నిరుపమ
(కొన్నిరహస్యాలు ఎప్పటికీ రహస్యాలుగానే ఉండిపోతే మంచిది)
శివ రామ కృష్ణ కొట్ర
"ఆ సమయంలో తన మోహంలో ఏం ఎక్స్ప్రెషన్ చూసారు? ఏ ఫీలింగ్ డిటెక్ట్ చేశారు? ఎదో ఫీలింగ్, ఎక్సప్రెషన్ లేకుండా కచ్చితంగా వుండివుండదు." స్మరన్ అడిగాడు సూటిగా ఇంకా రంగనాథ్ మొహంలోకి చూస్తూ.
రంగనాథ్ మళ్ళీ కళ్ళు మూసుకుని ఆలోచనలో పడిపోయాడు.
"గుర్తు చేసుకోండి. జాగ్రత్తగా అలోచించి చెప్పండి. ఇది చాలా క్రూసల్."
"ఎస్, ఒక ఫీలింగ్, ఒక ఎక్స్ప్రెషన్ నేను డిటెక్ట్ చేసినట్టుగా అనిపించింది." సడన్గా కళ్ళు తెరిచి అన్నాడు రంగనాథ్.
"ఏమిటది? ఆ ఫీలింగ్ కానీ, ఎక్స్ప్రెషన్ కానీ ఏమై ఉండొచ్చు?"
"గిల్టీ....గిల్టీ....ఫీలింగ్.....తనేదో తప్పుచేసి బాధపడుతున్నటుగా నాకనిపించింది." ఇంకా ఎలాంటి ప్రామ్ప్టింగ్ లేకుండా అన్నాడు రంగనాథ్. "అది ఇంకే ఫీలింగ్ కానీ అయివుంటుందని నాకు అనిపించడం లేదు."
"దట్స్ ఇట్ మిస్టర్ రంగనాథ్. నా థియరీ మరింత స్ట్రాంగ్ అయింది. రేపే మీరు అంతగా తెలుసుకోవాలనుకుంటున్న విషయం మీకు తెలిసేలా చేస్తాను." కాస్త ఆగి అన్నాడు మళ్ళీ. "కానీ మీరొక విషయానికి అంగీకరించాలి."
"చెప్పండి అదేమిటో?" రంగనాథ్ మళ్ళీ ఎగ్జైటింగ్ గా అన్నాడు. "ఆ విషయం తెలుసుకోవడానికి నేను ఏమైనా చేస్తాను."
"మీ భార్యని హిప్నోటైజ్ చెయ్యడానికి మీరు అంగీకరించాలి. ఎందుకంటే ఆ విషయం ఆవిడ ద్వారానే మీకు తెలియాలి." స్మరన్ చెప్పాడు.
"మీకు మతి పోయివుంటుంది మిస్టర్ స్మరన్ లేదా మీకు నాతో పరిహాసం ఆడాలని ఉండి ఉంటుంది." కోపంగా కుర్చీలోనుంచి లేచి అన్నాడు రంగనాథ్. "లేకపోతే ఆ విషయం నా భార్య ద్వారా నాకు తెలియడమేమిటి?"
"ఎస్, మిస్టర్ రంగనాథ్. నేను పర్ఫెక్ట్ సెన్స్ తో వున్నను. మీతోనే కాదు ఎవరితోనూ నాకు పరిహాసం ఆడే మూడ్ లేదు. మీకు మీ భార్య ద్వారా ఆ విషయం తెలియడమే అన్నివిధాలుగాను మంచిది. ఎందుకంటే తన కూతురు ఎందుకు సూసైడ్ చేసుకుందో మీ భార్యకి తెలుసు."
"తన కూతురు ఆలా చనిపోయాక నా భార్య పిచ్చిది అయిపోయింది. తన కూతురు ఇంకా బ్రతికే ఉందన్న భ్రమలో ఆనందంగా వుంది. అలాంటిది నా భార్యకి నా కూతురు ఎందుకు సూసైడ్ చేసుకుందో ఎలా తెలుస్తుంది?" రంగనాథ్ అలాగే నిలబడి ఆవేశంగా మాట్లాడుతున్నాడు.
"నేను మళ్ళీ చెప్తున్నాను రంగనాథ్ గారూ." స్మరన్ కూడా కుర్చీలోనుంచి లేచి నిలబడ్డాడు. వాళ్లిద్దరూ ఆలా అర్గ్యూ చేసుకుంటూ ఉంటే ఏం చెయ్యాలో తెలియక మేనక విస్మయంగా తానూ లేచి నిలబడి చూస్తూ వుంది.
"మీ భార్య పిచ్చిది కాలేదు. తనకి తన కూతురు బ్రతికి లేదని బాగా తెలుసు. దటీజ్ ఫోర్స్డ్ ఇమాజినేషన్. ఆలా వూహించుకోవడంలో తనకి ఒకరకమైన అనడం వుండి వూహించుకుంటూంది." స్మరన్ చెప్పాడు.
"అది కేవలం నా భార్య ఇమాజినేషన్ అంటే నేను ఒప్పుకోను. తను నిజంగానే పిచ్చిది అయిపోయింది." ఇంకా తీవ్రంగానే వుంది రంగనాథ్ స్వరం.
"ఒకవేళ నేను మీ భార్య పిచ్చిది కాదని, అది కేవలం తన ఫోర్స్డ్ ఇమాజినేషన్ అని ప్రూవ్ చేస్తే, తనని హైప్నోటైజ్ చెయ్యడానికి మీరు ఒప్పుకుంటారా? ఎందుకంటే కేవలం ఆ ప్రకారంగా మాత్రమే మీరు కన్విన్స్ అయ్యేలా ఆ విషయం మీకు తెలియచెయ్యగలను."
"మిస్టర్ స్మరన్." కుర్చీలో కూలబడి అన్నాడు రంగనాథ్. "మీకు ఆల్రెడీ ఆ విషయం తెలిసిపోయిందని నాకు తెలిసిపోయింది. ఈ హిప్నోటైజింగులు అవీ ఎందుకు? డైరెక్ట్ గా ఆ విషయం నాకు చెప్పేయండి. నేను మిమ్మల్ని నమ్ముతాను."
"నో మిస్టర్ రంగనాథ్" స్మరన్ కూడా మళ్ళీ కుర్చీలో కూర్చున్నాడు. "ఆ విషయం మీ ఆవిడ ద్వారానే మీకు తెలియాలి. అదే బెస్ట్ వే." స్మరన్ వాయిస్ ఫర్మ్ గా వుంది.
"ఆల్రైట్. కానీ మీరు ఇప్పుడు చెప్పినట్టుగా నా భార్యకి తన కూతురు చనిపోయిందని తెలుసనీ, తను పిచ్చిది కాదని నాకు ప్రూవ్ చెయ్యాలి." రంగనాథ్ పట్టుదలగా అన్నాడు.
" తప్పకుండా అలాగే చేస్తాను." అని మేనక కళ్ళల్లోకి చూసాడు స్మరన్. "ఈ రోజే రంగనాథ్ అంకుల్ కూడా ఉండగా నువ్విలా చెయ్యి." అంటూ తనేం చెయ్యాలో మేనకకి చెప్పాడు స్మరన్.
"ఒకే అంకుల్. మీరు చెప్పినట్టే చేస్తాను." చిరునవ్వుతో తలూపింది మేనక.
"ఈ రోజే మిమ్మల్ని ఆ విషయం లో మేనక కన్విన్స్ చేస్తుంది."
"ఆల్రైట్. తరువాత..." క్వెస్చనింగ్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అడిగాడు రంగనాథ్.
"ప్రతిరోజూ భోజనం అయ్యాక మీ ఆవిడని హిప్నోటైజ్ చేసి నిద్రపుచ్చుతూ వుంది మేనక."
"అవును ఆ విషయం నాకు తెలుసును. నిరుపమ కూడా వాళ్ళ అమ్మని మధ్యాన్నంపూట ఆలా నిద్రపుచ్చేది." రంగనాథ్ అన్నాడు.
"కానీ రేపు మధ్యాన్నం మాత్రం తనని నిద్రపుచ్చడానికి హిప్నోటైజ్ చెయ్యదు. తననుంచి నిజాన్ని రాబట్టడానికి హిప్నోటైజ్ చేస్తుంది. ఐ థింక్ దిస్ షల్ బి హండ్రెడ్ పర్శంట్ సక్సెస్ఫుల్. బి ప్రెపేర్డ్ టు పేస్ ది ట్రూత్ మిస్టర్ రంగనాథ్."
"మీరెందుకు నా భార్యకి ఆ విషయం తెలిసి ఉంటుందనుకుంటున్నారో నాకర్ధం కావడం లేదు." ఒక హెల్ప్ లెస్ ఎక్స్ప్రెషన్ తో అన్నాడు రంగనాథ్. "కానీ దీనికి నేను అంగీకరిస్తున్నాను."
"జస్ట్ ఏ మూమెంట్ అంకుల్." స్మరన్ మొహంలోకి చూస్తూ అంది మేనక. "సబ్జెక్టు కి ఇష్టం లేకపోతే, చెప్పదలుచుకోకపోతే డీప్ హిప్నోసిస్ లో కూడా విషయాల్ని రాబట్టలేం. నిర్మలాంటీకి ఇష్టం లేకపొతే డీప్ హిప్నోసిస్ లో కూడా ఆవిడనుంచి ఏ విషయం రాబట్టలేం."
"నా ఉద్దేశంలో పార్ట్ అఫ్ హర్ మైండ్ ఆ విషయాన్నీ బయటపెట్టాలని తహ తహ లాడుతూంది. నేను అనుకోవడం రేపు హిప్నోసిస్ లో హండ్రెడ్ పర్శంట్ ఆవిడ ఆ విషయాల్ని బయటపెడుతుంది. ఒకవేళ ఆలా జరగక పోతే ఆ విషయం రంగనాథ్ గారికి కన్వీన్సిన్గా తెలిసేలా చెయ్యడానికి వేరే ఉపాయం ఆలోచిస్తాను." స్మరన్ అన్నాడు.
"ఒకే అంకుల్." తలూపింది మేనక.
"ఏవైనా క్లూస్ దొరికాయా? మీరు ఇంత కాన్ఫిడెంట్ గా ఎలా వున్నారు?" స్మరన్ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగాడు రంగనాథ్.
"ఏవో కొన్ని క్లూస్ దొరికాయి. కానీ రేపే మీకు నేను ఆ నిజాన్నే తెలిసేలా చెయ్యబోతూ వున్నాను కాబట్టి ఆ క్లూస్ గురించి ఇంక మీకు అనవసరం."
"ఆ సమయంలో నేను నిరంజన్ ని అక్కడ ఉండమని అడగొచ్చా? తను నాకు, నా భార్యకి కూడా చాలా ఆప్తుడు. అంతే కాకుండా ఫేమస్ సైకాలజిస్ట్ కూడా." రంగనాథ్ అన్నాడు.
"నాకేమి అభ్యంతరం లేదు. కానీ నిర్మలగారు డీప్ హిప్నోసిస్ లోకి వెళ్లేవరకూ ఆ రూంలో కేవలం ఆమె, ఇంక మేనక మాత్రమే వుంటారు. తరువాత మాత్రమే మనం అక్కడకి వెళ్ళాలి."
"నేను అంగీకరిస్తున్నాను." రంగనాథ్ తలూపాడు.
"తను డీప్ హిప్నోసిస్ లోకి వెళ్ళగానే మేనక నాకు మిస్డ్ కాల్ ఇస్తుంది. అప్పుడు మనం అక్కడికి వెళదాం. ఎనీహౌ ఆ సమయంలో మీ భార్య దగ్గర మీరు, నేను, మేనక ఇంక వస్తే నిరంజన్ తప్ప మరెవరూ వుండకూడదు."
"ఇది కూడా నాకు అంగీకారమే." మరొకసారి తలూపాడు రంగనాథ్.
"ఇంక మీరు వెళ్లొచ్చు మిస్టర్ రంగనాథ్." కుర్చీలో వెనకెక్కి జరగిలబడి అన్నాడు స్మరన్.
రంగనాథ్ తలూపి లేచాడు. అయన తలుపు తెరిచి బయటకి వెళ్ళబోతూ ఉంటే స్మరన్ అన్నాడు "జస్ట్ ఏ మినిట్ సర్."
రంగనాథ్ వెనక్కి తిరిగి స్మరన్ మొహంలోకి చూసాడు.
"ఇప్పటికి మించిపోయింది ఏమీ లేదు. మీరు కావాలంటే ఇది ఆపేద్దాం. మీరు నాకు ఏమీ పే చెయ్యాల్సిన అవసరం కూడా లేదు. మీరు పే చేసింది కూడా తిరిగి ఇచ్చేస్తాను." కాస్త ఆగాడు స్మరన్. "ఎందుకంటే మీరు తెలుసుకోబోయే ఆ విషయం మిమ్మల్ని మరింత బాధ పెట్టేదే తప్ప రిలీఫ్ ని ఇచ్చేది కాదు."
"పర్లేదు మిస్టర్ స్మరన్. నేను మరింత బాధపడ్డానికే సిద్ధంగా వున్నను." తరువాత తలుపు తెరిచి మరింక వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా వెళ్ళిపోయాడు రంగనాథ్.
ఆ తరువాత ఆ రోజు, ఇంక ఆ మర్నాడు ఏం చెయ్యాలో బాగా బ్రీఫ్ ఇచ్చాడు స్మరన్ మేనకకి. అంతా జాగ్రత్తగా విన్నాక రంగనాథ్ ఇంటికి వచ్చేసింది మేనక.
&
"నిరుపమ వాళ్ళ మేనత్త వాళ్ళ ఇంటిదగ్గరే ఎన్ని రోజులు ఉండిపోతుంది? తనని వెంటనే బయలుదేరి రమ్మనండి ఆంటీ." ఆ రాత్రి భోజనాలు చేస్తూ ఉంటే మేనక అంది నిర్మలతో.
"తను వచ్చేస్తానన్నా తన మేనత్త పంపించదు. తనంటే చాల ఇష్టం వాళ్ళ మేనత్తకి."
"అయితే మాత్రం? తనకి ఎగ్జామ్స్ కూడా కదా. సమీర ఎంతో శ్రద్ధగా కాలేజీ కి వెళుతూ ఎగ్జామ్స్ కి కూడా ప్రిపేర్ అవుతూంది. తను మాత్రం కాలేజీ ఊసు, ఎగ్జామ్స్ ఊసు లేకుండా అక్కడే ఉండిపోయింది." అని రంగనాథ్ మొహంలోకి చూసింది మేనక. "అంకుల్ మీరు రేపే తనకి ఫోన్ చేసి వెంటనే బయలుదేరి రమ్మనమని చెప్పండి."
"అవును నిర్మలా. తనూ కాలేజీ కి వెళ్లి ఎగ్జామ్స్ అవీ రాయాలి కదా. రేపే ఫోన్ చేసి వెంటనే ఇంటికి వచ్చేయమని చెప్తాను."
"తన కాలేజీ, తన ఎగ్జామ్స్ గురించి తనకి తెలియదా? మీరు ఫోన్ చేసి చెప్పాలా? తనేదో అక్కడ ఎంజాయ్ చేస్తూ ఉంటే మీరెందుకు తన ఆనందాన్ని పాడు చెయ్యాలని చూస్తారు?" అరిచినట్టుగా అంది నిర్మల.
"ఒకే, ఒకే. నేనేం తనకి ఫోన్ చేసి రమ్మనమని చెప్పనులే. నువ్వు ఎగ్జైట్ అవ్వకు." ఆ సమయంలో తన భార్య మొహం లో ఎక్స్ప్రెషన్ ఎదో తనకి తెలిసిపోతుందని భయపడుతున్నట్టుగా వుంది.
"ఎనీహౌ ఆంటీ తన ఫోన్ నెంబర్ నాకొక సారి ఇస్తారా? తనకి వీడియో కాల్ చేసి మాట్లాడతాను. తనెలా ఉంటుందో చూడాలని కోరికగా వుంది. మీ ఇంట్లో వుండి ఇన్నిరోజులైంది కానీ ఒక్కసారీ నేను తనతో మాట్లాడలేదు." మేనక అంది పరీక్షగా నిర్మలనే చూస్తూ.
"మేమెవరం ఇంకా నీ గురించి తనకి చెప్పలేదు. నువ్వెలా మాట్లాడతావు?" చిరాగ్గా చూస్తూ అంది నిర్మల.
"ఓహ్, ఆంటీ. ఇదేమన్నా పెద్ద ఇష్యూ నా? ఇప్పుడే మీరు ఫోన్ చేసి తనకి నన్ను ఇంట్రడ్యూస్ చెయ్యండి. నేను మాట్లాడతాను."
"అలాగ ఏమీ అవసరం లేదు. తను ఇక్కడకి వచ్చేకే నువ్వు మాట్లాడొచ్చు." ప్లేటులో చెయ్యి కడిగేసుకుని లేచిపోయింది నిర్మల. "నాకింక తినాలనిపించట్లేదు." అని చెప్పి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది.
"మా స్మరన్ అంకుల్ చెప్పినదానితో మీరిప్పుడు కన్విన్స్ అయ్యారా అంకుల్?" రంగనాథ్ మొహంలోకి చూస్తూ అడిగింది మేనక.
ఏమీ మాట్లాడకుండా తనూ ప్లేటులో చెయ్యి కడుక్కుని లేచి అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయాడు రంగనాథ్.
ఆ తరువాత మేనకకి కూడా భోజనం చెయ్యాలని అనిపించలేదు. కష్టం మీద తన ప్లేటులో వున్నది తిన్న తరువాత తను కూడా అక్కడినుండి మేడ మీద రూంలోకి వెళ్ళిపోయింది.
&
"మీకు చాలా ప్రశాంతం గా, హాయిగా వుంది. మీ మనసులో ఇప్పుడు ఎటువంటి దిగులు లేదు. మీ మనస్సు ఇప్పుడు కేవలం నేను చెప్పే మాటల మీద మాత్రమే కేంద్రీకృతం అయివుంది. మీ మనస్సు, శరీరం నా సజెషన్స్ పూర్తిగా ఫాలో చేస్తాయి."
ప్రశాంతంగా వున్న నిర్మల మొహాన్ని చూస్తూ అంటోంది మేనక. కేవలం ఫైవ్ మినిట్స్ కింద తనని హిప్నోటైజ్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టింది.
"మీ కనురెప్పలు బరువెక్కుతున్నాయి. మీ శరీరం అంతా బరువెక్కుతూంది. మీకు నిద్ర ముంచుకొస్తున్నట్టుగా వుంది. మీరు బాహ్య ప్రపంచం నుంచి చాలా దూరంగా వున్నారు. కానీ మీకు నా వాయిస్ మాత్రం చాలా స్పష్టంగా వినిపిస్తూంది. నేనడిగే ప్రశ్నలన్నిటికీ సమాధానం ఇవ్వడానికి మీరు సిద్ధంగా వున్నారు."
నిర్మల మొహం ఆలా ప్రశాంతంగా నిద్రపోతున్నట్టే వుంది.
"మీ మనస్సు ఇప్పుడు పూర్తిగా నా కంట్రోల్ లో వుంది. నేనడిగే ప్రశ్నలన్నిటికీ మీరు వెంటనే సమాధానం ఇస్తారు."
ఆ బెడ్ పక్కనే నిలబడి అంటూ వుంది మేనక నిర్మల మొహం వైపునుండి దృష్టి మళ్లించకుండా. నిర్మలలో ఏ మార్పు లేదు.
"ఇప్పుడు మీకు ఎలా వుంది?" వేగంగా కొట్టుకుంటున్న గుండెలతో ఎగ్జైటీన్గా అడిగింది మేనక. తను తన ప్రశ్నలకి రెస్పాండ్ అవుతుందా లేదా అన్నదాని మీద ఈ మిషన్ హోల్ సక్సెస్ ఆధారపడి వుంది.
వెంటనే ఏ రెస్పాన్స్ లేకపోవడంతో అదే ప్రశ్న మళ్ళీ అడిగింది మేనక. తన హిప్నోటిజమ్ ఫెయిల్ అవుతుందా? ఒకవేళ ఇది ఫెయిల్ అయితే ఇంకో ఇంత మంచి మార్గం అంటూ ఏమిలేదు రంగనాథ్ అంకుల్ కి నిజం తెలియ పరచడానికి. సడన్గా డిజప్పోయింటెడ్ గా ఫీలవ్వడం మొదలుపెట్టింది మేనక.
"చాలా ప్రశాంతంగా, హాయిగా, ఆనందంగా వుంది." తను ఎప్పుడైతే మరోసారి అడగ్గానే నిర్మల ఆలా చెప్పిందో ఆనందంతో ఎగిరి గెంతాలన్నకోరికని బలవంతంగా అణుచుకుంది మేనక.
"మీకు నా ప్రశ్నలన్నిటికి సమాధానం ఇవ్వాలని వుంది, అవునా?" తనలో ఎగ్జైట్మెంట్ పెరిగిపోతూ ఉంటే నిర్మల మొహంలోకి చూస్తూ మళ్ళీ అంది మేనక
"అవును" ఈ సారి సమాధానం వెంటనే వచ్చింది. ఆ వెంటనే స్మరన్ సెల్ ఫోన్ కి మిస్డ్ కాల్ ఇచ్చింది మేనక.
&
బయటే వెయిట్ చేస్తూ ఉన్నారేమో జస్ట్ కొన్ని సెకండ్స్ లోనే నిర్మల రూంలోకి వెళ్లిపోయారు స్మరన్, రంగనాథ్. నిరంజన్ కి ఫోన్ చేసి విషయం అంతా చెప్పాడు రంగనాథ్. ఆ సమయానికి తప్పకుండా వస్తానని ప్రామిస్ చేసాడు నిరంజన్, కానీ ఇంకా రాలేదు. కాస్త చిరాగ్గా వున్నా, నిరంజన్ గురించి ఎదురుచూసే ఉద్దేశం లేదు రంగనాథ్ కి.
"షీ ఈజ్ రెస్పాండింగ్ పాజిటివ్లీ." చిన్న స్వరంతో స్మరన్ మొహంలోకి అదే ఎగ్జైట్మెంట్ తో చూస్తూ అంది మేనక.
"జస్ట్ కంటిన్యూ వాట్ యు ఆర్ డూయింగ్." అంతే చిన్న స్వరంతో స్మరన్ కూడా అని రంగనాథ్ మొహంలోకి చూసాడు. రంగనాథ్ కూడా చాలా ఎగ్జైట్ అవుతూన్నట్టే కనిపించాడు.
మేనక తలూపి మళ్ళీ నిర్మల మొహంలోకి చూసింది. "మీకు మీ అమ్మాయి నిరుపమ అంటే చాలా ఇష్టం కదా. తనని మీరు చాలా అభిమానిస్తారు కదా." మేనక అడిగింది.
"అవును" వెంటనే వచ్చింది సమాధానం.
"మీ భర్తకి కూడా తనంటే చాలా ఇష్టం కదా."
"అవును."
"నిరుపమ ఒకరోజు కాలేజీ నుండి ఉదయమే ఇంటికి వచ్చేసింది ఈ రోజుకి సరిగ్గా ఆరేడు నెలలు క్రితం. అవునా?"
"అవును"
వాతావరణం పూర్తిగా వేడెక్కింది. ఆ ప్రశ్నలతో ఏమీ రాబట్టదలుచుకున్నారో తెలియక పోయినా రంగనాథ్ లో ఎగ్జైట్మెంట్ ఇంకా పెరిగింది. మేనకకి కూడా చాలా ఎగ్జైటింగ్ గానే వున్నా స్మరన్ మాత్రం మామూలుగా చూస్తూ వున్నాడు.
"ఆ రోజు మీరింట్లోనే వున్నారా?"
"ఇంట్లోనే వున్నాను."
"నిరుపమ ఇంట్లోకి అడుగు పెట్టగానే మీరు చూసారా?"
"లేదు. ఆఖరివరకూ తనని మేము చూడలేక పోయాం."
మేనక స్మరన్ మొహంలోకి చూసింది. అతని మొహం ఏ ఎక్సప్రషన్ లేకుండానే వుంది.
'నాకేమి అర్ధం కావడం లేదు.' రంగనాథ్ చిన్న గొంతు తో గొణిగాడు.
"మేము అంటున్నారు. అంటే మీరు కాకుండా ఇంకెవరైనా వున్నారా ఆరోజు ఇంట్లో?"
"అవును."
"ఎవరు?"
"నిరంజన్"
అక్కడ గాలి స్తంభించినట్టుగా అయింది. కొన్ని సెకండ్ల తరువాత మళ్ళీ అడిగింది మేనక. "ఆ సమయంలో మీరిద్దరూ ఏం చేస్తున్నారు?"
"వంటింట్లో మాట్లాడుకుంటున్నాం."
"నిరుపమ వచ్చి మిమ్మల్ని పలకరించిందా?"
"లేదు"
"మరి తనేమి చేసింది?"
"తలుపు దగ్గర చాటుగా నిలబడి మా మాటలు అన్నీ వింది."
"తరువాత ఏం చేసింది?"
"మేము తనని గమనించామని తెలియగానే వేగంగా అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయింది."
"మై గాడ్! ఏం జరిగి ఉంటుంది?" తనకి తెలియకుండానే అని గుండెల మీద చెయ్యి వేసుకున్నాడు రంగనాథ్
"వండర్ఫుల్! బాగుంది. జస్ట్ కంటిన్యూ." ఎంకరేజ్ చేసాడు స్మరన్
"ఆ రోజు నిరుపమ వింటూండగా వంటింట్లో మీరు నిరంజన్ ఏం మాట్లాడుకున్నారు?"
నిర్మల దగ్గరినుంచి సమాధానం లేదు.
"మీరు నా ప్రశ్నకి సమాధానం చెప్తారు. చెప్పకుండా......"
"తను ఈ వూరు వచ్చి సెటిల్ అయినందుకు తనని నేను తిట్టేను."
"తను ఇక్కడ సెటిల్ అవ్వడం మీకు ఇష్టం లేదా?"
"లేదు."
"ఎందుకని?"
నిర్మల దగ్గరినుంచి సమాధానం లేదు.
"మీరు నాకు సమాధానం చెప్తారు, చెప్తారు."
నిర్మల నొసలు మీద ముడతలు వచ్చాయి కానీ సమాధానం రాలేదు.
"ఇంకో ప్రశ్న అడుగు. బాగా స్ట్రగుల్ అయితే హిప్నోసిస్ నుంచి బయటికి వచ్చేవచ్చు." స్మరన్ సజెస్ట్ చేసాడు.
(ఇక్కడివరకూ నచ్చిందని భావిస్తా. తరువాత భాగం సాధ్యమైనంత త్వరలోనే అప్లోడ్ చేస్తా. దయచేసి రేటింగ్ ఇచ్చి రివ్యూ రాయడం మర్చిపోవద్దు.)
