....."ખોવાયો"
ઊભાં હતાં જેના સહારે એ સહારો ખોવાયો;
નાખી નાવ ભવસાગરમાં તો કિનારો ખોવાયો;
મળશે કેમ કરીને? મંજિલ આ અંધારી રાતમાં,
ચાલતાં'તાં જેના ઉજાસે એ સિતારો ખોવાયો;
નહીં મળી શકું હસીન મોસમ તમને પણ હવે,
ઠારતો હતો જે આંખોને એય નજારો ખોવાયો;
આંખો મીંચી ચાલ્યો ન જાણે ક્યાં ? શું ખબર?
પરત જે બોલાવતાં' તાં એ જ ઈશારો ખોવાયો;
બોજ વધતો રહ્યો શ્વાસોનો હૃદય પર "વ્યોમ"
જીવન મઝધારથી વળવાનો ઈરાદો ખોવાયો;
✍... વિનોદ. મો. સોલંકી "વ્યોમ"
GETCO (GEB), મુ. રાપર