નજર
તારી જોવાની એ નજર ઘાયલ કરી ગઈ
હું તારામાં ભીંજાતો રહ્યો ને તું ચાલી ગઈ.
જાણે વસંત ફૂલ કારમાવીને ચાલી ગઈ
પાનખર ડાળીએ ડાળીએ પથરાતી ગઈ.
તું હતી કોણ? એતો કાઈ ખબર નઈ
ચિતડું મારું ચોરી ને ગાયબ થતી ગઈ.
રાહ તારી જોતા સમય ને હું ખોવાતા ગયા
ને તું કાયમ સપનાઓના મહેલ આપી ગઈ.
નરેન્દ્ર જોષી
