો. તેના બાસ્કેટ માં હવે ૨/૩ સમોસા જ બચ્યા હતાં. ટાઇમપાસ માટે મે તેની પાસે થી એક સમોસુ લીધું અને ત્યારબાદ બીજા લોકોએ પણ સમોસા લીધા જેના લીધે તેના વધેલા બીજા સમોસા પણ મારા ડબ્બા જ વેચાઈ ગયાં. થોડું જાણવાની ઈચ્છા થઈ એટલે મેં તેને પૂછ્યું, “એક સમોસા પર તને કેટલા મળે ?” તેણે કહ્યું, “૭૫ પૈસા” મે આગળ વાત વધારતા પૂછ્યું, “દરરોજના કેટલા સમોસા વેચાય?” તેણે કહ્યું, “અઢી થી ત્રણ હજાર જેટલા વેચાય”. તેનો આ જવાબ સાંભળીને મારી આંખો પહોળી થઈ ગઈ અને હું કંઈપણ બોલ્યાં વગર તેની સામે જોતો રહી ગયો. કારણકે જો રોજના ૭૫ પૈસા લેખે ૩ હજાર સમોસા આ એક સામાન્ય માણસ વેચે છે તો મહિને તેની આવક ૬૦૦૦૦ ઉપર થઈ. હવે મારે ટાઇમપાસ માટે નહિ પરંતુ નવું જાણવા માટે મે આગળ વાત વધારતા પૂછ્યું, સમોસા તમે જ બનાવો છો ? સમોસા વાળાએ કહ્યું, ના અમે આ સમોસા તૈયાર જ લઈએ છીએ, ત્યારબાદ આ સમોસા વહેંચીને બધા જ પૈસા માલિકને આપી દઈએ. ત્યારબાદ માલિક અમને સમોસા ની ગણતરી કરીને કમિશન આપે છે. મે કહ્યુ, તમે તો મારા કરતા પણ વધારે કમાઈ લો છો. સમોસા વાળાએ વાત આગળ વધારતા કહ્યું, આ સિવાય પણ હું બીજો ધંધો કરું છું, મે પૂછ્યું, બીજો શું ધંધો કરો છો ?, તેણે કહ્યું, જમીન લે વેચ નું પણ કરું છું, તેણે આગળ વાત વધારતા કહ્યું, મે ૨૦૦૭ માં વડોદરા માં જ ૧.૫ એકર જમીન ૧૦ લાખમાં લીધી હતી અને હમણાં જ તેને ૫૦ લાખમાં વેચી છે. ત્યારબાદ તેણે બીજી એક જગ્યાએ ૨૦ લાખમાં એક જમીન ખરીદી છે. મે પૂછ્યું, બીજા ૩૦ લાખ વધ્યાં તેનું શું કર્યું ? તેણે કહ્યું, વધેલા બાકીના ૩૦ લાખ મે મારી દીકરી ના લગ્ન માટે બેંકમાં ફિક્સ ડિપોઝિટ તરીકે મૂક્યા છે. તેનો જવાબ સાંભળીને મે પૂછ્યું, તમે કેટલું ભણેલા છો ?, તેણે કહ્યું, હું ૫ ધોરણ સુધી જ ભણેલો છું, પરંતુ મને લખતા વાંચતા બધું આવડે છે. તેણે વાત વધારે આગળ વધારતા કહ્યું, તમારા જેવા ઘણા માણસો સારા કપડા, બુટ પહેરીને, સ્પ્રે છાંટીને, એસી વાળી ઑફિસમાં બેસીને પણ અમારી જેવા ખરાબ કપડા પહેરતા અને સમોસા વેચતા માણસો જેટલી કમાઈ નહિ કરી શકતા હોય. તેના આ જવાબ સામે હું કશું બોલી શક્યો નહિ, કારણકે તેની વાત પણ સાચી હતી અને હું એક લખપતિ સાથે વાત કરતો હતો. હું આગળ કંઇ પૂછું એ પહેલાં તેનું સ્ટેશન આવી ગયું હોવાથી તે ઉભો થઇ ગયો અને મને કહ્યું, ચાલો સાહેબ મારું સ્ટેશન આવી ગયું, તમારો તમારી આગળની યાત્રા મંગલમય રહે તેવી આશા સાથે આવજો. હું તેને એટલું જ કહી શક્યો, આવજો. કેમ કે તેને બીજું શું જવાબ આપવો તે હજુ હું વિચારી રહ્યો હતો. એટલે જ કહેવામાં આવે છે કે કોઈ દિવસ સામાન્ય દેખાતા માણસને નાનો ના ગણવો.
Copyright © 2024, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
