વિરાટગઢના આકાશ નીચે એક અનોખું શાંતિપૂર્ણ વાતાવરણ છવાયેલું હતું. આરવ માટે એ શાંતી એક જ વાજતે ખલેલ લાવી રહી હતી – એના મનમાં સતત ગુંજાતું એક સપનાનું ચિત્ર. એ ચિત્ર એણે હવે ઘણા દિવસોથી વારંવાર જોયું હતું – એક પત્થરનો કૂવો, પાણી ભરેલું તળાવ, અને એક છોકરી, જેની આંખોમાં કેટલાંક ઉદાસ યાદોની છાયા હતી.
આ સપનું હવે માત્ર સપનું નહોતું. આરવ માટે એ જીવનનો એક રહસ્ય બની ગયું હતું. એ શિયાળાની હળવી ઠંડક વચ્ચે આરવે નક્કી કર્યું કે હવે સમય આવી ગયો છે – એ પોતાના સપનાની પાછળ છુપાયેલ સત્યને શોધશે.
🌠 સપનાની ફરી ઝલક
આ રાત્રે આરવે ફરી એ જ સપનાનું અનુભવ કર્યું. પણ આ વખતે વધુ સ્પષ્ટ. એ કૂવો જાણે બોલી રહ્યો હોય એવું લાગ્યું. “તારી રાહ જોઈ રહ્યો છું…” એક અવાજ મનમાં સંભળાયો. છોકરીની આંખો આરવનાં અંતરમાં છબી થઈ ગઈ. એની આજુબાજુમાં ઊભેલા ઝાડ, પાંખો પર ટપકતું પાણી, અને ગાળિયારાની દિવાલ – બધું કંઈક ઓળખાયું લાગ્યું.
સવાર થતાં આરવ દાદા શાંતિલાલ પાસે દોડી ગયો.
“દાદા, તમને કંઈ એવા જગ્યા વિશે ખબર છે જ્યાં કૂવો અને તળાવ આજુબાજુ હોય અને એવું લાગે કે... પેહલા જ ત્યાં જઈ ચૂક્યો છું?”
દાદાએ થોડીવાર વિચારીને પોતાના જૂના પેઢીના નકશા કાઢ્યાં. એમાં એક સ્થળ ચિહ્નિત કર્યું – વટસર. વિરાટગઢથી લગભગ ૧૭ કિમી દૂર આવેલું નાનું ગામ. જૂના સમયમાં ત્યાં એક ધર્મશાળા હતી અને તેની બાજુમાં જ કૂવો અને તળાવ હતું.
🚴♂️ વટસર તરફ સફર
આરવ દાદાની સાથે વટસર ગયો. માર્ગે ભરેલા ખોળે તે પ્રેમથી દાદાને પકડીને બેઠો હતો. દાદા માર્ગમાં પોતાના યુગની વાતો સંભળાવતા રહ્યાં – કેવી રીતે તેઓ પણ પોતાનો ભવિષ્ય શોધવા માટે એવા અનેક પ્રવાસો કર્યા હતાં.
વટસર પહોંચ્યા ત્યારે ગામ એકદમ શાંત અને સુસ્ત લાગતું હતું. ઘણા ઘરો કાચાં હતાં. ગામમાં પ્રવેશતાં જ આરવે ઊંડે શ્વાસ લીધો – અને એ ક્ષણે એણે અનુભવું કર્યું કે એ સ્થાને કંઈક ખૂબ જાણિતું છે.
એ તળાવ હજુ પણ હાજર હતું. થોડી ઘાસથી ઢંકાયેલું હતું, પણ પાણી હવે પણ ભળભળતું હતું. કૂવો પણ ત્યાં જ હતો – થોડી ક્ષતિ સાથે પણ અત્યંત ઓળખાય એવો. આરવ એની પાસે ગયો. એની બાજુમાં બેઠો અને આંખો બંધ કરી.
🎞️ ભૂતકાળનાં પલોઠા
એ જ છોકરી – મીરા જેવી દેખાતી પણ બીજા યુગની. કપડાં જુના અને હાવભાવ ઘમંડ વગરના. આરવ હવે અદિત્ય હતો. છોકરીનું નામ માલવી. બે પરિવારો વચ્ચે તીવ્ર દૂષ્મનાવટ. મળવા માટે માત્ર કૂવો જ બાકી રહ્યો હતો.
એક દિન, માલવી ન આવી. અદિત્યએ સમજી લીધું કે પોતાનું બધું પૂરું થઈ ગયું છે. એ દુ:ખમાં કૂવામાં ઝંપલાવવાનું નક્કી કરે છે. પણ એ પળે, મીરા આવે છે અને એને બચાવે છે. પછાત-વિરહ, અપૂર્ણ પ્રેમ અને કરૂણતા – બધું સપનામાં ફરી જીવતું હતું.
આરવે આંખો ખોલી. દાદા પાસે ઊભા હતા. દાદાની આંખોમાં ભીની તેજસ્વી સમજ હતી.
“દાદા... હું પાછો આવ્યો છું.” આરવે નમ્રતાથી કહ્યું.
📜 કથાનું વિસ્તરણ – યાદોની ડાયરી
વિરાટગઢ પાછા ફર્યા પછી આરવે પોતાના રૂમમાં બેઠા બેઠા એ બધું લખવા લાગ્યો. એક ડાયરીમાં સપનાની વાતો, જગ્યા વિશેની માહિતી, અને એ ભાન કે કોઈ એક સંબંધ ફરી જન્મ લઈ રહ્યો છે – એ બધું નોંધતો ગયો.
સ્કૂલમાં મીરા સાથે રોજની મુલાકાતો વધુ અર્થપૂર્ણ બનવા લાગી. આરવે જ્યારે-જ્યારે એને જુએ, એને એવું લાગતું કે એ કોઈક વાર એ જ આંખો જોઈ ચૂકી છે – મીરાની આંખો, માલવી જેવી.
એક દિવસ આરવે પુછ્યું:
"તને સપનામાં કદી એવું લાગ્યું છે કે તું કોયક બીજી જીવનમાં રહી ચૂકી છે?"
મીરાએ નવાઈથી જોઈ:
"ક્યારેક લાગતું હોય એવું... તું કેમ પૂછે છે?"
“મને એવું લાગે છે કે આપણે પહેલા પણ મળ્યા છીએ. કદાચ અલગ યુગમાં. તું માલવી હતી... અને હું અદિત્ય.”
મીરા હસીને જવા લાગી. "તું બહુ નવલકથા વાંચે છે ને હવે પોતાને અદિત્ય માનવા લાગ્યો?”
પણ આરવ ગંભીર હતો. એ ધીરે ધીરે મીરાને પોતાના અનુભવો અને વટસરની મુલાકાત વિશે કહ્યું.
મૂંઝવાયેલા મીરા એના મનમાં પણ વિચારોના વાવાઝોડું અનુભવતી હતી.
🪷 અપરિણિત પ્રેમનું પુનઃઉદ્દભવ
મીરા પોતાની દાદી પાસે ગઈ. દાદીએ એક જૂની તસવીર બતાવી – એ દાદીના યુગની હતી. એક છોકરી – જુના કપડાંમાં, સરખી આંખો. દાદીએ કહ્યું: “આ તારાં પૃથ્વીબેન હતી. એનું પ્રેમ જીવન અધૂરૂં રહી ગયું. એનું પ્રેમી અકસ્માતમાં મૃત્યુ પામ્યો હતો.”
મીરાએ ફોટો જોઈને ભમાઈ ગઈ. એ છોકરી ચોક્કસ માલવી હતી – અને એટલે જ આરવ એને ઓળખી શક્યો.
🌌 સત્ય નજીક આવે છે
મીરા અને આરવ હવે બંને સપનાની ઓળખ અને જીવનના રિકવેસ્ટને સમજવા લાગ્યા હતા. બંનેએ નક્કી કર્યું કે વટસર ફરી જઈને વિગતે છાંખખોળી કરશે.
તે દિવસે ગામનાં પંડિતજી પાસે ગયાં. પંડિતજીએ કહ્યું: “કઈક છે તમારા જન્મોથી જોડાયેલું. ક્યારેક આ આત્માઓ ફરી મળે છે. તમે બંનેએ ભવિષ્ય એકસાથે લખવાનું છે.”
અંતે આરવ અને મીરા હવે સાથસાથ આવી રહસ્યમય યાત્રાની શરૂઆત કરવા લાગ્યાં હતાં – ન માત્ર ભૂતકાળની શોધ માટે, પણ પોતાના હૃદયને અને પોતાના સુખદ જીવનને ફરીથી રચવા માટે.
😄 હાસ્ય અને મધુરતાની ઝાંખી
નાથુ કાકા કહે: "આ લોકો તો હવે વિજ્ઞાન અને વૈદિક કથાઓ મિક્સ કરી રહ્યા છે. આરવને તો હવે પંડિત PHD આપી દઈએ!"
મીરા હસે છે: “હા, હવે તો આપણા લગ્ન પણ જન્મપત્રિકા ચેક કર્યા વગર નહીં થાય – પાછા જન્મથી સરખામણી કરવી પડશે.”
📘 આગામી અધ્યાય માટે સંકેત
શું આરવ અને મીરા પોતાનું પૂર્ણ સત્ય જાણી શકશે?
મીરાની દાદીની વાર્તા કેટલું બધું ખુલાસો લાવે છે?
શું વટસરની ધરતી હજુ વધુ રહસ્ય છુપાવી રહી છે?
