એ લોકો પહેલા કાપડના તાકા ભરી રાખે છે,
પછી જ્યારે માણસ ફાટી જાય છે, ત્યારે
વાર વાર વેચે છે.
એ લોકો પહેલાં ધાન્યના કોથળા ભરી સીવી રાખે છે,
પછી જ્યારે માણસ સડી જાય છે, ત્યારે
કીલો કીલો વેચે છે.
એ લોકો પહેલાં ઔષધની શીશીઓ સંઘરી રાખે છે,
પછી જ્યારે માણસ ફુટી જાય છે, ત્યારે
થોડી થોડી રેડે છે.
તે તે લોકો છે જ નહિ એ તો છે નોટો ખાઉ ઉછરતી ઊધઇ
બીજું એને ભાવતું નથી
મારે કવિ થાવું જ નથી
ભારે અસર કરનારી જંતુંનાશક દવા થાઉં તો બસ !
………… કવિશ્રી પ્રિયકાન્ત મણિયાર
🙏
