प्रेम ही फार मोठी घटना नसते; ती साधारणपणे दारात ठेवलेल्या चपलांसारखी चुपचाप येऊन बसते. सुरुवातीला कळतही नाही, आणि कळलं की वाटतं—“अरे, हे तर आधीपासूनच होतं!” प्रेमात फार फटाके नसतात; दोन माणसांचं एकत्र हसणं हीच त्याची दिवाळी असते. कधी भांडणंही होतात, पण ती म्हणजे पावसातल्या शिंतोड्यांसारखी—त्रास देतात आणि ताजेतवानेही करतात. प्रेमाचं खरं सौंदर्य हे की ते कुठेही, कधीही, कोणत्याही निमित्ताने उगवू शकतं—आणि उगवलं की दोघांचं जग अगदी हळूच नीट करून ठेवतं. प्रेम म्हणजे मोठे शब्द नाहीत; ते साध्या हावभावांच्या भाषेतलं सर्वात मोठं साहित्य असतं.
Fazal Abubakkar Essf - Tithavali ( Vaibhavwadi)
