ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಗಂಗಾ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಣಿಕ್ ಎಂಬ ಕಡುಬಡವ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನ ಬದುಕು ನದಿಯಲ್ಲಿ ಮೀನು ಹಿಡಿದು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರಿ ತುತ್ತು ಹಿಡಿಯುವುದಾಗಿತ್ತು. ಅವನಿಗೆ ಚಿಕ್ಕದಾದ ಒಂದು ಗುಡಿಸಲು ಮತ್ತು ಹಳೆಯ ದೋಣಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಬಡತನ ಅವನ ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಚಿನ್ನದಂತೆ ಶುದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಆಸೆ ಇತ್ತು. ಅದು ತನ್ನ ತಂಗಿ ರಾಧೆಯ ಮದುವೆ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲೇ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ರಾಧೆಗೆ ಮಾಣಿಕ್ ತಂದೆಯೂ, ತಾಯಿಯೂ ಆಗಿದ್ದನು.
ಒಂದು ದಿನ, ಮಾಣಿಕ್ ಎಂದಿನಂತೆ ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ನದಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ. ಅಂದು ಅವನ ಬಲೆಗೆ ಮೀನಿನ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಭಾರವಾದ ವಸ್ತು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಅದನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ಅಗಲವಾದವು. ಅದು ಹೊಳೆಯುವ, ದಪ್ಪವಾದ ಚಿನ್ನದ ಚೈನು ಅದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಚೈನು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದರ ಮೇಲೆ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಕೆತ್ತನೆಗಳಿದ್ದವು, ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ಕೊಂಡಿಯೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ರೂಪಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಮಾಣಿಕ್ ಅದನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಾಗ, ಒಂದು ರೀತಿಯ ತಂಪಾದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಅವನು ಯೋಚಿಸದೆ ಆ ಚೈನು ನನ್ನು ಮನೆಗೆ ತಂದನು. ರಾಧೆ ಆ ಚೈನುವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಳಪು ಕಾಣಿಸಿತು. ಅಣ್ಣಾ, ಇದು ನಮಗೆ ಭಗವಂತ ಕೊಟ್ಟ ವರ, ಎಂದು ಆನಂದದಿಂದ ಹೇಳಿದಳು. ಆದರೆ ಮಾಣಿಕ್, ರಾಧೆ, ಈ ಚೈನು ಯಾರದ್ದೋ ಕಷ್ಟದ ಸಂಪಾದನೆ ಇರಬಹುದು. ಇದನ್ನು ನಾವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ, ಎಂದನು. ಆದರೂ ರಾಧೆಯ ಮನಸ್ಸು ಅದನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ಬಡತನದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆಯುವ ಆಸೆಗೆ ಒಲಿಯಿತು. ಅವಳ ಮಾತಿಗೆ ಮಣಿದ ಮಾಣಿಕ್, ಆ ಚೈನುವನ್ನು ಪಟ್ಟಣದ ದೊಡ್ಡ ಚಿನ್ನದ ವ್ಯಾಪಾರಿಯ ಹತ್ತಿರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದನು. ವ್ಯಾಪಾರಿ ಆ ಚೈನುವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೊಳೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಚಿನ್ನವಲ್ಲ. ಇದು ವಜ್ರದ ಕಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಅತಿ ಪುರಾತನವಾದ ಚೈನು, ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ಅವನು ಮಾಣಿಕ್‌ಗೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ನೀಡಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡನು. ಮಾಣಿಕ್ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಆಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾದ. ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಹಣದಿಂದ ರಾಧೆಯ ಮದುವೆಯನ್ನು ವೈಭವದಿಂದ ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮಾಣಿಕ್ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದನು. ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದ ನಂತರ, ಮಾಣಿಕ್ ಆ ಹಣವನ್ನು ರಾಧೆಯ ಬಳಿ ಕೊಟ್ಟು, ಈ ಹಣದಿಂದ ನಿನ್ನ ಮದುವೆಯನ್ನು ಅತಿ ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದನು. ರಾಧೆಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಂತಸದ ನಗು ಅರಳಿತು. ಆದರೆ ರಾಧೆಯು, ಅಣ್ಣಾ, ಈ ಹಣದಿಂದ ನಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ಕಳೆಯುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಆ ಚಿನ್ನದ ಚೈನು ಯಾರದ್ದೋ ಕಷ್ಟದ ಸಂಪಾದನೆ. ಒಂದು ಜೀವ ಸಂಕಟದಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದು. ಆ ಚೈನು ಕಳೆದುಕೊಂಡವರು ಎಷ್ಟು ನೋವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು, ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು. ರಾಧೆಯ ಈ ಮಾತು ಮಾಣಿಕ್‌ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತಟ್ಟಿತು. ರಾಧೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಅನಿಸಿತು. ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಆಸೆಗಿಂತ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯ ಎಂದು ಅವನು ಅರಿತುಕೊಂಡನು. ಮರುದಿನ ಮಾಣಿಕ್ ಆ ಹಣವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಹೊರಟ. ಅವನು ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ, ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ. ಪಟ್ಟಣದ ಶ್ರೀಮಂತ ವ್ಯಾಪಾರಿ ರಾಜೇಶ್ ಶರ್ಮಾ ಅವರ ಅಮೂಲ್ಯ ವಜ್ರದ ಕಣಗಳ ಚಿನ್ನದ ಚೈನು ಕಳ್ಳತನವಾಗಿದೆ. ಆ ಚೈನು ಸಿಕ್ಕವರಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತದ ಬಹುಮಾನ ನೀಡಲಾಗುವುದು, ಎಂದು ವರದಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಆಗ ಮಾಣಿಕ್‌ಗೆ ಆ ಚೈನಿನ ಮಹತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದು ಬಂದಿತು. ಮಾಣಿಕ್ ಆ ವ್ಯಾಪಾರಿ ರಾಜೇಶ್ ಶರ್ಮ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದನು. ರಾಜೇಶ್ ಶರ್ಮಾ ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ನೀನು ಯಾಕೆ ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀಯ? ಎಂದು ಗದರಿಸಿದನು. ಮಾಣಿಕ್, ನಿಮ್ಮ ಚಿನ್ನದ ಚೈನು ಕಳ್ಳತನ ಆಗಿಲ್ಲ. ಅದು ನದಿಯಲ್ಲಿ ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವಾಗ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಆ ಚಿನ್ನದ ಚೈನುವನ್ನು ವ್ಯಾಪಾರಿಗೆ ಮಾರಿಹಾಗಿದ್ದೆ. ಆ ಹಣವನ್ನು ನಿಮಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷದ ಹಣವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿದನು. ರಾಜೇಶ್ ಶರ್ಮಾ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಮಾಣಿಕ್ ನ ಮುಖ ನೋಡಿದರು. ಈ ಕಡುಬಡವ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯಿಂದ ನಡೆದುಕೊಂಡ ರೀತಿ ಅವರಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ತಂದಿತು. ಮಾಣಿಕ್‌ಗೆ ಬಹುಮಾನ ನೀಡಲು ಮುಂದಾದರು, ಆದರೆ ಮಾಣಿಕ್ ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಬಹುಮಾನ ಬೇಡ. ನಿಮ್ಮ ಚೈನು ನಿಮಗೆ ಸೇರಿತು, ನನಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ತಂದ ಸಂತೋಷ ಸಿಕ್ಕಿದೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊರಟನು. ಆದರೆ ರಾಜೇಶ್ ಶರ್ಮಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಾಣಿಕ್‌ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ ಮನಸೋತು, ಅವನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದು, ರಾಧೆಯ ಮದುವೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾ ಖರ್ಚು-ವೆಚ್ಚಗಳನ್ನು ತಾನೇ ಭರಿಸಿದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಮಾಣಿಕ್‌ಗೆ ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ನೀಡಿದರು. ಮಾಣಿಕ್ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯಿಂದ ಬದುಕಿದ ಕಾರಣ, ಅವನ ಬದುಕು ಬದಲಾಯಿತು. ಚಿನ್ನದ ಚೈನು ಕೇವಲ ಒಂದು ವಸ್ತುವಾಗದೆ, ಅವನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹೊಸ ತಿರುವು ನೀಡಿತು. ಮಾಣಿಕ್‌ನಂತಹ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯು ಚಿನ್ನಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅಮೂಲ್ಯವಾದದ್ದು ಎಂದು ಇಡೀ ಹಳ್ಳಿ ಜನ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದರು. ಈ ಕಥೆಯು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ, ಮಾನವೀಯತೆ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಚಿನ್ನದ ಚೈನು ಬಡವನೊಬ್ಬನ ಜೀವನವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬದಲಾಯಿಸಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ತಿಳಿಯಬೇಕಾದ ವಿಷಯ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯೇ ಮುಖ್ಯ.
