સહેજ ઝીણી-ઝીણી ઝરમર થાય છે ને વારતા લંબાય છે
એક કોરી લટ જરી ભીંજાય છે ને વારતા લંબાય છે
એક આંબો, એક મોસમ, એક કોયલ, એક ટહુકો કે પછી
એક એવી બાદબાકી થાય છે ને વારતા લંબાય છે
એક દિવસ નખને ઝાકળબુંદથી એ રંગવા બેઠાં હતાં
ટેરવેથી સૂર્ય જ્યાં ઢોળાય છે ને વારતા લંબાય છે
એમનાં પગલાં પછી પગલાં પછી પગલું મુકાતું જાય છે
ઘાસ ધીમે ધીમે લીલું થાય છે ને વારતા લંબાય છે
રોજ આંસુની સવારી સાથ આટોપાઈ જાવાની પ્રથા
લાગણીની નસ કદી ખેંચાય છે ને વારતા લંબાય છે
જીગર પટેલ
