🛰️ પ્રકરણ ૩: આકાશમાંનું મૌન અને પૃથ્વી પરનો કોલાહલ (Silence in the Sky and Chaos on Earth)
વર્ષ: ૨૩૪૦. સ્થળ: નવા અમદાવાદનું 'સ્કાયલાઇન ટાવર' અને હિંદ મહાસાગર ઉપરનું આકાશ.
સમય સવારના ૧૦:૦૦ નો થયો હતો, પરંતુ નવા અમદાવાદ પર અંધકાર છવાયેલો હતો. તે અંધકાર સૂર્યગ્રહણનો નહોતો, પણ હિંદ મહાસાગરના આકાશ પર સ્થિર થયેલા, વિશાળ ઝેનોસ અવકાશયાનની રાક્ષસી છાયાનો હતો.
ધ્રુવ અને માયા ધ્રુવના એપાર્ટમેન્ટમાં, તેના કસ્ટમ-ડિઝાઇન કરેલા હોલોગ્રાફિક કમાન્ડ સેન્ટરની સામે બેઠા હતા. સ્ક્રીન પર દરેક સમાચાર ચેનલ પર ભય, ગભરાટ અને અરાજકતાનો કોલાહલ હતો. આ અવકાશયાન એટલું મોટું હતું કે તે સપાટી પરથી દેખાતા આખા શહેરને ઢાંકી દે તેમ હતું. તે કાળો, અદ્રશ્ય ધાતુનો વિશાળ ખડક હોય તેવું લાગતું હતું, જે પૃથ્વીની ભ્રમણકક્ષામાં સ્થિર હતું.
વિશ્વનો ડર:
નવી દિલ્હીમાં યુએન (UN) ના ગ્લોબલ ડિફેન્સ સેન્ટરમાંથી ચીફ જનરલોના હોલોગ્રામ્સ વારંવાર સ્ક્રીન પર દેખાતા હતા. તેઓ સતત અવકાશયાન સાથે સંપર્ક કરવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા હતા, પણ સંપૂર્ણ નિષ્ફળતા મળી રહી હતી.
ગ્લોબલ ડિફેન્સ ચીફ: (સ્ક્રીન પર ગુસ્સામાં ચીસો પાડતા) "આ મૌનનો અર્થ શું છે? અમે તમામ સ્પેક્ટ્રમ પર સંદેશા મોકલ્યા છે! આ કાં તો આક્રમણની તૈયારી છે, અથવા અવગણના! જો પાંચ મિનિટમાં કોઈ પ્રતિભાવ નહીં મળે, તો અમે ચેતવણી સ્વરૂપે એક લેસર શોટ ફાયર કરીશું."
ધ્રુવ: (તેની આર્કાઇવ ડ્રાઇવ પર ડેટા જોઈને) "નહીં! જો તેઓએ તેને 'ખતરાના સ્ત્રોત' તરીકે વાંચી લીધો હશે, તો ચેતવણી શોટનો અર્થ યુદ્ધની ઘોષણા થશે."
માયાએ ધ્રુવના ખભા પર હાથ મૂક્યો. તે પોતે પણ ડરી ગયેલી હતી, પણ એક પત્રકાર તરીકેની તેની નસ તેને શાંત રહેવા મજબૂર કરી રહી હતી.
માયા: "ધ્રુવ, તું તારા તર્કનો ઉપયોગ કર. ૩૦૦ વર્ષની મુસાફરી કર્યા પછી, જો તેઓ માત્ર વેર લેવા જ આવ્યા હોત, તો તેઓએ અત્યાર સુધીમાં આપણને નષ્ટ કરી દીધા હોત. તેઓએ 'મૌન' રાખ્યું છે કારણ કે તેઓ ચાવી શોધી રહ્યા છે. આકાશની ટાઇમ-કેપ્સ્યુલનું રહસ્ય."
ધ્રુવે કેપ્સ્યુલ ખોલી, અને ફરી એકવાર આકાશની છેલ્લી નોંધ વાંચી: "મેં આમંત્રણ નહીં, પણ એક ન્યૂક્લિયર ઈ-લૉક મોકલ્યો છે. મારો પ્રતિભાવ આવી રહ્યો છે..."
ધ્રુવ: "આ ઈ-લૉક... માયા, આકાશની ગણતરીઓ મુજબ, તેણે મોકલેલા સિગ્નલમાં એક એવી ઊર્જા પેટર્ન હતી, જે ઝેનોસ સિસ્ટમના કોર ડિફેન્સ કોડને 'બાયપાસ' કરી શકે તેમ હતી. ઝેનોસે આને 'ન્યૂક્લિયર એટેક કી' સમજી લીધી."
માયા: "એટલે, તેઓ ઈ-લૉકને અનલૉક કરવા આવ્યા છે. તેમને ખબર છે કે ચાવી આકાશના વંશજો પાસે છે. જો આપણે ચાવી નહીં આપીએ, તો તેમને આખી પૃથ્વી સભ્યતાને નષ્ટ કરીને તે ઈ-લૉકને નિષ્ક્રિય કરવું પડશે."
ઝોરાનો શાંત સંદેશ:
જ્યારે વિશ્વના લશ્કરી વડાઓ હુમલો કરવાની તૈયારી કરી રહ્યા હતા, બરાબર તે જ ક્ષણે, અવકાશયાનમાંથી એક સફેદ, સૌમ્ય પ્રકાશનું કિરણ પૃથ્વી તરફ આવ્યું. તે કોઈ હુમલો નહોતો, પણ એક હોલોગ્રાફિક પ્રોજેક્શન હતું.
નવા અમદાવાદના કેન્દ્રીય સ્ક્રીન પર એક આકૃતિ દેખાઈ. તે હતી ઝોરા.
તેણીની પ્રકૃતિ પૃથ્વીના લોકો માટે કલ્પનાતીત હતી—અત્યંત પાતળી, આછી વાદળી ત્વચા, અને ઊંડી, સમજણથી ભરેલી આંખો. આ પ્રથમ સંપર્ક હતો.
ઝોરાનો અવાજ તમામ વૈશ્વિક ભાષાઓમાં, અત્યંત શાંતિ અને શક્તિ સાથે, દરેકના મગજમાં સીધો સંભળાયો:
ઝોરાનો અવાજ: "પૃથ્વીના નાગરિકો. હું ઝોરા, ઝેનોસ-૪ સભ્યતામાંથી આવું છું. હું અહીં લડવા માટે નથી. હું અહીં ભૂતકાળની ભૂલને સુધારવા માટે છું."
(આકાશની વાત સાંભળીને, ધ્રુવ અને માયાએ એકબીજા સામે જોયું. 'ભૂતકાળની ભૂલ'—આ જ શબ્દ આકાશે તેની કેપ્સ્યુલમાં લખ્યો હતો!)
ઝોરાનો અવાજ: "૩૦૦ વર્ષ પહેલાં, તમારામાંથી એક વ્યક્તિ, જેનું નામ અમે 'પ્રકાશ' રાખ્યું છે, તેણે અમારા સંરક્ષણ કવચમાં ઘૂસણખોરી કરી. અમે તેને 'ખતરાના સ્ત્રોત' તરીકે ગણીએ છીએ. આ 'ઈ-લૉક' ને નિષ્ક્રિય કરવાની બે રીત છે."
ઝોરાએ થોભીને, પૃથ્વીના લોકોને તેની વાતનું વજન સમજાવ્યું.
ઝોરાનો અવાજ: "પહેલો રસ્તો, અમે અહીં જ રહીને, ધીમે ધીમે આખા ગ્રહને સ્કેન કરીને, ઈ-લૉકનો ઉકેલ શોધીએ. તેમાં લાંબો સમય લાગશે અને તે તમારા ગ્રહ માટે અસ્થિરતા લાવશે. અને બીજો રસ્તો, જે સૌથી ઓછો જોખમી છે: સમયની મુસાફરી."
ઝોરાની વાતચીતમાં 'ટાઇમ ટ્રાવેલ' શબ્દ સાંભળીને પૃથ્વીના વૈજ્ઞાનિકો સ્તબ્ધ થઈ ગયા.
ઝોરાનો અવાજ: "અમે 'પ્રકાશ' ના વંશજો ને શોધી શકીએ છીએ. જો તેઓ આગળ આવે, તો અમે તેમને અમારી 'ટાઇમ-ગેટવે' ટેકનોલોજી દ્વારા ભૂતકાળમાં મોકલીશું. તેઓ તેમના પૂર્વજને બટન દબાવતા રોકશે. આ રીતે, આખો ઈ-લૉકનો એપિસોડ ઇતિહાસમાંથી ભૂંસાઈ જશે."
ઝોરાનો અવાજ: "સમય મર્યાદા: પાંચ પૃથ્વી કલાક. જો આકાશના વંશજો આ સમયમાં આગળ નહીં આવે, તો અમે ધારીશું કે પૃથ્વી સભ્યતા સંકટને ટાળવા માંગતી નથી, અને અમારે અમારા સંરક્ષણ પ્રોટોકોલ અનુસાર કાર્ય કરવું પડશે."
ઝોરાનું હોલોગ્રાફિક પ્રોજેક્શન અદૃશ્ય થઈ ગયું.
પાંચ કલાકની દોડ:
ધ્રુવ અને માયાને સમજાયું કે આ એક માત્ર રસ્તો હતો. ઝોરાએ ઈરાદાપૂર્વક 'વંશજો' શબ્દનો ઉપયોગ કર્યો હતો, જેથી પૃથ્વીની સરકારોને સીધું યુદ્ધ શરૂ કરવાની તક ન મળે.
ધ્રુવ: (ઝડપથી આકાશની ગણતરીઓ વેરીફાય કરીને) "માયા, આ સત્ય છે. તેમની 'ટાઇમ-ગેટવે' ટેકનોલોજીની સંભાવના ૯૮% છે. અને જો આપણે નહીં જઈએ, તો સરકારો હુમલો કરશે. આકાશની ટાઇમ-કેપ્સ્યુલ એ વાતનો પુરાવો છે કે આ સંકટ તેનું હતું, આપણું નહીં."
માયા: (તેના ચહેરા પર નિર્ધાર આવી ગયો) "નહીં, ધ્રુવ! આ સંકટ આપણું છે, કારણ કે આપણે તેના વંશજો છીએ. આકાશ એકલો નહોતો, તે એક સ્વપ્નદ્રષ્ટા હતો. આપણે તેના સપનાને વિનાશમાંથી બચાવવા જઈ રહ્યા છીએ."
ધ્રુવ: "પણ ભૂતકાળમાં જવું... તે સમયરેખાને વિકૃત કરી શકે છે!"
માયા: "એ જ અમારું મિશન છે! આપણે આકાશને તેની ભૂલ કરતા રોકીને, સમયરેખાને પુનઃસ્થાપિત કરવાની છે. આપણે જઈશું, અને આપણે માત્ર કેપ્સ્યુલ લઈ જઈશું. આકાશને સાબિતીની જરૂર પડશે."
ધ્રુવે થોભીને માયા સામે જોયું. તેની બહેન, જે હંમેશા ભાવનાત્મક હતી, તે આજે સૌથી વધુ તાર્કિક હતી.
ધ્રુવ: (નિર્ધાર સાથે, તેના અવાજમાં સહેજ ઉત્તેજના) "ઠીક છે. આપણે સરકારના હાઇ-કમાન્ડનો સંપર્ક કરીશું. આપણે પોતાને 'પ્રકાશના વંશજો' તરીકે રજૂ કરીશું. અને આપણે જઈશું. પણ જો ઝોરાએ દગો કર્યો તો?"
માયા: "જો ઝોરાએ દગો કર્યો, તો આપણે ૩૦૦ વર્ષ પછીના સૌથી શક્તિશાળી જહાજ પર છીએ. આપણે ત્યાંથી બચવાનો રસ્તો શોધી લઈશું. ચાલો, સમય બગાડ્યા વિના! પાંચ કલાક શરૂ થઈ ગયા છે!"
ધ્રુવે આકાશની એન્ક્રિપ્ટેડ કેપ્સ્યુલને પોતાના સુરક્ષિત કવચમાં મૂકી. તેમના ખભા પર હવે માત્ર તેમના પૌરદાદાનું રહસ્ય નહોતું, પણ આખી માનવજાતનું ભવિષ્ય હતું. તેમનું સાહસ, સમયના પ્રવાહની વિરુદ્ધ, અહીંથી શરૂ થવાનું હતું.
