⚡ પ્રકરણ ૫: ભૂતકાળમાં પ્રવેશ અને ત્રણ મિનિટનું મિશન (Entry into the Past and the Three-Minute Mission)
વર્ષ: ૨૦૪૦. સ્થળ: પોરબંદર નજીક, ખડકાળ દરિયાકિનારો.
'ટાઇમ-ગેટવે' માંથી નીકળવાની સંવેદના અસ્તવ્યસ્ત હતી. ધ્રુવને લાગ્યું કે તે પ્રકાશની ઝડપે દોડતા અણુઓના વાવાઝોડામાંથી પસાર થઈ રહ્યો છે. જ્યારે તેના પગ જમીન પર પડ્યા, ત્યારે તેના કાનમાં એક તીવ્ર મૌન ગુંજતું હતું, જે સમયના પ્રવાહના ભંગાણ પછીની શાંતિ હતી.
તેઓ પોરબંદરની એ જ ખડકાળ ભેખડો પર ઊભા હતા, જેનું વર્ણન આકાશની જૂની ફાઇલોમાં હતું. સૂર્યાસ્ત હમણાં જ શરૂ થયો હતો, અને આકાશમાં લાલ, નારંગી અને કેસરી રંગોનું તેજ ફેલાયેલું હતું.
ઝોરા તેમની બાજુમાં ઊભી હતી, તેની આસપાસ એક ઝાંખું, લીલું કવચ તરતું હતું, જેથી આ યુગના લોકો તેને જોઈ ન શકે. આકાશના યુગની આંખો માટે તે ફક્ત એક હવામાં ફરતો પ્રકાશ હોય તેવું દેખાત.
ઝોરા: (તેનો શાંત, મગજમાં ગુંજતો અવાજ) "અમે આવી ગયા છીએ. સમય યોગ્ય છે. કાઉન્ટડાઉન શરૂ થઈ ગયું છે. તમારા પૂર્વજ, આકાશ, બટન દબાવવાથી માત્ર ત્રણ મિનિટ દૂર છે."
ધ્રુવ: (હાંફતા) "ત્રણ મિનિટ! આટલો ઓછો સમય! શું આપણે સીધા પ્રયોગશાળામાં જઈ શકીએ?"
ઝોરાએ તેમને બે કાચ જેવી, નાની 'ટેમ્પોરલ માસ્કિંગ ડિવાઇસ' આપી. "આ તમારા શરીરના સમયને ૨૦૪૦ની સાથે મિશ્રિત કરશે, જેથી આકાશ તમને ભૂતકાળના લોકો તરીકે સ્વીકારી શકે. પરંતુ તમારે ઝડપથી કામ કરવું પડશે. આકાશનો તર્ક ખૂબ મજબૂત છે, અને તેની સામે કોઈ સામાન્ય વાત કામ નહીં કરે."
ધ્રુવ અને માયાએ એકબીજા સામે જોયું. આકાશનો તર્ક ધ્રુવનો જ હતો, અને તેની જિદ્દી લાગણી માયામાં પ્રતિબિંબિત થતી હતી.
સંઘર્ષની શરૂઆત: ૩ મિનિટ બાકી
બંનેએ ઝડપથી લાઇટહાઉસ તરફ દોટ મૂકી. જૂની, ખખડધજ ઇમારત ધ્રુવને વિચિત્ર રીતે પરિચિત લાગી, જાણે તે બાળપણમાં આ જ જગ્યાએ રમ્યો હોય.
પ્રયોગશાળાનો દરવાજો તાળું મારેલો હતો, પણ માયાએ તરત જ તેના પિતામહના 'બ્લડલાઇન કોડ' નો ઉપયોગ કરીને લોક ખોલી નાખ્યું.
તેઓ અંદર પ્રવેશ્યા. પ્રયોગશાળામાં તાર અને જૂના કમ્પ્યુટર્સની ગૂંચવણ હતી, જે ધ્રુવના ૨૩૪૦ના અલ્ટ્રા-ક્લીન ટેક્નોલોજીથી તદ્દન વિપરીત હતી.
આકાશ, ૨૨ વર્ષનો, જિદ્દી અને જુસ્સાદાર, તેના કીબોર્ડ પર ઝુકેલો હતો. તેના ચહેરા પર અંતિમ સફળતાનો ઉત્સાહ હતો.
સ્ક્રીન પર કાઉન્ટડાઉન: ૦૦:૦૨:૩૦
દરવાજો ખૂલવાનો અવાજ સાંભળીને આકાશ ઊભો થયો અને પાછળ ફર્યો. તેની આંખોમાં ગુસ્સો હતો.
આકાશ: "કોણ છે ત્યાં? તમે અહીં કેવી રીતે આવ્યા? બહાર નીકળો! હું માનવ ઇતિહાસનો સૌથી મહાન પ્રયોગ કરી રહ્યો છું! હમણાં જ બહાર નીકળો!"
આકાશ હાથમાં એક જૂની, નાની ગન જેવી સેફ્ટી ડિવાઇસ પકડવાની તૈયારી કરી રહ્યો હતો.
ધ્રુવ: (હાથ ઉપર કરીને) "નામ ધ્રુવ છે, આકાશ! મહેરબાની કરીને શાંત થઈ જા! તું જે કરી રહ્યો છે, તે માનવજાત માટે વિનાશકારી છે!"
આકાશ: "વિનાશ? તમે બકવાસ કરી રહ્યા છો! હું બ્રહ્માંડ સાથે વાત કરવા જઈ રહ્યો છું! આ માત્ર એક સંદેશ છે, કોઈ હથિયાર નહીં! તમે કોણ છો? કોઈ સ્પર્ધાત્મક વૈજ્ઞાનિક?"
માયા: (એક ડગલું આગળ વધીને, તેની આંખોમાં આંસુ ભરાઈ આવ્યા) "અમે સ્પર્ધક નથી, આકાશ! અમે તારા પરિવારના છીએ! હું માયા છું, અને તે ધ્રુવ! અમે તારી ચોથી પેઢી છીએ!"
આકાશનો હાથ સેફ્ટી ડિવાઇસ પર સ્થિર થઈ ગયો. 'ચોથી પેઢી'... તે માત્ર એક કલ્પના હતી, જેણે તેને ૩૦૦ વર્ષ માટે આ પ્રયોગ કરવા પ્રેર્યો હતો.
આકાશ: (આઘાતમાં) "વંશજો? આ... આ અશક્ય છે. ટાઇમ ટ્રાવેલ? આ મજાક છે!"
વિશ્વાસ માટેની લડાઈ: ૯૦ સેકન્ડ બાકી
સ્ક્રીન પર કાઉન્ટડાઉન: ૦૦:૦૧:૩૦
ધ્રુવે ઝડપથી તેની આંગળીમાં પહેરેલી જૂની, કોતરેલી વીંટી કાઢી, જે તેના પરદાદાએ પહેરવા માટે છોડી હતી. "આકાશ, આ તારી વીંટી છે! આમાં તેં એક ગુપ્ત કોડ મૂક્યો હતો, જે અમે તારા લાઇટહાઉસના મોડેલ પરથી શોધી કાઢ્યો. તું આ બટન દબાવ્યા પછી ગુમ થઈ ગયો, અને અમે આ કોડને ૩૦૦ વર્ષ પછી રિડીમ કર્યો. તારી ગણતરીઓ સાચી હતી, પણ તારું અનુમાન ખોટું હતું!"
આકાશ: (વિશ્વાસ અને અવિશ્વાસ વચ્ચે ફસાયેલો) "કોડવર્ડ... 'પ્રકાશનું પડઘો'... મેં તે માત્ર કેપ્સ્યુલમાં લખ્યો હતો, જે મેં દબાવ્યા પછી છુપાવવાનો વિચાર કર્યો હતો! જો તમે મારા વંશજો છો, તો મને કહો... શું ભૂલ હતી?"
માયા: "ભૂલ સંદેશની નહીં, પણ શક્તિની હતી! તેં સૌર ઊર્જાનો ઉપયોગ કર્યો. તારા સિગ્નલને દૂરની સભ્યતા, ઝેનોસ, દ્વારા 'સંદેશ' નહીં, પણ એનર્જી વેપનનો કોડ સમજવામાં આવ્યો! તું આક્રમણનું સિગ્નલ મોકલી રહ્યો છે, આકાશ! આ એક મહાન યુદ્ધની શરૂઆત છે!"
આકાશનો ચહેરો નિરાશાથી સફેદ પડી ગયો. તેને પોતાની બુદ્ધિ પર સૌથી વધુ ગર્વ હતો, અને હવે તેના વંશજો તેની બુદ્ધિને ભૂલ કહી રહ્યા હતા.
સ્ક્રીન પર કાઉન્ટડાઉન: ૦૦:૦૦:૪૫
ઝોરાને લાગ્યું કે તર્ક અને ભાવનાઓનો પ્રયાસ નિષ્ફળ જઈ રહ્યો છે. આકાશને અંતિમ સત્યની જરૂર હતી.
ઝોરાએ તેનું લીલું ટેમ્પોરલ માસ્કિંગ કવચ હટાવી દીધું. તે તેની અલૌકિક, વાદળી આકૃતિમાં આકાશની સામે ઊભી રહી.
આકાશ: (તેની આંખો પહોળી થઈ ગઈ, તેના મગજની દરેક નસમાં આઘાત લાગ્યો) "તું... તું કોણ છે? આ અશક્ય છે... એલિયન..."
ઝોરા: (શાંતિ અને ગંભીરતાથી, સીધો તેના મગજમાં) "હું ઝોરા છું. હું ઝેનોસ-૪ સભ્યતાની નેતા છું. આકાશ, તારી બુદ્ધિએ એક એવું ગાણિતિક ઈ-લૉક બનાવ્યું, જે અમારા ગ્રહની સુરક્ષા તોડી શકે છે. તારો સંદેશ અમારા માટે અસ્તિત્વનો સંકટ છે. જો તું બટન દબાવશે, તો ૩૦૦ વર્ષ પછી હું શાંતિ માટે નહીં, પણ વૈશ્વિક સંરક્ષણ પ્રોટોકોલ હેઠળ પૃથ્વીનો વિનાશ કરવા માટે આવીશ."
ઝોરાએ આકાશની સામે જ ઝેનોસ ગ્રહના વિનાશક સંરક્ષણ પ્રોટોકોલનો એક નાનો હોલોગ્રાફિક ટ્રેસ પ્રગટ કર્યો.
અંતિમ ક્ષણ: ૧૦ સેકન્ડ બાકી
કાઉન્ટડાઉન: ૦૦:૦૦:૧૫
આકાશે એકવાર તેના વંશજો તરફ જોયું, અને પછી એલિયન નેતા તરફ. તે બધું સમજવા લાગ્યો. તેનો મહાન વિજય, એક ભયંકર ભૂલ બની ગયો હતો. તેણે જે કરવાનું સપનું જોયું હતું, તે માત્ર તેના વંશજો દ્વારા જ બચાવી શકાય તેમ હતું.
આકાશ: (તેનો અવાજ કાંપતો હતો) "વિનાશ... મારો ઇરાદો ક્યારેય વિનાશનો નહોતો... ફક્ત સંપર્ક..."
માયા: "અમે જાણીએ છીએ, આકાશ! તારો ઇરાદો મહાન હતો. પણ તારી ભૂલ સુધારવાનો રસ્તો પણ તારા જ વંશજો પાસે છે. કૃપા કરીને, હવે તે બટન ન દબાવતો!"
કાઉન્ટડાઉન: ૦૦:૦૦:૦૫
આકાશનું શરીર કીબોર્ડ તરફ નમ્યું. તે હજી પણ સંઘર્ષમાં હતો: એક બાજુ તેનું આજીવનનું સપનું, બીજી બાજુ તેના પરિવાર અને પૃથ્વીનું ભવિષ્ય.
ધ્રુવ: (ઝડપથી, બૂમ પાડીને) "તર્ક! આકાશ, તું તર્કવાદી છે! ડેટા કહે છે કે દબાવીશ નહીં! પૃથ્વીને બચાવવાનો આ એક માત્ર રસ્તો છે!"
કાઉન્ટડાઉન: ૦૦:૦૦:૦૩... ૦૦:૦૦:૦૨...
ધ્રુવ પાસે હવે સમય નહોતો. તે ઝડપથી દોડ્યો અને મુખ્ય કીબોર્ડના પાવર કોર્ડને ખેંચી નાખ્યો.
અચાનક, પ્રયોગશાળામાં વીજળીનો પાવર ઓછો થયો. સ્ક્રીન પરનું કાઉન્ટડાઉન ૦૦:૦૦:૦૧ પર થીજી ગયું અને પછી અદૃશ્ય થઈ ગયું.
સમગ્ર પ્રયોગશાળામાં ગહન શાંતિ છવાઈ ગઈ. આકાશનો પ્રયોગ, માનવજાતનો સૌથી મોટો સંદેશ, ક્યારેય મોકલાયો નહોતો.
આકાશની શાંતિ અને વિદાય:
આકાશ ધીમે ધીમે પાછો ફર્યો. તેણે ધ્રુવ, માયા અને ઝોરા સામે જોયું. તેના ચહેરા પરનો ગુસ્સો શાંત થઈ ગયો હતો, અને એક પ્રકારની વિશાળ સમજણ આવી ગઈ હતી.
આકાશ: (ધીમા, સ્વીકારના સ્વરે) "તો... આ જ સત્ય હતું. મારો વારસો... તે વિનાશ નહોતો, પણ વિશ્વાસ હતો. તમે... તમે ખરેખર મારા વંશજો છો."
માયા: (તેની નજીક જઈને તેને ગળે લગાડ્યો) "અમે તને પ્રેમ કરીએ છીએ, આકાશ. તું મહાન વૈજ્ઞાનિક છે, પણ તું સારો મનુષ્ય પણ છે."
ઝોરા: "તમારું કાર્ય પૂર્ણ થયું, આકાશ. હવે અમે સમયરેખાને પુનઃસ્થાપિત કરીશું. તમારા આ યુગમાંથી, હવે કોઈ વિનાશકારી ઈ-લૉક નહીં જાય."
ઝોરાએ ધ્રુવ અને માયાને 'ટાઇમ-ગેટવે' માં પાછા લઈ જવા માટે એક ઝાંખો, વાદળી પ્રકાશ ઉત્પન્ન કર્યો.
ધ્રુવ: (છેલ્લો સવાલ) "શું તું આ પછી શાંતિથી જીવીશ, આકાશ?"
આકાશ: (સ્મિત સાથે) "હા. મને હવે જ્ઞાન મળી ગયું છે. હું શાંતિથી જીવીશ. જાઓ, અને તમારું ભવિષ્ય સુરક્ષિત કરો."
ધ્રુવ અને માયાએ અંતિમ નમસ્કાર કર્યા. વાદળી પ્રકાશમાં લપેટાઈને, તેઓ ઝોરા સાથે, ૨૦૪૦ માં રહેલા આકાશને પાછળ છોડીને, ૨૩૪૦ ના બદલાયેલા ભવિષ્ય તરફ પાછા ફર્યા.
આકાશ એકલો ઊભો રહ્યો. તેણે ફરી ક્યારેય તે બટન દબાવ્યું નહીં. તેના મિશનની વાર્તા ક્યારેય શરૂ થઈ નહીં.
સમયરેખા સુરક્ષિત થઈ.
