भाग - ६
अर्णव आणि ईशाने आता त्या बंगल्याच्या रहस्यमय इतिहासाचा खोलवर शोध घेण्याचा निर्धार केला होता. त्यांना हे समजलं होतं की केवळ डायरी वाचून किंवा गावातल्या लोकांकडून ऐकलेल्या गोष्टींवर अवलंबून राहून त्यांना पूर्ण सत्य कळणार नाही. त्यांना अधिक ठोस पुरावे आणि माहिती मिळवण्याची गरज होती.
त्यांनी बंगल्याच्या प्रत्येक कोपऱ्याची बारकाईने तपासणी करायला सुरुवात केली. जुन्या फर्निचरमध्ये, भिंतींमधील फटींमध्ये आणि जमिनीखाली काहीतरी दडलं आहे का, याचा ते शोध घेत होते. लायब्ररीतील जुन्या पुस्तकांमध्ये त्यांना काही महत्त्वाचे कागदपत्रं आणि पत्रं मिळाली, जी त्या कुटुंबाबद्दल अधिक माहिती देत होती.
त्यांना एक जुनं मृत्युपत्र मिळालं, ज्यात राणीच्या वडिलांनी तिच्यासाठी आणि तिच्या भावांसाठी संपत्तीची व्यवस्था केली होती. पण त्यात राणीच्या प्रियकराचा कोणताही उल्लेख नव्हता. यावरून हे स्पष्ट होतं की त्यांच्या नात्याला कुटुंबाचा विरोध होता.
त्यांना काही जुनी प्रेमपत्रंही मिळाली, जी राणीने तिच्या प्रियकराला लिहिली होती. त्या पत्रांमध्ये त्यांच्या अतूट प्रेमाची आणि एकत्र जगण्याच्या स्वप्नांची कहाणी होती. पण त्याचबरोबर त्या पत्रांमध्ये कुटुंबाच्या विरोधाचं आणि भेटींमध्ये येणाऱ्या अडचणींचं दुःखही व्यक्त केलं होतं. त्या पत्रांवरून हे स्पष्ट होतं की त्यांचं नातं खूप कठीण परिस्थितीतून जात होतं.
अर्णवला बंगल्याच्या तळघरात एक बंद दरवाजा दिसला. तो दरवाजा खूप जुना आणि गंजलेला होता. त्याला उघडण्यासाठी खूप जोर लावावा लागला. तळघरात पूर्ण अंधार होता आणि एक प्रकारचा कुबट वास येत होता. त्यांनी टॉर्चच्या मदतीने आत बघितलं. तिथे जुन्या वस्तूंचा आणि भंगाराचा ढिगारा पडला होता.
तळघरात शोध घेताना त्यांना एक लहान खोली दिसली, जी बाहेरून बंद होती. त्यांनी कडी तोडली आणि आत प्रवेश केला. त्या खोलीत एक जुना डेस्क होता आणि त्यावर धूळ साचलेली काही पुस्तकं आणि कागदपत्रं पडलेली होती. डेस्कच्या एका ड्रॉवरमध्ये त्यांना एक आणखी डायरी सापडली. ही डायरी राणीच्या प्रियकराची असावी, कारण त्यात वेगळ्या हस्ताक्षरात गोष्टी लिहिलेल्या होत्या.
त्या डायरीमध्ये त्याच्या आणि राणीच्या पहिल्या भेटीपासून ते त्यांच्या प्रेमाच्या परमोच्च क्षणांपर्यंतची कहाणी लिहिली होती. त्याने त्याच्या भावना, त्याची स्वप्नं आणि राणीसाठी असलेलं त्याचं वेड खूप सुंदर शब्दांत व्यक्त केलं होतं. पण जसजसे ते पुढे वाचत गेले, तसतसं त्यांच्या लक्षात आलं की त्यांच्या नात्यात किती दुःख आणि निराशा भरलेली होती. कुटुंबाच्या विरोधामुळे त्यांना अनेक यातना सहन कराव्या लागल्या होत्या आणि त्यांना एकत्र येण्याचा कोणताही मार्ग दिसत नव्हता.
त्या डायरीच्या शेवटच्या पानांवर त्या भेटीचा उल्लेख होता, जी त्यांची शेवटची भेट ठरली. त्यानंतर काय झालं, हे त्यात स्पष्टपणे लिहिलेलं नव्हतं, पण त्यावरून अंदाज येत होता की काहीतरी भयानक घडलं होतं.
या सगळ्या शोधातून ईशा आणि अर्णवला त्या शापित कुटुंबाच्या आणि त्यांच्या दुर्दैवी प्रेमाच्या कहाणीची अधिक माहिती मिळाली. त्यांना आता हे समजलं होतं की त्या बंगल्यात अजूनही दुःखी आत्मा भटकत आहेत आणि त्यांना शांती मिळवून देणं खूप महत्त्वाचं
अर्णव आणि ईशाला आता हे स्पष्टपणे समजलं होतं की त्या जुन्या बंगल्याचा इतिहास एका शापित कुटुंबाच्या दुर्दैवी प्रेमाच्या कहाणीने भरलेला आहे. राणी आणि तिच्या प्रियकराच्या अपूर्ण प्रेमामुळे आणि त्यांच्या दुःखद मृत्यूमुळे त्या बंगल्यात नकारात्मक ऊर्जा निर्माण झाली होती.
त्यांनी दोन्ही डायऱ्या एकत्र वाचून त्या कुटुंबाबद्दल आणि त्यांच्या शापाबद्दल अधिक माहिती मिळवण्याचा प्रयत्न केला. त्यांना असं कळलं की राणीचं कुटुंब खूप प्रतिष्ठित आणि श्रीमंत होतं, पण ते आपल्या परंपरा आणि सामाजिक नियमांRegarding खूप कठोर होते. जेव्हा राणी एका सामान्य मुलाच्या प्रेमात पडली, तेव्हा तिच्या कुटुंबाने या नात्याला तीव्र विरोध केला.
राणीचे वडील, जे गावातील एक मोठे जमीनदार होते, त्यांनी तिच्या प्रियकराला धमक्या दिल्या आणि त्याला राणीपासून दूर राहण्यास सांगितले. पण राणी आणि तिच्या प्रियकराचं प्रेम इतकं खरं होतं की ते कोणाच्याही दबावाला बळी पडले नाहीत आणि गुप्तपणे भेटत राहिले.
जेव्हा राणीच्या कुटुंबाला त्यांच्या भेटींबद्दल कळलं, तेव्हा त्यांनी राणीला घरात कैद करून ठेवलं आणि तिच्या प्रियकराला मारण्याची योजना आखली. एका रात्री त्यांनी त्याच्यावर हल्ला केला आणि त्याला गंभीर जखमी करून जंगलात फेकून दिलं. राणीला जेव्हा ही बातमी कळली, तेव्हा ती दुःखाने पूर्णपणे खचली. तिने अन्नपाणी सोडलं आणि एकांतात राहू लागली.
काही दिवसांनी राणीचा प्रियकर, जो अजूनही जिवंत होता, तिला भेटण्यासाठी चोरून बंगल्यात आला. पण राणीच्या भावांनी त्याला बघितलं आणि दोघांनाही पकडलं. रागाच्या भरात त्यांनी दोघांनाही मारून टाकलं आणि त्यांचे मृतदेह बंगल्याच्या मागच्या बाजूला पुरून टाकले.
त्यानंतर त्या कुटुंबावर एक भयानक शाप पडला. असं मानलं जातं की राणीच्या प्रियकराच्या कुटुंबातील एका वृद्ध महिलेने, जिने आपल्या मुलाला गमावलं होतं, त्यांनी राणीच्या कुटुंबाला शाप दिला होता की त्यांच्या घरात कधीही सुख-शांती नांदणार नाही आणि त्यांच्या प्रेमात नेहमी दुःख आणि वियोग येईल.
त्या शापामुळे त्या कुटुंबातील सदस्यांना अनेक अडचणींचा सामना करावा लागला. त्यांच्या व्यवसायात नुकसान झालं, घरात सतत भांडणं होऊ लागली आणि अकाली मृत्यूचं प्रमाण वाढलं. हळू हळू ते कुटुंब आर्थिक आणि सामाजिकदृष्ट्या पूर्णपणे खतम झालं आणि तो बंगला रिकामा पडला.
ईशा आणि अर्णवला हे सगळं जाणून खूप दुःख झालं. त्यांना राणी आणि तिच्या प्रियकरासाठी सहानुभूती वाटली आणि त्या शापित कुटुंबाच्या दुर्दशेबद्दल वाईट वाटलं. त्यांना आता हे समजलं होतं की त्या बंगल्यात अजूनही नकारात्मक ऊर्जा का आहे आणि त्यांना कोणत्या शक्तीचा सामना करायचा आहे.
"अर्णव, आपल्याला या शापाला हरवावं लागेल," ईशा म्हणाली. "राणी आणि तिच्या प्रियकराच्या आत्म्यांना शांती मिळवून द्यावी लागेल. नाहीतर हे दुःख कधीच संपणार नाही."
"तू बरोबर बोलत आहेस, ईशा. आपण दोघेही मिळून याचा काहीतरी मार्ग काढू," अर्णवने तिला धीर देत म्हटलं. पण त्यांना हे माहित नव्हतं की एका शापाला हरवणं किती कठीण असणार आहे आणि त्यासाठी त्यांना को
णत्या अडचणींचा सामना करावा लागणार आहे.
