સમાજમાં વ્હાલી દીકરી, લાડકવાયી બહેન, સંસ્કારી પત્ની, વાત્સલ્યમૂર્તિ માં આ બધાં લેબલ વાળો સ્ત્રી નો પ્રેમ સુપાચ્ય છે. ઝાડા થઈ જાય છે ફકત એનાં આદર્શ મિત્ર/પ્રેમિકા ના રોલ થી. ના પચ્યું? હમમ..
* હવે એનું એક વિશ્લેષણ જોઈએ.
એક દીકરી તરીકે એ પિતાના ઘરે માન મર્યાદા વધારીને, પોતાની વ્યક્તિગત ઈચ્છાઓ ની બલિ ચઢાવે છે તો એને આદર્શ દીકરીનું લેબલ લગાવી દેવાય છે. જે તર્કસંગત નથી છતાં સમાજમાં સુપાચ્ય છે.
એક બહેન તરીકે ભાઈના તમામ પ્રકારના તોફાનો કે તકલીફો પોતાને માથે લઈ ઢાલ બની જાય છે. એ પણ ભાઈ પ્રત્યેનો પ્રેમ જ છે.
પતિના સુખમાં સુખી અને દુઃખમાં દુઃખી, આ પત્નીનો જીવનમંત્ર હોય છે. એના માટે તમામ પ્રકારના બલિદાનો આપી દે છે. જે સમાજમાં સહજ રીતે સ્વીકાર્ય છે.
સંતાનો માટે માતાની ભૂમિકા મહત્વપૂર્ણ માનવામાં આવે છે. સમગ્ર જીવનની આહૂતિ આપી દે છે સંતાનોના ઉછેર માટે. પોતાની વ્યક્તિગત ઈચ્છાઓ, અરમાનો મનમાં જ ધરબી દઈ ને પણ. આ સમાજમાં સ્વીકારતી એક બિન્સંવેદનાત્મક ઘટના છે.
ઉપર જણાવેલ સ્ત્રીના તમામ સ્વરૂપો માં સમાન બાબત એ છે કે તે આ બધું જ બીજા માટે કરે છે. પોતાના માટે નહિ.
પણ.... પણ.... પણ જો તે પોતાના માટે , પોતાના હિત કે ખુશી માટે જો તસુભાર પણ કંઇક કરે છે. એજ સ્ત્રી જો કોઈ પુરુષને એક સ્ત્રી તરીકે અથવા એક મિત્ર તરીકે પ્રેમ કરે છે. એને બદચલન કે ચારિત્ર્યહીન નું લેબલ લગાવી દેવાય છે.
ક્યાં સુધી સ્ત્રીના પ્રેમને ચોક્કસ લેબલ સાથે જ સ્વીકારાશે? ક્યાં સુધી સ્ત્રીને વસ્તુ કે મિલકત ગણવામાં આવશે? એક મનુષ્ય કે જેને ગમાં, અણગમા, ઈચ્છાઓ, અરમાનો, લાગણીઓ હોય છે. તો સ્ત્રી પણ મનુષ્ય જ છે. એનો સ્વીકાર ક્યારે કરીશું. સામાજિક માનસિકતા ક્યારે બદલીશું?
મિત્રો, આ દિશામાં વિચારવું અને બદલાવું તો પડશે જ. સમાજ એટલે કોણ? તમે, હું અને આપણે બધાં મળીને જ સમાજ બને છે. તો વ્યક્તિગત વિચારો બદલાશે તો પછી સમાજ વ્યવસ્થાન બદલાવાની આશા રાખી શકાય. વિચારી જોજો. સહમત છો તો આ વિચારધારાને તમે અન્યત્ર ફેલાવી શકો છો.
આપના પ્રતિભાવો જણાવશો. આભાર.
? Anju Shiva ?
