આંખડી મારી લાડકવાયી
અણમોલ ખજાનો છે રે એની પાસ
જુદા જુદા રૂપ.ધરી એ રહેતી પાંપણ સાથ
ખુશી વેળાએ છલકી જઇને
કહેતી મનની વાત
ગમ તણા ધખારા વેળા
થઇ જતી ઉદાસ...
સપનાની તો છાબ ભરે રોજ
મૌન રહીને ખોલી દેતી ભાવ તણા કમાડ
બટકબોલી જાત છે એની
ખોટુ સાંખે નહિ લગાર
અણગમાના ટાણે ઇ તો થાતી લાલમલાલ
વાલમને જોતા શરમના શેરડા પડતા ગાલ
નયન ઢાળી ખીલતી ખૂલતી લાગતી રે શરમાળ
મારા હ્રદયને મેઃ
તારી જાગીર માની લીધું
ખબર કયાં હતી મને
તું કોરૂ રણ કરી દે શે!
ઝાંઝવા તો બહુ પીધા હવે
થોડું સાચુકલુ જળ તું આપ
હું તો તરસ સહરા તણી
એનો વધતો જાયે છે વ્યાપ
કયાં લગી આ ચાલશે
સાજન જીવતરના. ખેલ
મનના મેળે મેળ ના
હવે બધુંય પડતુઃ મેલ!
