"डोंगराच्या कुशीत
डोंगरांच्या पायथ्याशी,
गवताने लिहिलेल्या ओळी सापडतात,
जणू पृथ्वीच्या हृदयातून निघालेला श्वास असतो,
आणि प्रत्येक वाऱ्याचं ध्वनीपटल –
त्या ओळी वाचून जातं… हलकेच…
धुक्याची चादर गुंडाळून झोपलेली वाट,
पक्ष्यांच्या गाण्यांतून जाग येते रोज,
सूर्य उगवतो तिथं –
एक कवि, ज्याच्या प्रत्येक कवितेचा कागद असतो आकाश…
तुझ्या कुशीत बसून,
मी निसर्गाशी बोलतो काही क्षण,
आणि मग तू –
डोंगरासारखी उभी राहतेस माझ्या समोर,
माझ्या मनाच्या क्षितिजावर…
By Fazal Abubakkar Esaf