વિધિ ની શરૂઆત કરી ઉર્મિલા શાંતિથી મંત્રનો ઉચ્ચારણ કરી રહ્યા હતા.
વિધિના આખરે, મહેલ ભયાનક પ્રકાશમાં ઘૂમણતી હતી. આ પ્રકાશ, જેણે મહેલને ઘેરો કીધો હતો, ધીરે ધીરે શાંત થવા લાગ્યો. અજાણ્યા શક્તિઓની હાજરી ગુમ થવા લાગી.
આ વિધિના પરિણામે, મહેલ એક નવા શાંતિના યાત્રા તરફ વળ્યો. જે આત્માઓ શાપથી પીડિત હતા, હવે તેમને અંતે પોતાના જીવનમાં થોડી રાહત મળી. "તમારા કારણે હવે અમે એ માન્યતા મેળવતા રહશું," તે શ્રેષ્ઠ આત્માઓએ આભાર વ્યક્ત કર્યો.
તેના પરિણામે, મહેલ અને આસપાસના વિસ્તારોમાં સતત એક દ્રષ્ટિ ભયમુક્ત અને આવકાર્ય બનવા માટે મોકલવામાં આવ્યું.
વિધિ પૂર્ણ થતી સાથે જ, મહેલના પાટીઓમાં અચાનક ધ્રુજણ લાગ્યો. એક ભયાનક આંચકો મહેલના દરવાજાઓમાંથી ફેલાઈ ગયો. ઓરઝારની દિવાલો તૂટવા લાગી, અને ભવ્ય મકાનના કિલ્લાઓ ધરાશાયી થવા લાગ્યા. આ ભયંકર વિસ્ફોટની વચ્ચે, મહેલના ગાઢ પથરો અને ચીણેલા શિલાલેખો ઘટતું જતા, તેમાંથી છૂટી રહેલા શાપના પ્રતિકારના અવાજો ગૂંજી રહ્યા હતા.
"અહીંથી તરત જ નીકળવું પડશે!" આર્યન તેની શાંતિ ગુમાવ્યા વિના બોલ્યો. તે જટિલ અને દ્રઢ નિર્ણય લઈ રહ્યો હતો, છતાં તેના મનમાં ગૂંચવણ હતી.
ઉર્મિલાએ મહેલના તૂટતા ભવ્ય દરવાજાઓને જોયા, અને એક તરફ ઊંચી દિવાલો તથા ઢાંખલાઓ પાછળથી છુટતી એવી ઠઠાકદારીના અવાજોને સાંભળ્યા. તે ઊંચી લહેરતી પાવર અને તૂટી રહેલા માળખાને જોયા છતાં, ઉર્મિલા એ વિસ્ફોટ અને ભયના સંજોગોમાં પણ ચિંતનશીલ રહી.
"આ શાપને દૂર કરવો એ મારું કર્તવ્ય હતું," તે મૌનને તોડી, નરમ અવાજમાં કહ્યું. "હવે ભવિષ્ય શું છે, તે મને સ્વીકારવું પડશે." એના શબ્દોમાં જ એક આંતરિક ઠંડક અને વિમુક્તિનો ભાવ છુપાયેલો હતો.
આ રહસ્યમય દૃશ્ય એના જીવનમાં નવા મૌલિક સત્યના દરવાજા ખોલી રહ્યા હતા. એક મંત્રમુગ્ધ મનોમંથનમાં, તેણે એક નિર્ણાયક લિખાણ કર્યું—
"જે બીજું જોવાય છે, તે નહિ, જે અજાણ્યે છૂપાય છે, એ સત્ય છે."
તે મહેલમાંથી બહાર નીકળવાના નિર્ણય પર આવી રહી હતી, છતાં તૂટી રહેલા દિવાલો અને ભવ્ય કિલ્લાઓની વચ્ચે, એણે અવાજ સાંભળી. "તારું કાર્ય પૂરું થયું છે, પણ તું હજી સંપૂર્ણ સત્યથી અજાણ છે," એક રહસ્યમય અવાજ ગૂંજી ઉઠ્યો.
આ અવાજ, જે મહેલની ધૂંધલી લાગણીમાંથી ઊભો થયો હતો, એણે ઉર્મિલાને એક નવું દૃષ્ટિકોણ આપ્યો. આ તૂટી રહેલા મહેલમાં, જ્યાં શાપનો વિસ્ફોટ થઈ રહ્યો હતો અને અવાજો એક અનોખા રાજમહેલના રહસ્યને પ્રગટાવી રહ્યા હતા, એણે અનુભવી લીધું કે આ મૂર્તિભંગથી પણ એક નવું પંથ શરૂ થવાનું છે.
"શું આ સત્ય છે?" ઉર્મિલાએ અંદર જ્ઞાન અને ભય વચ્ચે ઊંઘતા અનુભવોને સ્વીકારી રહી હતી. મહેલના તૂટી ગયેલા ફાડો, ગુંજતા અવાજો, અને પોતાના મનના તટસ્થ અન્યોમણીય પ્રશ્નો, બધું એના પરિપ્રેક્ષ્યને બદલી રહ્યા હતા.
આ મૌલિક જવાબો અને પુછપરછ હવે દિશા અને જ્ઞાન માટે એના હૃદયમાં પ્રવેશી રહ્યાં હતા. "હું હવે ક્યાં જઈ રહી છું?" તે સવાલ એના મનમાં આવી ગયો. પરંતુ જ્યારે તેણે પોતાના ભવિષ્યની વધુ શોધ શરૂ કરી, ત્યારે એણે સમજી લીધું કે દરેક પ્રશ્નના અનુસંધાનમાં સત્ય અને ભવિષ્યના નવા રૂપરેખાંકન માટે એક નવો માર્ગ ખૂલ્લો છે.
ઉર્મિલા અને આર્યન બંનેએ મહેલમાંથી બહાર નીકળયા. બહાર નીકળતા ની સાથે જ ઉર્મિલા ની આંખોમાં અંધકાર થવા લાગ્યો અને આ અંધકાર વચ્ચે તેની આંખો આગળ કેટલી છબીઓ ઊભી થઈ. જેમા તે મહંત શ્રાપ આપી રહ્યા હતા. મહંત અને ઉર્મિલા એકબીજાની સામે જોઈ રહ્યા હતા. બંનેની આંખોમાં એક જ ભાવ હતો. અચાનક ઉર્મિલા ની આંખો ઉઘડી અને તેણે જોયું કે તે ધીમે ધીમે ભાનમાં આવી રહી હતી.
"ઉર્મિલા શું થયું? આમ અચાનક બેભાન કેવી રીતે?" આર્યને ચિંતિત થઈ કહ્યું
"આ મારો પુનર્જન્મ છે આર્યન - ઉર્મિલાએ કહ્યું
શું કહ્યું? પુનર્જન્મ? તો તમે કયા જન્મમાં કોણ હતા ઉર્મિલા? - આર્યને પૂછ્યું
" હું..... હું જ છું.... તે શ્રાપ આપનાર મહંત...."
