નગરના કિનારે હતો એક ખાડો
હવે ત્યાં છે કચરાના ઊંચા પહાડો
જે સળગ્યા કરે છે સતત રાતદહાડો
હવે આ નગરનું નરક નામ પાડો
ન તો દ્વાર ખોલો, ન બારી ઉઘાડો
બધા નાક પર એક ગળણું લગાડો
હવામાં છે પ્લાસ્ટિકનો ઝેરી ધુમાડો
હવે આ નગરનું નરક નામ પાડો
સજા ભોગવે છે નદી ને પહાડો
ગમે ત્યાં ના પ્લાસ્ટિકિ તત્વો ઘુસાડો
અખંડિત ધરામાં પડી છે તિરાડો
હવે આ નગરનું નરક નામ પાડો
છે કાચી દીવાલો ને માથા પછાડો
આ માણસની જાતે લીધો છે ઉપાડો
કર્યો છેક પાતાળમાં ગંધવાડો
હવે આ નગરનું નરક નામ પાડો
આ વાતાવરણને ના ધંધે લગાડો
આ ઘર આપણું છે શું ઘરને ઉજાડો?
જે ઊંધી ગયા છે એ સૌને જગાડો
જીવનમાંથી પ્લાસ્ટિકને સૌ ભગાડો
પછી આ નગરનું નવું નામ પાડો
પછી આ નગરનું નવું નામ પાડો
ભાવિન ગોપાણી
એક શેર...
આથી વધારે હોય શું પ્લાસ્ટિકની બૂરી અસર
આવી ચઢે જો કાવ્યમાં તો કાવ્ય જેવું ના રહે.
ભાવિન ગોપાણી