---
⭐ “માધવની માયા — વિનયની કહાની”
ગામના એક નાના ઘરમાં વિનય રહેતો.
સાદો, દિલનો સારો, હંમેશા દરેકને હસાવતો…
પણ એને પોતાના જીવનમાં હસવાનું હવે ઓછું થયું હતું.
કારણ?
કરઝું.
ઘરની હાલત.
મમ્મીની તબિયત.
અને રોજિંદી ચિંતા.
ગામવાળાઓ હસવા–મજાક કરતા,
પણ વિનયના મનમા અંદરથી બધું જ ભાર લાગતું.
એક દિવસ કરજદાર ફરી આવ્યો.
“વિનય! કાલ સુધી પૈસા લાવો નહિ તો બારણું જપ્ત કરી લેશું.”
આ શબ્દો વિનયના દિલમાં તીર જેવાં વાગ્યા.
ઘરે આવતાં–આવતાં એ તૂટીને પડી ગયો.
રાતે સુધી એની મમ્મી બોલાવતી
“બેટા થોડું ખાઈ લે…”
પણ વિનયનું મન સંપૂર્ણ હારી ગયું હતું.
એણે વિચાર્યું—
“હવે બસ. જીવન પૂરું.”
પછી સવાર થતાની સાથે–સાથે…
એ નદી તરફ ચાલ્યો.
એકદમ ચૂપચાપ.
કોઈને કહે્યા વગર.
મનમાં ભરેલું ભાર, આંખોમાં ભરેલા આંસુ—
ઉભો રહીને નદીની અંદર જોયું.
પાણીમાં પોતાનું પ્રતિબિંબ—
તૂટેલું, ભાંગેલું.
“મારા માટે હવે કોઈ રસ્તો નથી…”
એણે ધીમેથી કહ્યું.
એજ સમયે…
પાછળથી વાંસળીનો સ્વર.
મીઠો…
શાંત…
આંતર સુધી ઊતરી જતો.
વિનય ચોંકી ગયો.
પાછળ વળી ને જોયું…
એક સુંદર, શાંત, તેજસ્વી મૂર્તિ—
પીળા વસ્ત્રોમાં માધવ (કૃષ્ણ).
હળવા સ્મિતસાથે, એણે વિનય તરફ જોયું.
“એ વિનય… જીવન છોડવા આવ્યો છે?”
વિનયના પગ કંપી ગયા.
“તમે… કોણ?”
“જેને તું રડતાં બોલાવ્યો, એજ.”
વિનય રડતો–રડતો નીચે બેસી જાય છે.
“માધવ… હું થાકી ગયો છું.
કરજ… ગરીબી… મમ્મી…
હું હારી ગયો છું.”
માધવ તેને ઊભો કરે છે.
“જીત અને હાર તો માયા છે વિનય.
હવે તું મારું કહેવુ સાંભળીશ?”
વિનયને પહેલી વાર કોઈએ આવું પ્રેમથી બોલાવ્યું હતું.
એ હા કરી દે છે.
---
⭐ માધવનું પહેલું જ્ઞાન – ‘કર્મ કર — ચિંતા નહિ’
“માધવ
તું ફક્ત કર્મ કર
ફળની ચિંતા કરતા તું નબળો પડે છે.”
વિનય:
“પણ કરું શું? ક્યાંથી શરૂ કરું?”
માધવ સ્મિત સાથે:
“જે પારખે છે કે જીવન મુશ્કેલ છે, એ ક્યારેય નબળો નથી.
નબળો તો એ છે જે પ્રયત્ન છોડે.”
વિનયનાં આંસુ સૂકાઈ જાય છે.
પહેલી વાર એને હળવાશ લાગે છે.
---
⭐ માધવનું બીજું જ્ઞાન – ‘ડર પડછાયો છે’
વિનય:
“માધવ… મને ડર લાગે છે.”
માધવ હસે:
“ડર તો પડછાયો છે.
પ્રકાશ તરફ ચાલ તો પાછળ પડી જશે.”
વિનય હળવે હસી પડે—
કેટલાં દિવસો બાદ પહેલી હાંસી.
---
⭐ વિનયના જીવનમાં નવો વળાંક
માધવ હવે વિનયની બાજુએ–બાજુ રહે છે.
ગામવાળાઓને લાગતું—
વિનયનું જીવન બદલી ગયું છે.
પણ તેઓને ખબર નહોતી કે એના સાથે કોણ છે.
વિનય મોજમાં મિત્રો પાસે જાય છે.
ભુલ્લો બોલે:
“અરે વિનય! આજકાલ તો તે જોરમા!
કોણ મળ્યો છે? કોઈ તંત્ર–મંત્ર શીખવાવનાર?”
વિનય હસે.
“હા… એક મિત્ર મળ્યો છે.”
ભુલ્લો:
“ઓહ! એટલે આ glow આવે છે તારા ચેહરા પર!”
વિનય મનમાં સ્મિત કરે—
“આ glow માધવની માયાથી છે ભુલ્લા…”
---
⭐ માધવનું ત્રીજું જ્ઞાન – ‘માયા’
એક સાંજે વિનય દુઃખી થાય છે.
“માધવ, દુનિયામાં દુઃખ એટલું શા માટે?”
માધવ:
“એ માયા છે વિનય.
માયા એટલે પરિક્ષા.
દુઃખ આવે છે — માણસને શક્તિશાળી બનાવવા.”
વિનય માથું ઝુકાવે છે.
“તો હું પણ શક્તિશાળી બનીશ…”
માધવ એને આશીર્વાદ આપે—
હાથ માથા પર રાખીને.
---
⭐ કરજકર્તા ફરી આવે છે
કરજદાર ગામમાં બુમ મારે છે—
“વિનય! તારો સમય પૂરો!”
વિનય અંદરથી ફરી ડરી જાય.
પણ માધવ એની પાછળ ઊભો છે.
“ડરતો કેમ?
જે તારા કર્મ સાથ આપે છે, તેના માટે માર્ગ તો હું બનાવી દઈશ.”
વિનય હિંમતથી આગળ આવે છે.
“હું પૈસા આપું.
પણ સમય આપો.”
કરજદાર આશ્ચર્યમાં—
“આ વિનય એટલો નિર્ભય બન્યો છે?”
એ લોકો સમય વધારવાનો સ્વીકાર કરે છે.
---
⭐ વિનયનો મહેનતનો પ્રવાસ
હવે વિનય:
નવી ખેતી શીખે
નાના બિઝનેસ કરે
લોકોને મદદ કરે
ગામમાં પોતાની ઈમેજ સુધારે
મમ્મીની દવા સમયસર આપે
રોજ માધવ સાથે વાત કરે
માધવ એને હંમેશા માર્ગદર્શન આપે છે—
ક્યારેક જ્ઞાનથી,
ક્યારેક કોમેડીથી,
ક્યારેક પ્રેમથી.
---
⭐ ગામનો પ્રેમ પાછો મળે છે
લોકો કહે—
“વિનય બદલાઈ ગયો છે!”
ભુલ્લો અને કપિલ એને ચીડવે—
“અરે વિનય! તું motivational speaker કેમ ના બની જાય ભાઈ?”
વિનય હસે—
“મારા પાસે તો એક જ સ્પીકર છે… માધવ.”
માધવ સામે ઉભો—હળરે હસે.
---
⭐ જીવનનો મોટો ચમત્કાર
વિનય ધીમે–ધીમે બધું ચૂકવી દે છે.
કરજદાર આશ્ચર્યમાં—
“વિનય… જાદુ કર્યું છે શું?”
વિનય સ્મિત કરે—
“જાદુ મેં નહીં, માધવે કર્યું.”
કરજદાર આસપાસ જુએ—
“માધવ? કયાં છે?”
વિનય હળવે કહે—
“હૃદયમાં.”
---
⭐ અંત — માધવની માયા
એક સાંજે માધવ તેને કહે—
“વિનય… હવે તને મારી જરૂર નથી.
તુ મજબૂત થઈ ગયો છે.”
વિનય રડી પડે—
“માધવ… મને છોડીને ના જજો.”
માધવ એને હળવા હાથે સમજાવે—
“મિત્ર ક્યાં જાય છે વિનય?
મિત્ર તો દિલમાં વસે છે.
જ્યારે ગીતા ખોલીશ…
ત્યારે મને જ સાંભળશે.”
માધવ ધીમે–ધીમે તેજમાં ઓગળે જાય છે.
વિનય ઉભો રહી જાય છે—
પણ હવે તૂટેલો નહિ…
મજબૂત, આશાવાદી, હસતો.
અંતે વર્ણનકર્તા કહે—
“જેને માધવ મળી જાય…
તેને ફરી ક્યારેય અંધકાર નથી મળતો.”
