ફરે તે ફરફરે - ૬૮
"સહાસવૃતિ બહુ સારી કહેવાય . મેં પણ કનકાઇને રસ્તે ડીઝલ વન વન એઈટને ચાવવાનું જોખમ કરેલું યાદ છે તને ? એક તો ધારી પછી ગરના રસ્તે કનકાઇ જવાનો એ જમાનાંમા સીંગલ પટ્ટી રસ્તો એમાં સાથે વતોડીયો મિત્ર મનહર અને તારી મમ્મી તડાકા મારતા હતા .. સામેથી છકડો ધસમસતો આવ્યો પણ હરામ બરોબર છે એક છ ઇંચ સાઇડ લે તો.. રસ્ત્તા વચ્ચે જ ચલાવે .. કાઠી ગરાશિયા ન હોય પણ મુછો રાખે ને એવો તોર રાખે એટલેબાપા સાઇડમાં ઉતરી ગ્યા પછી યાદ વ્યુ કે સૌરાષ્ટ્રમાં ટેમ્પા ટ્રક બસ બધા આમ જ ચલાવે પછી ક્યારેક ગંભીર અકસ્માત પણ થાય .. બાપુએ માંડમાંડ એક વખત માંડીએ ભુલા પાડ્યા પછી નદીની રેતમાં ગાડી ફસાઇ ગઇ પછી ટાયર નીચે પથ્થરના મુકી માંડ ઉપર ચડાવી એવા સાહસ કરેલા એ વાત સાચી પણ આમ તો તમે ભુલી ન શકો એવી તમારીવાત પણ યાદ આવી ગઇ .. કોલેજકાળની આ વાત યાદ કરો…આપ જ્યારે કોલેજમા હતા ત્યારે આપના
બે પ્રેમાળ મિત્રો મળીને કુલ થ્રી ઇડીયટ હતા જે લોનાવાલા નજીક લોહગઢ ગયા
હતા અને એ ગામડાના એ જમાનાના સાંકડા રસ્તે સામેથી આવતા ભેંશના ખાડા
ઉર્ફે ટોળાની મસ્તી કરી અને ભેશના અવાજની ભેશનીસામે જ નકલ કરી એમાં ભેશો ભડકીઅને એ સાંકડા રસ્તે ફુફાડા મારતી તમારી મંડળી સામે એક સાથે વીસ ભેંસો તમારી પાછળ દોડી હતી અને એ સાંકડા રસ્તા પર જાન બચાવવા એબાઉટ ટર્ન કરી ત્રણે ઇડીયટો ભાગ્યા અને સાંકડી ભેખડ ઉપર ચડી ગ્યા એ વાતને વરસો વિતિ ગયા પણ આ વાત ભુલી ભુલાતી નથી .એવી હરકત હવે તમે નથી કરતા કેમ? "
“ડેડી એ વાત ને આ રણની રેતી સાથે શું સંબધ? "
“આ ફુલ જેવી નાની દિકરી ,દિકરો વહુ સાથે આવા ધોમ તડકામા રેતીમાં ખુંદાવીને શું સ્વાદ મળે છે મને તો એ જ નથી સમજાતુ!આ બધ્ધાના મોઢા લાલમોઢાવાળા
હનુમાન જેવા થઇ ગયા છે..."
“તમે તમારા છોકરાને સહાસિક બનાવો તો મારે પણ ક્યારેક શરુઆત કરવી જોઇએ
કે નહિ?"
“તમે આને ક્યારેય નહિ પહોંચો, શ્રીમતી છણકારો કરીને બોલ્યા ..ચાલો જલ્દી રેસ્ટરુમ જઇ ખુબ પાણી છાંટો ઠંડા થાવ.પછી ગાડીમા જઇને બેસો...તારા ડેડીને એકતો ભુખ લાગી છે. તમને ખબર છે કે એને ભુખ લાગે ત્યારે મગજનો પારો છટકી જાય..
ઉપરથી તમે મોડા આવ્યા એની ગરમી ચડી ગઇ છે..."ધરવાળાએ ગાડા
પાછા વાળ્યા ને ગાડી જ્યાંથી રેન્ટ ઉપર સ્કી પેડ લીધા હતા ત્યાં ઉભી રાખી .બધાએ
મનગમતા આઇસક્રીમ ખાઇને માંડ ઠંડા પડ્યા. ત્યાં બોર્ડ વાંચ્યુ 'વોન્ટ ટુ
એંજોઇ રફ રાઇડ ? સરકારી શરત એટલી હતી કે તમારી ગાડી ફોર
વીલ ડ્રાઇવ હોવી જોઇએ. લ્યો કમઓન ડેડી ફરીથી તમે જ વાંદરાને દારુ પાયો છે .. “ ભાઇ તમે તો આઇસક્રીમ ખાધો છેએ પણ ચડી ગયો ?
કેપ્ટને યસ યસ કરી સહુને ગાડીમાં બેસાડીને ગાડી રફ રાઇડ રોડ ઉપર લીધી..એને
રોડ તો કેમ કહેવાય ? કેડી હતી જેના ઉપર હમ્મર, જીપ ને એવી બધી
ગાડીઓ આગળ જતી હતી પણ કેપ્ટને મર્સીડીઝ એસ યુ વી ગાડી ઉબડ ખાબડ રસ્તે
ચલાવવી ચાલુ કરી ત્યારે બાપા (જેઓ પીસ્તાલીસ વરસ થી લાઇસન્સ
ધારી છે)આગળ બેઠા હતા."એ ભાઇ આવા ગાંડા સાહસ ન કરાય..આ બાજુ ખાડો છે ...અંહીયા કાંટાળા ઝાડ છે જો રેતીમા ફસાઇ ન જતો ધીરે ધીરે સંભાળ..અરે આ નીચે ઉંચો પથ્થર છે તારી ગાડીનાં સાઇલેન્સરને તોડી નાખશે ...." અંતે બાપાનુ ન માની ને નીચે ધડામ થયુ ત્યારે બ્રેક લાગી અને મેં કડક હુકમ કર્યો ઇનફ પાછો વળ હવે. રસ્સી જલી મગર બલ નહી ગયા .."ડેડી ઓલ ઇનસ્યોર્ડ...કુલ...ચીલ કરો.."
પણ કેપ્ટનના પક્ષમાંથી કાંગરા ખરી ગયા ....."હજી આપણે કાલે પંદર હજારફુટ
ઉપર જવાનુ છે .બધ્ધાને ભુખ લાગી છે ..." અંતે બાપાનો જયજયકાર
થયો .ગાડી પાછી વળવા સાથે રફ રાઇડ નુ કેપ્ટનનુ સપનુ સાવ રોળાયુ..
આગળના પ્રવાસ માટે ગાડી હાઇવે ઉપર ચડી ત્યારે સેન્ડ ડ્યુન્સની અદભૂત સફર યાદ તો રહી જ ગઇ .. આ અમેરિકન લોકો ઘોડે ચડીને ક્યાં ક્યા પ્રવાસ કરતા કેવી કેવી જગ્યાઓ શોધી તેની બુક લખી પોપ્યુલર કરી પછી ગાંડા ક્રેઝી અમેરીકનો નાં ટોળેટોળા જવા લાગ્યા એટલે એમાંથી બારમાસી ધંધો શોધી કાઢ્યો ..આ જ રેતીના રણમાં બરફ પડે ત્યારે બરફ જોવા જાય ને પછી રેતીમાં લપસવા જાય..
ચાર કલાક ગાડીમા પડેલુ આચર કુચર ખાઇને જેમ તેમ સાંજે કોલોરાડો સ્પ્રીંગપહોય્યા . રસ્તામા પીબ્લો શહેરમા માથી ગાડી પસાર થઇ. ..મોન્યુટો પહોંચ્યા જ્યાં ઐતિહાસિક મીરામોંન્ટ કેસ્ટલ હતુ તેને જય શ્રી કૃષ્ણ કરી હોટેલ જતા પહેલા આ શહેરમા ગાડીમા ફર્યા ને મારી નજર ગઇ"એ ભાઇ જો અંહીયા લિટલ નેપાલ હોટલ છે
સવારથી સારુ નથીખાધુ તો ચલો સારુ ઇંડીયન જમી લઇએ..
“મળ્યુ છે તો માણો જીવન શીદ કચવાટે વહો ?"
