तो त्याच्या चेयर वर डोळे बंद करून शांत बसला होता... तेवढ्यात दरवाजा वर टकटक झाली....
"कम इन .."त्याचा तोच मॅग्नेटिक आवाज आला ... यावेळी आवाजाला धार होती.... तसा रॉकी आत आला.... आत येताच त्याने सभोवताली एक नजर टाकली आणि निःश्वास टाकला ... कारण रम पूर्ण कंचनी भरली होती... सर्व वस्तू अस्ताव्यस्त पडल्या होत्या . म्हणजे त्याने तो बाहेर गेल्यावर त्याचा राग असा वस्तूवर काढला होता... रॉकी ने त्याच्याकडे पाहिलं तर तो अजून हि मागे रेलून आणि डोळे बंद करून बसला होता.....
"बॉस .."रॉकी ने थोडं अडखळत च आवाज दिला तसे तयार डोळे उघडले... त्याचे लालभडक झालेले डोळे पाहून एक क्षण रॉकी सुद्धा हादरला....
"बॉस तुम्ही ठीक आहेत ..."रॉकी थोडं भीत म्हणाला. कारण रूममध्ये एवढ्या काचा फुटल्या होत्या त्यातली एखादी त्याला लागली तर नसेल असं त्याला वाटलं........
"कामाचं बोल ..." तो रॉकी च बोलणं इग्नोर करत करारी आवाजात म्हणाला.... आणि रॉकी समजून गेला .. त्याला या विषयावर काही बोलायचं नाही.........
"तुम्ही बोलला होतात.... त्या बॉडीगार्ड ना बोलवलं आहे... तुम्हाला त्यांना पर्सनली भेटायचं होत ना...."रॉकी आठवण करून देत म्हणाला..
"ठीक आहे बोलव त्यांना...."तो तोंडावरून हात फिरवत म्हणाला.... रॉकी ने एक कॉल केला तसे बाहेर उभे असलेले चार पाच बॉडीगार्ड आत आले.... सगळे शंभर किलो च्या आसपासचे होते... आणि शरीराने एकदम तगडे ..... एक हात पडला तरी समोरचा पाणी सुद्धा मागणार नाही ... अशी त्याची बॉडी होती....
"हॅलो बॉस ..." त्यातल्या में बॉडीगार्ड अदबीने म्हणाला....
"बॉस ....हा माणिक..... ड्रॉयव्हर कम बॉडीगार्ड ... आणि हे त्याचे साथीदार ..."रॉकी ओळख करून देत म्हणाला... तसे बाकी चोघांनी हि अदबीने शौर्य ला ग्रीट केलं... शौर्य मात्र पाची जणांचं एकटक निरीक्षण करत होता... चेहरा मात्र निर्विकार होता.....
"तुम्हाला सगळ्यांना तुमचं काम नीट समजलं आहे ना...."शौर्य म्हणाला....
"येस बॉस .... रॉकी भाई ने आम्हाला समजावून सांगितलं आहे... मी कायम त्याच्या सोबत असें... आणि हे चार हि जण माझ्या विश्वासातले आहेत... एक वेळ स्वतःचा जीव देऊ... पण त्याच्या केसांना सुद्धा धक्का लागू देणार नाही ..."माणिक एकदम ठामपणे आणि विश्वासाने म्हणाला... शौर्य त्याच्या डोळ्यात असलेली अंगार पाहून इंप्रेस झाला...
"ओके उद्या पासून तुमचं काम सुरु .... एक गोष्ट .... शौर्य सूर्यवंशी चा विश्वास तोडण्याची शिक्षा खूप भयंकर असते..... हे नेहमी लक्षात ठेवा...."शौर्य त्याच्यावर नजर रोखत म्हणाला .....
आम्ही पण शब्ब्दचे खूप पक्के आहोत बॉस... जान जाये पर वचन ना जाये.... रुल आहे आमचा ... तुम्ही निश्चित राहा..." माणिक म्हणला ......
"ठीक आहे... या तुम्ही..."शौर्य म्हणाला तसा सगळ्यांनी अदबीने माना हलवल्या आणि निघून गेले...
"बॉस ... ऑल डन ना.... "रॉकी म्हणाला....
"हम ... माणसं विश्वासू वाटतात ... तरी हि तुझं लक्ष असू दे..." शौर्य म्हणाला...
"एस बॉस.... बॉस ते निखिल सर तुम्हाला भेटायचं म्हणत होते...."रॉकी जरा चाचरत म्हणाला... आणि निखिल च नाव ऐकून रॉकी ने एक रागीट नजर रॉकी वर टाकली.... ते पाहून रॉकी ने एक आवंढा गिळला....
"सॉरी ... मी सांगतो त्यांना नाही म्हणून.."रॉकी त्याच्या चेहऱ्यावरचे भाव ओळखून म्हणाला .....
"बेटर ... ये तू ..."शौर्य म्हणाला ... तसा रॉकी बाहेर निघून गेला....
"येऊ का आत ..."दराजातून एक आवाज आला... तशी बेडवर पुस्तक घेऊन बसलेली नंदिनी पटकन उठली....
"मॉम ... याना प्लिज ... विचारतात काय...."नंदिनी थोडी गोधळून म्हणाली.... तसा हसतच आत आल्या ...
"डिस्टर्ब् केलं का आम्ही..."मॉम तिच्या हातातलं पुस्तक पाहून म्हणाल्या...
"नाही... हे असच... जरा बोर होत होत...."ती हसून म्हणाली... दोघी हि बेडवर बसल्या....
"अहो मग शोरीला कॉल करायचा... ते म्हणाले होते ना.... सकाळी बोर झालं कि कॉल कर.... नाहीतर घरीच बोलवून घ्यायचं .... सांगायचं आठवण येते.."मॉम हसत म्हणाल्या... पण त्याच बोलणं ऐकून तिला मात्र अवघडून आले....
"नाही केला.... म्हणजे काम असेल ना त्यांना... चार दिवसातून ऑफिस ला गेलेत...."नंदिनी उगाच त्याची बाजू घेत होती.... मनात तर "माझं क्काय अडलंय त्याच्यावाचून"असं काहीतरी चालू होत....
"हम .. आतापासूनच घ्या त्याची बाजू ... अशाने ते आणखीनच स्वतःला कामात गुंतवून घेतील ... आधीच कमी बिझी असतात का.... थोडा हट्ट करत जा... हक्क आहे तुमचा...."मॉम प्रेमाने म्हणाल्या....
"हो मॉम..."ती हि जबरदस्ती हसत म्हणाली....
"बर ... सकाळी शौर्य बोल्ट होते... तुमचं कॉलेज चालू होईल म्हणून... शेवटचे दोन मंथ राहिलेत म्हणत होते..."मॉम म्हणाल्या ... आणि ती थोडी चकित झाली .... तो स्वतःहून मॉम ला तिच्या कॉलेज विषयी म्हणाला का.... तिच्या मनात विचार आला.....
"हो म्हणजे ... उद्या जावं लागेल... चालेल ना...."ती थोडी दबकत म्हणाली....
"अहो चालेल ना.... कॉलेज महत्वाचं .... मी तर सकाळीच शौर्य ला बोल्ट होते... बाहेर फिरून या.... पण ते बोलले तुमचे एक्सआम जवळ आलेत ... आणि त्यांना हि ऑफिस च काम आहे.... मग मी हि विचार सोडला ..."मॉम म्हणाल्या ...
"हम ... तरीच म्हणलं हा सदू माझा एवढा का विचार करतोय.... माझ्यासोबत फिरायला जावा लागू नये म्हणून सगळी नाटक.... पण मी तरी कुठे मारायला लागले त्याच्या सोबत जाण्यासाठी.... हुन ....."नंदिनी ने मनातच शौर्य बाबू चा उद्धार केला....
"नंदिनी ... कुठे हरवलात ...."मॉम तिचा खांदा हलवत म्हणाल्या तशी ती भानावर आली ....
"हा ... ते मी... म्हणजे आम्ही जाऊ नंतर बाहेर...."नंदिनी म्हणाली....
"बर ठीक आहे... "मॉम म्हणाल्या ... तोडा वेळ नंदिनी सोबत बोलून मग मॉम निघून गेल्या ... त्या गेल्या तास आता नंदिनी ला जास्तच कंटाळा आला... एवढं मोठं घर ... यरवढी मानस ... पण बोलायला कोणीच नव्हतं... तिला तिच्या आई बाबाची आठवण झाली आणि तिच्याही नकळत तिच्या डोळ्यातून अश्रू
ओघळले ... पण तिने ते लगेच पुसले....
"नाही नंदू.. तू का त्याच्या आठवणीत रडत आहेस..... त्यांना तर तुझी आठवण हि येत नसेल... तुझं लग्न ह्या सडू सोबत लावून मोकळे झाले ते.... एकदा हि तुझ्या इच्छेचा विचार नाही केला.... अजिबात त्याच्यासाठी रडायचं नाही...."ती स्वतःशीच म्हणाली... आणि तिने लगेच झोपून घेतलं...
इकडे लॅपटॉप च्या स्क्रीन वर तो तिला रडताना पाहून त्याच्याही नकळत त्याच्या हृदयात कालवाकालव झाली ... पण दुसऱ्याच क्षणी तो परत निर्विकार झाला... त्याने हि मग लॅपटॉप वरच्या cctv बंद केला.... त्याच आयुष्य काहीच दिवसात पूर्ण बदललं होत.... जिचा तिरस्कार करत होता... तिलाच स्वतःचा कायमची सामील करून घेतलं होत... त्याला धड तिच्यावर राग हि काढता येत नव्हता..... आणि प्रेम... ते थोडं अशक्यच होत....
त्याने टेबलावर ठेवलेला वाईन उचलला आणि तोंडाला लावला.... त्याच्या डोक्यात सध्या काय सुरु होत ते... फक्त त्यालाच माहित होत....
क्रमशः
नंदिनी का रंगवली असेल तिच्या आई बाबावर ...??
हा शौर्य नक्की आहे तरी कसा.... कधी आग तर कधी पाणी .... कास व्हायचं नंदू च.....????
