✨ પ્રકરણ ૬: બદલાયેલી સમયરેખાનું પડઘો (The Echo of the Altered Timeline)
વર્ષ: ૨૩૪૦. સ્થળ: હિંદ મહાસાગર ઉપર, ઝેનોસનું અવકાશયાન.
સમયના પ્રવાહમાંની અસ્તવ્યસ્ત સફર પૂરી થઈ. ધ્રુવ, માયા અને ઝોરા 'ટાઇમ-ગેટવે' માંથી બહાર નીકળ્યા. આ અનુભવ, ભૂતકાળમાં પ્રવેશ કરવા જેટલો તીવ્ર નહોતો, પણ એક પ્રકારની શાંતિ અને સફાઈ ની લાગણી લઈને આવ્યો હતો. ધ્રુવને લાગ્યું કે તેના ખભા પરથી ૩૦૦ વર્ષ જૂના સંકટનો ભાર હળવો થઈ ગયો છે.
ઝોરાએ તેમની સામે જોયું. તેના ચહેરા પર, જે સામાન્ય રીતે ભાવનાહીન રહેતો હતો, ત્યાં સહેજ સ્મિતની રેખા હતી.
ઝોરા: "મિશન સફળ થયું. આકાશને રોકવામાં આવ્યો. ઈ-લૉકનો એપિસોડ હવે ઇતિહાસમાંથી ભૂંસાઈ ગયો છે. હવેથી, ઝેનોસ અને પૃથ્વી વચ્ચે ક્યારેય કોઈ યુદ્ધનો સંકટ નહીં આવે."
ધ્રુવ: (હજી પણ આશ્ચર્યમાં) "તો... અમારું ભવિષ્ય બદલાઈ ગયું? હવે અમે ૨૩૪૦ માં પાછા જઈશું, તો દુનિયા અલગ હશે?"
ઝોરા: "હા, પરંતુ માત્ર હકારાત્મક રીતે. અમે અહીં આવ્યા છીએ, પણ આ વખતે તમારા પૂર્વજની ભૂલના પ્રતિભાવમાં નહીં, પરંતુ સંપર્ક સ્થાપિત કરવાના ઇરાદા સાથે. આકાશની જિજ્ઞાસાએ અમને આ ગ્રહ તરફ ધ્યાન આપવા મજબૂર કર્યા, પણ હવે અમારા આવવાનું કારણ શાંતિ મિશન છે, જે હવે કાયમ રહેશે."
ઝોરાએ સમજાવ્યું કે ભૂતકાળમાં બટન ન દબાવવાથી, પૃથ્વી અને ઝેનોસ વચ્ચેનો તણાવપૂર્ણ ઇતિહાસ ક્યારેય સર્જાયો નહીં. ઝેનોસ સભ્યતા હવે પૃથ્વીને સંભવિત ખતરા તરીકે નહીં, પણ એક નવી સભ્યતા તરીકે જોતી હતી, જેની સાથે જ્ઞાનનું આદાનપ્રદાન થઈ શકે.
બદલાયેલું વર્તમાન અને કાયમી જોડાણ
થોડા કલાકો પછી, ધ્રુવ અને માયાને ગ્લોબલ ડિફેન્સ સેન્ટરના શટલમાં બેસાડીને પૃથ્વી પર પાછા મોકલવામાં આવ્યા.
તેઓ નવા અમદાવાદના સ્કાયલાઇન ટાવર પર ઉતર્યા, પણ હવે શહેરની હવા બદલાઈ ગઈ હતી. લોકો હજી પણ ઝેનોસના અવકાશયાનથી આશ્ચર્યચકિત હતા, પરંતુ ભયની જગ્યાએ ઉત્સુકતા અને શાંતિ હતી.
સૌથી મોટો બદલાવ તેમના પોતાના જીવનમાં આવ્યો.
ધ્રુવ જ્યારે તેના આર્કાઇવ સેન્ટરમાં પાછો ફર્યો, ત્યારે તેના કમ્પ્યુટર પરનો તમામ ડેટા બદલાઈ ગયો હતો. આકાશની 'ટાઇમ-કેપ્સ્યુલ' અને 'ઈ-લૉક' ની ચેતવણી ક્યારેય અસ્તિત્વમાં નહોતી. તેના બદલે, તેના ડેસ્ક પર એક સત્તાવાર 'યુએન સ્પેસ ઇન્ટરફેસ કમિશન' તરફથી નિમણૂક પત્ર હતો.
ધ્રુવ: (તેના નવા નિમણૂક પત્રને વાંચીને) "મારા પરદાદાનું મિશન નિષ્ફળ ગયું નહોતું... તે માત્ર બદલાઈ ગયું હતું. હું હવે માત્ર આર્કાઇવિસ્ટ નથી. હું ઝેનોસ રાજદ્વારી સલાહકાર બની ગયો છું."
માયા: (તેની આસપાસ ઊડતા હોલોગ્રાફિક પેપરલેસ ન્યૂઝ ફીડને જોઈને) "જો આકાશ બટન દબાવત, તો હું પત્રકાર તરીકે યુદ્ધના સમાચાર કવર કરતી. હવે હું 'ઇન્ટરસ્ટેલર એક્સચેન્જ' ની સ્ટોરી કવર કરીશ."
નવી સમયરેખામાં, આકાશને એક મહાન ખગોળીય વૈજ્ઞાનિક તરીકે યાદ કરવામાં આવતો હતો, જેણે સૌર ઊર્જાનો ઉપયોગ કરીને બ્રહ્માંડ સાથેના શાંતિપૂર્ણ જોડાણની પૂર્વધારણા આપી હતી. તેનું લાઇટહાઉસ હવે શાંતિ સંશોધન કેન્દ્ર બની ગયું હતું.
ઝોરાની અંતિમ ભેટ અને વિદાય
વિદાય લેતા પહેલાં, ઝોરાએ ધ્રુવ અને માયાને તેના અવકાશયાન પર બોલાવ્યા. આ વખતે, મીટિંગમાં કોઈ તણાવ નહોતો, માત્ર આદર અને ભવિષ્યની આશા હતી.
ઝોરા: "તમે પૃથ્વીને એક વિનાશક સંકટમાંથી બચાવી છે, જેનું અસ્તિત્વ પણ હવે નહીં હોય. હવે ઝેનોસ અને પૃથ્વી જ્ઞાનનું આદાનપ્રદાન કરશે."
માયા: "શું તમારું યાન હવે પાછું જશે?"
ઝોરા: "હા. હવે અમારું મિશન પૂરું થયું છે. અમે પૃથ્વી માટે એક સ્થાયી રાજદૂત પાછળ છોડી જઈશું, પરંતુ અમારું મુખ્ય યાન પાછું ફરશે."
ઝોરાએ એક નાનું, કાચ જેવું ઉપકરણ બહાર કાઢ્યું, જે લીલા પ્રકાશમાં ચમકતું હતું.
ઝોરા: "આ તમારા માટે છે. આ ટાઇમ ટ્રાવેલ ડિવાઇસ નથી, પરંતુ આ એક 'પડઘો રિસીવર' છે. તે સમયની અંદર રહેલા સૂક્ષ્મ ઊર્જાના પ્રવાહોને શોધી શકે છે. જો તમે તેને ચાલુ કરશો, તો તમે ૨૦૪૦ માં રહેલા તમારા પૂર્વજ, આકાશના પ્રયોગોના અત્યંત નબળા, શાંત અવાજો સાંભળી શકશો."
ધ્રુવ: (ઉપકરણ લઈને) "તો અમે હજી પણ તેના સંપર્કમાં રહી શકીશું?"
ઝોરા: "અસ્પષ્ટ રીતે, હા. તમે તેને જે સત્ય કહ્યું હતું, તે તેના મગજમાં કાયમ રહેશે. તેણે બટન દબાવ્યું નથી, પરંતુ તેની જિજ્ઞાસા જીવંત છે. આ ઉપકરણ તમને યાદ અપાવશે કે તમારી વાર્તા એક ભૂલ થી શરૂ થઈ નહોતી, પણ એક સાહસ થી શરૂ થઈ હતી."
માયા: "અમે ક્યારેય ભૂલીશું નહીં."
ધ્રુવ અને માયાએ ઝોરાને વિદાય આપી. ઝેનોસનું વિશાળ અવકાશયાન ધીમે ધીમે, સંપૂર્ણ શાંતિમાં, પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષામાંથી બહાર નીકળી ગયું, પાછળ એક કાયમી શાંતિનો વારસો છોડી ગયું.
વાર્તાનો ઉપસંહાર: પડઘોની ધૂન
ધ્રુવ અને માયા એક વર્ષ પછી, પોરબંદરના જૂના, રિસ્ટોર થયેલા લાઇટહાઉસ પર ઊભા હતા, જે હવે 'ઇન્ટરસ્ટેલર સંશોધન કેન્દ્ર' નું મુખ્ય મથક હતું. માયાએ તેના પુસ્તક 'પ્રકાશનો પડઘો: ધ ટાઇમ બ્રિજ' નું પ્રથમ પ્રકરણ સમાપ્ત કર્યું હતું.
માયા: "મેં વાર્તાનો અંત લખી નાખ્યો છે. તે એક યુદ્ધને અટકાવવાની નહીં, પણ બે સભ્યતાઓને એક કરવાની વાર્તા છે."
ધ્રુવ: (તેના હાથમાં 'પડઘો રિસીવર' પકડીને) "હા, અને એક એવા પરદાદાની વાર્તા, જેણે જાણ્યું કે તેનો સૌથી મોટો પ્રયોગ તેના વંશજો હતા."
ધ્રુવે રિસીવર ચાલુ કર્યું. લાઇટહાઉસની પ્રયોગશાળાની અંદરથી આવતા નવા, તેજસ્વી કમ્પ્યુટર અવાજોની વચ્ચે, એક ખૂબ જ નબળો, સ્થિર અને થોડો નોસ્ટાલ્જિક અવાજ સંભળાયો—૨૦૪૦ માં રહેલા આકાશના જૂના રેડિયો ટ્રાન્સમીટરનો.
તે અવાજ કોઈ શબ્દ નહોતો, પણ એક ધીમો, લયબદ્ધ ધબકાર હતો, જે તેની જિજ્ઞાસા અને બ્રહ્માંડ સાથે વાત કરવાની તેની અદમ્ય ઇચ્છાને દર્શાવતો હતો.
ધ્રુવ: "તે શાંત છે. તેને ખબર છે કે તેણે બટન દબાવ્યું નથી. અને તેમ છતાં, તેનો અવાજ અહીં છે."
માયા: "તે જ તેનું પડઘો છે, ધ્રુવ. ભલે તેણે ઇતિહાસ બદલ્યો, પણ તેની મહાન ઇચ્છા કાયમ રહી. અને તેના કારણે જ આપણે બે સભ્યતાઓ વચ્ચેનો સેતુ બન્યા."
તેમણે એકબીજા સામે જોયું. તેઓ સમયના પ્રવાસીઓ હતા, જેઓ એક એવા ભવિષ્યમાં પાછા ફર્યા હતા જે તેમના પૌરદાદાએ અજાણતાં જ બદલી નાખ્યું હતું. તેમનું સાહસ સમાપ્ત થઈ ગયું હતું, પણ માનવજાતનું બ્રહ્માંડ સાથેનું સાહસ હવે શરૂ થવાનું હતું.
અંતિમ ફકરો:
"આકાશની જિજ્ઞાસા ક્યારેય મરી નહીં. તેના શાંત, અદ્રશ્ય ધબકારે, ધ્રુવ અને માયા દ્વારા, બ્રહ્માંડ સાથે શાંતિનો નવો સંવાદ શરૂ કર્યો. લાઇટહાઉસ પર, દરિયાના મોજાંના અવાજોની વચ્ચે, 'પડઘો રિસીવર' પર એક સતત, ધીમો અવાજ ગુંજતો રહ્યો—એક એવો વૈજ્ઞાનિક જેણે વિનાશને ટાળ્યો, અને તેના વંશજો માટે નવા યુગનું સંગીત બનાવ્યું."
