ભલે ને હો આભાસી, મૃગજળ સમુ,
તું મળે રણ વચાળે,મારે તો એ જ સ્નેહમિલન.
ખારાશભર્યો સાગર અભિમાને ઘૂંઘવતો રહે,
મીઠાશ આપવા સરીતા મળે, એ જ સ્નેહમિલન.
ક્ષિતિજે એકમેકમાં ભળીશું એમ વિચારી જીવવું,
ત્યાં પહોંચવા સતત દોડવું , મારે તો એ સ્નેહમિલન.
ને આભ થઈ તું ઊંચે ને ઊંચે વસી ગયો,
વર્ષાની બૂંદમાં ભીંજાવું, એ જ સ્નેહમિલન.
સાંજ ઢળે ને અંધકાર ઘેરી વળે ચોતરફ,
રવિકિરણ ઝાકળને ચૂમે, એ જ સ્નેહમિલન.
✍️ સરગમ
-Priyanka Chauhan