'आयुष्यातील शेवटची सांज' ही माझी एकशे दहावी पुस्तक असून एक्यांशीवी कादंबरी आहे. मी आयुष्यातील सांज ही पुस्तक लिहिण्यामागे प्रेरणा माझे मित्र सुनील वाडेचीच आहे. असं म्हणायला काहीही हरकत नाही. सुनील वाडे नावाच्या माझ्या मित्रानं बरेचसे असे शिर्षक सुचवले की त्या शिर्षकाअंतर्गत शिर्षकावरुन मी बऱ्याच पुस्तका लिहू शकलो. विशेष सांगायचं म्हणजे ही पुस्तक लिहिण्यापुर्वी मी वृद्धाश्रम नावाची पुस्तक लिहिली. ज्यात मला त्या कादंबरीतील शिर्षकावरुन संभ्रम होता. त्यावेळेस केवळ शिर्षक समर्पकता जोपासण्यासाठी माझे मित्र सुनील वाडेला फोन केला. त्यांना कथानक सांगीतलं व विचारलं की त्यांनी संदर्भीय कथानकावर आधारीत मला शिर्षक सुचवावं.
Full Novel
शेवटची सांज - 1
शेवटची सांज' या पुस्तकाविषयी 'आयुष्यातील शेवटची सांज' ही माझी एकशे दहावी पुस्तक असून एक्यांशीवी कादंबरी आहे. आयुष्यातील सांज ही पुस्तक लिहिण्यामागे प्रेरणा माझे मित्र सुनील वाडेचीच आहे. असं म्हणायला काहीही हरकत नाही. सुनील वाडे नावाच्या माझ्या मित्रानं बरेचसे असे शिर्षक सुचवले की त्या शिर्षकाअंतर्गत शिर्षकावरुन मी बऱ्याच पुस्तका लिहू शकलो. विशेष सांगायचं म्हणजे ही पुस्तक लिहिण्यापुर्वी मी वृद्धाश्रम नावाची पुस्तक लिहिली. ज्यात मला त्या कादंबरीतील शिर्षकावरुन संभ्रम होता. त्यावेळेस केवळ शिर्षक समर्पकता जोपासण्यासाठी माझे मित्र सुनील वाडेला फोन केला. त्यांना कथानक सांगीतलं व विचारलं की त्यांनी संदर्भीय कथानकावर आधारीत मला शिर्षक सुचवावं. तेव्हा त्यांनी आयुष्यातील शेवटची ...Read More
शेवटची सांज - 2
२ रामदास लहान होता. तेव्हा गावात पहिली शाळा निघाली. ती शाळा काढण्यामागे उद्देश होता समाज सुधारणा तसं पाहिल्यास त्या शाळेत शिकवायला एक शिक्षक होता. तो गावातच राहायला आला होता. तो शाळेत आपल्या मुलांना टाका असं नेहमी म्हणत असे. परंतु शाळेत शिकायला कोणी येत नव्हतं. ना कोणी शाळेत मुलं टाकायला तयार होतं. सगळ्यांची मुलं आपल्या आपल्या खेळण्यात गुंग असायची. तसा तो व्यक्ती त्या गावात व आजुबाजूच्या गावातही शिक्षणाबद्दलची जाहिरात करायचा. परंतु तरीही शाळेत नाव टाकायला कोणीच नव्हतं. कदाचीत तो शिक्षक म्हणजे इंग्रजांनी नियुक्त केलेला एक भारतीय व्यक्ती होता तो चलेजावचा उठाव. त्या उठावात ...Read More
शेवटची सांज - 3
३ दिवसामागून दिवस जात होते. तसतसा रामदासही मोठा होत होता. त्याचं शिक्षण जोरात सुरु होतं आता त्याला शाळा आवडायला लागली होती. शाळेत मुलं होती. आजुबाजूच्या गावच्याही लोकांनी शिक्षणाची गरज पाहून आपली मुलं शाळेत टाकली होती. तिही मुलं रामदाससारखीच शाळेत शिकत होती. ज्या शाळेत भुमीगत असलेला व्यक्ती शिकवीत होता. तो भुमीगत व्यक्ती. तो केवळ मुलांना शिकवीतच नव्हता तर एक प्रकारची प्रेरणाही देत होता. त्याचेकडे पाहून व त्याचं ऐकून शिकावसंच वाटत होतं. अशातच रामदास शिकला व तो चौथी पास झाला. रामदासचं शिक्षण चौथीपर्यंत झालं. त्यानंतर त्याला ...Read More
शेवटची सांज - 4
४ रामदास उच्च शिकला होता व तो नोकरीच्या शोधात होता. अशातच त्याला एक दिवस नोकरी चालून आली. तो नोकरीवर लागला. ती सरकारी नोकरी. नोकरी तशी इमानदारीची होती. परंतु त्या नोकरीत बक्कळ पैसा होता. त्या पैशात तो जास्तीत जास्त रक्कम कमवू शकत होता. तिही अनैतिक मार्गानं. खरं तर त्यानं तसं करायला नको होतं. ती सरकारी नोकरी. तशी त्याची नोकरी सरकारी होती आणि त्यातच त्या नोकरीत भ्रष्टाचाराच्या मार्गानं कितीतरी पैसा कमविता येत असल्यानं त्यानं तसा पैसा कमविण्याचा प्रयत्न केला. ज्यात त्याला पाहिजे त्या प्रमाणात पैसा मिळाला. तसे त्याचे गावातच ...Read More
शेवटची सांज - 5
५ रामदास भ्रष्टाचार करीत होता. तसे त्याचे वर्तन पाहून लोकांच्या मनात उपस्थित होत. वाटत असे की हेच का स्वातंत्र्य? परंतु रामदास जेव्हा त्यांची कामं करायचा व जेव्हा ती कामं व्हायची. तेव्हा त्याला वाटायचं की हे सगळं माझ्यामुळंच घडलं. मी नसतो तर या लोकांची कामंही झाली नसती. काही लोकं अति शहाणे. म्हणतात की माझ्यामुळंच हे घडू शकलं. ही आजची मानसिकता. कोणी आपली प्रशंसा करो वा न करो. आपण आपलीच प्रशंसा करतात. तसं त्यांचं बरोबरच असतं. कारण आजच्या काळात अस्तित्वात असलेल्या लोकांची प्रशंसा होत नाही. त्याला लोकं शिव्याच हासडत ...Read More
शेवटची सांज - 6
६ आज देशाची परिस्थिती पाहता जाणवते की देशात बहिर्गत स्वातंत्र्य आहे. अंतर्गत स्वातंत्र्य नाही. आता लोकांना प्रश्न पडू शकतो. बहिर्गत व अंतर्गत स्वातंत्र्य आहे? म्हणजे काय? तर त्याचं उत्तरच भारतीय स्वातंत्र्यात दडलेलं आहे. भारत दरवर्षी स्वातंत्र्य दिन साजरा करतो. त्यासाठी घराघरात तिरंगा लावतो. शाळेशाळेतील प्रभातफेऱ्या काढतो. कशासाठी? तर भारतीय लोकांना स्वातंत्र्याचा विसर पडू नये. त्यांनाही लक्षात राहावं, भारताला स्वातंत्र्य कसं मिळालं ते. त्यांनाही आठवण असावी, भारतीय स्वातंत्र्यासाठी जीव गमावलेल्या लोकांची. बिचाऱ्यांना आवड नव्हती की आपण देशासाठी मरणागती जावं. देशाला स्वातंत्र्य करण्यासाठी आपण इंग्रजांशी भांडावं. ज्याचा इंग्रजांना राग येवून त्यांनी आपल्याला फाशी द्यावी. परंतु ती फाशी ...Read More
शेवटची सांज - 7
७ रामदासला आठवत होते ते जुने दिवस. रामदासजवळ सर्वकाही होतं. त्यानं लाच घेवू घेवू सर्वकाही जमवलं सर्वच गोष्टी जुळवून आणल्या होत्या. भ्रष्टाचारातून त्याला सगळं मिळालं होतं. फक्त विवाहयोग्य पत्नी मिळवायची तेवढी बाकी होती. अशातच त्याच्याजवळ सगळं काही असल्यानं एक रिश्ता त्याचेकडे चालून आला. ती मुलगी साजेशी होती व तिच्या वडिलानं त्याची नोकरी पाहून त्याला देवून टाकली होती. तसं पाहिल्यास तिनं जणू त्याची नोकरी पाहूनच विवाह केला होता. रामदासचा विवाह झाला होता. त्याला लवकरच दोन मुलंही झाली होती. त्याच्या मुलांचं शहरात शिक्षणही सुरु झालं होतं. परंतु काळाला ते काही मंजूर नव्हतं. अशातच एक ...Read More
शेवटची सांज - 8 (अंतिम भाग)
८ ते बाभळीचं झाड होतं व ते झाड विस्तीर्ण असं वाटत होतं. विस्तीर्ण झाडाच्या सावलीत बसून तो शेतीवर लक्ष ठेवत असे. तसं त्याला त्याच झाडात हायसंही वाटत असे. रामदासच्या शेतात निरनिराळी औषधांची झाडं होती. त्यातच त्यानं धुऱ्याच्या कडेला औषधीयुक्त बाभळीचं झाड लावलं होतं. तसं ते झाड त्याला जास्त प्रिय वाटत होतं. कारण त्या झाडांचा उपयोग त्याला बराच वाटत होता. ते बाभळीचं झाड व तो त्या बाभळीच्या झाडावर प्रेम करीत होता व ते बाभळीचं झाड त्याला आवडत होतं. त्यातच विश्रांतीसाठीही ते बाभळीचं झाड त्याला आवडत ...Read More