भाग -२
डायरी वाचल्यानंतर ईशा आणि अर्णव त्या कथेच्या पात्रांबद्दल आणि त्या बंगल्याच्या भूतकाळाबद्दल अधिक जाणून घेण्यासाठी उत्सुक झाले. त्यांनी बंगल्याच्या आसपासच्या जुन्या लोकांकडून माहिती मिळवण्याचा प्रयत्न केला. गावात काही वृद्ध लोक होते, ज्यांनी या बंगल्याबद्दल ऐकलं होतं.
एका संध्याकाळी अर्णव गावातल्या एका वयोवृद्ध व्यक्तीला भेटला. त्या व्यक्तीचं नाव दाजीबा होतं. दाजीबांनी सांगितलं की हा बंगला खूप जुना आहे आणि पूर्वी इथे एक श्रीमंत कुटुंब राहत होतं. त्या कुटुंबात एक सुंदर मुलगी होती, जिचं नाव राणी होतं. ती खूप हुशार आणि कलाप्रेमी होती.
"राणी?" अर्णवने विचारले. "डायरीतही एका मुलीचा उल्लेख आहे... कदाचित तिचं नाव राणीच असेल."
दाजीबांनी आठवण्याचा प्रयत्न केला. "हो... बहुतेक. मला पूर्ण नाव आठवत नाही. पण ती एका अशा मुलाच्या प्रेमात पडली होती, जो त्यांच्या कुटुंबाचा नव्हता. त्यांच्या भेटी गुप्तपणे व्हायच्या, असं मी ऐकलं होतं."
ईशानेही गावातल्या इतर काही लोकांशी बोलून माहिती मिळवली. तिला कळलं की त्या काळात आंतरजातीय प्रेमसंबंधांना समाजात स्वीकारलं जात नव्हतं. त्यामुळे राणी आणि तिच्या प्रियकराच्या नात्यात अनेक अडचणी आल्या होत्या.
त्या दोघांनी बंगल्याच्या लायब्ररीतही जुनी कागदपत्रं आणि पुस्तकं शोधायला सुरुवात केली. त्यांना काही जुनी फॅमिली अल्बम मिळाली, ज्यात त्या कुटुंबाचे फोटो होते. एका फोटोत एक सुंदर मुलगी दिसत होती, जी डायरीतल्या वर्णनाशी मिळतीजुळती होती. कदाचित हीच ती राणी असावी. पण तिच्यासोबत असलेला मुलगा कोण होता, हे त्यांना कळलं नाही. त्याचे बहुतेक फोटो अस्पष्ट होते किंवा कापलेले होते.
शोध घेता घेता त्यांना बंगल्याच्या मागच्या बाजूला एक जुनं, अर्धवट तुटलेलं समाधीस्थळ सापडलं. त्यावर काही अक्षरं अस्पष्ट झाली होती, पण त्यांना 'आर...' असं वाचता आलं. ईशा आणि अर्णव दोघांनाही वाटलं की हा राणीच्या प्रियकराचा थडगा असावा. पण त्याची कहाणी काय होती, तो कोण होता आणि त्यांचं प्रेम कसं अपूर्ण राहिलं, हे त्यांना अजूनही समजत नव्हतं.
त्यांना असं वाटत होतं की त्या बंगल्याच्या प्रत्येक दगडात आणि प्रत्येक गोष्टीत त्या रहस्यमय प्रेम कथेच्या पाऊलखुणा दडलेल्या आहेत. ते दोघेही त्या भूतकाळातील गूढ उकलण्यासाठी अधिकाधिक उत्सुक झाले होते. त्या डायरीने त्यांच्या मनात एक प्रश्न निर्माण केला होता - राणी आणि तिचा प्रियकर 'आर' यांचा शेवट कसा झाला? आणि या बंगल्याच्या शांततेत दडलेली खरी कहाणी काय आहे?
जसजसे ईशा आणि अर्णव त्या रहस्यमय प्रेम कथेच्या शोधात एकत्र काम करत होते, तसतसे ते एकमेकांच्या अधिक जवळ येऊ लागले. दोघांनाही इतिहास आणि रहस्य यांबद्दल आवड होती आणि या शोधामुळे त्यांना एकमेकांना अधिक चांगल्या प्रकारे समजून घेण्याची संधी मिळाली.
ईशा अर्णवला तिच्या लेखनाच्या अनुभवांबद्दल सांगायची, तिच्या मनात येणाऱ्या कल्पना त्याच्यासोबत वाटून घ्यायची. अर्णव तिला त्याच्या बंगल्याच्या नूतनीकरणाच्या योजनांबद्दल आणि त्याच्या भूतकाळातील काही आठवणींबद्दल सांगायचा. दोघांच्या बोलण्यात एक प्रकारची सहजता आणि आपुलकी होती.
रात्री उशिरापर्यंत ते लायब्ररीत बसून डायरी वाचायचे किंवा त्या कथेबद्दल चर्चा करायचे. कधी कधी ते बंगल्याच्या आवारात फिरायचे आणि त्या जुन्या दिवसांतील वातावरणाचा अनुभव घेण्याचा प्रयत्न करायचे. या साध्या क्षणांमध्ये त्यांच्या मनात एकमेकांबद्दल एक हळुवार भावना अंकुरली.
अर्णवला ईशाची बुद्धिमत्ता, तिची जिज्ञासू वृत्ती आणि तिचं मनमोकळं हसणं खूप आवडायचं. ईशाला अर्णवचा शांत स्वभाव, त्याची समजूतदार वृत्ती आणि त्याची काळजी घेण्याची पद्धत खूप भावत होती. दोघांनाही जाणवत होतं की त्यांच्यात एक खास नातं तयार होत आहे, जे केवळ मैत्रीपेक्षा अधिक आहे.
एक संध्याकाळी, बंगल्याच्या ओसरीवर बसून ते सूर्यास्ताचा रंग बघत होते. शांतता होती आणि फक्त पक्ष्यांचा चिवचिवाट ऐकू येत होता. अचानक ईशाने अर्णवकडे बघितलं आणि तिच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक होती.
"अर्णव," ती हळू आवाजात म्हणाली, "मला असं वाटतंय की आपण दोघेही त्या डायरीतल्या पात्रांसारखेच आहोत... एका अनपेक्षित परिस्थितीत भेटलो आणि एका रहस्याच्या शोधात एकत्र आलो."
अर्णवने तिच्या डोळ्यात बघितलं. त्यालाही तसंच वाटत होतं. त्या क्षणी दोघांनाही आपल्या भावनांची जाणीव झाली. त्यांच्या मनात एकमेकांबद्दल प्रेम निर्माण झालं होतं. ते प्रेम हळू हळू आणि नकळत त्यांच्या नात्यात मिसळून गेलं होतं, जसं एखाद्या जुन्या गाण्यातली धून हळू हळू ओठांवर येते.
त्यानंतर त्यांचे बोलणे अधिक हळुवार झाले, त्यांच्या स्पर्शात अधिक आपलेपणा आला आणि त्यांच्या नजरा एकमेकांना अधिक वेळ शोधू लागल्या. त्या रहस्यमय बंगल्याच्या शांत वातावरणात, भूतकाळातील एका अपूर्ण प्रेम कथेच्या शोधात, ईशा आणि अर्णव स्वतःच्या प्रेमाच्या एका सुंदर प्रवासाला सुरुवात करत होते. त्यांना त्यावेळी अंदाज नव्हता की भूतकाळातील ते रहस्य त्यांच्या भविष्यावर किती मोठा परिणाम करणार आहे.
