भाग -३
जसजसे ईशा आणि अर्णव डायरीतील रहस्य उलगडण्याचा प्रयत्न करत होते, तसतसे त्या बंगल्यात विचित्र घटना घडायला लागल्या. सुरुवातीला त्यांना वाटलं की तो त्यांचा भास आहे, पण हळू हळू त्या गोष्टी अधिक स्पष्ट आणि भीतीदायक होऊ लागल्या.
रात्रीच्या वेळी त्यांना कोणीतरी हळू हळू चालण्याचा आवाज ऐकू यायचा, जणू कोणीतरी त्यांच्या आजूबाजूला फिरत आहे. पण जेव्हा ते बघायला जायचे, तेव्हा त्यांना कोणीच दिसत नसे. कधी कधी त्यांना एखाद्या खोलीतून अचानक थंड वाऱ्याची झुळूक जाणवायची, जरी खिडक्या आणि दरवाजे बंद असले तरी.
एका रात्री ईशाला तिच्या खोलीत कोणीतरी फुसफुसल्याचा आवाज ऐकू आला. तिला वाटलं की अर्णव तिला बोलवत आहे, म्हणून ती दाराजवळ गेली, पण बाहेर कोणीच नव्हतं. आवाज पूर्णपणे शांत झाला होता. दुसऱ्या दिवशी अर्णवला लायब्ररीत काम करताना असं वाटलं की कोणीतरी त्याच्या मागून बघत आहे. त्याने मागे वळून बघितलं, पण तिथे फक्त धूळ आणि जुनी पुस्तकं होती.
या विचित्र घटनांमुळे दोघांनाही थोडी भीती वाटू लागली होती, पण त्याचबरोबर त्या बंगल्याच्या रहस्याबद्दलची त्यांची उत्सुकता आणखी वाढली होती. त्यांना असं वाटत होतं की जणू काही अदृश्य शक्ती त्यांना त्या भूतकाळातील कथेच्या आणखी जवळ घेऊन जात आहे.
एका संध्याकाळी, जेव्हा ते डायरी वाचत बसले होते, तेव्हा अचानक दिवा लुकलुकू लागला आणि बंद झाला. पूर्ण अंधार झाला. त्यांनी टॉर्च लावला आणि बघितलं, पण वीज गेली नव्हती. दिवा पुन्हा आपोआप चालू झाला. अशा घटना वारंवार होऊ लागल्या.
"मला वाटतंय, या बंगल्यात काहीतरी नक्कीच गडबड आहे," अर्णव थोडा गंभीर होत म्हणाला. "या गोष्टी सामान्य नाहीत."
"माझंही तसंच मत आहे," ईशाने दुजोरा दिला. "कदाचित त्या डायरीतल्या कथेचा या बंगल्याशी काहीतरी संबंध असावा."
त्यानंतर त्यांनी त्या विचित्र घटनांवर अधिक लक्ष ठेवायला सुरुवात केली. त्यांना असं वाटत होतं की या घटना त्यांना त्या रहस्यमय प्रेमकथेबद्दल काहीतरी संकेत देत आहेत. भीती आणि उत्सुकता यांच्या विचित्र मिश्रणात ते त्या बंगल्याच्या भूतकाळाच्या आणखी खोलवर जाऊ लागले. त्यांना माहित नव्हतं की हे शोध त्यांना कोणत्या भयानक सत्यापर्यंत घेऊन जाणार आहे.
दिवसेंदिवस त्या बंगल्यातील विचित्र घटना वाढतच होत्या. ईशा आणि अर्णव दोघेही त्या वातावरणाने थोडे अस्वस्थ झाले होते, पण त्याचबरोबर त्यांना त्या रहस्याचा उलगडा करण्याची तीव्र इच्छा होती. एक गोष्ट त्यांना दोघांनाही जाणवली, ती म्हणजे त्यांच्या स्वतःच्या वागण्यात आणि भावनांमध्ये काहीतरी बदल होत होता.
ईशाला अनेकदा असं वाटायचं की ती राणीच्या भूमिकेत आहे. तिला अर्णवसाठी तशाच तीव्र भावना जाणवत होत्या, जशा डायरीत राणीने तिच्या प्रियकरासाठी व्यक्त केल्या होत्या. तिला त्याच्या भेटीची ओढ लागायची आणि त्याच्यासोबत नसताना ती बेचैन व्हायची.
अर्णवलाही असं वाटायचं की तो त्या डायरीतल्या 'आर' नावाच्या व्यक्तीसारखा वागत आहे. त्याला ईशाबद्दल एक खास आकर्षण वाटत होतं आणि तो तिची काळजी घेण्यासाठी नेहमी तत्पर असायचा. त्यांच्या भेटी गुप्त नसल तरी, त्यांच्या नात्यात एक हळुवार आणि खासगी स्वभाव तयार झाला होता.
एक दिवस ईशा लायब्ररीत बसून लिहित होती, तेव्हा तिला अचानक मागून कोणीतरी हाक मारल्याचा भास झाला. तिने मागे वळून बघितलं, पण तिथे कोणीच नव्हतं. तिला क्षणभर असं वाटलं की जणू राणीच तिला बोलवत आहे.
अर्णवला एकदा बंगल्याच्या मागच्या बाजूला असलेल्या समाधीस्थळाजवळ उभं असताना एका थंड स्पर्शाचा अनुभव आला. त्याला असं वाटलं की कोणीतरी त्याच्या बाजूला उभं आहे, पण तिथे कोणीच नव्हतं. त्याला क्षणभर 'आर' ची उपस्थिती जाणवली.
या अनुभवांनी ईशा आणि अर्णव दोघांनाही विचार करायला लावलं. त्यांना असं वाटू लागलं की जणू ते दोघेही नकळतपणे त्या डायरीतल्या पात्रांच्या भूमिकेत शिरकत आहेत. त्यांच्या भावना, त्यांची वागणूक आणि त्यांचे अनुभव त्या जुन्या प्रेम कथेला कुठेतरी जोडले जात होते.
"अर्णव," ईशा म्हणाली, "मला भीती वाटतेय की आपण दोघेही त्या डायरीतल्या पात्रांसारखेच वागत आहोत. जणू काही भूतकाळ पुन्हा जिवंत होत आहे."
"माझंही तसंच म्हणणं आहे," अर्णवने गंभीरपणे उत्तर दिलं. "हे सगळं खूप विचित्र आहे. मला वाटतंय की या बंगल्यात काहीतरी शक्ती आहे, जी आपल्याला त्या कथेच्या दिशेने खेचत आहे."
त्यांना आता हे स्पष्टपणे जाणवत होतं की त्या डायरीतील प्रेम कहाणी केवळ एक भूतकाळातील घटना नव्हती, तर त्याचा प्रभाव आजही त्या बंगल्यात आणि त्यांच्या जीवनात जाणवत होता. त्यांना हे रहस्य उलगडण्याची गरज होती, नाहीतर ते दोघेही त्या अपूर्ण कथेचे भाग बनून राहतील, अशी भीती त्यांच्या मनात घर करून बसली होती.
