વ્હેમ છે..
ત્યાં ઝુકાવ્યાનો અહં રાખી જીવે એ વ્હેમ છે.
કોણ સમજાવે હકીકત, જિંદગી તો ગેમ છે.
તારણો સાચાં નિકાળી પણ શકો તેથી શું થાય?
બંધ દ્વારો ખોલવાનાં એ પ્રયોગો સેમ છે.
મોકલી સંતાનને પરદેશ જીવે એકલી,
બે બખોલો ભેજ વરસાવે સતત શું ડેમ છે?
માનવાની વાત માની પણ શકાય જ પણ અહીં,
વારતા માંડી નવી વાતો કરે એ પ્રેમ છે?
આમ તો ગુસ્સે થયેલાને જરા ધીરજથી ત્યાં,
સાંભળી આરામથી, એ બોલશે ઓ.. એમ છે.
લાગ આવે સોગઠી મારી ને બાજી જીતવી,
એ વિચારો સાથ રમતાં'તાં રમત એ નેમ છે.
એ અચાનક કાન પાસે હોઠ ફફડાવી પૂછે..
ને અહીં આંખો કદી પૂછે કે બોલો કેમ છે? ©
કાજલ
કિરણ પિયુષ શાહ
૦૫/૦૬/૨૦૨૩
