વિરાટગઢ હવેprasannatanonapathebani ચુક્યો હતો. Previously જે ગામ દુઃખ અને રહસ્યમાં લિપ્ત હતું, હવે ત્યાં આનંદની ચહાલપહલ હતી. પણ... દરેક ખુશીના પડછાયામાં કોઈક તો ગુમસુમ છાંયો હોતી હોય છે.🌫️ અજાણ્યા અધૂરા અવાજોએક સાંજ, યશવંત અને મીરા તેમના સ્વરનિલ સ્થાને બેઠા હતા, જ્યાં આરવ તબલા વગાડી રહ્યો હતો. હવામાં સંગીત હતું, અને દિલમાં શાંતિ... ત્યાં અચાનક એક અવાજ સંભળાયો – જાણે કોઈએ એક જૂની વાંસળી વગાડેલી હોય.મિરા ચોંકી ગઈ."આ અવાજ... ક્યાંક સાંભળેલો લાગે છે."યશવંતે આંખ મીંચી અને શાંતપણે કહ્યું, "હું પણ સમજી શકતો નથી, પણ એ અવાજમાં એક વેદના છુપાયેલી છે... અને એ મારી નથી."📜 વેદિકાનું રહસ્યમય સ્વપ્નવેદિકા છેલ્લાં બે દિવસથી ઉદાસ હતી. એક રાત્રે તેણે મીરાને કહ્યું:"મારે એક સપનામાં હું mezelf કોઈ મહેલમાં જોઉં છું. ત્યાં એક પુરૂષ છે, જેને હું પ્રેમ કરું છું, પણ તે કોઈ બીજા માટે પોતાનું જીવન સમર્પિત કરે છે."મીરાએ પુછ્યું, "એ પુરૂષ કોણ છે?""મારું મન કહે છે કે એ યશવંત છે. પણ હું જાણતી નથી... શું એ સપનાનું છે કે ભૂતકાળનું?"🌌 યશવંતની અવજડ સ્મૃતિઓયશવંતના મનમાં એક રાતે અચાનક જૂની યાદો પ્રવાહે વહી. તેણે પોતાને એક રાજમહેલ જેવી જગ્યા પર જોયો... એ ક્યાંકનો રાજવી લાગતો હતો. કોઈ મહારાણી તેના નજીક આવી અને કહ્યું:"મારે તારો સાથ જોઈએ હતો જીવનભર માટે, પણ તું મને છોડીને ગયો... હવે તારું પુનર્જન્મ તારા વચન માટે છે."તેમાંથી એ મહિલા કસુમ હતી કે કોઈ બીજી? એની યાદી સ્પષ્ટ નહોતી...🌩️ અચાનક વીજળી અને ગુફાનું રહસ્યવિરાટગઢના પાશ્ચાત્ય છોરે આવેલી જૂની ગુફા એક રાત્રે અચાનક વીજળી પડતા ધસી પડી. બીજા દિવસે ગામના બાળકો ત્યાંથી પાછા ફર્યા અને કાંપતા સ્વરે જણાવ્યું:"અહીંથી કોઇ રડતો અવાજ આવી રહ્યો હતો... કોઈ બોલી રહ્યું હતું – 'મારો ન્યાય હજી બાકી છે...!'"આ વાત બધાને હચમચાવી ગઈ. રાત્રે યશવંત, મીરા અને વેદિકા Torch લઇને ગુફા તરફ ગયા.અંદર એક જર્જરિત દીવાલના પાછળથી તેમને મળ્યું: એક જૂનું છાપાવાળું ચિત્ર, જેમાં ત્રણ પાત્રો હતા:1. એક યુવતી – સ્પષ્ટપણે કસુમ,2. એક યુવાન – યુવાન યશવંત જેવો,3. અને ત્રીજી વ્યક્તિ – વેદિકા જેવી દેખાતી સ્ત્રી!વેદિકા ઝબકીને પાછળ પડી ગઈ. મીરાએ તેનો હાથ પકડ્યો."હું અહીં હતી?! ભવિષ્ય કે ભૂતકાળમાં?!"📖 અજાણ્યાં ખુલાસા અને આગળનો સફરઆ શોધ બાદ યશવંતને અંદરના અવાજે કહેલું:"તમે ત્રણે ફરીથી મળ્યા છો, પણ સત્ય હજુ સંપૂર્ણ નથી. ત્રીજું પાત્ર – વેદિકા – એ કસુમની પાંજરાની ચાવી છે. એ ભૂતકાળની શક્તિ હતી – એક એવી સ્ત્રી જે બે આત્માઓ વચ્ચે પ્રેમ કે બદલો બની રહી હતી."એ સાંજથી યશવંતને અશાંતિ શરૂ થઈ. હવે પ્રશ્ન એ હતો – શું વેદિકા સાચે ભૂતકાળથી આવી છે? શું એ કસુમની આત્માને મુક્ત કરી શકે છે કે અટકાવી રહી છે?🪔 અનુભૂતિની રાતઆ રાત્રે યશવંત એકલો જ ગુફા પાસે ગયો. તેણે ત્યાં બેઠી બેઠી આંખ મીંચી અને ધ્યાન માંડ્યું. થોડીવારમાં પવન તેજ બન્યો, અને વાતાવરણ માં એક અદભૂત સંગીત ગૂંજવા લાગ્યું – જાણે ગુફાની દિવાલો પોતે ગાઈ રહી હોય.પછી તેને એક દૃશ્ય દેખાયું: વેદિકા અને કસુમ બંને એક જ દ્રશ્યમાં હતા – એકે કહ્યું: "હું પ્રેમ છું" અને બીજાએ કહ્યું: "હું કર્ણભૂમિ છું."યશવંતની આંખો જમાઈ ગઈ. શું વેદિકા અને કસુમ એકજ આત્માની બે છબી છે? કે એમની વચ્ચે કોઈ ભૂતકાળનું ધણેલું ઋણ છે?🎭 વેદિકા – એક અજાણી ઓળખએ રાત બાદ વેદિકા પોતાના ઓરડા માં ખૂબ જ શાંત હતી. તેણે એક ડાયરી કાઢી અને લખવાનું શરૂ કર્યું:"હું પણ એક વાર કસુમની જેમ જ ઇચ્છતી હતી કે કોઈ મને સંપૂર્ણ પ્રેમ કરે. પણ કદાચ મારા ઇચ્છાઓ એજ બનતી હતી મારા ભૂતકાળની પાછળ લાગેલી બાંધછોડ. હવે મને સમજાયું છે કે હું માત્ર ભૂતકાળ નથી, હું મારો નિર્ણય પણ છું."એ શબ્દો મીરા સુધી પણ પહોંચ્યા. મીરા પણ હવે પોતે પોતાની ભૂમિકા શોધી રહી હતી – એ માત્ર સાથી ન હતી, પણ એક દ્રષ્ટા પણ હતી.➡️ આગળ વાંચો: ભાગ ૯ : અદૃશ્ય સંબંધ – આત્માનો અંતિમ પરીક્ષણ
