હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે..
આમ તો હું સાવ એકલો રહેવાવાળો માણસ છું.. આ દોસ્તી પ્રેમ સબંધો.. માટે જાણે મારી પાસે કોઈ સમય જ નથી.. હું દૂર ભાગતો હતો આ બધા થી..
પણ કહેવાય છે ને તમે જે વસ્તુથી ભાગવાની કોશિશો કરો એ વસ્તુ જ હાથધોઇને તમારી પાછળ પડે..
મારે તો કોઈની જરૂર નોહતી.. હું તો સાવ એકલો બેઠો હતો મારી જ દુનિયામાં એકલતામાં ખોવાયેલો.. એ એકલતા મને ખાઈ જાય કે પછી હું એમાં સાવ ડૂબી મરું એ પહેલાં જ કેટલાક લોકોએ મને પોતાનો હાથ આપ્યો..
તું બધાથી સાવ આમ અલગ કેમ છે..? કેમ તું કોઈ સાથે બોલતો ચાલતો નથી..?
મને નથી ગમતું યાર.. આમ તમારી જેમ ખુશ રહેવાનો દેખાડો હું ના કરી શકું પ્લીઝ..
ઓયે તું.. જેને દેખાડો કહે છે ને એ દેખાડો નથી સાચી ખુશી છે.. અને આ સાચી ખુશીને તારે પણ માણવી હોય તો ચાલ..
મને યાદ છે કે ચૌધરી હાઈસ્કૂલ થી લઈને ડી.એચ. કોલેજ ના સેકેન્ડ યર સુધી મેં એમની દોસ્તીને મન મુકીને માણી..
આજે એ લોકો તો ત્યાં જ છે.. બસ હું ત્યાં નથી..
એ મારો પ્રોબ્લેમ છે કે મને એક જગ્યાએ.. એક વસ્તુ પર કે પછી એક સબંધમાં ટકવું નથી ગમતું..
હું સ્વાર્થી છું પણ એનો મતલબ એ નથી કે હું મારી દોસ્તીને ભૂલી ગયો મારા દોસ્તોને ભૂલી ગયો..
ના હોતું હશે કઈ.. હું જ્યારે પણ એકલો હતો ઉદાસ હતો.. જિંદગી પ્રત્યે મને જરાય પ્રેમ નોહતો એવા સમયે એ લોકોએ મને જીવતા શીખવ્યું.. જિંદગી ને દોસ્તીના સબંધમાં માણતા શીખવ્યું..
ડી.એચ. કોલેજ ના ફર્સ્ટ યરમાં... મારે જેવા વ્યક્તિની તલાશ હતી એવો જ વ્યક્તિ મને મળ્યો.. મારો બેસ્ટ ફ્રેન્ડ હાર્દિક.. એના વિષયમાં તો હું અગાવ લખી ચુક્યો છું એટલે વધારે ના લખતા એટલું કહીશ..
કે હું જ્યારે ટેંશન માં કે ડિપ્રેશનમાં હોવ ને ત્યારે એ એમાંથી મને બાર લઈ આવે છે..
છેલ્લે એટલું જ કહીશ કે.. મારી જિંદગીનું આવું બોરિંગ ચેપ્ટર ને પણ ઇન્ટ્રસ્ટ થી વાંચવાવાળા મારા એ બધા ફ્રેન્ડને હું યાદ કરું છું.. એમના વિશે લખીને.. એમની સાથે જીવાયેલી યાદોને યાદ કરું છું.. મિસ યુ ઓલ ફ્રેન્ડ્સ..
