આ છે મનુષ્યના સાચા સ્વભાવનું નંગું ચરિત્ર!
મનુષ્ય પોતાને સર્વોચ્ચ માને છે—
પૃથ્વી, આકાશ, જળ, વાયુ અને અગણિત જીવો પર કબજો જમાવે છે।
એ બીજાનો હિસ્સો છીનવી લે છે,
અને પછી એ જને ટુકડા આપીને દાન અને પુણ્યનો અહંકાર પોષે છે।
ગાયને મુઠ્ઠી ઘાસ ખવડાવે છે અને પોતાને "દયાળુ" કહે છે,
કૂતરાને રોટલી આપે છે અને પોતાને "પુણ્યાત્મા" માને છે।
પણ એ ભૂલી જાય છે—
ધરતી બધાની છે, વાયુ બધાનો છે, જીવન બધાનું છે।
મનુષ્યનો આ પુણ્ય-રમત ખરેખર એનો મોટામાં મોટો પાખંડ છે।
આ એ જ ઠગાઈ છે, જે ધાર્મિકતાના નામે છુપાવવામાં આવે છે।
સત્ય એ છે:
તું અજ્ઞાની મનુષ્યોને બહલા શકે છે,
પણ અસ્તિત્વ—જેને તું ઈશ્વર કહે છે—
એના આગળ તારો દેખાવ ચાલે જ નહીં।
અસ્તિત્વ જુએ છે કે તારા હાથ લોહીથી ભરેલા છે,
તમે બધાનો હક છીનવ્યો છે।
અને જ્યારે જાગૃતિની આગ પ્રગટશે,
ત્યારે આ પાખંડમાંથી બચવાનો એક જ માર્ગ રહેશે—
પશ્ચાતાપ।
👉 આ માટે જ સાચો ધર્મ દાન કે પુણ્ય-કર્મ નથી।
સાચો ધર્મ છે—
બધાનો હક ઓળખવો,
ધરતીને વહેંચવી,
અને એ સમજવું કે તું પણ બાકીના જીવ જેવો જ છે।
સ્વાર્થ અને દાનનો દેખાવ
ભૂખ્યા, ગરીબ કે જાનવર ને થોડી મદદ કરીને ધર્મનો ઢોલ પીટવો એ પુણ્ય નથી,
જો એ દાન પાછળ કોઈનો મૂળ અધિકાર છીનાયેલો હોય।
ગરીબો અને જાનવરોને મદદ કરીને ‘પુણ્ય’ ભેગું કરવું,
મનુષ્યના સ્વાર્થ અને છળ-છદ્મનું પ્રતિક છે।
ધરતી, વાયુ, જળ—કોઈ એકના અધિકારમાં નથી,
પણ બધાના માટે છે, એ સમજવું જરૂરી છે।
અસ્તિત્વ સામે દેખાવની ઓકાત નથી।
મનુષ્ય ફક્ત સમાજ કે ધાર્મિક રીતીઓ સામે પોતાને સંતોષ આપી શકે છે,
પણ અસ્તિત્વ (અથવા જેને ઈશ્વર કહેવામાં આવે છે) સામે પાખંડ ચાલતું નથી।
મનુષ્યના કર્મ, એની અંદર છુપાયેલો સ્વાર્થ અને લોહિયાળ ઈતિહાસ—
બધું જ અસ્તિત્વ સામે ખુલ્લું છે।
જ્યારે જાગૃતિ આવશે, ત્યારે માણસ પાસે આ પાખંડ છોડીને
પશ્ચાતાપ કરવાનો જ એકમાત્ર રસ્તો રહેશે।
સાચા ધર્મની વ્યાખ્યા
સાચો ધર્મ દાન, દયા કે ભિક્ષામાં નથી,
પણ “સમાન અધિકાર અને સહજીવન”ની સમજમાં છે।
અહીં ‘હું શ્રેષ્ઠ, બાકી નીચા’ એવો ભાવ નથી;
પણ બધા જીવ, બધા તત્વો—સૌ માટે સમાનતા અને સંયમ છે।
સાચો ધર્મ છે: ધરતીને વહેંચવી,
દરેક જીવની ગૌરવતા ઓળખવી,
અને પોતાને બાકી બધાની બરોબરીમાં જોવું—
એજ સાચું આધ્યાત્મ અને ન્યાય છે।
એજ આત્માનો સાક્ષાત્કાર, આત્મજ્ઞાન, ઈશ્વરબોધ છે।
✍🏻 — 🙏🌸 𝓐𝓰𝓎𝓪𝓣 𝓐𝓰𝓎𝓪𝓷𝓲
