આદીલ ગઝલ સંભળાવ ફરી, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
આ દિલને તું સમજાવ જરી, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
એ અમદાવાદની શેરીમાં, કે અમેરિકાના ઘર ખાતે
તું ફરી કવન દે અજવાળી, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
હું આજ કાલનો શાયર છું, શબ્દોની કિંમત શું જાણું?
છે ધૃવ તું, રાહ દે બતલાવી, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
શબ્દોમાં સઘળું પામું છું, હું બ્રહ્મ કહું કે મનસૂરી?
બે ચાર સૂર્ય દે પ્રગટાવી, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
દફનાવો તો તેની સાથે, એક કલમ રહે ને એક પીંછી
ઇશ્વરને જાશે સમજાઈ, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
છે યાદ મળે તે ફોનની રીંગ, મેં વાત કરી આદીલ સાથે,
થઈ બેઠો અજવાષનો બંધાણી, આ અંધારું કંઈ ખપશે ના,
કાંક્ષિત મુન્શી “શફક”
